Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Kasam SHAQIRVELA

AJO QË PËRSËRITET

(në fole të shqipes)

( poemë)

Librin e autorit Kasam Shaqirvela, "AJO QË PËRSËRITET" mund ta shkarkon falas në sektorin "Literaturë" dhe në www.syri3.com

AJO QË PËRSËRITET

(në fole të shqipes)

Dhe drita kishte nisur rrugëtimin e saj të gjatë

Pas vuajtjesh e mundimesh, n’at Kaos të errët

E liruar nga Big Beng-u ! - i madh shpërthimi?!

Si dihej as filli, e s’i shihej kund mbarimi

Koha ecte ngadalë, por, pandalur ditë e natë

S’mbahej mend si erdhi njerëzimi. Thuhet!

Dikur moti, mbi tokë, si u shfaq njeriu?!

Ishte pjellë e bardhë, lindur nga vet Hyji

Mbretëronte paqja, lulëzonte begatia

Në epokë të Artë po jetonte njerëzia

Njeriu për njeriun qe vetë dashuria

Mosdurimi, dhuna, ligësia …!

Nuk ishin atëbotë veti të njeriut

Të këqia tjera sikurse xhelozia

S’i njihte për të veta pjellë e Hyjit

Pa halle e brenga, jetonin të lirë

Natyra e virgjër, ushqime me dëshirë

Buqësia, blegtoria, zhvillimi në rritë

Tregtia mes popujve shtohej përditë

***

Jeta e qetë vazhdoi gjer m’atëherë

Sa s’nxori haptas dreqi popuj të mjerë !

Mendje-gjymtues, turmash lukuni

Me shpirtin sterrë të zi, mbushur n’lakmi

Plaçkitës, gjakpirës, më tepër se vandalë

Seç ia prishën rendin natyrës edhe jetës

Dogjën, shkatërruan, prenë edhe vranë

Kulturë e art, i rrënuan para vetes

Pas vetes gjëmën na e lan’ në derë

Për çdo mëngjes t’i merrnim erë

Grabitën pasurinë, e shpurën matanë

Kombet e vjetra, të gjitha i pushtuan

I shtypën i sosën i lanë pa vat(ër)(t)an1

Në rrobërim të gjatë keq i varfëruan

Ca i zhdukën fare , e ca i asimiluan

Gjuhë e histori ua përdhunuan

Skllavërimi e mesjeta na rrodhën lumë

Mundime dhe vuajtje, duruam si shumë?

***

Derisa Rilindja s’erdhi me ngadalë

Dhunës hovi duke iu ndalë

U formuan kombet nëpër shtete

U hoq zhgjedha2 me marifete

Un’ mbajta për vete, të njëjtë lëkurën

Rënduar nga brengat për të kaluarën

Që nuk ma vodhën, e as s’ën ma morën

Në shesh t’vërtetat mbase s’mi nxorën?!

***

Por, Ajo që më lodh për kalvarin tim?

Që pati fillim e s’po ka mbarim?!

Po më ngulfat mbajtja në ledhatim

Peng po ma mba timin kujtim

Meraku i madh që e kam n’vazhdim

Dhe një i thellë i mendjes shqetësim

Seç ma kthetronjë shpirtin n’padurim

Ankthi trupin ma mba n’shtrëngim

Mendime të rënda zgjatur epokash,

Nuk më lënë të qetë as në gjumë, ëndrrat

Të tmerrshmet, lemeritë, skenat makabre

Vërshojnë në mua si lumë zhgjëndrrat,

Që m’rrinë pëkrah zakonesh e dokesh

Nga jeta në jetë për timen mbijetesë

Më dalin më të rënda se rrëfime Lokesh

Përkundjet në djep!- pleqëria n’kujtesë ?!

Të miat dëshirime që më janë sublime

Më thërrasin pareshtur, uni më kallet

Veshur e ngjeshur përplot me kujtime

Thellë Nënë-Toka mi ruan visaret, e

Thërret arkelogjinë t’mi hapë thesaret

***

Mëtoj t`lirohem nga barë e historisë

Duke kërkuar për jetën ndër shkrime

Gjithnjë e më tepër i varem padrejtësisë

Sa herë që e gjej të vërtetën time.

Atë e shoh të bardhë, por dhe t`zezë pisë

Nritje e zbritje rrugëtimit pa fund

Plisi i bardhë, të ngjyer me bojë, all !

Simbol krenarie i Kombit dhe Fisit

I dirsur, i gjakosur; bukur më rri n’ball’!

***

Eci pas lëmshit tim filli ! Pështjellur ?

Me shpirt të përflakur e zemër-këndellur

Qëllimi dhe shpresa më bëjnë dritë

Ta gjej At’ që më thirr për çdo ditë...

Pjesë nga poema "Ajo që përsëritet"