Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

RAMADAN MEHMETI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

RAMADAN MEHMETI

            Hyrje

          Ramadan Mehmeti lindi më 20 shtator 1948 në Livoç të Poshtëm të Gjilanit. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, të mesmen në Prishtinë, ku edhe studioi Gjuhë dhe Letërsi Shqipe.

            Me shkrime letrare merret që nga bankat e shkollës fillore. Është bashkëpunëtor i të gjitha gazetave dhe revistave në gjuhën shqipe. Shkrimet e tij janë përkthyer edhe në gjuhët serbe dhe boshnjake dhe është nderuar me shumë çmime letrare. Është editor i shtëpisë botuese Rozafa dhe anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës. Jeton në Prishtinë.

            Vëllime poetike:

            Jeta pa titull, poezi, Prishtinë, 1977,

            Koncerti i heshtjes, Prishtinë, 1987,

            Loja e ruletit, Prishtinë, 1994,

            Requiem për Mirko Gashin, Prishtinë, 1997,

            Ti je e vogël, Prishtinë, 1997,

            Ringjallja, Prishtinë 1998,

            Fusha e korbave, Prishtinë, 2000,

            Te guri i atdheut, Prishtinë, 2000,

            Zemrat bëhen ura, Prishtinë, 2002,

            Brigje shpirti, Prishtinë, 2004,

            Mëkate të zgjuara, Prishtinë, 2004,

            Testamenti i gjyshit, Prishtinë, 2006,

            Loja e ruletit, Prishtinë, 2006,

            Te guri i atdheut, Prishtinë, 2006,

            Kur pikëllohen zogjtë, Prishtinë, 2007,

            Drama: Ura e Maskatarit, Prishtinë, 2007,

            Poshtërim i ndjenjës, Tiranë, 2007,

            Bekimi i gjurmëve, libër i poezisë së përzgjedhur nga Anton N. Berisha, Prishtinë, 2008

E PARA

Një degë m’u var në qafë
E mendova qetësinë e parë
Më ndoq hija ime përtej
Mali më ra në gjunjë i butë
Lotova atëherë për degën e thyer
Që më mbet pranë duarve
Që e kërkonin nëpër kopshtije
Një degë m’u var në qafë
Vera m’u ngarkua në supe
Kërkova ngushëllim n’verën e vonë

E DYTA

Një gjeth më ra në vetull
Thashë vjeshtë e vonë në moshën time
Kërkova prapë lule në saksi
E nuk munda të gjej as ato zhavallina
Që fëmijët i kishin harruar në verë
Këndova prapë verën e hershme
Mbeta duke i përcjellë të gjitha stinët
Derisa tri herë pranvera erdhi e shkoi
Një gjeth mbeti mbi vetull
Vjeshtë e vonë e moshës sime

E TRETA

Një lule u vyshk në gotën me ujë
Ktheva kokën majtas djathtas
Floku i thinjur më përgiu në kokë
Mendova verën e parvjeme atëherë
I mblodha rrudhat si zogj t’ngrirë
I shtrëngova dhëmbët në shenjë krenie
Ktheva kokën djathtas majtas përnjëherë
Floku i thinjur më fluturoi nga koka
E mendova dashurinë e vjeme atëherë.

NJERIU IM

Ti ecën
Në ecje tinëzisht buzëqesh
Bashkë me dhembjen tënde

Sa mrekulli
Kur njeriu ha vetveten
Nga mëria

Ujk i tërbuar
Lodron në lëmën tonë
Ku mbet Zoti thërret fëmija

E sheh
Malet lotojnë
Nga uria

Medet
Një dhembje në shpirt
Një në vatër mbet

NËSE S’KTHEHEM

Nëse s’kthehem
Mos ma fal gjakun Kosovë
Verbomi sytë
Mos ma jep hakun

Nëse s’kthehem
Zhdukma farën Kosovë

Nëse s’kthehem Kosovë
Bajlozi të lodrojë në fushëbetejë
Varrin e Nënës therrat ta mbulojnë
Dhe emrin le të ma harrojnë

Kosovë plagë e moçme
Në trupin tim të plagosur
Vrama fëmijën palindur
Nëse s’kthehem Kosovë

ZARI

Kur e hedh zarin
Zog i ëndrrës
Mendja vret ndërgjegjen
Për bukën e ngrohtë në vatër

Sa çudi
Njerëzit vrapojnë nëpër botë
Për një mrekulli

Vallë
E sheh Zoti
Cili është djalli
E kush pjella e tij

Kur zarin e hedh
Nëpër fatkeqësi
Zogjtë e mi kafshohen mes veti
Si qen të këqijnë