Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

Vegėza

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZĖRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRĖ

ZĖRI I AMERIKĖS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHĖNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Antologji e poezisė moderne shqipe - Mimoza Ahmeti

MIMOZA AHMETI

 

 

 

 

      Pėrgatiti: Jeton KELMENDI

 

 

 

 

 

 

ANTOLOGJI E POEZISĖ MODERNE SHQIPE

 

 

 

MIMOZA AHMETI

 

 

 

 

 

 

 

 

        

 

           

 

             Hyrje

 

            Mimoza Ahmeti (lindur 1963 nė Krujė, Shqipėri) ėshtė poete nė mesin e poetėve mė tė shquar bashkėkohorė shqiptarė, dhe ndoshta mė i njohur femra shqiptare. Librin e saj mė tė popullarizuar dhe vlerėsua nė mėnyrė kritike ėshtė mbledhja e 53 Delirium poezi, botuar nė 1994, Tirane, nga "Marin Barleti House" Publishing. Librin e saj mė tė fundit tė poezive ėshtė pllenim e Luleve, nga "Ora House" Botime, Tirane, 2004. Ahmeti ka botuar gjerėsisht dhe librat e saj janė pėrkthyer nė italisht, frėngjisht dhe spanjisht. Il mio Grido, poezi, 1993, nga "Argo" Publishing House, Itali. Persone Belle, roman, 1996 nga "EIZIONI ETS", Pizės, coordinatif absurde Italy.L ', tregime tė shkurtra, 2002, Paris, botuar nga Agnes Pareyre. Ca va Albnie, ese, Paris, 1998, nga Edition "La Promenade". Bilingue Delirium edicion, 2002, nga "Maremoto" Publishing House, Malaga, Spanjė. Edhe pse mė i njohur pėr poemat e saj, ajo ka shkruar edhe tregime tė shkurtra, artikuj dhe novela. Ajo ka ventured nė fushėn muzikore, pjesėmarrėse nė disa festivale tė muzikės shqiptare, si "Kenga Magjike", "Maratona Popullore". Ajo kishte si pikturuar si njė seri e ēorape tė holla. Mė 1994 ajo kishte njė ekspozitė nė Galerinė Kombėtare tė Arteve, Tiranė. Ahmeti ishte njė kandidat pėr Partinė Demokratike nė zgjedhjet lokale 2001 Tiranė

 

www.shqiperia.com

 

 

 

 

Poezi

 

MIMOZA AHMETI

 

 

 

ĒMENDINA ME PORTĖ HAPUR

Po ikni, po na lini,
duke menduar; "Pėrgjithmonė",
Nga ky dhe qė ishte juaji, joni,
qė ėshtė ēmendina jonė.
Ēmendina jonė e dashur, mallėngjyese
me kafkat shqyese.

O tė ēmendurit e mi tė shtrenjtė,
sa ju dua,
megjithėse kurrė s'ju flas,
megjithėse kurrė s'mė flisni
dhe dot s'ju duroj
dhe dot s'mė duroni.
Por ky ėshtė rit:
ne nuk e shohim nė sy njėri-tjetrin
pėr pa urryer,
dhe ky ėshtė shkak
pėr t'u dashur gjer nė ēmendim,
duke buzėqeshur ekzaltisht,
ndėrsa nė faqe
lotėt na rrjedhin,
lotėt.

Bashkėvuajtės tė mi
qė ikni mėrgueshėm,
tė ēmendinės sonė unikale,
me sy tė fiksuar
pas njė ideje tė vetme,
oh, vetėm pas njė ideje tė vetme,
qė askurrė s'u pa, s'u gjend askund
dhe s'di ndonjėherė nė ka pėr t'u gjetur.

Shpėrndahuni, ikni, tretuni.
Vend mė vend shtet mė shtet...
Oh, ēfarė piskame pisket
nga ēmendina jonė
nė orėn e vonė tė perėndimit,
kur malli e merr pėr bijtė nė Perėndim...

Ē'trishtim!
Mure tė rrjepur. Mure qė gjithmonė
kufizojnė horizontin
pėr tė lėnė njė qiell pa fund pėrsipėr.

Aty pas mesnate dėnesjet mbarojnė,
dikush me vete po flet:
Sidoqoftė shqiptarit,
kudo qė tė ndodhet,
i mjafton marrėzia e vet...

 



ARMIKU IM

Armiku im,
shpeshherė mė fyeve nė mėnyrėn mė tė dobėt,
shpeshherė tė fyeva nė mėnyrėn mė tė cekėt,
armiku im.
E ē'do tė ish jeta ime pa ty
dhe e jotja pa mua?
Askush s'mund ta dijė.
(kur kushtėzimi mbaron
qenia zhduket)
Armik. Armiku im.
Prej teje rashė nė gjurmė dhe pėrfitim
tė asaj qė kėrkoja,
prej teje gjallėroi jeta ime, u zgjua,
u pėrbetua,
dhe ngashėreu,
kur vrasja shpirtat ngėrtheu.
Oh, nė tė vėrtetė ti je dashuria
dhe urrejtja ime,
armiku im.
Pikėrisht ato,
qė ne zhvleftėsuam
ndėrsa rrugės ecėm,
qė asnjėher s'i ditėm,
s'i llogaritėm,
TURMAT,
qė inerte derdhen
dhe frymė marrin
me injorim,
lanė pasojė
mbi shpirtin tėnd
mbi shpirtin tim.


 


QE TI JE GOMAR KJO ĖSHTĖ DIĒKA QĖ DUKET

Fytyrė e bukur dikur, tani stigmatike,
nė gjurmėt e tua gjej vrasjen qė tė kanė bėrė,
nė gratė qė i humbe, qė i braktise, a shpėtuan duke ikur prej teje,
pėr tė mbetur gjallė diku
nė lemoshe ndjenje.
Fytyrė e bukur dhe sot, me gjithė prishjen, dyshimin,
dekompozimin,
trup qė zvarrisesh e birresh nė tokė tė mallkuar.
Masė vigane dhe e dėshpėruar njėkohėsisht.
Njė vath nė vesh-diē ja nxit kotėsisė kuptimin.
Ēdo ditė humb diēka nga cilėsia e yllit,
vdiresh nė rėrė.
Ēdo natė fiton diēka nga pamortėsia e vdekjes.
Oh, tani qė po shuhesh, ndėrsa vazhdon akoma tė shuhesh
vėrvit nė ajėr tentakula tė tmerrshme vetmie tė shthurur
me lak fshikullues kap, tėrheq e shtrėngon,
robėron
me buzėt sterile, trupin e pandjeshėm.
Shpesh kam rėnė nė gjurmėt e bjerrrjes sate, shfrimit
mėnyrės sė tėrthortė tė shfaqjes, helmimit,
fshehjes, sofizmit, lėkundjes, sė paqenės,
asaj paqendrueshmėrie qė nuk ngre dot bazė.
Ndjenja luksoze, nė esencė shkatėrruese,
gėrryejnė si macet gjire grash tė lėna.
Rrugėhumbur i bukur qė vazhdon tė humbėsh,
qė di tė sillesh, por qė etika s'ta pėrmush dot shpirtin.
Jam jotja, mė ke, gjithmonė mė ke pasur,
mbėshtetje, frymė, shteg nė rrugė pa krye,
Por ti s'e kupton, ngaqe je gomar,
dhe ky ėshtė shkaku
qė unė tė dua tmerrėsisht.



 

TI DO TĖ HESHTĖSH

Ti do tė heshtėsh gjatė atė ditė,
ndoshta pėr fare atė natė,
kur tė mos jetė
mbi sferėn e humbur tė tokės,
figura ime krenare
me sytė e fuqishėm si shpezė
qė veē lirisė i pėrkasin,
qė ti, ti i deshe aq shumė.
Ti do tė heshtėsh djalė,
ti do tė heshtėsh, burrė,
ti do tė heshtėsh, shpirt,
kur tė mos jem mė unė.
Dhe mjekra jote pshtetur mbi klavikul,
do tė heshtė.
Oh, nuk do tė jetė mė ajo heshtje,
njė nga ato qė vibrojnė afrimin.
Ajo heshtje e madhe,
ajo heshtje e mungesės,
ajo heshtje e kthimit tėnd,
nė njė, nė njė, nė njė.
Ti qė gjithmonė me mua ishe dy,
dhe prapė njėsuar,
po kurrė bir vetmie.
Do tė heshtėsh,
ti qė aq pak flisje dhe heshtjet i krisje
ti qė i kishe fjalėt si guaska tė rralla,
qė m'u desh aq rrugė tė eci pėr t’i gjetur,
do tė heshtėsh ti, qė aq shume tė desha,
Do tė kthehesh nė njė burrė si mijėra
(kurrė nuk mbaron argatėria sė ngrėni burra.)
Do tė heshtėsh. Do tė ēohesh. Do tė ikėsh qė andej,
krahthyer drejt gojės sė argatėrisė do t'ikėsh
duke t’u zvogluar trupi, shpatullat nė largėsi.
(Pika mė raftė sa fort t’i desha shpatullat!)
Do tė ikėsh argati im, do tė zhdukesh,
dhe kėtu historia jonė do tė mbarojė
historia jonė e padėgjuar
qė e pėrgjonin yjet e pikuar
e qė kapnim me dorė nėn ēati.



DELIRIUM

I thyer, i errėt, i vrertė
qėndroj dritė lėshoj,
mjaltė rrejdh nga vrujet e mija
e thyer nė pikėn mė tė dobėt
tė tė mbeturit vetėm
qė askujt s’i sjell dėm,
por mua mė mbaron
prej dhimbjesh
qė kullojnė ėmbėlsi
gjaku tė shtypur
nė vetmi.

Oh, gjeniale ėshtė kjo gjendje
kur ndėrsa kuptoj qė gjithēka kam humbur
lumturinė e pafundme ndjej
tė qenies sime
qė e kam nė dorė,
atė,
qė s'mund tė ma dhurojė
asnjė lavdi, kurorė.

Lavdi! Ē'ėshtė kjo fjalė
nga mbėrriti tek unė,
si ka dalė ?
(Me siguri ndonjė ambicion i dobėt
i panatyrė.)
Kthehem nga kthehem nga natyra mbėrrij
qėndroj, dua tė gjykoj,
prap tėrhiqem.
Kaq i bukur dhe njėhershėm i vdekshėm
njeri.
Kaq i zemėrt dhe prap i vetmuar.
Kaq fuqi dhe po aq dyshim

Oh, padyshim,
shtjella inerte rilevon nė ikje
ēdo absolut relativ papritur.
Vetėm bukuria, ajo ka tė drejtė
tė pretendojė.

Pėrse ikni prej meje krijesa reale?
Nė njė pėrshkrim tė ikshėm e sotmja
nė tė djeshme ndėrroi
aq shpejt sa dot s'e konceptova
(thua ka jetė pa konceptim).
Dėshira uritet pėr njė tė nesėrme
qė nuk ėshtė imja.

Pėrse ikni prej meje krijesa reale?
jetoj njė jetė sendesh gjithmonė tė paqenė
dhe vetėm vetveten e kam nė duar...
Oh, nuk ka lumturi si kjo,
por as pikėllim si ky s'mund tė ketė.


 


MAMA DHE BIJTĖ

Gjithmonė e mė rrallė tė shoh,
gjithmonė e mė tepėr
ēuditem
si dola nga barku yt dhe ti je ime bije.
Sepse je e vogėl, mama, e pafajshme
dhe lotėt i ke tė brishtė e tė rinj.

Ti qė u plake dhe qan si foshnje
kur duhet tė gėzohesh
e qė pikėllimi tė ndjek si urith
pikėrisht kur liria hap njė shteg.
Po ti je e vogėl, mama, e
pafajshme...

O zot, ē'deshi njė njeri si ti
nė kėtė botė tė sprovuar...
Ti akoma s'ke mėsuar tė gėnjesh,
e shtrenjtė dhe duart i ke si dy
bonbone tė vogla, tė emblat duar, tė sheqerta
nga lotėt e tu.

Mirėserdhe mama!
Ja shtėpia, filaxhani i kafesė dhe mirėsjellja ime
tė serviret me kujdes, sofostike ėshtė, megjithatė
nė modė...

Ēoje kokėn, pėrse qan?
Bijtė e tu janė rritur tashmė-
bisha sfiduese, s'i ndjek dot rreziku;
ty tė duan
mishėredhimbsur, mama,
nuk tė harrojnė,
mė mirė vdesin,
Ke dhe ti nė zemrėn e tyre njė dritare,
njė oval gėzimi, drite e shprese,
sepse tė tutė ishin naivėt,
si kuaj lufte, me sytė e mėdhenj
ushqyer me ujėra kroi.

I deshe fort, mama, siē dite i deshe,
i mallkove fort, mama, sa munde i mallkove,
me zėrin qė e kishte si varg rruazash mbi gur...

Dikur...e mban mend, mama?
Nė shtėpi kėndoje,
ishe e re, e bukur
tani e kuptoj.
Perėndimi vdiste i lumtur pėr atė lloj kėnge,
dhe syri yt i lumtur pėr atė lloj kėnge,
dhe jeta ishte organike, mama:
luanin kalamajtė,
naivėt qė ti i rrite me delir horizonti...

Ja ku i ke perballė, tė rrahur me jetė e me sprovė,
fėlligėshtia i ka vrarė, por gjakun nuk ua ka stėrpikur.

Janė tė virgjėr, mama, tė pėrdalėt e tu,
janė tė virgjėr,
lakuriq tė pambrojtur, me gjithēka tė fituar me
dhėmbė.

Mos i shaj, mama, se bėn faj. Mos i truaj.
Tė kanė dashur, mama, tė kanė dashur.
I duaj. (Kurrė prindi nuk mund tė
mbėrrijė dashurinė e fėmijės.)

Kthehu, ec nė vete, mama,
mos qaj mė.
Janė tė fundit vjetė tė tutė, nė
kėtė fėmijėri tė dytė
mund tė ngrohė pak dielli,
po t'i terėsh sytė
Fshiji lotėt, mama, jemi dėrrmuar,
tė buzėqeshėsh pak, kjo ėshtė bukė pėr ne.

O fėmija im i dėshpėruar,
mėkati mė i madh i perėndisė mbi dhe!