Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

IZET HOTI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

IZET HOTI

            Hyrje

          Izet Hoti i lindur me 14 nëntor 1960, në Çikatovë e vjetër të komunës së Drenasit. Më pas familja e tij vendoset në Fushë-Kosovë, kurse tash jeton në Prishtinë.

            Ka kryer SHLP-në Prishtinë, SHLT-në Mitrovicë, si dhe Fakultetin e Inxhinierisë Elektrike dhe Kompjuterike ne Universitetin e Prishtinës. Studimet pos universitare në drejtimin Menaxhment Informatikë i përfundojë ne Universitetin Mbretëror Iliri në Prishtinë.

            Me 1996 botoi monografinë titulluar  "Besa e Gurit".

            Ne vitin 1977 doli para lexuesve me vëllimin poetik "Dielli i rilindur".

            Gjithashtu, në vitin 1998, ka botuar monografinë  "I vdekuri shëron të gjallët", e cila u ribotuar dy mijë kopje, dhe u plotësua ne vitin 2003.

            Vëllimin me tregime  "Dallëndyshet ne flakë" e ka botuar në vitin 2000.

            Së fundmi vëllimin me tregime  "Zgori i list" në vitin 2004.

            Ka botuar veprën "Magjia e Bardhë" në vitin 2006, ribotimi 2008 në dy mijë kopje.

DASHURI E VONUAR      

Mjerisht kohërat lënë gjurmët e veta

dikur zbathur t’i kalon mbi shkrepa

S’ mundë ta shëroni plagën e vjetër

dashuri e vonuar i tako kohës tjetër

Yjet të shoqëronin në parkun e luleve

tani vetmia të ngulfat pran shkurreve

Fytyra është ngrysur s’i qielli vjeshtak      

 bulëzojnë sytë e t’u nga i ziu merak

Qiellin e mbuloj të tërin një re e zezë

bredhja jote rrugicave qe pa shpresë

Fusha brigje gjatë duhet me kaluar

lulesë i kërkoni aromën e munguar

Lëre n’ parajsë të qetë ajo pushon

ëndrrat në botën tjetër i ëndërron

Dyshimin për qetësi flake menjëherë

në kopshtin e parajsës qëndro përherë

DRAPRI NË THESË

Sa fshehtësi mban ky takim

këtu u njomem o miku im

S’ka pengesa me na ndaluar

vëllezër jemi për te biseduar

Sa fshehtësi mban ky takim

pak lot gëzimi pa shqetësim

Drapri ne thes nuk qëndron

vëllai po fliste miku dëgjon  

Në rikujtuam ca vuajtje tona

Prishtina, Tirana është jona

 Ishte dikur rruge me thera

sundimtar kishim do derra

Bulëzojnë sytë biseda vazhdon

ndarjen as kush s’do përjeton

Fjala është për t’u ledhatuar

bashkim mungoj kemi ndërtuar

Kohe të ndritshme ka ardhur

Liria si dritë qielli ka zbardhur

Nga të paret ishte ky premtim

zoti na bekoj neve vëllai i im

DHOMA PA DRITARE

Në dhomën qe bën dritë vet

brenda sajë punon një poet

I teri rrethuar me një thesar

pasuri nga shpirti e pa ndarë

Bisedonte me veprat në vitrinë

lartë i çmon ia rrisin krenarinë

Shpirtit i jepnin vlerën e çmuar

ia nxjerrë vargun e pa shkruar

Dhomën pa dritare qiriu ndriçon

zhurmën e lehtë vetë penda liron

Grindej me fletët vihej në siklet

fundja e ka detyrë bën pune e vet

Flasin kështu qenka jeta e një poeti

mrekulli benë të gjithëve çka për veti

Punën e magjishme mbledh si nektar

pavdekësia e tij shkëlqen në sirtar

Shkreptimat e rrufeve shiun në arë

poeti s’i  dëgjo ka një botë të ndarë

Rrezet e diellit të ngrohta i donë

kalojnë ditë të tëra fare si shijon

NATË E TËRBUAR

Dhimbjen sonte e zgjove nga gjumi

Krijove rrëmujë e pazakonshme ferri

Kalldrëmit të thepisur gjakose këmbët

Një rruge  qe te shpien ne qorrsokak

Atje ku as ditën nuk depërton drita

Ne folën e miliona lakuriqëve pushoni

Aty ne mes tyre ke zgjedhur te jetosh

Ne heshtje varri kujtimet t’i shpalosësh

Pesha e dashurisë sate digjej e verbohej

Mallkon veten për tradhtitë e dashuriçkave

Çmendurisht kishin dalë nga vetë vetja

Ofroje kënaqësi ne kuartete e lavireve

Nata e tërbuar fshehë tinëzisht kujtimet

Tani po kupton se dielli ka fillua perëndimin

Zbrazëtia e shpirti s’ka kush t’i mbuloj

Klithjet vini pa ndërpre ketë natë që trishto

Shpresa e fundit te kishe iku përfundimisht

Zjarrin mbajte në duart e hodhe mbi gjoksin

E njeriut qe dikur ferrin ta bëri dritë te jetës

Vet zgjodhe dhimbjen të verboj në dy sytë

Varrose shpresën me mendime në kokën boshe

Mbolle urrejtje patologjike në shpirtin e djallëzuar

Trokun se ndalove s’i kali i Trojës duke kalëruar

Ngjason me një kuçedër me sytë të përflakur

Kërkoje aromën e gjakut të njerëzve qe ikën

Larg mesë varreza qe s’u kthyen ma në jetë

Nata e tërbuar sonte të solli dhembje kufomave

Shpejt do zgjoheni nga kjo ëndërr qe trishto

Shpirtin ta ndezi s’i flakadan ku digjen ëndrrat

Ogurzezë me tradhtitë e bëra me vet dëshirë

Mbaron shfaqja një dashuri të lashtë prej kohësh

Natë e tërbuar të hoqi maskën një fytyrë shtrige

RUAMA LOTIN

Ruama lotin e kristal mbi faqen tënde

Fute ne mëndafshin ngjyrë blu

Ruajeni ne sirtarin e kujtimeve

Mos ti vjedhin ëndrra tinëzare

Qe hynë e dalin natën për dritare

Pendimi flet ne heshtje...

Zemra s’mundet te duroj zjarrin

Syri s’ mund te ndaloj lotin

Mendja me xhelozi ruan zërin tënd

Dikush pyet ne dhomën e vetmisë

Mos harro ëndrrën e lumturisë

Lëri gënjeshtrat,mashtrimet e trilluara

Hapjani  rrugën shprese ...

Mos i bej lajka dashurisë hyjnore

Qe te nxori nga kthetrat e korbit    

Ta hoqi lakun nga fyti

Jetën dhe buzëqeshjen te kthej

Kujdes ne cilën rrugë ke nisur haprimin

Errësira s’ka mëshirë të gëlltit

Mjaft ruajte lotin në syrin tende     

Hapjani  rrugën shprese ...

Kalo pran bulevardit me drita

Aty në çdo takim ku të pritja

Flake nga mendja brengen e mashtrimit    

Zemra le t’i thotë hapur po kthimit

VARRI NË KOPSHT

Ejani   me kujtimet nën sqetull

jo,të lënduar qerpikun me vetull

Mallin qe keni nxirre nga vetvetja

kujdes gjithë s’është e ëmbël jeta

Sot çdo fjalë do peshon s’i plumb

buzët e djegura të bëra shkrumb

Lotët në faqe do rrjedhin s’i lumë

malli shpirtin ka për djegë shumë

Ti me pyesje ç’far kuptimi ka jeta

shpesh në përgjigje borxh të meta

Kohën dëshmitare do marrsh vet

ngadalë do i kuptosh rrjedhat krejt

Kërkoj të me doni kur afër s’ me ke

përqafoje qetësin vetëm t’i kur je

Qëndro e fortë gjithë para stuhive

pa lot shpalose albumin e fotografive

Varrin ne kopsht e keni amanet

stolise me lule të bukura s’i vet

Malli për mua ta mposht durimin

pran varri tim do gjesh ngushëllimin