Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Muharrem BLAKAJ

ATENTAT BRENDA GERMËS L

Romani,  “Atentat brenda germës L”, i autorit Muharrem Blakaj, u ofrohet të interesuarve për shkarkim falas në sektorin

„Literaturë“

E falënderojmë autorin përzemërsisht

            Mëngjesi ishte i acartë. Ndërtesat gri dukeshin se kishin marrë pamje hijerëndë dhe solemne njëherësh. Kjo, ndoshta vinte nga afrimi i festes së vitit të ri. Pjesa më e madhe e ndërmarrjeve tani sa kishin filluar pushimet dimërore, kurse vërejtja e qiellit, qysh tani përcaktonte një ditë të mistershme, një ditë të shifruar, një ditë të koduar që tinëzisht po hynte në jetën e tij!

            Pas një dremitje të shkurtër, Gjenerali u zgjua. Derisa shtriqej, vështrimin e mbante në një pikë të pacaktuar, pastaj e hodhi mbi orën e dorës. Për një copë herë qëndroi i ulur mbi shtrat. Shikimin e mbante të mbërthyer mbi jastëkun e patrazuar të ish-gruas së tij. Kush e di se ku fle ajo tani, pyeti vetën me nostalgji. Ndoshta edhe unë u nxitova – mendoi – por… s’ka gajle, më mirë kështu. Me një kërcim sportiv u hodh nga shtrati.

            Gjithsesi e ndjeu vetën të lehtë si një pendël, edhe pse vuante nga pagjumësia. Paskam fjetur një grimë sonte, mendoi i kthjellur. Kohë të gjatë prindërit ishin shqetësuar për sëmundjen e tij. Kishte provuar shumë ilaçe për gjumë, të caktuara nga mjekët. Pa sukses. Pastaj kishte provuar narkotikë, e në fund edhe hipnozën. Për disa vite kishin qëndruar në Gjermani, në Francë e Rusi, duke kërkuar mjek të specializuar për shërimin e kësaj sëmundje të rrallë! Kjo kohë, sa kishte qëndruar nëpër ato shtete, i kishte dhënë mundësi për mësimin e gjuhës gjermane, ruse, franceze, dhe deri diku edhe asaj angleze. Duke e parë se shqetësimet për pagjumësinë, ishin më të dëmshme se vetë pagjumësia, prindërit, dhunshëm të pajtuar me këtë fenomen të rrallë, kthehen në vendlindje. Por vet, gjithsesi nuk e kishte ndjerë fort peshën e pagjumësisë. Kjo, ndoshta i kishte ardhur për shkak se rrallë e kishte përjetuar ndjenjën e gjumit të thellë, përveç dremitjeve që i kishin shkaktuar një lloj çrregullimi, një lloj fantazie ëndërrimtare të venitur, që herë-herë, e kishte degdisur shtigjeve të panjohura duke e dërrmuar deri në sfilitje! E kishte ndjerë se shkaktar i gjithë këtyre traumave ishte përdorimi i shumë ilaçeve, prandaj kishte vendosur mospërdorimin e tyre. Me kalimin e kohës, kishte vërejt se çdo gjë kishte filluar të rikthehej për së mbari!

            Koha për t’u paraqitur në zyrën e qendrës ishte afruar. E ndjente vetën disi të zbrazur. Herë pas here i bëhej se ai boshllëk i mbushej me tingujt e një muzike gazmore që e mbushte plot emocione, pastaj ritmet imagjinare i shndërroheshin si të ishin ritme rrëqethëse mortore. Kjo i vinte si parandjenjë e ftesës.

            Mendja i shkoi në zyrën e tij, pranë dosjeve të radhitura njëra pas tjetrës, që me ditë të tëra kishte qëndruar sipër tyre duke u ndeshur me emra të imagjinuar burrash kapuçbardhë, me ato veshjet e tyre karakteristike, me koburet e varura në shokë e me pushkë në dorë, që kishin bredhur maleve duke luftuar kundër shtetit. Kjo ishte vetëm pjesa fillestare për plotësimin e dosjeve me të kaluarën e objektit që duhej hetuar.

            Me lëvizje të ngathtë filloi të vishej. Ngadalë, mbërtheu kopsat e këmishës, veshi pantallonat e modës së fundit. Rregulloi kravatën, duke e fshehur pjesën e fundit të saj nën jelek, dhe fill pas, veshi pallton duke i mbërthyer kopsat njërën pas tjetrës. Para se të dilte, mori revolen dhe e futi në këllëfin e saftjanet, dhe duke hedhë një vështrim të shpejt

nga dritarja, u nis!

            Pasi doli në rrugë, kaloi përbri kafenesë „Blu.“ Nga jashtë dalloi kamerierin, i cili sa kishte filluar nga përgatitja e tryezave. Aty, përveç të tjerëve pensionist, zakonisht shkonin të pinin kafe dhe t’i kalonin çastet e mërzitshme të ditës, ish-spiunët e dikurshëm, detektivë të rangut të lartë, ish-atentatorët e grupeve guerile, oficerë të lartë të shtatmadhorisë dhe hierarkisë ushtarake qysh nga koha e Jugosllavisë së vjetër, udhëheqësit e reparteve speciale të OZNA-së¹, të cilët, në të shumtën e rasteve, nga ndryshimet politike, duke filluar nga Informbyroja, programet e larta shtetërore për riatdhesimin e kombësive nga Serbia e jugut në Turqi dhe shtete të tjera, aksionet mbi mbledhjen e armëve, deri të përgatitjet e pareshtura të grupeve kundërshtare për grushtshtet, pra këta oficerë, pasi i kishin shpëtuar burgut, kishin përfunduar në pension të parakohshëm. Kafenenë e vizitonin edhe çetnikë të konvertuar në komunistë, të cilët, pas lufte, gjatë ndjekjeve të bandave të armatosura kriminale ustashe apo balliste, kishin marrë ndonjë plagë, apo kishin mbetur të gjymtë! Ata, gjithë ditën pinin kafe dhe bisedonin me nostalgji për planet e tyre të dikurshme të përgatitura dhe të ekzekutuara me shestim djallëzor! Në qendër të vëmendjes, zakonisht ishin oficerët, apo ekzekutorët, të cilët, detyrat e tyre patriotike i kishin kryer në Kosovë! Flisnin me zë të ulët dhe të mekur nga pleqëria, apo nga ndonjë sëmundje tjetër, dhe përmes atij zëri të drobitur, përpiqeshin të thurnin lavdinë e tyre të dikurshme, duke u mburrë për vrasjet dhe mizoritë që i kishin bërë atje. Zakonisht, nga fundi i bisedës, nga zërat e tyre të lodhur, që rridhnin si një curril uji para shtërzimit, vërehej se nuk ishin të kënaqur me atë që e kishin bërë dikur, sepse kishin bërë pak, fare pak! Pastaj fillonin ankimet e zakonshme për zyrtarët e tanishëm mediokër e të korruptuar, të cilët, pranë tavolinës, me një të rënë lapsi, i kishin shpërblye shqiptarët, duke e shkatërruar tërë mundin dhe gjakun e tyre të derdhur dikur!

            Rrugët ishin gjysmë të shkreta. Rrallë tek-tuk shihej ndonjë kalimtar i rastit. Pranë hyrjeve të ndërtesave shtetërore valonin flamujt festiv. Në rrugë, buzë trotuareve, shiheshin të radhitura veturat e parkuara, të mbuluara me brymë, që shkëlqenin si kokrriza në dritën e neonit. Trotuaret, vendevende kishin zënë shtresë të hollë akulli. Mos jam tepër herët, mendoi kalimthi, dhe instinktivisht e shikoi orën e dorës.

            Ngrohtësia e trupit që e kishte pasur sa ndodhej në shtëpi, tani kishte filluar të ftohej. Ajri ishte i ftohët dhe i lagshtë. Gjatë frymëmarrjes, nga goja i dilte avull. E ndjeu se faqet ju kishin bërë akull. Si nuk e mora një taksi, pyeti vetën dhe një herësh i shpejtoi hapat.

            Krejt, pa pandehur e shpoi dhembja therëse në gjurin e djathtë. U skajua buzë trotuarit, dhe për një çast u bë gërmuq, duke e fërkuar me dorë vendin e dhembjes. Kjo dhembje, pothuaj e harruar, për herë të parë ju kishte rishfaqë gjatë stërvitjeve. Mjeku e kishte këshilluar të kishte kujdes e mos ta ngarkonte veten me ushtrime të tepërta. Plumbi që kishte vite që i kishte ngecur në brendi të pjesës së poshtme të gjurit, duhej operuar nga ndonjë klinikë e specializuar, dhe atë sa më parë që të jetë e mundur. Pastaj i kishte caktuar ilaçe të forta „voltaren“ dhe i kishte thënë që pas një muaji të paraqitej prapë në klinikë. Që nga atëherë kishin kaluar më shumë se tre muaj, pa u paraqitur të mjeku. Po kush kishte kohë të merrej me luksoze të tilla? Plani nuk priste! Duhej nxituar… dhe ju bë se edhe ndalesa e çastit, derisa t’i kalonte dhembja, nuk qe gjë tjetër vetëm humbje minutash taktikë, që do ta dëmtonin seriozisht planin!

            Duke çaluar u nis!

            1 - OZNA (Organ Zaštite Narodna-Armije)

            Pjesë nga romani "Atentat brenda germës L"