Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Flori BRUQI

ATDHEU IM S’MË VRET

-Poezi -

Librin e autorit Flori Bruqi, "Atdheu im s'më vret"mund ta shkarkoni falas në sektorin

„Literaturë“

(E falënderojmë përzemërsisht autorin)

ATDHEU IM S’MË VRET

Asgjë s’është harruar

kanë ikur korbat para syve të mi.

As koha e mjegullt nuk është më

as besojnë se Trimi është kthyer

me një ferman si Skënderbeu

t’ia japë Adem Jasharit

para kullës të ndodhë betimi.

Udhëkryqet pëshpërisin

shtëpitë akoma digjen

kohë më kohë diçka ikën.

Ujë dua të pi si në Epir

krojeve të Qyqavicës.

Ndryshimi absurd mund vdekjen

tek mbesin vetëm iluzionet

atdheu im s’më vret

dhe martirët janë të shenjtë.

SI HËNA PESËMBËDHJETË

(S.H)

Iku tetëmbëdhjetëvjeçare

e bukura S…

si hëna pesëmbëdhjetë

në fletore shkroi vjershën

për Mëngjesin në Prishtinë

i pëlqyen soliterët e lartë

dhe shtëpitë plot blozë

tjegullat e çative të ulta

me myshqe të venitura

shtegu i fushës kujtonte nënën

me këmbë t’amputuar

dhe Agimin e madh pas shiut

që lëkundin pemët në zgavra

në Prishtinë...

Ajo me gishtin tregues vizatoi

në xhamat e atelies

profilin e babait plak-Metë

pastaj e fshiu me dorë

dhe dorën e puthi

kur u kthye në vendlindje

vuri pëlhurën pas një karroje me sanë

në kalldrëm…

dhe vizatoi dridhshëm

një rrugicë fshati në muzg

në agimin e azhurtë

hapi dritaren

rrotulloi çuditshëm

lindjen e Diellit

hijet në vetminë e rrugës

dallëndyshet

një pikë vesë

në mbremjën e majit

ngriti penelin

dhe e ngjeu në Akuarelin e Hënës

pikturoi rrugën

me baltë të Strellcit

Durakun plak

kopshtet me dardhë

fshatarët e vyer

me drapërinj në duar

shtëpi me dyer të rënda

strehë me borë

hapësira bojë gushëpëllumbi

nga fshatrat malorë…

SELVITË NDANË RRUGËS

Shpirti i Saj

një lëndinë Qershori.

Selvitë ndanë rrugës

trupin e saj imitojnë.

E dua atë.

Era viteve

buzët do t’ia vyshkë

reliefin e kuq të mollëzave

vizat e rudhave do t’ia prishin

por megjithatë e dua.

Sot kur me të jam i dritëzuar

në shpirtin e përjetshëm

jam i rrethuar më njomësi

edhe me rrudha

nga pranvera e syve

margaritarë të Saj.

KUPA E HELMIT

Ata nuk e dinë

se poeti në komisariat

është torturuar

për mëkatin e bërë:

“Fjalës i kishte dhënë shumë fuqi...”

Fjala vriste më shumë se shpata,

fjala shëronte më shumë se mjalta...

Poetit i duhej dhënë kupa e helmit

të shpejtë apo të ngadalshëm

Ç’rëndësi ka?!

NË DITËN E TAKIMIT

Në ditën e takimit më fole

me zë tjetër

dhe unë çuditërisht prapë erdha

nga zemra të të shoh e të puthi

si Dielli kopshtin me lule.

Përse qe aq e ashpër?

Mos vallë

në qytetin tënd ilirik

të ndjekin

qentë e tërbuar,

ndonjë hije nate

apo do të mbetesh

e mbyllur sall për vete?

Arti nuk të do të vetmuar

as muzikë s’mund të ndjesh

një buzëqeshje do të kërkoj prore

dhe karafila do të dhuroj

e puthje të ngrohta,

mos hesht as mos ik luleborë.

Sigurisht ti ke për t’qeshur një ditë

dhe lufta mes unit tënd e urrejtjes

do të çmendë ty të tërën.

Vetëm jam dhe pres të vish…

Poezi nga libri "Atdheu im s'më vret"