Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

ARBEN RASHKAJ

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

ARBEN RASHKAJ

            Hyrje

           U lind më 12. 04. 1979 në fshatin Milaj – Has, Komuna e Prizrenit.

            Shkollën fillore e përfundoi në fshatin Planej, ndërsa të mesmen (gjimnazin) "Gjon Buzuku" (me ndërprerje) e kreu, fillimisht vitin e parë në Fshatin Gjonaj, pastaj vitin e dytë e vazhdoi në Prizren ku u detyrua ta ndërpres përkohësisht për shkak të përndjekjes së anëtarëve të familjes së tij dhe atij vet nga okupatori serb. U inkuadrua në radhë e UÇK-së me 18 prill të vitit 1998 dhe vazhdoj si pjesëtar i saj deri në përfundim të luftës që rezultoi me çlirimin e Kosovës. Tani është invalid i luftës.

            Pas çlirimit vazhdoi mësimet, si nxënës i rregullt, në Gjimnazin "Gjon Buzuku" të cilat i përfundoi në vitin 2001. Po këtë vit regjistroi fakultetin juridik në "Universitetin e Prishtinës"  në Prishtinë dhe e përfundoi në vitin 2007. Autori, po ashtu, me sukses i ka përfunduar studimet post diplomime në "Universitetin e Prishtinës", Fakulteti Juridik, drejtimi Kushtetues -Administrativ.

            Është themelues i klubit letrar "Oaza" pranë bibliotekës regjionale "Hivzi Sulejmani" në Prishtinë. Themelues i revistës "Oaza" që e boton po ky klub. Autori është bashkëthemelues i organizatës studentore "Lista Studentore Reforma" dhe zgjidhet deputet në parlamentin e parë studentor të  "Universitetit të Prishtinës".

            Me shkrime merret qe një kohë të gjatë.

            Ka të botuara poezi në shumë revista letrare siç janë revistat: Ars, Jeta, Metafora. Antologjitë e botuara nga Biblioteka Nërkomunale në Prizren "Nga Xherdani Kombëtar", "Yllësia e Vargut" etj. Ka të botuar një përmbledhje me poezi me titull "Qumësht Varresh" në vitin 2007 që është e promovuar po në këtë vit me 21 dhjetor 2007 në "Institutin Albanologjik" në Prishtinë. Ka në dorëshkrim disa përmbledhje me poezi dhe tregime që në të ardhmen pritet të botohen.

            Poezitë e tij janë vlerësuar me çmime të tjera. Vlen të përmenden çmimet letrare të fituara siç janë: "Brandi 3" nga "Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës" në kuadër të takimeve "Esad Mekuli" në Prishtinë me poezinë "Toka Ime".

            Është fituese dhe i çmimit poetik "Fadil Bekteshi", me vendin e Dytë, në edicionin XXII-të të manifestimit tradicional kulturor-letrar "Takimet e Karadakut", që mbahen në Kumanovë, me datë 11 mars 2014 me poezinë "Kënga e Heroit"

            Me poezinë "Mos Ndalo" fitoi Çmimin e Parë "Metafora I"në Festivalin Tradicional të Poezisë "Drini Poetik" në Prizren të cilin e organizon "Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës".

            Punon në Shtëpinë e Kulturës "Xhemajli Berisha" në Prizren.

AI DHE HIJA E TIJ

Endej brenda kasolles i vetmuar

Mendueshëm kujtimet zbrazte në etër

Lindim për të jetuar?

Apo vdesim për të jetuar ?

Kjo dilemë  e shqetësonte përherë

Hija e tij e përgjysmuar

Vazhdonte ta imitonte dhe heshte

Sa çudi

Vetëm gjinkallat nuk ndryshojnë

Këngën e njëjtë e këndojnë

qëkur u krijuan

Kërkonte shumëçka në hiçgjë

Shpesh njeriu i dukej harmonia

Njashtu edhe kaosi i kësaj bote

Brenda vetës mbarte diçka

Të këndshme si dëbora

Përtej saj gjithçka e errët jetonte

Hija e tij e ulur në mes të botës

Flet me të gjitha gjerat

Përveç me pronarin e saj

Ata nuk u pajtuan kurrë

Mund të ishin të plotë

Por pa liri

Hija e përgjysmuar përfaqësonte

Llojin e tij në përjetësi

Bëri çmos ta plotësonte

Madje barti një trup në formën e saj

Në mbrëmje hija ndahej

Lufton për të jetësuar

Marshin e luftëtarit të plagosur

Mbolli në epokë njeriun e ri

Brenda tij mbolli lirin

KËMBIM JETËSH

Era u përplas murit të heshtjes

Jehonë e shurdhët zëri yt

Ndarja u bë mallkim

Kurm the lamtumirë

Ngjyrat e peizazhit

Këtë ditë nuk bëjnë dallim

Të shikoja të ikje

Gjurmët si humnerë

Rrugës së pa kthim

Shije të hidhur  ndjeva

Një dorë e vogël shtrirë

Zgjatet rrugës përskaj

Një vajzë e vogël ulur në trotuar

Lypsarin e kishte religjionin e saj

I kërkova të ulem aty pranë

Dhe këmbyem fjalë për jetën

U pajtuam kohën bashkë ta hamë

Qamë hallet për një botë tjetër

Ëndrra e saj u shua

Prindërit i ikën një ditë

Shtëpi e saj është rrugë e botës

Tek e vockëla dorë kërkon shpëtim

Mu në zemrën e qytetit

Lule e ndotur e mjerimit

Do ta shkruaj emrin tënd

Ta ndali gënjeshtrën e qytetërimit

Ti e njeh varfërinë

Por shpirti yt i mbushur plotë

Liri gjejmë në çdo takim

Ndarja është zbrazëti dhe lot

Jeta ka më shumë kuptim

Kur ne vrapojmë pas ëndrrave

Nga këtu ta vrasim trishtimin

Si furtunë plotë dashuri

KUMTI I PRITJES

Të gjesh zarin e fatit tënd

Në një pikë të shumtë shiu

Kur qetësia e natës numëron trokitjet

Asnjëherë pritja nuk është e kotë

Ta soditësh pamjen e qiriut  në terr

Në kopsht s’mund të ketë ngjyra

Kur dëgjon zërin e botës në gjumë

Nuk mund të jesh vetëm

Të pish një gotë me lutje

Pranë disfatës së pa kuptimtë

Kur hiri i ngadhënjimit zbehet

Respekto dashurinë si zotin

Tek këndi i qortimit kur

Hijet marrin formën e qiririt të shkrirë

Bisedo me veten sikur me turmën

Muret bëhen faqe kronikash

Aroma e lules së këputur

Lëshon tik-takun e kohës së saj

Kur fundi imponon dëshirën

S’të urojnë po nuk e mbajte fjalën

Në nisje i humbur je rrugës së panjohur

Dhe vetmia është e acartë

Kur i dorëzohesh të papriturës

Ushqe dëshirën për t’ia dalë

Ndërto çerdhe në pemë të njoma

Sepse frynë veriu zbrazëti

Kur dora e shtrirën dot krenarinë

Gjithmonë dikush ka me të pyet

Të gjykosh lotin poshtë faqes kur rrjedh

Pastaj shfaqet buzëqeshje e vakët

Kur dëshminë për vuajtjen pamë si strehë e sjell

Është çasti ti ngjash pro fetit

Në mund të flasësh me zemrën e nënës

Pas shqetësimit që gërryen si limë

KUR! E saj është kumt i pritjes

Përpiqu ta freskosh me një gotë uji

BUZË MBRËMJE NË SHTËPI

Eci rrugës, jetës ec

Natën krejt i vetëm

shoh se kam arritur

në mes

Kë ta pyes

Askënd

Udhëkryqin ku mundem ta gjej

Askund

Qetësi e ëmbël kjo natë

Rrugës ku eci

I hedh hapat me ritmin e gjinkallës

Me simfoninë e saj magjike

Sa vet qenia e saj mitike

Këngën hyjnore të gjumit dëgjoj

Të lagjes që po fle

Fundi, mallkimi a fati i kësaj rruge

Është larg ende

Natës eci krejt i vetëm

Mas tokën dhe kohën e mbetur

Të ndaloj

Është zgjidhje e keqe

Derisa të bëhem hi

Ka ende largësi

Ku mund të lahem

Ka shumë ëndrra për ti zbuluar

Po aq pamje të bukura

Ku do lahemi me dashuri

IMAZHI I NJERIUT MODERN

Rrugës nëpër të cilën duhet të shkosh

Nata është e huaja dhe e panjohur

Një moment zgjatë sa krejt jeta

Shumë të tillë duhen për ta prekur fundin

Të kesh turp thonë të turpëruarit

Dekurajim i bëhet peshë në ide të tona

S’mund të mendosh për lumturinë

Kur brenda teje thyhet gjithçka

Copëtohen dëshirat dhe vullneti

Adresat humbin kuptimin

Zhurma dhe egoja e njeriut

Të shndërruara në djaj

Përmbysin të domosdoshmen qetësi

Bredhjet e lira zhduken

Të kërcënuara nga kaosi

Sytë tanë kanë harruar ta shohin bukurinë

Fluturat veç në laboratorë i gjen

Kjo grykësi e ngjeshur e njeriut si ushejza

Po na e thithë fisnikërinë

Asgjë të vërtet dhe  humane nuk gjen

Gati është rrënuar brenda nesh

Shpresa për ta ndryshuar

Si pasqyrë është copëtuar

Edhe imazhi ynë prej njeriu