Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Poezi të zgjedhura

POEZI TË  ZGJEDHURA

Nga:

Përparim   HYSI

Gentiana MIKUSHNICA

Xhevahir CIRONGU

Kadrije GURMANI

Adem ZAPLLUZHA

Gladiola BUSULLA

Jusuf ZENUNAJ

Përparim   HYSI

Mozaik  dashurie *

Ç'TË KUJTOJ MË PARË NGA TI?

Ç'të kujtoj më parë nga ti?

Amali!  Amali!
Të kujtoj dy  sytë e zi

Amali! Amali!

Apo gushën farfuri

Amali! Amali!
Buza jote si qershi

Amali! Amali!
Më fanitet yti gji

Amali! Amali!
Dhe zë ndiej nostalgji

Amali! Amali!
Ku do jesh (s'e di tani)

Amali! Amali!
Këto vargje janë për ty

Amali! Amali!

PORTRET ME VARGJE

Tek ti  vështroj një atmosferë brishtësie
Si të jesh gati për një vallëzim të gëzueshëm

Je e freskët, lozonjare: mbuluar kënaqësie

Ke një portret për këdo të tundueshëm.

Mjekrra me majë e buzët e holla

Sytë i ke të butë me çikla blu
Këdo, kur të sheh, zë e "mbyt" kolla
Sa dhe unë , i moshuari, bëj "ububu!"

Nuk është ububu frike, por ububu gëzimi
Në ata sy fshihet një dëshirë për t'u "vërejtur" nga të tjerë!
Ndaj e humbi fillin edhe Përparimi

Se mendja dol nga burgjia e u bë erë...

FTESA

Ti më fton që të puth

E të gjej limer tek ti
Për andej unë ka  marr  "rrugë"

Prandaj, pritëm dashuri!

Gjej "limerin" e zë  shtrihem

Aty shtrihem gjer e gjatë

Nga "limeri" unë nuk nginjem.

Ende "bukën" s'e ha thatë.

Veteran në dashuri
Prej aq kohësh kam"licencë"
Eh , moj qene pleqëri!
Që s'më lë për "audiencë"

PËR PAK HUMOR

I them një moshatareje: të dua!
Ajo zë e më sheh me dyshim

Ke qejf që të mbresh "qetë" me mua?

Jazëk.- më thotë,- mor Përparim!

Po ti,- vazhdoi,- tani je gjysh

Pa unë si dhe ti jam gjyshe
E di, i them, që jam babagjysh
Por të dua dhe s'ka as si a qyshe?

Dhe nuk ka nevojë për pasqyrë
I thashë moshatares që "dua"

- Pula plakë supën e bën më të mirë!!!

Pa zu qeshi moshatarja  me mua.

Ja, kështu, zëmë  bëjmë humor
se kot  nuk thonë që jam "shakaxhi?!"

Iku koha jonë për amor

Dhe "rihemi" tani, në pleqëri!

* Çdo përkim emrash apo aludim është vetëm rastësi.

Tiranë, 22 shtator  2014

Gentiana MIKUSHNICA

DUA

Dua te flas por zë nuk kam,

ky shpirt i trishtë sa shume qan,

kjo natë sa me vret,

kjo errësire sytë mi mbyll,

ku janë yjet’’miqtë e mi’’,

ku është hëna,te me fal drite,

se gjej sot dot rrugën,

te arrije tek ti,

me dhemb zemra se ti i përgjakur

brenda saj rrinë, e unë,

s’e gjej dot lumturin,

te shëroj vragën qe mbi zemër

me le ti...!

Heshtje kristal si akull

mbi shpirt me rrinë,

e unë kërkoj ky shi te ndalet,

e hëna te me fal drite,

e yjet te vezullojnë,

dhe te gjej rrugën tek ti.

MAGJIA IME

E kërkoj magjinë,
Fshehur nen muret
Edhe mbjes ajo rrinë..!
Si një fëmijë,
Pa faj.

Lotët në sy i mban..!
ke magji -gëzimi im,
Kush te preku,
Kush te lëndoi,
Lotët kush ti solli..!
Ule kokën magjia,
Me vjen turp,
Ka kohë që një çast
Të lumtur nuk të fala..!
Dua të dal,
Nga këto mure,
Nga kjo dhomë që mban dhëmbje,
Dua të jem e lirë,
Kjo robëri, më mbyti,
Këta lotë ngjyrën e syve më humbën!
Më fal,
Që rob të dhëmbjes të kam mbajtë!

FUNDI

Të jetojmë këtë jete,
Se nuk e dimë,
Fundi ku do të jetë!
Apo cili do të jetë.
Fillimi për ne!

Atë botë do të ikim,
Pas do lem gjithçka,
Vras mendjen,
Se jetova shumë pak,
E gjërat e bukura,
Po me mbesin pas!
Eci,jetoj, vazhdoj,
Me lot ne sy,
Me trishtim,
Dhembje,
Gëzim,
Lumturi..
Eci përsëri,
Nuk ndalem,
Se si dihet,
Fundin ku mund ta kem!

Xhevahir CIRONGU

NËNTOR I LIRISË

Nëntor i Lirisë

Nëntor i 1912-ës,

Nëntor i 1944-ës

Nëntorë me qiell të përflakur!

Nëntorët  tanë,

Me tokë të përgjakur.

NË UDHËKRYQE SEMAFORËT NDEZUR

I vetmuar eci në rrugën e jetës gri
Nëpër shtigjet e pashkelura kërkova diçka,
Atje, te ai lis shekullor fjalët qëndisë
Me fjongodrite shkruaji,dikush më tha.

Nën hijen e degëve të lisit,gjethet numërova
Nga flladi i erës u shkundën, supeve më ranë,
Eca i vetmuar, rrugës së kujtimeve s’u ndala
Pse u trembën gjethet, në ç’yll ata ndaluan!?

Dhe shirat e viteve, u derdhën mbi mua
Gjethet e lisit ranë si yje në shportën hënë,
Atëherë kuptova se jeta vërtet qënka si liman
Le të fryjnë erërat e kohërave, ato i putha deri në rrënjë.

Pluhëri i kohëve, shkruar nëpër epitafe
Te emëri nënë, puthjet la drita-hënë,
Statujat e vdekjes era i shtyn deri te yjet
Dhe unë në heshtje gdhenda veç fjalë.

Kohët në udhëkryqe, semaforë ndezur
Vështrimin treta tutje atje te ajo kodër,
Lisi shekullor në trung çfarë mban fshehur!?
Hënën mban supit, dritë ari larë.

 

EMRI YT FLAMUR MBI RE 

(Kjo poemthë i kushtohet dëshmorit Jashar Jashari, birit të fshatit Strofc-Vushtrri, me rastin e 5 vjetorit të Shpalljes së Pavarsisë së Kosovës)

 

1. Strofci ynë ka lind shqiponja
Vargje shkrova për historinë,
Stërgjysh- babë edhe nëna
Për lavdinë sot këndohet kënga.

2. Në do kombin e Shqipërinë
Por dhe nderin e flamurë,
Që të shkruash emrin te guri
Edhe gjakun derdh për Atdhe
Bir i Strofcit Jashar Jashari
Emri yt flamur mbi re!

3. Moj Kosovë si dritë e hënës
100 vjet sundoj Serbia,
Qysh nga koha e lashtësisë
Ke folur veç gjuhën e nënës.

4. Për mbi varr të Halit Gecit
Gurshtin lart ngriti ‘’Duraku’’,
Meteorët bënë betimin
Te beteja e Hamidisë
Hapën flatrat e lirisë.

5. Drejt shqipes erdhën kosovarë
Lotët në sy mbetën të tharë,
Qindra djem e vajza si luanë
Me shkaun ata luftuanë.

6. Ishte dita e 14 marsit
E vitit ’99-të;
Në Livadhet e Qërshisë 
Mbi shkëmb çeli lulja e lirisë.

7. U vranë pleqë, u ther fëmija
Ngjarja tundi gjithë planetin,
Lokja nënë kështjellë mbeti
Nëpër breza, deri sot
Kurrë gjakun të mos e shkelni
Betohuni te i madhi Zot! 

8. Neve jemi evropianë
Amerika na u ndodh pranë,
Ndal masakrën moj Serbi
Se këtu i thonë Shqipëri. 

9. U nxi qielli e u dridh toka
Bijtë e tu Strafcok luftojnë,
U skuq me gjak edhe shkëmbi.
Jep kushtrimin Jashar Jashari
‘’ U thotë trimave luftoni
Pozicionet mos lëshoni!’’.

 

10. Por një plumb i mallkuar
Trimin e qëllon te trupi,
Syri i shkëlqeu si çika
Lindur- rritur në ato gryka.

11. Nënës seç i çunë fjalë
Në betejë djalin kanë vrarë,
‘’Mos ma thoni këtë fjalë 
Për lirinë e Kosovës
Djemtë rrojnë- i kemi gjallë!’’

12. Tufa lulesh karafili
Në gjoks nëna djemëve u vuri,
Dhe lotët ndaluan mbi faqe
Shpirti tyre sot prehet në paqe.

13. Te Kosova është krenaria
Gjaku tyre s’ka të tharë kurrë,
Në do kombin e flamur
Për mbi gur gëdhendur LIRIA
Në shekuj rron PAVARESIA!

 

Durrës 26.11.2014

Kadrije GURMANI

MEDITIM NATE

I more detit ëndrrat

E shterre atë ujëvarë

Unë rri

Te ky breg

Në rreze dielli digjem

Edhe sonte

Me sytë tu

Trazove një qiell

Njëmijë fjalë u derdhen

Nëpër kode të fshehura

Sa pasforde u thyen

Për buzëqeshjen tënde!

I more detit ëndrrat?!

Ti je eklipsi

Shperndare ne grimca jete..

shperndare ku une marr

frymendje gjakun neper deje..

dashurine ndjej ne hunde.

kthej koken anembane.....

ta gjej nga me vjen ndjenja..

gjith ajri ka aromen..

me lulet eshte dhe femra.

fustanin hedh shkujdesur

une format imagjinoj..

nen te qendron magjia..

mbyll syte..

por si takoj.

sa larg qendrojne mendimet

sa embel me ngacmojne..

ty zoti te krijoji..

ty zoti te stolisi..

me harqet magji bere per zemrat..

je eklipsi

Adem ZAPLLUZHA

Katër poezi nga libri “Mbi flokët e ullukëve”2

KJO DUNË E DHEMBJES

Përtej mureve të shtëpisë

Era çirret  si e përçartë

Kjo dunë e dhembjes

Troket për çdo natë

Si e çmendur në portat e mendjes

Kah t’ ja mbaj

Ku të shkoj me këto duar prej rëre

Përtej kolonadave një zog rebel

Shkrihet në vajë

Me mallëngjim dënes

Për lotin e mjegullës fatprerë

Nuk dihet se

Kah na drejton kjo udhë

Te shevarët na presin

Edhe disa rrugë të tjera

Sa shumë paska helm

Kjo kërpudhë

Në gjysmë të rrugës vdiq pranvera

KUR TAKOHEN ME DRITËN

Më pëlqejnë trajtat e gjetheve

Kur lëvizin

Prej një dege në degën tjetër

Të mendimit

Lëvizin ngadalë

Si shpirtrat e pemëve

Në çdo hap krahasohen

Me zemrën e madhe të lirishtës

Kur takohen me dritën

Si frymëmarrja depërtojnë deri te rrënjët

Më pëlqejnë lojërat e gjetheve

Kur lozin nëpër lirishtë me sutat e egra 

PËRVEÇ MEJE

Sonte dua që vargu im kryeneç

T’i përngjaj shpirtit të Serembes

Të ngjitet murishtave

Si kërpudhat e mykura

Në kujtesën e një peme të tharë

Në çdo fjalë të shkruar

Të pikojnë si balsami shërues

Të pikojnë

Lirikat e tundjes së varkave

Që i përkasin vetëm Serembes

Ky varg i im kokëfortë

Nuk i përngjan vargut të askujt

Poet të tjerë

I  kushtuan ditirambe Serembes

Vetëm se vetëm

Që ishin më të trishtuar se ai

Sonte dua që vargu im kryeneç

Të mos i përngjaj askujt

Përveç meje

Që aq shumë u përngjaj

varkave që tunden në vetmi

SYTË E TUA

Sytë e tua të lëngëta

Mund të prekin sonte çdo skutë

Që fshihet në gjeografinë e shpirtit

Kaltërsitë janë aq të vogla

Sa që disa dete mund të shteren

Në imazhet e së nesërmes

Sytë e tua që aq thellë depërtojnë

Në kokrrat e klorofilit

Janë limane

Ku mund të ankorohen

Edhe anijet më të vetmuara

Nga sytë e tua si liqene yjesh

Shpërthejnë pamjet më inkandeshente

Që burojnë si lumenjtë

Që kurrë nuk shterojnë

Ne mendjet njerëzore

Sytë e tua prej gjelbërimi

Po ua marrin anën deteve

Sytë e tua

Që s’mund të krahasohen

As me  gjelbërimin e barit

Gladiola BUSULLA

EROS 1

Dritë e amshuar

mbi dallgëzime !

Deti më thotë:

“Prit hapat e tij”.

Sënduku i jetës

shkund pluhur vetmie.

Ora e zemrës

troket dashuri.

EROS II

Muskuj të stërlodhur,

spektatorë të natës !

Turbullirë e ethshme

spërkatur me zjarr.

Frymëmarrje e thellë,

gjer në qiell, e ngritur.

Përmbi tokë ngadalë,

Sërishmi, e zbritur.

Pasioni gjunjëzohet

para dashurisë.

Luan lumturia

me flatrat e shpirtit.

Jusuf ZENUNAJ


NGA URA E QABESË

Nga Ura e Qabesë
shoh gji nënash të shtjerrur,
vashat flokëthinjura tek lëshojnë gjëmë
dhe kafshë pa dhëmbë.
Nata më tretë
në mes të Urës së Qabesë .
Kokën mbaj në duar,
mbushur jam plot vajë,
nëna ime e vejë
nga t’ia mbaj ?
Emrat zhduken në Saharë
si drita në shpellë,
shpirtrat e humbur në këtë urë
cili zot do t’i mbledhë ?

 

KASAPI I BALLKANIT

Krekoset kasapi i Ballkanit në Gjygjin e Hagës
nuk e shqetësojnë plagët e të riut,
të nuses as të plakës,
as gratë shtatzëna të vrara me gjithë fëmijë
kush pa këmbë e kush pa sy,
tek i sheh në fotografi
të rritura në ekran,
nuk rrah çerpikë,
fare nuk ofashan.
Siç e ka zakon me fjalët vrer
edhe foshnjet e palindura i quanë kriminelë !
Në Bosnjë,Kroaci, Kosovë e në Luginë të Preshevës
krimet e Milloshit duken si dimrit edhe verës,
nuk i fshijnë erërat, stuhitë as vullkani,
kasap ma të madh s’ka pasur kurrë Ballkani….


NJË DITË U TRETET HIJA

Kohët i arnon me plagë
pakkush sikur populli im,
kujtesën të tjerëve që është gjallë
me dhembje ua përtrin.
Shpeshherë shtatzënat shtyhen në lindje,
po një ditë del në jetë fëmija,
ndaj tij, moj Hije e zezë,
hija e njerëzve të gjorë,
diellin s’e ke zog në dorë.
Kohët i arnojmë me plagë
deri tek pragu ku pret liria,
ç’do të thoni ju të mjerë,
kur nën këmbët tuaja
një ditë u tretet hija?