Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Poezi të zgjedhura

POEZI TË  ZGJEDHURA

Nga:    

Lediana KAPAJ

Adem ZAPLLUZHA

Përparim  HYSI

Gladiola BUSOLLA

Qazim  D. SHEHU

Xhevahir CIRONGU

Bashkim SALIASI

Lediana KAPAJ

UDHETIMI IM!

Kur yjet e syve të tu do shkëlqejnë në gjumin tim,
Të bukurat perla blu zbukurojnë çdo agim.
Kur shikimi yt i beftë qetëson shpirtin e vrarë,
...Nata zhduket,perdja çel,drita endet si më parë...

Kur në fund të zemrës sime shfaqet lehtas buzëqeshja,
Vetë trishtimi i humb gjethet,do më kish zili dhe vjeshta.
Kur fytyrën tënde shoh,euforia është strehuar.
Udhëtim i ëndrrës sime apo mall i përvëluar?!

Kur shoh lotët e një ëngjëlli,tek rrëshqasin përmbi fletë,
Lehtas vij që të ti thaj ,ëmbëlputhja na shton jetë.
Po pikoka dashuria mbushur shpresë e ngrohtësi.
Dhe në qofsha e përgjumur mos më thuaj nuk je ti!!!

Kur arsyet do të mblidhen të mbuluara me pasion,
Mos u trëmb nga vrulli i tyre,mos ki frikë se i lëndon.
Ndaj pushtomë romancë e jetës,se të vriska sot vetmia,
Bjermë lulet e beharit ,të ringjallet lumturia....

ATIJ QE DO DUA...!

Do të të qëndis jetën me ngjyrat e dashurisë
Duke përkëdhelur netët me duar mëndafshi.
Do të vjedh vetë kohën në kornizën e qetësisë.
...Që në moment dëshire të ndihet vetëm afshi.
Do të dhuroj lule të parfumuara ngrohtësie,
Duke lëshuar pendën nën puthjet e tua.
Do të shkrihem si bora që preket nga dielli,
Nuk do luaj me ndjenjën,do të them veç: Të dua!
Do kapërcej hënën,të të shikoj më mirë,
Një re të bardhë butësie do ta fal si betim,
Do dëgjoj sytë e tu kur mërmërisin qetësinë,
Në romancën time do gjesh shpirtin flijim!
Do i iki së shkuarës e në krahë do më marrësh,
Duke u përkundur ëmbël,nga i kthjelltë zeri yt,
Do të hap zemrën dhe le të gjakoset nga dashuria.
Do të quaj "gjysmën time"...Dhe si ty nuk do ketë të dytë!

VETËM PAK DASHURI...

Dridhen shpirtrat kur buçet,
zëri yt i ëmbël dashuri.
E nënshtruar prej pushtetit tënd,
...është bota mbarë.
Vetë dita duket natë
po të mos e shohin sytë e tu.
Fluturimin e ngazëlluar të zogjve,
s'do e kishim parë.
Mendimet e mia enden pa frikë
dhe rrugë sajojnë.
Dëshpërimit vrasës,
i kërkoj zhurmën e hapave të tua.
Fjala shpëtimtare më çliron,
me këngen e poezisë.
Rrahja në tëmbthat e nxehtë më deh,
duke thënë :Të Dua!
　

PERËNDIA IME

Do mbulohem një ditë nga pluhuri i harresës,
(Harrimi-mëkati që ditën që lindim.)
Por s’lahemi dot me ujin e pendesës,
...Dhe njëmijë herë sikur të rilindim.Nuk di ku është fshehur kjo vdekja ime,
(Nga unë të ketë frikë, dënuar që në djep?!)
Të vetmen gjë që e di me bindje,
Ndaj nxitoj, por s’ngopem dot me jetë.
Dua diellin ta puth çdo ditë me sy,
Dua të rrëfehem çdo natë tek një yll.
Dua të digjem në altar si një qiri
Dua të kuvendoj me zogjtë në pyll.
S’dua të di për botën paskëtaj,
(Dhe po të di unë do e ndryshoj?)
Mjaft kam shkuar vite në vaj
Tani gjuha ime s’di të mallkoj!
Dua ta shijoj mjaltin e jetës,
Ne detin e helmit do jem në përjetësi.
Dua t’i falem vetëm të vërtetës,
Perëdinë time e quajnë Dashuri!
　

DËSHIRË ËNDRRASH

Të isha ndjenjë, kurrë s’do të mbaroja,
Me zjarrin e shpirtit dhimbjen do luftoja.
Unë të isha gaz, buzët do t’i falja,
...Të isha ëngjëll, tek ty do të ndalja....Po të isha shpresë, do t’u jepja ty,
Ggjithçka do fitonim duke qënë të dy.
Po të isha lot, tek ty prapë do vija,
Me puthjet e nxehta sytë do t’i fshija....
Po të isha sy, shkëlqimin do jepja,
Nga drita e tij do të vdiste vdekja!
Po të isha zog, lart do fluturoja,
Nga pylli i yjeve një yll do dhuroja
Po të isha bletë, lulet do shëtisja,
Me mjaltin e mbledhur ty do të "vdisja!"
Po të isha det, do të jepja valët,
Po të isha ëngjëll, do të falja krahët,
Eh, të isha ishull, me ty veç do rrija,
Nëse duhej varkë, bëhej dashuria!
Të isha e vdekur, për ty do zgjohesha,
Po të isha zjarr, me ty do të ngrohesha.
Të isha dhimbje, jo, tek ty s’do të vija,
Do jepja gjithçka, larg teje të rrijja!

Adem ZAPLLUZHA

LUTEJ VETËM LATINISHT

O Ati im më ndje

Mi falë gabimet nëse ekzistojnë

Të lutem më trego

Në cilën gjuhë të lutem

Unë flasë vetëm shqip

Nuk pata kohë për gjuhët e huaja

Më janë dukur të largëta

Një stërgjysh i imi dikur moti

Lutej vetëm latinisht

O At në gjuhë të huaj

Lutej im gjysh

Në një gjuhë që asgjë s’ kuptonte

Mbase edhe vdiq duke u lutur

Dikujt që s’dinte se kujt po i lutej

O Ati im i Mirë

Edhe një tjetër gjysh prej nëne lutej

Në gjuhën turke dhe arabe

E tani unë nuk po i lutem më

Asnjë Hyji

As gjuhën time pagane

Nuk po e njehni o At

Mbase as edhe gjuhën shqipe

Kujt dhe si të lutem o At

MBI FLOKËT E ULLUKËVE

Kur patëm kohë t’i shprehim

Dobësitë tona

I vramë stinët para se të vinte bora

Dimri ishte një trishtim i ri për ne

Kallkanët e kristaltë vareshin buzë çative

Kur acari kalonte lakuriq

Nëpër shëtitoret e qytetit

Vashat i gjuanin në kontejner

Qeskat e najlonit me shiringa të  përdorura

Si pjalm bore lëshohej një lloj shtreze

Mbi flokët e ullukëve

Dimri veç kalonte rrugën e tij të gjatë

Kishte disa punë të pakryera me pranverën

Me një pallto të bardhë prej bore

Një dorë e fuqishme

I mbulonte mollët te kajsishtat

Pranvera si një lulebore

Pritet diku në fund të rrugës

Të çeli sërish një lule e re

Në shpirtin e madh të një peme

DIKU NË NJË HAN TË VJETËR

Medet nuk isha në gjendje

Që t’i shalojë kuajt e egër

Nata më rrëmbeu 

Trishtueshëm më rrëmbeu

Si nëna foshnjën

Dhe iku me një grusht malli në shpirt

Mëngjesi ishte diku larg

Shumë më larg

Se sa mendimet e mija të këputura

baballarët  pritnin në shtigjet e fjalëve

Që sa më parë

Të kthehen mërgimtarët

Ky gur i murrmë në trastën e kujtesës

Mbrëmë i përjetoi

Ofshamat e Drinit të Bardhë

Qante si një fëmijë ky lumë mitik

Nën rrënjët e shelgut të pikëlluar qante dita

Në shtegun e fjalës s’pushonte një tupan

Qante edhe honi i mbushur

Me pikëllim

Diku në një han të vjetër

Si trishtimi i shpirtit të lahutarit

Cijate një lahutë e vjetër

POETI I VËRTET

Fjala e poetit

Peshon më shumë se guri i Sizifit

Ai në heshtje bluan shpirtin e erës

Dhe nga fjalët e tij lindin vetëtimat

Kalorësve të verbër ua dhuron sytë e vet

Dhe si mjegullat hingëllon

Kur takohet me padrejtësinë

Më shumë se çdo gjë

I urren lajkat

Si uragani qesh

Me dyfytyrësinë e njerëzve

Është në gjendje ta pështyj diellin

Nëse nuk i ndriçon

Të gjitha pemët mbi tokë

Gjuan zotin me gur të stralltë të atdheut

Askujt nuk i përkulet për pekule

Shqelmon kurorën e famës

E cila s’ekziston në mendjen e tij

Poeti i vërtet

Edhe kur është në qivur

Ecën vertikalisht

Si rrapet e atdheut të tij

Përparim  HYSI

Nëpër  xhepat e kujtesës*

 (cikël me poezi)

HALLI  

Halli! Ma kalli: fala plaçkë e shtëpi
Nga halli të lashë, e ëmbla Shqipëri!
Halli! Ma kalli. Jam larg nga miq e shokë
Halli? Ma kalli: nga xhepat jam trokë!

Nga halli po jetoj si të jem i vetëm në një ishull
Halli? Ma kalli: vazhdon të më "rrahë" me fshikull!

Dhe nuk është për t'u çuditur: vazhdon të më rrahë akoma
Halli si varri! Të ngrëntë, o hall, zezona!

KASETA

Pashë një kasetë me këngë të vendlindjes
Më llamburiti shpirti si pema e Krishtlindjes!
Dhe u përtëriva, u bëra krejt i "ri"
Se me trup e shpirt qeshë në SHqipëri.

U riha, besomëni: kush thotë që jam plak?
Më rihu kaseta; ndryshoi imi gjak.
Zura, shoqërova këngët një dhe nga një
Ke parë si një fëmijë qava, por pak nën zë.

KURBETI

Kurbet,

Rrëmet,

Kiamet!

Kurbet! Kush të shpiku, e pagoftë me kokë!
Se ti  je rreziku që rrënon një komb!

Ashtu si erozioni që zë dhe "ha" tokën

Ti zë ha një komb dhe i sjell kobin.

STATUO QUO

As jam tretur as jam ligur, por jam trashur dhe dhjamosur
Veç nga koka unë jam  thinjur dhe nga mendja jam "djallosur"
Domosdo kështu do ndodhë, se nga vendi im jam larg
Shkon çdo ditë e më "lodh", shkon çdo ditë e shpirti plagë.

Dhe mërzitem, s'ka se si? Jam pa miq e jam pa shokë
Më mungon, moj SHqipëri; ndaj dhe zemra m'u bë copë.

Dhe stresohem, dhe stresohem ( tunjatjetës ia kthej:plaç!)
Nga mërzitja,sa s'tërbohem ( helm ka zemrën, po t'ma çashë?!)

* Apel të  emigruarëve të moshës së tretë

Janë shkruar në Florida në vitin 2006

Tiranë, 10  tetor 2014

Gladiola BUSOLLA

NË ZEMËR

A e di

Kujt i përket jeta?

A e di

Kujt i falen qiejtë?!

A e di

Ku përqafohen zotat?!

Në zemër.

Atëherë,

mos i beso

lotit.

As dhembjes, jo!

Parajsa ndodhet

në zemër.

PA TY

Nuk do të copëtoj qiellin.

Nuk do të mallkoj jetën.

Nuk do të tund dheun.

Pa zhurmë,

u largove nga unë.

Heshturazi,

do të vdes...

pa ty.

THANATOS I

Do ta shoh

nesër hënën ?!

Po yjet

që natën vezullojnë?!

Do të

dëgjoj

krakëllima zogjsh?!

Cast i vrullshëm

dhe i trishtë!

Pegasus

fluturues

mbi petale trëndafilash.

Të ëmblat

ëndërrime

prehen

kaltërsisht.

Qazim  D. SHEHU

LULE E BASHKIMIT

Zgjohet zemra nga forcë e panjohur,

E flirtit marrok,

Normë e moral  i ndotur,

të thonë: mos!...

Në ajër lulja e bashkimit

Hedh e hedh polen,

Si të kapësh ndjenjën e zgjimit,

Zemrën që na zjen?

Morali si kokë Cerberi,

Na ruan e na frik,

Një sy e mban tek nderi

Tjerin në publik.

Në ferr shoqëror na do,

Të larë e të pëlqyer,

Ia hedh atij kush mundet,

Ta mbajë si maskë të vyer…

SI NJË VERË PA RESHJE

Shkund reflekse dashuria

Nëpër erë ndjell polen,

Si një grusht me shkëndija,

Syri i saj shpërthen…

Pret një po, një buzëqeshje,

Brenda vetes t`i mbledhë të gjitha,

Si një verë krejt pa reshje,

Të na djegë krejt, e mira…

LAK

Fjalën lak nga fjala llak një germë e ndan,

Si shumë gjëra që s`janë të njenjta.

Ndodh që nga  pak llak në lak,

Të shpëtohet jeta.

ÇLIRIM PREJ FJALËS

Vendosa, në anije,

Një ditë do hip fjalët,

Me që s`mund tu jap udhë

Drejt bregut të largët…

Me që s`u bëra kapiten,

Ndonjëra rast do ketë,

Do më kujtojë si një sejmen,

Që i shërbeva me besë.

Kur të ndahen krejt prej meje

Me urimin më të mirë,

Do merrem me tjetër zeje,

Para tyre, atje ku duhet

Për të mbërrirë…

LARTËSITË

Lartësitë na joshin përherë

Kur poshtë tyre mbetemi,

T`i kapim ato siç kap një erë

Çdo majë mali e shkrepi.

Dridhemi ,mbetet e pamundur,

Ndodh ndonjëherë në ëndërr,

Se nga vetja duhet shkundur;

Çdo barrë e tepërt e vëngërt.

Veç bezdi ndjejmë kur shohim,

Si i kapin të tjerët lehtësisht,

Vallë ia vlen të lodhemi

Nga kjo pabesi lartësishë..?...

IMAZHE TË SHPËRNDARA

Nata

Një pellg krisme,

Më kujton pyllin që ishte.

Trungu

Një pemë,

Një grua që rend;

Dashurinë që humb.

Shpirti

Hije kujtimesh ruan,

Hijet bën rrugë,

Të kalojë në to

Nata,

Pema,

Gruaja.

Pa parë njëra tjetrën

Si qenie të huaja…

Xhevahir CIRONGU

NDALONI NJË ÇAST

Në terrin e natës

Natën pa hënë,

Kërkoja të gjeja diçka

Kërkoja të gjeja buzët e saj

Dhe puthjen t’i merrja pastaj.

Kërkoja të gjeja dy sy të zinj

Por kërkova dhe gjeta

Një trup njeriu;

Me një tufë lule

Vendosur aty përbri.

Pra, kërkova dhe gjeta

Dy sy të mekur,

Dhe një njeri

Gjysëm të tretur!

Hej ,  ju

Kortezh i përmotshëm varrimi!

Ndaloni një çast

Ku jeni aty,

Vajzën në duartë e mija e lini

Një çast…,

Sa t’i shoh të bukurin sy.

Hej  , ju

Kortezh i përmtshëm varrimi!

Ndaloni një çast

Ku jeni aty,

Vajzës t’i tregoj 

Për kë lotojnë këta sy.

Lotët që u derdhën mbi arkivol

Puthjen e fundit atje lanë

Në përjetësi, fshehur nën kraharor.

Durrës, dhjetor 2014.

FILIZI I POEZISË

Në vargun tim të poezisë

Do të derdh ëndrrat e mija,

Të feminisë,të rinisë, por...

Do të shkruaj që  ajo të mbetet

Në letër e përjetëshme…!

Në kudhrën e fjalës  le të shkrijë

Natyra, njerëzit, bukuritë….

Poeti s’do të rrinte pa shkruar

Dhe për gjoksin e nënës

Ku piu sisë,

Nga ku morën udhë ëndrrat

E mbiu filizi i poezisë.

Durrës, më 11 dhjetor 2014       

NË RRUGICËN E LAGJES

Në lagjen time është një rrugicë
Anash saj është shtëpia ime,
Sa herë që mbi atë s’kalon njeri
E shoh të trishtuar e të plakur,
por edhe të heshtur.
Kur kaloj mbi gurë të shtruar kalldrëm
I ndjej hapat e mij që trokasin mbi gurë,
Pa dashur ajo bëhet e gëzuar, e qeshur
Sepse mbi gurët e saj hodha hapin e parë.
Edhe unë jam plakur me thinja të bardha në kokë
Më kujtohen moshatarët kur luanim në rrugicë;
Aty te ata gurë të lëmuar nga hapat tanë
Kur ishim fëmijë pa dashur gjunjët edhe kemi vrarë.
Kanë kalur shumë vite e të freskta ruaj kujtime
Diku mbi gurët e rrugicës ka ende gjak të tharë,
Në shpirtin tim gurët ndriçojnë si yje
Prandaj, ata gurë të rrugicës sime si kam sharë.

LETËR NËNËS

Malli për ty o nënë më ka marrë
Për sytë e tu plot dritë e çiltërsi,
Për gjoksin tënd të ngrohtë si zjarr
Aty ku mbështeta kokën kur isha fëmi.

..Dhe për flokët e thinjur më ka marrë malli
E për ledhatimet e ngrohta me ato duar,
Ah!Rrudhat e thelluara nga vitet mes ballit
O nënë, njëri pas tjetërit ty t’i kanë shtuar.

Malli im o nënë është prej refugjati
As thuhet me fjalë,as shuhet s’shkruari në letër;
Dhe zemra ime hapet si brazë ugari
Atëherë zë e nis për ty një mall tjetër.

Dhe malli im tretet në vetvete
E shtohet për ty pa pushim,
Ah s’të thashë dot të ëmblën fjalë
Kur po mbushje ujë te pusi i shtëpisë.

Do vij së shpejti o shtrenjta ime nënë
Të puth gurët e dheun e vedlindjes sime,
Le të tretet malli si kripa e detit në valë
Lotët e dhimbjes do ti dërgoj atje nën dhe. 

Durrës,  më 26 korrik 2014

Bashkim SALIASI

HIENAT

Sa ikën një palë,

Pala tjetër vjenë.

Rrinë e bërtasin,

A thua janë alienë!

Sa hipin në karrige,

Mendja i gënjenë,

Harrojnë nga vijnë,

Bëhen si hienë.

Vitet ikin shpejtë,

Karrigja u pëlqen,

E harrojnë shkumsin,

S’dinë nga të venë!

PERFORMANCA

Në Valias bubulliu,

seç gjëmoi anë e kënd,

shiu me rrebesh filloi,

mjerë çdo e gjejë këtë vend.

U tulat njerëzia,

Nga rrebeshi pati frikë,

Ç’do na sjelli ky tufanë,

Do bjerë shi, a do mbajë ngricë.

Vetëtimat shpejtë mbaruan,

Koha u çel për bukuri,

Të gjithë orën po shikonin,

Sa më shpejtë të mbrrinin në shtëpi.

THËLLËZA

Thellëzat e fushës,

luajnë e dëfrejnë,

bilbilave të malit,

Këngën ua pëlqejnë.

Shtegëtoin nga fusha,

Malin zbukurojnë,

Thëllëzat e bilbilat,

Vendin zbukurojnë

BURGU

Në burg shkojnë edhe gratë,

Politikanë e profesor,

Të gjithë ndihen të barabartë,

Gardiani për ta është Zot.

Në gjoksin tënd

Si bleta puntore,

Enden nëpër rrugë,

Nuk gjej qetësi.