DORĖ MBI ZEMĖR
Kur vendos dorėn mbi zemėr
tė gjithė popujt e kuptojnė,
i pėrkulen asaj qė e rrah jetėn
deri sa marrim frymė.
Krijuesi i madh e ka nė dorė
ate qė dashuron me ndenjė tė hollė.
E madhe ėshtė bota pėr barkushet e vogla
qė pėrbirohet nėpėr aureolat e saj
si nėpėr njė ēips tė jetės
dhe pikėshėnon universin,
mendja e di qė jetojmė njerėzisht
atė copė tė vogėl tė orės sonė
qė rrah rregullisht me ritėm,
kur ngutet shumė e sėmuret del nga takti
jeta e humb kuptimin e vet
nga tė rrahurat e saj.
Kur dua tė rrespektoj shtėpitė e Zotit
apo tė njerėzve tė tjerė nga termi i veēantė
e vendos dorėn mbi zemėr
dhe kaloj pranė tyre-
janė njerėzit e mij qė i dua mė shumė,
kam gjuhė tė pėrbashkėt tė marrėveshjes
aq sa kemi tė shkruar nė letrėn e padushme...
Zemra do ta rrah jetėn deri nė fund
dhe kur bota tė ndalet
e lėshojmė frymen e fundit,
kthehemi tė shtrirė kah bota e tjetėr
kah vdekja e trupit!...
Teatėr i dhembjes sė pafund
Ėshtė vend i shpalljes sė dhembjes
marr frymė thellė nė damarėt e qenies sime
dhe e lėshoj rėndė nė pėrkushtimin e vargut
me njė pikė loti bebėzavė tė heshtjes
qė ngrihet i gjallė deri nė pafundėsi...
Gjakova ėshtė vendi i dashur i fėmijėsisė
me tė gjitha dhembjet e ndarjes sė pakthim,
me lotė e shoh zhdėrvjeljen e filmit tė fėmijėsisė
dhe nuk kam kohė tė ndalem me therrjet
nėpėr mushkėritė e djegura tė mendimeve-
ėshtė botė e veēantė e pėrplasjeve tė mėdha
mbrenda zemrės sime tėrmetet prore rrėnojnė
prap njė vistėr i pėrtėrirjeve ngritet me diell,
mbrenda njė ēasti shprehen tė gjitha stinėt
e nuk ndalen bubullimat e mėdha tė dheut tim
duke i ndjekur vetėtimat e pėrdalura tė brejtjes.
Dita dhe nata nuk kanė fare kuptim tė mirė
e keqja dhe e mira mbeten prore nė dyluftim,
i mbledhė cuklat e fijeve tė kėputura papritur
e tė gjėj fillet e dhembjes qė piketon gjak-
gjak, gjakova dhe gjaku qė nuk ndalet kurrė
pėr njė ditė tė bukur ulur kėmbėkryq nėn bli
me plisin e bardhė tė njė plaku tė ndjenjave
qė gjithėmonė e shoh tė ulur nė pikėtakimet tona
tė asaj malėsisė qė i jep pore shpirt e madhėri,
gjak i kuq ėshtė gjaku i shenjtė i lirisė
qė vetėm nė Gjakovė ėshtė nė ēdo gemb tė ri,
edhe fėmijėt qė vinė tė shėndetshėm pas kėngės
duke qarė thekshėm me lotė tė pėrzier gjaku
e m`i ngrisin mua flokėt peshė deri nė vdekje
nėpėr muranat e shumta tė dėshmorėve...
A e dini ju sa herė jam rrėzuar nėpėr metropole
duke qajtur me lot kalldrėmin e rinisė nė Gjakovė,
ka mbetur e pėrhershme kinoja dhe teatri i gjallė
qė lozin tragjikomeditė e dhembjes sė pandalur-
prap do tė rrėzohem nė Paradeplaz nė Zürich
apo nė Rapperswil, nė Stuttgard, München e gjetiu
trotuaret e pagjetura pėrmallshėm nė ėndėrrat e mia,
liria ėshtė ndjenjė qė ēel sythin e pėrmbajteve
me pranverėn rritet e me dimrat e shumtė zhduket,
rreth e rreth zgjerohen nė pafundėsi kėngėt e saj
qė si fėmijė tė rritur dhimbshėm mė rrėnqethin
prore i kam kėnduar, por ēuditėrisht mė janė zhdukur
dikund nė ndėrdije ka mbetur ia zė i qartė kėnge
se Gjakova ėshtė teatėr i shpalljes sė dramave
e i dhembjes sė pa fund tė pėrkryer tė burrėrisė!
SI STĖ NJOHA KOSTANCĖ
Qindra herė vi dhe shkoj prej teje Kostancė
tė gjėjė fillet e tua nėpėr shqiponjėn e hershme
shpeshherė tė shikoj e luaj me veten time
duke numruar ēuditė qė kalojnė pranė meje-
i mas vitet e mia qė rodhėn nė heshtjen e pa gojė...
A mos ka ndonjė bukuri tė rrallė e tė veēantė
qė zė vendin e parė pranė Bodensee,
kjo vashė gjysmė e zhveshur, me kokėn lartė
sillet rrotull me demonėt nė duar tė ngrehur lartė-
gjinjtė e fryrė sikur e shpėrthejė karahorin!...
Unė nuk e njoh asnjė njeri nė truallin tėnd
sa herė mu kanė lodhur kėmbėt nėpėr ty
duke kėrkuar varrezat ilire deri nė Kreuzlingen-
prore ndalen te muri i spätrömisches Kastel[1]
mė duket se jam teqind vjet pas Krishtit
e shoh veten kudo sė bashku me romakėt
atėherė, nuk e mbaj mend se ka qenė aty
restoranti De Medici
e mbaj nė mend vetėm kishėn romake katolike
me kokat e shqiponjave qė zėnė gjarpinj nė Münster-
jam njė ilirian i hershėm nė Kostancė qė nuk flet
por dėgjoj tė qajnė fėmijė nė Münsterplatz
njė sicilian tė shkurtėr e tė pėrkulur qė prap nuk flet
prandaj, nuk mė njeh as ti e prore nuk ke fjalė,
vi tė derdhė dhembjet e mia nė liqenin tėnd
e ato mė bėhen aq shumė sa mezi i sjellė
e njoh kalldrėmin tėnd, zallin, gurėt e dheun-
kaluan pesėdhjetė vite pa kėmbyer dy fjalė
me heshtjen tėnde tė dhimbshme memece!...
GJURMĖ NĖ KOHĖ
Askujt nuk i kam thėnė, deri mė sot, e dashura ime
shumė vite u bėnė pa asnjė pulėbardhė tė shtrenjtė,
unė nuk mund t`u gėnjej kur nuk e ndien kėtė shpirti
zemra ime nuk thotė fjalė qė nuk dalin prej zgafellės,
dy korbat qė i kam pasur njė kohė mė kanė gėnjyer
me atė periudhė fjalėsh tė pėshtjellura rreth gjuhės,
kur nuk mė kishte njėra fatzezė rob tė ndjenjave tė saj
provonte tė mė ngrehė tjetra me lėvozhgėn e fjalėve...
Zemra ime ėshtė rrudhur e tharė nuk nxjerrė pipa tė rij
tė dashurisė qė nuk del e nuk rritet nėn kujdesin e viteve,
jeta ime ka mbetur tokė e braktisur deri nė pafundėsi
sa herė kaluan vitet pranė meje dhe bėjnė sikur s`mė shohin.
Tani zotrat mė kanė braktisur prej tryezės sė pėrpėlitjeve
nė njė skaj tė dhomės sė mbushur me pluhur dhe libra,
qaj e pėrlotem pa pra pėr anėtarėt e tjerė tė bashkėsisė-
si duket, tė gjithė i kanė mashtruar ndėr fjalė tė
kurdisura.
Tashmė, fare i dalloj njerėzit nga jeta, vetja dhe zotrat
jeta normale e njerėzve ėshtė qelbėzuar me gėnjeshtra tė
liga,
janė joshur tė gjithė nga shfryrjet pa ndjenja e
lakuriqėsia,
nga korrupsioni dhe e pavėrteta, deri nė thellėsin e gjėrave
dhe vetėm pyes, a ėshtė kjo bota e ime nė tė cilėn
pėshtillem
askush nuk mė vėren se jam gjallė edhe pse njėlloj marr
frymė,
a u dashka tė jem shumė mė pak njeri dhe kjo qenka e vėrteta
e tė zbres poshtė nė tokė sikur tjerėt dhe tė luaj pa
ndenja-
jeta ime ėshtė luftė me tė keqen, jetė i vetėm e pa
dashuri!...
SPROVĖ ME VETVETEN
ēdo ditė vdes nga pak njeriu
dhe nuk mendon se po vdes
deri sa i afrohet fundi
ēdo gjė vdes radhazi
vdes edhe ideali pak nga pak
dėshirat vdesin nė shpirt
edhe pse i mbesin gjurmėt
mendimi kthehet nė etje
qė tė merr me ethe
dhe tretet dikur bashkė me ty
humnerave tė botės...
Jeta ėshtė komplekse dhe nuk ka shpjegim
edhe pse njeriu pėrpiqet me fjalė
prej lules sė shpirtit t`a nxjerrė fjalėn,
jetė pa ngjyrė
jetė me ngjyrė- gjak kuq tė zi
jetė e zezė i thėnēin
njėmijė herė vdiēa dhe mbetem gjallė
ēasti ēastit nuk i pėrngjet!...
Tėrė jetėn e kam vdekur nga pak
dhe trupi mund tė pushojė njė ditė
pėrgjithmonė,
mbetet testament vepra e gjallė
dhe a e di dikush tė lexojė
atė tekst tė pa fjalė midis rreshtave
lartė mbi jetėn?!...
Ndonjėherė nuk kemi vėshtrim
dhe nuk shohim
ēka ėshtė shkruar nė biografinė e ditėve,
njeriu qenka fluskė saponi
tė lojėrave qė fėmijėt i lėshojnė
dhe zhduken nė hapėsirė
prandaj, nuk e di
si duket jeta nė botėn tjetėr-
kjo jetė ėshtė sprovė
me vetveten...
ėshtė sprovė me tė vėrtetėn!...
ZOG I NEMUR PREJ QIELLIT
Kudo nėpėr Evropė
vajton pėrherė me pikėllim
e askush nuk tė kupton
zog i nemur prej qiellit.
Dhembjen tėnde e deshifroj
pėr tė vetmin vėlla tė vogėl,
e tė lanė mėtutje mbi tokė
tė vajtosh dhembjen tėnde
pranė nesh
gjithmonė shara tė rri mbi qafė
ku peri rrinte i vjerrur
derisa thurje qorapė tė leshta...
Kur tė dėgjoj mė vjen tė qaj
mė pėrloten sytė me lotė tė tharrė
midis bebėzave-
jam shqiptar dhe ti e ke gjuhėn time
mija njerėz na kaplojnė anash
dhe nuk na kuptojnė
se tė dytė jemi tė dėnuar,
nė livadhe, le tė pėlcasė njė gomar
sepse asnjė fjalė nuk e njeh
as nga gjenealogjia
as nga mitologjia-
qielli ynė ėshtė i pa skaj...
A e dinė, o Gugu-Isuf,
se ilirėt qenė tė parėt nė Evropė
prandaj ti-
zog i nemur prej qiellit
pėrherė vajton nė ilirisht!...
FRYMA E FUNDIT
Toka e shqipes e shkelur dhimbshėm
rreth e rrotul nga tė gjithė fqinjėt
sa brinjėt duan tė pėlcasin
deri ku nuk ka mė fund,
shkelur me shkelmat e tankseve
tė dhunės sė pėrdalur...
A e mbledhė frymėn e fundit tė shpirtit
nėpėr oqeanet e paskajshme tė lotėve
me jetėn e ndrydhur thekshėm
nėpėr dhembjet e vdekjeve
nga fundi i asgjėsė pėr ta nxjerrur
pikėn e fundit tė durimit
derisa vetėtinė e bubullinė jashtė saj
murmuron minutat e mbetjes gjallė
dhe mbledhė veten si mbiqenie
zemrėn e shtrydhė pėr tė fundit herė
tė leshojė ulurimat e gjalla tė shpirtit-
kėngėn e zjarrtė tė lirisė!...
PĖRFYTYRIMI I DETIT
Shpesh mė fanitet deti
si sofėr e madhe
shtruar nėn hėnė-
pėrreth tė heshtur
pėrtypen shkėmbinjtė
kafshoren duke e njomur
nė atė verdhėsi tė largėt...
Asgjė nuk mė duket
mė e pikėlluar
se shkėmbijtė e kėrrusur
nė vetvete,
e gropėzave tė tyre
po tė isha gomė
e fatkeqėsive tė botės
hijėn e mosbesimit
do ta zhbija
dhe trishtimet e shtruara
nė atė sofėr!...
VARGJE PĖR NĖNĖN
Tė kemi borgj
mė tepėr se ajrin
se prehjen e pėrjetshme-
na ke ushqyer
me dromca shpirti
na ke rritur
me drojėn e pėrditshme
e veshur
me zhgunin e rrudhave tė ballit!...
Sa keq
qė smund tė tė gėzoj mė shumė
pos me ndonjė kėngė
nipa e mbesa,
dhėntė fati
e tė buzėqeshėsh Dielli
ndonjėherė!
fragment rrugėsh
Kush e dėgjon kėngėn time
dhe vėrtetė zemra si dridhet
ai do tė jetė falumtur,
se unė
kėtė grusht leckash
dhe kėtė ēifteli
do ta bart pa pushim
rrugė mė rrugė
banesė nė banesė
derisa telat sė klithuri tė kėputen
e tė fundosen
nė fund lukthi
si e vetmja gjellė
e papėrsėritshme...!
Kush e dėgjon kėtė kėngė
veshėt, zemrėn,
sytė le ti mbyllė-
derisa tė ēmendem,
derisa tė vdes duke kėnduar!
|