Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

ADEM ZAPLLUZHA

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Sabir KRASNIQI

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

ADEM ZAPLLUZHA

             Hyrje

            Adem Zaplluzha u lind më 1943 në Prizren. Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në vendlindje, ndërsa Akademinë Pedagogjike në Prishtinë. Një kohë punoi si mësues nëpër fshatrat Studençan të Therandës (ish Suharekës) dhe Hoça e qytetit, afër Prizrenit. Ndërkohë punësohet si përkthyes në Korporatën Energjetike të Kosovës. Me shkrime filloi të merret kryesisht me poezi që nga mosha e fëmijërisë. Rrugën letrare e nisi me vjershën e parë për fëmijë të cilën e botoi në revistën “Pionieri”, më 1957. Si i punësuar në Korporatën Energjetike të Kosovës bashkë me shokët e punës dhe pendës themeloi grupin letrar “Lulëkuqet e Kosovës”. Në Kuadër të punës së këtij grupi letrar qe botuar përmbledhja “Ngjyra e kohës”, në të cilën u përfshi një numër i konsideruar i poezive të tij. Krahas krijimeve të publikuara në revistat për fëmijë, botoi edhe një serë shkrimesh nëpër gazetat e kohës që dilnin në Prishtinë dhe Shkup. Është anëtar i Lidhjes së shkrimtarëve të Kosovës, prezent në disa antologji dhe në librin Kosova letrare të poeteshës Monica Mureshan. Është prezantuar në Leksikonin e Shkrimtarëve Shqiptarë 1501-1990, nga Hasan Hasani, në Leksikonin Shkrimtarët Shqiptarë për fëmijë 1872 - 1995 nga Odhise K. Grillo, si dhe në librin Portrete Shkrimtarësh nga Demir Behluli, Prishtinë, 2002Në maj të vitit 2013 Klubi i Artistëve dhe i shkrimtarëve të Durrësit ia ndau çmimin e karrierës për kontributin e dhënë në letrat shqipe. Jeton dhe krijon në Prishtinë.

         Veprat e botuara

        1“Puthje”,  2.“Ecjet e viteve të mëdha”, 3.“Çamarrokët e Thepores”, 4.“Muret, 5“Morfologjia e dhembjes”, poezi, 6.“Ai vjen nesër” 7.“Letër nga mërgimi”  8.“Letër nga mërgimi 2 “  9.“Udhëndarja”,  10. “Thirrje e gjakut”,  11.“Asgjë sikur molla  12.“Vesa në lotin tim, 13.“Puthja e gozhduar”, 14. “Pema e bekuar”, e përkthyer në Ruumuni 15.“Kashelasha në vargje”,  16. “Bajraktarët e vatanit”,  17.“Hijet e ndryshkura”  18”Stuhi në Kutulishte” 19.“Posa ikte nata”,  20. Loja e myshqeve”,  21. ”Lumëbardhi dhe gjëma”, 22.“Metafora e heshtjes”,  23. ”Hyji në Prekaz”, poezi,” 24. ”Sinorët e hinores”, poezi,  25. ”Don Kishoti dhe Rosinanti”,  26. ”Zjarri i dashurisë”, 27. ”Kur likenet vallëzojnë”,  28. “Ditari në vargje”,  20. “Tingujt që nuk përfundojnë”,  3o. “Shtegu i mallit”, 31. ”Korniza e thyer” 32. “Zgjimi i gjëmës”, 33. “Vallja mistike”,  34. ”Merre kodin”, 35. “Letër atdheut” 36 . “Tejdukshmëria e shiut”, 37. “Përtej teje”, 38. “Sa afër e sa larg”,  39. “Vallja e zanoreve”,  40. “Ikja e eshtrave”,  41. ”Kalorësit e mjegullave”,  42. “Hingëllimat e shiut”, 43 .“Kur pemët i ndërrojnë këmishët”, 44. “Mirëmëngjes Imzot”,  45. “Kafshimi i mikut”, 46. “Atje tej maleve”,  47. “Heshtja që del në shesh,”  48. “Portat e shpresës”,  49.“Në dhomën time gjysmë të errët”,  50. “Kinse Lojë Shahu”,  51. “Për çdo dekadë nga një baladë” 52.  “Fusha e mëllenjave”,  53. “E kujt është kjo vetmi”,  54. “Mos pyet për adresën e lumit” 55. “Stoli në parkun vjetër”  56. “Urori i stralltë”  57. “Po të mos ishte fjala” 58.“Thyerja e urave”,  59. “Trokëllimat në gjumin e dallgëve”,  6o. “Në flokët e dëborës”,  61. “Një grusht nostalgji”,  62. “Kur filluan të flasin njerëzit”,  63.“Kur stinët kapërcejnë fshehurazi”,  64.“ Lisi në rrënjët e veta”,  65. “Eca ecëm dhe do ecim”,  66.“Fëmijët e erës”, Poezi,  67.“Çast në fund të stinës”,  68. “Si të flas me drurët”,  69 . “Më pëlqejnë mendimet e tua”,  70 . ”Andej dhe këndej kohës”,  71. “Zëri i heshtjes”,  72.“Kush i lexoi letrat prej erës”,  73. “Fluturimi i korbave në netët pa hënë”,    74 .“Koha e ime dhe koha e jote”,  75 .”Diku te një baladë”, 76. “Sonte çdo gjë po i përngjan lotëve”, 77. “Ky def prej hëne”,  78. “Pyesni zogjtë në ikje ” 79. 109 “Fërfërimë gjethesh”, 80. “Refrene yjesh”   81. “Te delta e mjellmave”,  82.“Rinjohja”,  83. “Diku në fund të një fillimi” 84. “Makthi i hijes”,  85.“Një zog prej uji”,  86."Druri i pikëlluar",  87. "Asnjë fjalë nuk frymon",  88. "Lëreni zërin tim",  89. "Mbi flokët e ullukëve",  90. "Sytë e gurtë të erës", 91. "Zjarri i mallit tim", 92"Dëneste bashkë me erën", 93. "Atdheu i paçmuar", 94. "Nëpër gjymtyrët e mjegullave",   95. "Kur era teshtin", 96. "Ndjekësit e enigmave",  97. "Një grusht dashuri",  98. "Kur dehen perënditë",  99."Daullet e një nate", 100. "Stina asnjanëse",  101. "Shi në qytetin tim",  102. "Psalm i harruar", 103. "Krakëllimat e natës", 104. "Menatë vijnë lejlekët",  105 ."Fjetëm njëqind shekuj",  106."Loti i gotës së dehur",  107. "Për kë po bie moj kambanë",  108. "Si trenat e verbër",  1o9."Mbi shpirtin e erës pagane",

            Referencat

http://www.kosovarimedia.com/index.php/art-dhe-kultur/33975-adem-zaplluzha-pasuron-bibliotekat-me-24-botime-t%C3%AB-reja.html

1.      http://80.80.164.14:8991/F/?func=find-b&request=fatmir+minguli&find_code=WAU&x=0&y=0

2.      http://www.poezishqip.com/adem-zaplluzha/

http://80.80.164.14:8991/F/8L67V1TPUIBMK88NR7S7Y4XHNP1I5PVT4BQHXSC8XEYTNI1DG6-15402?func=short-format&format=000

ME KUFOMA TË NGRIRA

Zogjtë e ngrirë

Nëpër degët e thyera vrasin heshtjen

Dimri i sivjetmë

Paska veshur një këmishë të bardhë

Dhe duket se në ecje e sipër

Thua se i përngjan ndonjë spitali psikiatrik

Nëpër dhomat e mbushura

Me kufoma të ngrira

Kundërmon dita e plagosur

Një erë e rënd ngjyrë plumbi

Ankorohet në shqisat e të nuhaturit

Kolliten muret

Si të sëmurët nga tuberkulozi

Kolliten shtretërit e metaltë

Këto dritare të mëdha hapen

Vetëm njëherë në vjet

Kur dalin arkivolet e ngrira

Nëpër korridore të përgjumura

Vetëm bubuzhelët shohin ëndrrën

E lagështisë së mureve të çara

Me qindra vite

Dielli nuk paska hyrë nëpër këto dhoma

NGJANË ECJES SË KËTYRE MALEVE

Drurët e njomë të shpirtit

Me nga një copë alegorie në dorë

Ecin si të dehur nëpër histori

Parakalojnë nëpër varret e ushtarëve

Të njohur dhe të pa njohur

Më duket se po u përngjajnë gjyshërve

Ecja e tyre kishte një madhështi krenare

Ngjante ecjes së  këtyre maleve

Kur kollitej

Nga shpirtrat e gjetheve i pështynte

Të gjitha të ligat e kohës

Këta drurë sa shumë ngjajnë me parathëniet

E baladave të moçme

Edhe kur çmendet murrlani

Këndej pari

Nga secila degë pikon portreti i erës

Kurse nën shpirtin e gjetheve flenë alegoritë

Njerëzit dhe drurët e atdheut tim

Janë të ngjizur për këto male

Në shpirtin e secilit zgjohet

Një dashuri e paparë

Kur i dëgjojnë daullet e kushtrimit

MARSHOJNË MIQTË E MI USHTARË

Marshojnë miqtë e mi ushtarë

Ecin nëpër natë të shurdhtë

Diku pas shpine

Kanë lënë peng nga një copë ëndrre

Turtujt e natës i ngjajnë lakuriqëve

Vetëm xixëllonjat  e kuqe

Ua hapin

Dhe ua tregojnë rrugën

Ecin nëpër natë

Marshojnë miqtë e mi ushtarë

Depërtojnë nëpër shpirtin e sterrës

Për ta arritur qëllimin

I pret një rrugë e gjatë deri në atdhe

Një udhë e gjatë deri në liri

Ecin pa u ndalur askund

Marshojnë miqtë e mi ushtarë

Secili kalon nëpër dhembjen e vet

Por gjithsesi ata s’ndalen

Ecin deri në fund

Nata është e gjatë sonte

Diku në mbarim të rrugës i pret liria

QË KURRË NUK E MËSOVA PANTOMIMËN

Mbrëmjeve të vona vjeshtake

Duart e mia të plagosura sërish

Sërish tjetërsohen

Në një gjendjen asnjanëse

Fryma e lehtë e pranverës

Përkulet mbi mua

Të cilën mund ta krahasoj me gruan

E një ëndrre të moçme

Më pastaj ulem mbi kujtimet e kaluara

I pyes kalimtarët

Për hidhërimet

Dhe zhgënjimet e mia  të vogla

Por prej asnjërit

Asnjë fjalë s’u del nga goja

Ngjajnë muranave të shembura

Dhe heshtin si përmendoret e akullta

Kalojnë edhe kuajt e paçjerrë

Mua domosdo më duhet të bëzaj

Nuk e njoh atë gjuhë të bukur

Të mëgojëzave

As të dizgjinëve prej lëkurës së buajve

Dhe pendohem tej mase

Që kurrë nuk e mësova si duhet

Pantomimën

Atë gjuhë të bukur të lëvizjeve të erës

PYES NJERIUN PËRBALLË MEJE

Për çdo ditë e më shumë

Në një pasqyre konvekse

I shikoj sytë e mi

Hundën dhe duart kah zvogëlohen

Pyes njeriun përballë meje

Kush është

Dhe nga cila dritare

Hyri në dhomën time të gjumit

Kjo heshtje e gurtë mortore

S’bisedon me mua

Asnjë fjalë nuk flet as me pasqyrën

Me një ironi të paparë më shikon

Shikoj edhe unë

Duke ironizuar siluetën e akullt

Nuk di dhe s’mund të kuptoj asnjëherë

Se cili jemi më kokëfortë

Unë dhe miku im përballë meje

Ose pasqyra konvekse

Por gjithsesi mbase që të dy ne

I kemi humbur sumbullat e kaltra të mendjes

PRANVERA KURRË MË E BUKUR SE SIVJET

Janë të madhërishme këto pamje

Nga thellësitë e padukshme

Si nga ëndrrat

Dalin në shesh zërat e atdheut

Zgjohen shpirtrat e fjetur

Të nëntokës

Dhe zbresin me legjendat e bardha

Teposhtë lumenjve

Vijnë edhe kalorësit e së kaluarës

Me dizgjinë prej ari

Dhe mëgojëza të çelikta

Kalërojnë nëpër kujtesën e fjetur të shekujve

Një pemë e vjetër

Që askush nuk ja di moshën

Këto ditë çeli ashtu siç çelin

Vetëm jargavanët e atdheut tim

Pranvera kurrë më e bukur se sivjet

Një stinë që vetëm njëherë

Zbret kaq hije rëndë nga malet

E buzëqeshur rri ulur nën pemët e harlisura

Shikon e shikon të kaluarën

Po ashtu edhe të ardhmen

Korbat me një xhelozi të paparë

Krakëllin në qiellin e lindur

Për herë të dytë në këto anë

Po zgjohen njerëzit

Nga një gjumë i përdalë

PAMË SKENA APOKALIPTIKE

Po guxove preke të pamundurën

Preke hirin e shiut

Që po i ngacmon plagët e çative

Kjo natë e gjatë

Nuk po i përngjan asnjë nate

Rrinë kacule mbi gurin e kujtesës

I prek të gjitha ato ëndrra

Që deshëm e nuk mund t’i pamë

Ishin të zhveshura

Të tejdukshme si frymëmarrja

Kjo rrugë e gjatë asgjë nuk tregon

Përpos lodhjes

Dikush nga sytë e verbër të malit

I shkuli me dhunë

Rrënjët e mbjella të pemëve

Çfarë nuk pamë në jetën tonë

Kryqe të ngulura nëpër shpirtrat e drurëve

Dhe nga gjethet e zverdhura

Se si pikonte dita

Pamë skena apokaliptike

Në teatrin e verbër të përditshmërisë