Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

AZEM OSMANI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

AZEM OSMANI

            Hyrje

           Azem Osmani i lindur më 17 gusht 1966, në Mitrovicë.

            Vendbanimi në Podujevë, Republika e Kosovës.

            Ngritja profesionale:

            Në vitin 1973/84 shkollën fillore dhe të mesmen në Podujevë.

            Në vitin 1986/91 studimet në Universitetin e Prishtinës, Fakulteti i Bujqësisë.

            Në vitin 1991 ndërpret studimet për shkak të shkuarjes me familje në Gjermani.

            Në vitin 1993 kurset themelore për Informatikë në Gjermani.

            Në vitin 1995/96 studimet për gjuhë gjermane pranë "Goethe Institut" që kanë zgjatur një vit e gjysmë.

            Në vitin 2002/04 "SGD" Darmstadt Pfungstadt, drejtimi "PC Betreuer" (këshillues dhe mbikëqyrës i kompjuterëve).

            Në vitin 2004 kthimi i serishëm në Kosovë.

            Në vitin 2010 ka vazhduar studimet e mbetura të bujqësisë në programin Bachelor, drejtimi Bioteknologji në Zootekni pranë UP-së. Në vitin 2012 ka diplomuar.

            Në vitin 2012 ka regjistruar studimet në Kolegjin AAB, programi Master, Komunikim Masiv dhe Gazetari. Në vitin 2014 ka diplomuar.

            Ka botuar punime shkencore në revista me karakter ndërkombëtar, në fushën e mediave dhe gazetarisë. Pjesëmarrës në Konferencë shkencore ndërkombëtare për media dhe gazetari.

            Me poezi merret që nga bankat e shkollës fillore. Pjesëmarrës në shumë orë letrare. Poezi të botuara nëpër revista të ndryshme. Së fundi në përgatitje e sipër për botimin e librit me poezi.

            Tani pronar dhe kryeredaktor i portalit Dritarjaonline.net, në të cilin gjendet edhe këndi për poezi, si dhe për fusha të tjera të artit e kulturës.

INTERMEXO JETE

qetësi e strukur

n'errësirë dhome

xixare shpresash

me lugë të vockël

shpirtin ma ushqejnë

gota ime e zbrazur

gotës tjetër të vetmuar

të mbushur lëng trëndafili

dyluftim cakërrimesh i kërkon

këmbëkryq pranë oxhakut

me ndjenja vetmie

zjarrin shpupurish

flaka merr trajtë mesazhi

e tymi postier

me çantë lëkure në krah

qiellit habere lëmoshe i sjell

për fat të mirë

andejpari

fluturimthi një dallëndyshe kalon

varur në qafë medaljonin

heroinë vrastare e vetmisë

oxhaku n’paqe me errësirën

gota e zbrazur n’dashuri me gotën e mbushur

vetmia ime kapitullimin nënshkruan

plagët e pritjes dallëndyshja m’i shëron

pranë oxhakut me Mollëzëkuqen time

gotave ua rrëmbyem dashurinë

me fije të kënaqësisë uragane

çasteve po u thurim gërsheta

KALENDARI

E lindëm esëll

numrat i dhamë ushqim

ditët i gllabëron

ecur n'shtegtim

celuloid n'rrotën e kohës

ngjarje arkivon

pas një viti jete

numërimi i pushon

prapa lë gjurmë kujtese

thurur histori

për t'i liruar vendin

një kalendari të ri

ditët vizatojnë kalorës

vitet ngjyrosin palombarë

epokat skalitin fluturake

tablo nuancash në kalendar

FJALË E PËRKORË

çirrma altoparlantësh

t'getoizuar në kollare

shutojnë fjalë hipokrite

n'mediume të stërkequra

si n'stadium futbolli

fjalamani epidemike

shkrirë vrer në tru

kafka të ndotura

portretizuar kërmë n'pasqyrë

retë shndërruar n'ujitëse

në vend të shiut

mbushur herbicide

baroja fjalësh spërkatin

e fjalët përkorë ngelur

filiz në trurin ekologjik

HOMAZHE PARIMESH

gjethe t’vyshkura

degë t’krasitura

tundime furtunash

e lisi sërish i rrënjosur

thellë në shtratin e vet

koha me kode të fiksuara

ecën karvan

e njerëzit në kahun e kundërt

të sfilitur shtegtojnë

me këmbë të zhytura

në kërrlë pellgjesh

cakun mezi e gjejnë

aty pari janë varret

prehur të qeta eshtra parimesh

homazhe e lutje për ringjallje

të përlotur në epitafin gravurë lexojnë:

“rilindemi përmotshëm

vetëm në themele

t’shëndetshme të trurit”

N’PËRGJUMJE

natyra dirigjent i simfonisë së zgjimit

dielli kujdestar i ditës

fishekzjarr i rrezeve për sy

era n’përkundje të kreshkave

e gjethet flladisin fytyra të ngrysura

ujëvarat me zhurma t’kërthndezura

melodi frymëzimi plot patos

përçapje koti

njerëz  t’strukur

në akuj t’veriut polar

arinj t’përgjumur

pinguinë frikacak

akullthyes të topitur

të verbër ndaj shëmtisë

të shurdhër ndaj krrokëritjeve

të mekur nga ecje të shkapërderdhura

të kërrnjotur

supersticiozë t’përkulur

n’fetishe të gërditshme

flasin ters

të papërfillshëm

e hienat ecin e s’ndalen

ngasin lokomotivën

në binarët e lakmisë

pavetëdijshëm drejt ferrit të greminës

PUTH AGUN

akullnaja n'tabanin e trurit

titaniku aksidenton

eshtrat fundosen n'mish të qelbur

drita e farit më s'ndriçon

kutërbojnë zorrët e ndrydhura të kohës

e këmbët nuk shkelin më tokën

hipur mbi numra në rrethore

shtyjnë akrepat e orës

për ta puthur agun 

MULLIRI ME UJË

përbri kodre një mulli

fshatin gjallëron

themeleve guracake këmbëhapur

uji i përroskës qarkullon

furishëm rrëshqet uji

lopatat armiqësisht godet

rrokullimat s’ndalen

ngazëllimet s’pushojnë

thasët rreth e rrotull plot bereqet

mullisi i tëri shend

dordolec nga bardhësi mielli

furnitor në luftëra e në paqe

fytyra e tij rreze dielli

mullisi vështron mokrën

seç sillet rrotull për t'bluar

peripecitë e jetës

gjerdanë ngjyra-ngjyra

qafën rrethuar

mulliri një shtëpi muze

strehë baroti për luftëtarë lirie

magazinë traktesh

ambulancë të plagosurish

jetë për shtresa varfërie

HËNA

binarëve të gjumit

udhëtoj me tren

ëndrrat m'shfaqen me kinoprojektor

vagoni i parë dokumentar natyre

i dyti film i Hiçkokut

i treti thithëse djersësh nga ankthi

yjet ndezën sinjalin

gjumi ndalet në stacion

mbush lokomotivën me qetësi

vazhdon e s’ndalet më

deri në stacionin e zgjimit

përjetimet e ditës

më shkruan skenarin e ëndrrave

e hëna ma bëri regjinë

hëna, kujdestare e gjumit tim

flijohet në betejë me terrin

e katandiset në gjysmëhënë

gjysmëhëna shuhet

për t’rilind një hënë

NËN OMBRELLË

qiell i mërmëritur

re të xhindosura

nga mesazhet mynxyrë

të ciklopëve tokësor

tokë e ngritur pezull

mbi të ujqit bëjnë orgji

mërlaqen me pre gjahu

e dhëmbët stërngopur me gjak

rrjedhin curril

furtuna hipokrizish në tundje

sjellin shi gënjeshtrash rrëke

më pas edhe breshër mëkatesh

për kaq kohë

do rri nën ombrellë

PËRHITJE NË NATYRË

shtrirë n’lëndinë bjeshke

në xhamin e qiellit

shoh veten germë T e abetares

një re e bardhë me syze dielli

mat  n’peshore oksigjenin

e shqiponjat n’radhë presin

për hisen e vet

horizonti lapsin mbi vesh

e me dorë mat mbi banak

mëndafshe të epokave

vig i kërptë

ankoruar në veshët e dy kodrave

mbi të çapitin pelegrinë

veshur bardhë me gjurmë epokash

luten për zgjime e dëlirje

të kufomave të gjalla