Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Përktheu: Valdet FETAHU

12 GJËRAT E RËNDËSISHME TË CILAT NJERËZIMI I KA HARRUAR

            Kemi harruar se si të besojmë në jetë, kemi harruar se mrekullitë ekzistojnë dhe se mund t’i krijojmë. Kjo ndoshta është tragjedia më e madhe prej gjithave. Kjo e ka dobësuar intelektin tonë dhe ka varfëruar shpirtin tone, dhe ka krijuar kaosin në të cilin jetojmë.

            Po jetojmë në kohëra sfiduese, në botë gjithandej po dominon kaos i vërtetë në të gjitha segmentet. Mallkimi dhe pengesa më e madhe e njeriut modern është harresa. Harresa ka depërtuar në çdo qenie njerëzore, individualisht dhe kolektivisht, historikisht dhe kulturalisht, ne jemi të magjepsur me harresën.

            Ne jo vetëm se e kemi harruar të kaluarën tonë, por edhe pozitën tonë në të sotmen dhe përgjegjësinë për të ardhmen. Në nivel personal, ‘ego’ ynë gjendja e vetëdijes ka misionin për të na mbajtur në atë harresë, Në nivelin kolektiv kjo harresë është mishëruar dhe sforcuar me mjete shoqërore dhe kulturore të kosumimit të pavetëdijshëm, të mënyrës së rreme të të jetuarit dhe të menduarit materialist.

            Ana e ndritshme e gjithë kësaj është se të gjithë kemi pranë mundësinë të lidhemi me vlera të vërteta jetësore. Kështu që le t’i kujtojmë gjërat që i kemi harruar:

            1. Kemi harruar vendin tonë në natyrë.

            Në njëqind vitet e fundit jemi ndarë nga natyra, jemi larguar nga rrethi i natyrshëm i jetës. Kemi harruar se si t’i dëgjojmë dhe kuptojmë ritmet dhe ciklet e natyrës, shenjat dhe gjuhën e natyrës. Kemi harruar të pasojmë rrugën natyrore të të jetuarit.

            2. Kemi harruar lidhjet tona me universin.

            Jo veç se jemi të ndarë nga natyra, por jemi të ndarë edhe nga universi dhe nga të gjitha ato energji që ndikojnë në ne. Disa fise në kufij “të civilizimit” ende e ndjekin mënyrën e të jetuarit të të parëve të tyre, i kanë ruajtur këto lidhje dhe i shfrytëzojnë ato sepse e kanë kuptuar se të gjithë jemi të lidhur me to.

            3. Kemi harruar urtinë e lashtë.

            Kemi harruar urtinë e të parëve tanë. Në kërkim të arritjeve të njohurive shkencore përmes racionalizimit të mendjes sonë, kemi harrur urtinë përmes hapjes së zemrës sonë. Kemi harruar tregimet e lashta dhe urtinë popullore nga ato kohëra kur jetonim në harmoni me universin.

            4. Kemi harruar rrugën dhe ëndrrat tona.

            Me ikje më të madhe nga rruga jonë e brendshme kemi harruar të ëndërrojmë ëndrrën e jetës. E çka është më e rëndësishme, ne nuk dimë se duhet të kërcejmë me vrull për ta pare natyrën tone të vërtetë si bashkë-kreator i jetës sonë, si ëndërrimtarët e mëdhenj. Kemi harruar se posedojmë force të thurim ëndrra dhe të shfrytëzojmë forcën tonë për manifestimin e këtyre ëndrrave.

            5. Kemi harruar synimin tone.

            Me shumë zhurmë, llafosje dhe pengesë në këtë realitet të dendur kemi harruar se për çfarë jemi në këtë botë. Kemi harruar synimin tonë. Jemi të kapur në dalldinë kolektive të realitetit të çmendur. Kemi humbur nga pikëpamja autenticitetin tonë, atë shkëndijë të brendshme e cila na shtynë kah lumturia dhe vetërealizimi ynë i vërtetë.

            6. Kemi harruar se gjithçka është dashuri.

            Ky është ndoshta misteri më i thellë që sot shumë pak njerëz e kuptojnë këtë të vërtetë gjithëpërfshirëse. Megjithatë, kjo është e fshehur diku thellë në brendinë tonë. Këtë e kemi njohur në disa moment, por kemi humbur kontaktin me të. Kemi harruar se gjithçka është energji dhe vetëdije dhe se si dashuria është material primar i ekzistencës që përshkon atë energji dhe atë vetëdije.

            7. Kemi harruar të falim.

            Me atë që mendojmë se jemi të ndarë dhe të ç'kyçur nga të tjerët dhe nga gjithçka tjetër, kemi harruar të falim. Në kuptimin më të thellë të saj akti i faljes na përkujton se jemi një me të gjithë, dhe se ekzistojnë viktimat dhe kryesit. Krejt është lojë e sajuar nëpër të cilën të gjithë së bashku lëvizim në rrjetën dinamike të quajtur jetë.

            8. Kemi harruar të jemi të lirë.

            Ne jemi lindur dhe rritur në “realitetin”, ku liria është vetëm koncept. Jemi të robëruar në prangat e frikës, mashtrimit, ideologjive të rreme, shpërblimeve materiale, rregullave dhe ligjeve të vendosura për t’u mbrojtur interesat e një pakice. E ne duhet të jemi të lire dhe të jemi ata që jemi pa frikë apo fajësi.

            9. Kemi harruar forcën e vërtetë.

            Jeta në frikë ka bërë që të harrojmë se sa forcë kemi. Kemi harruar forcën masive të vullnetit tone dhe synimin për të ndryshuar realitetin. Kemi harruar se posedojmë forcën për ta ndryshuar realitetin, e jo të jemi gjeth në pemë që na hedhë ku të doje.

            10. Kemi harruar leksionet nga historia jonë.

            Historia është aty të na mësojë me leksione për të mos i përsëritur gjithmonë, por ne gjithmonë i harrojmë leksionet dhe gjithmonë I përsërisim gabimet prej brezit në brez të vendosura në kornizën e shkaktarëve të njëjtë, lakmisë dhe vetëshkatërrimit.

            11. Kemi harruar të jemi modest.

            Jeta njerëzore është bërë më e ndërlikuar dhe më e komplikuar. Kemi harruar të jemi modest siç është vetë jeta modeste. Me qenë modest do të thotë të hidhen të gjitha gjërat dhe idetë e parëndësishme të cilat nuk kanë të bëjnë asgjë me të vërtetat e jetës dhe caqet e vetërealizimit tonë.

            12. Kemi harruar besimin në mrekulli.

            Skepticizmi ynë dhe pikëpamja cinike e jonë ndaj botës ka bërë që ta humbim besimin në vete, në të tjerët dhe në mrekullitë e universit. Kemi harruar se si të besojmë në jetë, kemi harruar se mrekullitë ekzistojnë dhe se mund t’i krijojmë. Kjo ndoshta është tragjedia më e madhe prej gjithave. Kjo e ka dobësuar intelektin tonë dhe ka varfëruar shpirtin tone, dhe ka krijuar kaosin në të cilin jetojmë.