Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Sabir KRASNIQI

PËRSIATJE IMAGJINARE

       Dhe në këtë botë të mrekullueshme, në brendinë e kësaj oaze, në këtë parajsë shpirtërore, ne transformohemi tërësisht - dalim nga kornizat e ngushta të logjikës, në hapësirën e lirë e të pafund hyjnore, aty ku mbizotërojnë vetëm shkëlqime të arta, shkëlqime brilante... shkëlqime që i thërrmojnë edhe molekulat më të imta të reve të errëta shpirtërore dhe hapin kaltërsitë e pafundme të qiellit të tij...

"Qeshuni nga thellësitë e shpirtit, më shumë se që merrni frymë, dhe dhuroni dashuri nga  zemra, më shumë se sa të rrahurat e saj!"

            I shtrirë në kanape, në orët e vona të natës, po e sodisja nga dritarja shkëlqimin e rrezeve të hënës, rreze që depërtonin përmes hapësirave të perdes së dekoruar edhe në brendinë e dhomës, duke krijuar kështu refleksione nga më të ndryshmet... që natyrshëm ngacmonin edhe imagjinatën time! Dhe në këtë rrugëtim imagjinar, në ekranin e mendjes më parakalonin imazhe nga më të ndryshmet që kisha dëgjuar, parë e lexuar për këtë satelit të  çuditshëm dhe mjaft enigmatik të planetit tonë, për fuqitë mistike të tij - që nga ndikimi i fuqishëm i "Hënës së plotë" në ritmin e jetës së qenieve të gjallë: sjellje të pazakonta,  anomali shpirtërore, dukuria transformuese njeri-ujk... apo si simbolik shumë e preferuar për shpirtra romantik, e deri tek faza e "Hënës së re", që konsiderohet edhe si regjeneruese e energjive të reja, por edhe si bukuria e butësia e kësaj mbretëreshe, në cepin e së cilës pushojnë qeniet më të ndritura, mrekullia hyjnore - engjëjt vet!...

            ...E valët e imagjinatës sime këtë natë u stacionuan tek mishërimi i përkryer i mirësisë hyjnore - tek shkëlqimi i fytyrave engjëllore! Tek këto krijesa me krahë të bardhë, tek këto krijesa që kanë një shpirt të pastër si kristali, tek këto krijesa që kanë një zemër të pafund mirësie, tek këto krijesa që shpërndajnë përherë vetëm farën e dashurisë, nektarin më të ëmbël ekzistues... Engjëjve të parajsës qiellore dhe engjëjve të parajsës tokësore - engjëj me të cilët unë komunikoj përmes shumë rrugëve, shumë vijave, shumë valëve... engjëj me të cilët unë frymoj çdo mbrëmje.... ushqehem dhe motivohem, mallëngjehem dhe gëzohem...! Dhe ashtu i thelluar në meditime, mes kufirit  ëndërr-realitetit, u hap porta e frymëzimit dhe nga ajo, si nota të lehta muzikore, filluan të vallëzojnë mbi pentagram vargjet e një melodie të brendshme:

            Një Engjëll i Artë, shkëlqeu një natë, në dritaren e hapur të shpirtit tim,

            Dhe e mbushi gjithë atë hapësirë me nektarin më të ëmbël ekzistues në jetë,

            E unë i magjepsur e sodisja këtë mrekulli hyjnore,

            Dhe nuk arrija  të kuptoj dot: është vetëm një ëndërr gjithë kjo, apo realitet!...

            Dhe është shumë e vërtet, që ne, shpesh, nuk arrijmë t'i kuptojmë dot shumë ndodhi  që zhvillohen në vazhdën e proceseve jetësore, nëse janë ndodhi në rrafshin e realitetin faktik, apo vetëm ëndrra nga të cilat nuk kemi dëshirë të zgjohemi?!

            E në këtë përsiatje të kësaj dukurie të dualitetit jetësor: ëndërr-realitet, shpirt-mendje, dialogoja me veten dhe nuk arrija të gjej dot përgjigjen e duhur!!! Janë vërtet dy botë të çuditshme me të cilat ne ballafaqohemi pothuajse përherë! Dukuri psikologjike të jetës sonë që shfaqen si dy botë të ndara, por të mishëruara në një trup! Njëra botë ku mbretërojnë ligjet e arsyes të vendosura dhe rregulluara sipas interesave të ndryshme shoqërore etj., ku qeniet njerëzore duhet të sillen në përputhmëni me parimet e tyre, ku ne duhet të ndërrojmë shumë maska (ndoshta edhe disa në ditë)  për t'u dukur të njëjtë me të tjerët ose për t'ju përshtatur normave "morale" të përcaktuara nga kjo shoqëri, përndryshe do të përqeshemi e përçmohemi!!! Pra, ne duhet t'i modifikojmë sjelljet, jo sipas dëshirës dhe vullnetit të brendshëm, por sipas situatës dhe nevojës së imponuar nga jashtë: tjera në shtëpi, tjera në shoqëri, tjera në punë.... tjera me miq...  thjesht, duhet të sillemi si robot të programuar nën sundimin e fuqishëm të komandave (ligjeve) të logjikës - të arsyes së kodifikuar si: "ligje të duhura, të shëndosha, të mira, të drejta... të domosdoshme!!!", e që në fakt, nuk janë asgjë tjetër, përveç ligje të përshtatshmërisë për të mundur të mbijetojmë në balancë me të tjerët në këtë proces jetësor përplot sfida nga më të ndryshmet! 

            Arsye e kodifikuar!!! Po ku e ka burimin ky kodifikim, në bazë të cilit po duhet të sillem edhe unë? - pyesja veten në këtë përsiatje imagjinare! Natyrisht tek mendimet - sepse vetë arsyeja (e shëndosh, e drejt...) është aftësi e të menduarit në mënyrë logjike!... përderisa vet logjika funksionin në bazë të ligjeve të të menduarit! E mendimet?!!! Mendimet janë produkt i trurit... dije e arritur me anë të të menduarit (mendjes)... Një anagram shumë i komplikuar për ta kompletuar dhe formuluar përgjigjen e saktë. Si rezultat i kombinimeve të mia, ky formulim po tingëllon kështu: logjika është aftësi e njeriut për të gjykuar drejt në bazë të mendimeve të tij, të cilat i ka arritur nëpërmjet procesit të njohjes! Dhe sërish enigma tjetër: A janë mendimet vërtet tonat? E në këtë pikë pajtohem plotësisht me OSHO-n - me këtë filozof gjenial. Mendimet nuk janë tonat! Asnjë mendim nuk është i yni - ato janë të huazuara. Pra të formuara nga thëniet e të tjerëve, të cilat ne i absorbojmë që nga lindja dhe me kohë i brumosim duke iu dhënë formë si qëndrime “logjike” personale.  Pra, mendimet vijnë gjithnjë nga jashtë, ne jemi vetëm urë, bartës, përçues, transmetues të atyre mendimeve, por tashmë të përpunuara, modifikuara... edhe pse ne i konsiderojmë gabimisht si tonat - debatojmë, i mbrojmë e besa edhe luftojmë për to!

            OSHO thotë: “Mendimet ekzistojnë të ndara prej teje, ato nuk janë pjesë e natyrës sate, ato vijnë e shkojnë – ti mbetesh. Ti je sikur qielli kurse mendimet sikur retë. Ti kurrë nuk vjen, dhe kurrë nuk shkon, gjithmonë je këtu. Retë shkojnë e vijnë, ato janë fenomen momental, ato nuk janë të përhershme madje edhe nëse përpiqesh të kapesh për një mendim, s’do të mund ta mbash gjatë, ai do të ikë, ai ka lindjen dhe vdekjen e vet. Mendimet nuk janë tujat, ato nuk të përkasin ty. Ato vijnë si vizitorë, mysafir, por nuk janë nikoqire.”  Pra: a mund të jenë në këtë rast sjelljet tona, veprimet, tona, gjykimet tona... në parametrat e ligjeve të logjikës?  Sërish një dualitet. Për dikë po, e për dikë jo! Ajo që për njërin mund të konceptohet si e logjikshme, për tjetrin mund të jetë alogjike! Palët në konflikt gjithnjë pretendojnë se kanë të drejt, sepse te dyja palët ashtu MENDOJNË!!! E ku është këtu (në këtë mes të “artë”) LOGJIKA?...

Kur krijon diçka me mendje, ajo thjesht është rezultat i kreativitetit, por kur krijon diçka me zemër, ajo është rezultat i ndjenjave hyjnore.

            Por është edhe bota tjetër - e kundërta e kësaj bote logjike, bota ku funksionojnë LIGJET E SHPIRTIT - LIGJET HYJNORE! Këtu njeriu ndjehet i lirë, këtu reflekton botën e tij reale - pa asnjë lloj maske, siç është i detyruar ta bëjë në botën e arsyes! Këtu nuk flet më mendja që lëvizë pandërprerë sikurse retë, pa arritur të stacionohen diku - këtu flasin ndjenjat, me gjuhën e tyre engjëllore,  pa asnjë lloj shëmtie - por ashtu siç në të vërtet janë... këtu ndjehet fryma e lirisë së pakufishme - këtu ti gjendesh përball pasqyrës që reflekton realitetin tënd - dhe ti e sheh veten ashtu si në të vërtet je. Ti flet, shprehesh lirshëm, pa asnjë lloj frike mëkatare - në fakt flet vet shpirti me gjuhen e tij të kristaltë... Në këtë botë treten normat "morale" të përcaktuara sipas kutit të nevojave shoqërore, dhe shpirti e hap ekranin e tij të pastër nëpër të cilin lëvizin të gjitha ngjyrat e jetës... dhe secila është më e mirë se tjetra, sepse gërshetohen nuancat e tyre pa imponime, pasi këtu nuk ka censurë, nuk ka maska, nuk ka komanda, por gjithçka zhvillohet natyrshëm, andaj edhe reflektojnë bukuri mahnitëse,  nektarin më të ëmbël të ekzistencës....

            Dhe në këtë botë të mrekullueshme, në brendinë e kësaj oaze, në këtë parajsë shpirtërore, ne transformohemi tërësisht - dalim nga kornizat e ngushta të logjikës, në hapësirën e lirë e të pafund hyjnore, aty ku mbizotërojnë vetëm shkëlqime të arta, shkëlqime brilante... shkëlqime që i thërrmojnë edhe molekulat më të imta të reve të errëta shpirtërore dhe hapin kaltërsitë e pafundme të qiellit të tij... Dhe në këto hapësira kristalore, shpirti flet me gjuhën e ndjesive më të çiltra e më të pastra, gjuhë me të cilën në botën e arsyes vështirë do të mund të shpreheshim.... Këtu gjithçka është hyjnore, sepse rrjedh natyrshëm, ashtu siç është dëshira dhe vullneti i vet shpirtit njerëzor - këtij shpirti që i tha frymë vetë MADHËSHTIA...

            E gjithë kjo edhe mund të tingëllojë si utopi, pasi gjërat tepër të bukur, tepër të madhërishme, tepër të çmuar, tepër hyjnore.... vështirë është për t'i besuar si të vërteta!... Mund t'i duket ndokujt edhe si një iluzion, si dehje nga subjektivizmi i ekzagjeruar! Dhe në fakt, kjo edhe është dehjet, por nuk është dehje e imponuar sikurse në botën e arsyes, ku për t'u liruar nga ngarkesat e rënda të "ligjeve të logjikës", të ligjeve të përshtatshmërisë, dehemi me substanca narkotike - droga që me kohë krijojnë varësi! Kjo dehje është artificiale... e dhunshme... varësi që të vret - ta merr jetën... Edhe dehja nga aroma shpirtërore, nga ngjyrat më të bukura dhe nga nektari më i ëmbël ekzistues, krijon varësi, por kjo varësi sjell freski, sjell gëzim.... ta zgjatë jetën....

Mendja edhe mund të harrojë për një çast, por zemra, ASNJËHERË.