Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Isa MULAJ

www.pashtriku.org

Zbulim i mistershëm arkeologjik:

ILLYRICUM SACRUM NUK MUND TË QUHET YLLI I DAVIDIT! (3)

    Një grup i zgjedhur i dhjetëra historianëve, antropologëve dhe ekspertë të periudhës së klasicizmit të paguar mirë dhe duke punuar shumë ka pranuar publikisht në një konferencë për shtyp më 2010 se ka bërë komplet falsifikimin e civilizimit dhe artefakteve që gjoja kanë ekzistuar në Greqinë e lashtë, duke përfshirë edhe shpikjen e sistemit që sot e njohim si demokraci.

         Çka janë gjithë këta X-sa në shenjën e Yllit të “Davidit”? T’iu kërkojmë atyre që e përdorin që të heqin dorë nga ai dhe mos ta përdorin, a po? Jo, jo! Qëllimi është vetëm të dihet se nga kush është marrë dhe nga e ka origjinën, si dhe mos të pretendon ndokush se është simbol i ekskluziv i judaizmit, hebrenjve dhe Izraelit. Për kryqin pranohet se nuk është e drejtë ekskluzive ose shpikje e të krishterëve, ashtu siç pranohet edhe për yllin pesëcepësh se nuk është simbol i komunizmit dhe “swastika-n” që nuk ishte simbol ekskluziv i nazizmit por huazim. Gjersa shumë njerëz nëpër botë merren me zbërthimin dhe interpretimin e Yllit të “Davidit” dhe na tregojnë se ai gjendet i vizatuar edhe në Kinë, së paku le të na sjellin një dëshmi më origjinale dhe autentike se atje është përdorur më herët se para ilirëve. Duam ta vërtetojmë me dëshmi, e jo të merremi me mësimet e fabrikimeve ose shpikjeve që janë bërë në librat e historisë për Greqinë e lashtë. Një grup i zgjedhur i dhjetëra historianëve, antropologëve dhe ekspertë të periudhës së klasicizmit të paguar mirë dhe duke punuar shumë ka pranuar publikisht në një konferencë për shtyp më 2010 se ka bërë komplet falsifikimin e civilizimit dhe artefakteve që gjoja kanë ekzistuar në Greqinë e lashtë, duke përfshirë edhe shpikjen e sistemit që sot e njohim si demokraci. Këto falsifikime janë bërë ndërmjet viteve 1971 dhe 1974. Çdo gjë ishte falsifikuar dhe zbukuruar. Këso gjëra kemi mësuar në shkolla për të marrë notë kaluese, pra gjëra të rrejshme. Profesorit Gene Haddelbury nga shef i katedrës së studimeve helenistike në Universitetin Gjorgjtaun i ishte bërë thirrje të jep dorëheqje pas pranimit të falsifikimeve të cilat as ai nuk kishte besuar se do të shkojnë aq larg me trillime, deri sa ta fusnin homoseksualitetin si kulturë në mes të ushtrisë spartane, çka e kishte detyruar atë ta braktisë grupin. A e dini se për çfarë “historia e tillë” tregon se homoseksualizmi ka qenë “civilizim” edhe në antikë, çka në fakt nuk ka qenë? Është dëshirë e homoseksualëve të sotëm, dhe kaq. Shikoni se si na kanë gënjyer rreth civilizimit në Greqinë e lashtë:

Fotografia 15: Artefakti “antik” që ruhet në Somervajll të Maseçusecit

©theonion.com, 2010

            Ky “artefakt antik” është prodhuar në vitet 1970-ta në SHBA dhe i atribuohet Greqisë së lashtë. Fotografohet dhe paraqitet në librat e historisë. Kaq. Nga fotografia në letër nuk mund ta testojmë vjetërsinë e artefaktit, por kur shkojmë dhe e testojmë me rreze të karbonit vetë artefaktin, e vërejmë se me çfarë falsifikimesh na i shërbejnë tekstet e historisë. Këtu Shoqata e Arkeologëve Evropianë duhet të jetë shumë e ashpër, e jo të dal paraprakisht me vlerësime të paralajmërimit alarmant rreth “mashtrimeve monstruoze” që paraqitkan hipotezat se në Bosnjë ekzistojnë piramida që duhet hulumtuar në hollësi. E ftoj këtë Shoqatë të del me deklaratën se ajo që u zbulua në Shushicë nga Isa Mulaj “paraqet një mashtrim të tmerrshëm, kriminal, terrorist” apo të çfarëdoshëm!

            Çka ka në rajonin ku është gjetur Illiricum Sacrum?

            - Ka pasur uji, një krua i madh dhe i rrjedhshëm deri në fillim të viteve 1990-ta. Kroi përdorej për uji të pijes, ujitje, dhe larje të rrobave me lѐsë. Ka edhe sot uji, por gjatë verës vetëm si pus.

            - Gurë tjerë të gdhendur, kryesisht në formë katrore, grumbuj gurësh, shumë prej të cilëve gjenden nën dhe, por edhe në sipërfaqe ka mjaft të tillë.

            - Ka qenë objekt kulti, sipas të gjitha gjasave tempull. I mbledhim të gjithë gurët, gërmojmë edhe të tjerët (shumë janë zhdukur dhe e di ku kanë përfunduar), dhe mund ta bëjmë rikonfigurimin e mundshëm të objektit.

            - Qereqhane, ku duket se janë djegur një pjesë e madhe e gurëve.

            - Përroska e thellë deri në 5 metra që e ka krijuar uji i kronit.

            - Pemë që ekzistojnë sot: dardha (më së shumti), qershia, ftonj, gjerenika.

            - Lisa të bungut që për çudi nuk janë prerë edhe sot. Në përroskën që e ka formuar uji i kronit, gjendet dy shelnje të mëdha. Prania e tyre në vendin që nuk e mendon askush, i kishte lajthitur shumë Rifatin&Co. duke kërkuar fshehurazi deri sa u ka dalë gjuha stomit t’prronit.

            - Në lokalitet ka plepa të ngushtë që rriten gjatë duke shkuar përpjetë.

            - Guri është gdhendur në vend sepse aty është terren kordinoro-shkëmbor. Nuk e kam fotografuar më qëllim një guri tjetër të mermerit nja 40 metra në shkëmb që duket i përdorur por i pagdhendur dhe pa gravuar.

            - Ka ekzistuar çardaku i cili është djegur më 4 prill 1999 nga forcat serbe. Çardaku i njëjtë ku ka lindur Tahir Efendiu stom prronit (babai i Mehmet Akifit) ose në vend tjetër, ishte djegur më 1924 nga serbët.

            - Vendi ku është gjetur Illyricum Sacrum ose ky guri në foto, ishte pronë e vëllait të gjyshit të Tahir Efendiut.

            - Dy gurë tjerë të ngjashëm gjenden në perimetër 4 kilometra, janë hedhur ose varrosur para disa viteve, por këtë nuk guxoj njëherë ta bëjë publik.

            - Aty ku është gjetur guri (plus grumbujt e gurëve tjerë), në mars dilnin lule me ngjyrë të verdhë (carme) të çiltër me pesë petale dhe gjethe të gjelbra pak si me rrudha. Po e dini se për cilin lloj të luleve e kam fjalën.

            Uji, pemë, gurë, dru bungu, pemë mali, dhe tokë pjellore përpara, çka tjetër u nevojiteshin banorëve të atij vendbanimi ilir? Të gjitha i kishin në një vend. Ky është një argument i fortë, a po?

            Pyetjet, përgjigjet e argumentuara që do t’i gjeni në libër për Illyricum Sacrum, janë:

- Pse Ylli i Davidit në Illyricum Sacrum nuk ka të bëjë asgjë më hebrenjtë, të krishterët, dhe myslimanët?

            - Kur dhe nga kanë ardhur shqiptarët e sotëm të Shushicës? Kush ishte para tyre aty?

            - A është Kroni i Popit i Popit nga Kisha në Kërrsh të Vogël?

            - A quhej popi Pali apo Pavli?

            - Çka janë sot gjithë këto toponime mjaft të njohura: Përroska e Pa(v)lit, Roga e Pa(v)lit, Kroni i Pa(v)lit, Kërrshi i Pa(v)lit, Podi i Pa(v)lit? Kush ka qenë ky njeri kaq i njohur atëherë?

            - Si është e mundur që me gurët e çfarëdoshëm dhe pa formë të kështjellës ose kishës në Kërrsh të Vogël të ndërtohet xhamia ndërmjet viteve 1851-1860, e të lihen gurët e gdhendur mirë të Tempullit ose Objektit të Kultit pagan?

            - Pse shqiptarët nuk e shkruajnë si duhet historinë dhe tregohen shpërfillës, shantazhues dhe pengues ndaj punës së të tjerëve?

            - Pse institucionet e Kosovës i përndjekin mizorisht hulumtuesit e vërtetë me urdhër të mafisë së huaj, promovojnë llaskuçët, hajnat, akademikët dhe profesor-doktorrët me bateria të cilët më pak argumente shumëkush i qet n’kungull t’kresë?

            - Pse shkenca në Kosovë është biznes kriminal e jo shkencë, dhe në funksion të zhbërjes së qenies shqiptare nëpërmjet degjenerimit?

            - Pse shqiptarët në masë sot të bardhës i thonë e zezë dhe anasjelltas, të mençurit injorant e injorantit i mençur, kriminelit njeri i mirë e humanistit i marrë dhe i rrezikshëm? A po e vërtetojnë shqiptarët gjykimin e Karl Marksit se “shqiptarët janë popull grabitqar, anti-human dhe kundërshtarët më të egër të civilizimit?”

            Fjalorth (vetëm për tekstin që është paraqitur)

            Bung/u (shq.), quercus cerris (lat.), lloj druri nga fsmiljs fagacea, i sektit cerris (rrjedh nga emri qarri/s në shqip). Duket i ngjashëm me qarrin, ka fletë të njëjta dhe dukje gati të njëjtë me të, por dallon dukshëm nga qarri dhe është shumë më i fortë dhe cilësor. Bungun nga qarri në shikim të parë e dalloni nga lëvorja e jashtme. Qarri i madh e ka lëvoren me gurra më të mëdha, kurse vishkulli i tij kah gjysma e përpjetë deri në maje e ka lëvoren më të lëmuar se bungu.

            Gushak (shq.), në përkthim të drejtpërdrejtë e ka kuptimin e gushës. Rrjedhë nga gusha sepse e ka formën e saj, pra në formë të kallëpit sikur në Illyricum Sacrum dhe në gushën e njeriut që është brenda nofullave. Në terminologjinë toskë përdoret edhe si gojëza, por realisht e kanë formën e gushës dhe jo të gojës.

            Çardak (tur.), shtëpi dykatëshe e kohës otomane, ku kati i parë ishte i ndërtuar me gurë, kurse i dyti me drunj kryesisht të bungut.

            Guri (shq.), material që gjendet në natyrë në formë të ngurtë. Nga ky emërtim ka rrjedhur edhe emri sllav gora që do të thotë bjeshkë ose shkëmb, ose edhe mal. Rrafshina që ka shumë gurë njihet si Podguri (rajon ndërmjet Pejës dhe Istogut), kurse në sllavisht Podgora.

            Lѐsë (shq.), shih perajkë.

            Illyricum Sacrum (lat.), në përkthim të drejtpërdrejtë do të thotë legeni/kombliku ilir që identifikohet me ashtin më të madh në trupin e njeriut në formë të trekëndëshit. Simboli i ashtit të mashkullit është trekëndëshi në formë piramide, kurse ai i femrave trekëndësh në pozitë të kundërt, që kur bashkohen japin heksagramin që në kulturat tjera u njoh si Ylli i Davidit. Si simbol, zakonisht gjendet i shoqëruar me Lulen e Jetës dhe Pemën e Jetës dhe në kombinim me këto si tërësi njihet si Illyricum Sacrum.

            Perajkë (shq.), vegël e punuar nga druri (më së shpeshti nga bungu) në formë katrore dhe me bisht që përdorej për larjen e rrobave duke i palosur rrobat në guri (ose objekt tjetër të pastër) dhe duke i goditur ato në gjendje të lagët me këtë vegël.

            Qereqhane (sërb.), gropë e madhe që hapet për pjekjen e gurëve dhe bërjen e gëlqeres në mënyrë tradicionale me zjarr të lëndëve drusore.

            Fund

(1)     (2)