Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

TV KLAN

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

NACIONALE

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.AL

KOSOVARJA

Poezi nga  Alil LJUTFIU

BABI IM KURBETÇAR 

Babi im kurbetçar, dua të të them disa fjalë

Shumë herët nga shtëpia u largove, në atë kurbet të zi shkove

Nga nevojat dhe varfëria, mbet pa burrë shtëpia

Për ditë jam duke menduar, a mos vallë na ke harruar

Shumë kohë e gjatë ka kaluar, malli i madh na ka kapluar

BABI IM KURBETÇAR 

Babi im kurbetçar, dua të të them disa fjalë

Shumë herët nga shtëpia u largove, në atë kurbet të zi shkove

Nga nevojat dhe varfëria, mbet pa burrë shtëpia

Për ditë jam duke menduar, a mos vallë na ke harruar

Shumë kohë e gjatë ka kaluar, malli i madh na ka kapluar

Malli madh që se shuan gja, shpesh nëna më sheh duke qa

Pse qan biri im, a mos dikush të ka ngacmuar, e s’ke kuj me i treguar?

Gjithkah kah luaj dhe shkoj, veç në ty mendoj

Atje në largësi në Perëndim, thuaj se çka bën babi im

Punë të vështira atje punon, dhe me ëndrra dhe mall jeton

Mjaft  babi im kështu, se na kështu s’mund të durojmë

Kthehu në shtëpi, bashkë të jetojmë

Duam të jetojmë në varfëri, se nuk mund të jetojmë pa ty

Jeta s’është e gjatë, ajo kalon, mjerë ai që se kupton

Dua të jetojmë së bashku, në harmoni dhe kënaqësi

Ato para të fituara ,janë edhe të mallkuara

Kurrgjë me ato me të s’mund të bën, kur sheh jeta të shkon

Ato kurrgjë s’janë tjetër, por pjesë nga jeta

Secilin që e pyeta, përgjigje s’gjeta.

Janar 1992, Shutovë

O JU VËLLEZËR

O ju vëllezërit e mi, të bekuar nga kjo Perëndi

Gjithkah të shkoni, vendin tuaj mos e harroni

Mos lakoni vend të huaj, kah shkoni se gaboni

Atje kah shkoni, rrejnë mos të lëshoni

Mos harroni babë e nënë, që rrinë të vetmuar

Se kjo kurdoherë, ka për t’u paguar

Mos më thuaj i huaj, si i hutuar

Se këtu, nuk kam ardhur për të  jetuar

Por diçka për të fituar, dhe në vend temin për të shkuar

Nuk harroj traditat dhe zakonet e mia ,kjo është e thënë nga Perëndia

Mos me fjalë, mos më rëndo, thyeje qafën edhe shko

Fjalët e rënda si duron shqiptari, se e ka traditë nga i pari

Duhet fëmijët këshilluar, traditat dhe zakonet mos me i harruar

Por sa më tepë të mësojmë, kombin tonë të përparojmë

Kush për vatan dhe komb mundohet, ai gjithnjë do të nderohet

O ju vëllezër pse harroni, a nuk dini ku jetoni?

Është një kohë e vështirë, a thua se ne nuk dimë të jetojmë të lirë?

Duhet shumë më tepër të punojmë, lirin tonë ta fitojmë

Është diçka që s’dhurohet,  veç me mund e punë  fitohet

Mësim dhe punë natë e ditë, duhet mësuar fëmijët

Po që duam të përparojmë, fëmijët tanë  t’i mësojmë

Kur t’i kthehemi të kaluarës, shohim varfëri

Të  mendojmë për të ardhmen, dhe këto fëmijë.

Gusht 1998, Chicago

NJERI, APO DREQ      

Kush ishte ai që mbolli të keqen, dhe korri fëlliqësinë

Ishte njeri, apo dreq, që humbi besim në vete dhe Perëndinë

Shkatërroi, dhunoi, gjithë çka mbërrini, vetveten dëmtoj

Dhimbje, dhe plagë të shkaktuara, me kohë të gjatë të paharruara

Do të më mbeten në kujtesë, s’i harroj gjer sa të vdes

Është diçka që shpirtin ma rëndon, ma shkatërron përgjithmonë

Duar shtrirë ndihmë kërkon, por e kotë s’ka njeri që të ndihmon

Pse ju nga larg që shikoni, pse s’vraponi e të ndihmoni?

Si s’ju vjen keq, si s’keni mëshirë, për këta fëmijë që rënkojnë

Qajnë, vajtojnë, ndihmën tuaj kërkojnë, kini mëshirë

Dhimbje madhe në trup shkaktuar, o njeri i mëshiruar

Na ndihmoni or ju që besoni në perëndi, jetën na e shpëtoni

Kur një ditë e lumtur do të vij, gjithçka do të harrohet

Luftë më nuk do të ketë, plagët do të shërohen

Vuajtjet dhe mjerimet nuk do harrohen.

Shkurt 1999, Shaffhausen

MULLINXHIU

Guri i mullirit ditë e natë nuk pushonte

Grurë dhe misër pa ndal bluante

Plaku i mirë, i urt shikonte, si mielli nga guri fluturonte

I mbushur plot kënaqësi, thërriste, ejani këtu o fëmijë

A e shihni gurin sa është duke shpejtuar, grurin për ta bluar

Ditë e natë s’pushon por vetëm rrotullon

Gëzim të madh ka plaku, kur sheh thasët e renditur

Dhe fillon dhe këndon, ashtu i rraskapitur

O mor gur, gur nga Sharri, kush të ndërtoj ty i pari

Sa herë ti që rrotullon, zemrën time ma gëzon

Gëzon edhe të tjerë të lodhur nga uria

Me padurim e presin të iu shkoj mielli te shtëpia.

Prill 1985,   Shutovë

KALORËSI I KATUNDIT

Jam një djalë trim azgan, kurrkush tjetër s’ma kalon

Të gjithë bëjnë çudi kur më shohin me allti

Nuk ka me mua as një as dy, se menjëherë qes allti

Jam nervoz dot s’duroj, sa çel e me mbyll sytë të pushkatoj

Ketë e kam trashëgim, kështu ka qenë edhe babai im

Kemi pasur shok e miqësi, të parit kemi qenë në polici

Shumë shokë dhe jaranë, që kanë hëngër qengja dhe byrjana

Mos or budalla, mos luaj e bën shaka se ke për të më pa

Unë jam nervoz, gjë s’duroj, nisem e drejt në polici shkoj

Me padurim presin unë të shkoj, ndonjë të re t’iu tregoj

Mua më thonë ti je nga familje e mirë që moti

Prandaj ty të ka bekuar edhe zoti, të dëgjosh dhe për ne të punosh

Për këtë do të shpërblejmë, me çka të duash, të sigurojmë

Ty dhe familjen tënde do t’i ndihmojmë, të gjitve do t’ju punësojmë

Gjithë kah shkoj i kam dyert e hapur, dhe punë mbaroj

Shkja e shqiptar më njohin gjithë, kah shkoj

Ata që para më japin unë punë ju mbaroj.

Shtator 1991, Wilchingen

KURBETÇARI

Më thuaj i kujt je dhe unë tregoj sa të dua

Kështu edhe të parët kanë thënë për mua

Kush ishte i pasur dhe i dëgjuar ai ishte edhe i nderuar

Me ketë s’kam kurrë për t’u pajtuar jo

Ai që pasurinë e kish të  trashëguar apo të fituar

Mos më rëndo more i marrë kot më thua që je i parë

As i parë e as i fundit, je nga skaji i katundit

Kokë lartë bie edhe shkon njeri tjetër nuk shikon

Jam nga familje e dëgjuar nuk kam nevojë për të shiquar

Kush jeton dhe kush s’jeton mua nuk më bëhet vonë

Jam një djalë i mirë trim e kam trashëgim nga babai im

Babai im kurbetçar gjithnjë ka qenë i parë

Kështu edhe mua më mësoj, dhe në kurbet mua më çoj.

Dhjetor 1990, Shutovë

VUAJTJET E SHPIRTIT

Vuajtje, dhimbje shpirti, ëndrra të parealizuara

Mundim, luftë të pandërprerë, përballim

Rrugë e gjatë pa fillim dhe pa mbarim

Kafshatë e ithët që helmon shpirtin tim

E provuar që në fëmijëri, vazhdon gjithnji

Ka burimin nga e kaluara që moti

Kot i thonë që vjen vetë nga Zoti

E kotë është që ti rënkon, kurrkush nuk të beson

Askush s’shti duar, për të ndihmuar or i gjorë

Pëshpërit fjalë të mira, dhe nga Zoti shtrijë dorë

Dhembje shpirti, pikëllim gjithmonë ka pësuar shpirti im

E këtu në këtë vend të bekuar shpirtin tim e kam shëruar

Shtrihet një dorë bujarie, për të ndihmuar

Thellësinë e shpirtit për ta kthjelluar, për ta lehtësuar

Lum ai që ndihmon, do të jet i bekuar nga Perëndia

këtë gjithmonë e kam dëgjuar nga pleqësia.

Korrik 1997, Schaffhausen

MËRGIMI

Rrugë e shkurtër por s’ka mbarim

Errësirë, drejtim që s’ka skaj as qëllim

Jetë e vështirë, vuajtje pambarim

Ndjenjë e rënda që ma brengos shpirtin tim

Plagë, që kërkon  gjithnjë mjekim

Ësht­ë rruga jonë e mjerë në mërgim

Mallkuar qoftë që nga i pari që e filloj

Pse këtë fat e ka shqiptari, nuk e kuptoj

A mos vallë kështu duhet të jetojmë?

Pse e lëshojmë vendin dhe e dobësojmë?

Do të jetë vonë një ditë kur t’a kuptojmë

Nuk do të dimë as vetë kah të shkojmë

Nderoni njeri tjetrin që e takoni dhe vëlla i thoni

Mos e merrni nëpër këmbë por ndihmoni

Burrëri është ajo, që burrit i takon

Të jetë i matur, në gjithçka flet e bisedon

Fjalë të mira që shpirtin shërojnë

Pse mos vallë të mos i shtojmë

Fjalët e këqija krejtësisht t’i harrojmë

Njeri tjetrit në çdo rast t’i ndihmojmë.

Nëntor 1989 Shutovë

FANATIKU

Pse or vëlla më rëndon e nuk sheh punët tuja si i çon

Rëndë mbi shpinë nuk duron, rëndë tjetrit i ngarkon

Vaj medet ç’na u bë burrëria, këto që bën se bën as fëmija

Si s’ke turp të turpërohesh e nga e keqja të largohesh

Pun­ë të mira të veprosh e vetveten ta ndihmosh

Këto fjalë i kanë thënë pleqëria, për t’i pasuar femëria

Or ju vëllezër çfarë mendoni, me këso punësh ku do të shkoni    

Do të na gjykoj ardhmëria, këto nuk i do rinia

Kaluan shumë vite të rënda e të vështira, ne nuk u përmirësuam

Vazhdojmë me gabime dhe hidhërime pa menduar

Rëndojmë njeri tjetrin pa mëshirë, e dimë se s’bëjmë mirë

Harrojmë vuajtje dhe varfëri, hiç nuk mendojmë në ardhmëri

Keq punojmë e keq mësojmë, ardhmëri, fëmijëri a e di!

Janar 1991, Shutovë

DËSHIRA E PRINDIT

Duhet të t’i them ca fjalë, se të kam djalë

Të jesh i mirë dhe i sjellshëm, edhe në shkollë je i zellshëm

Mësuesen ta dëgjosh, dhe me shokë mirë të kalosh

Kur të kthehesh n­ë shtëpi, plot gëzim dhe krenari

Kështu gjithnjë të vazhdosh, prindërit do t’i gëzosh

Gjyshi dhe gjyshja kanë dëshirë, gjithmonë për ty të dëgjojnë mirë

Prandaj duhet të jesh djalë i mirë, kjo është një dëshirë

Kudo më të vjetrit që t’i takosh, duhet t’i nderosh dhe t’u ndihmosh

Është detyrë t’u tregojmë dhe gjëra të mira t’u mësojmë

Kush është prind i mirë, fëmijën mirë e mëson

Dhe në rrugë të drejtë e udhëzon dhe e drejton

Ka të mjerë e të varfër, që kanë dëshirë fëmijën ta përparojnë

Por me zor, që kafshatën e gojës ua sigurojnë

E dimë shumë mirë çka do të thotë dituri, mençuri

Prandaj duhet të luftojmë sa më shumë, që fëmijët tonë t’i shkollojmë

T’i shkollojmë, t’i mësojmë, kombin tonë ta përparojmë

O ju prindër, çka mendoni, po ju fëmijët ai doni?

Po që se fëmijët ju i doni, sa më shumë  t’i shkolloni

Kështu duke i ndihmuar, do të jemi gjithnjë të nderuar

Fëmijën tonë do ta shkollojmë dhe në rrugë të drejtë do ta çojmë

O ju prindër, mos u kurseni për dituri

Se ajo s’është gjë tjetër, por ajo është edhe liri

Shumë herë pata dëgjuar, nga disa të moshuar

Or vëlla i nderuar pasuria s’është kurrgjë, por shkolla është më e çmuar.

Qershor 1995,   Schaffhausen

VENDLINDJA IME

 Aty ku u linda u rrita dhe u shkollova, është Shutova

Aty ku shumë çaste të mira dhe shqetësime kalova

Gjithçka që mësova e mbaj në mënd, se harrova

Aty takova njeriun e parë, të mirë e të marrë

Aty fjalët e para i mësova e i shqiptova së pari

Aty shkollë, çka domethënë mësova 

Aty ëndrrat e para ëndërrova dhe kur si realizova

Si fëmijë shumë urrejtje dhe padrejtësi provova

Me shpirt të thyer, jetë të varfër fillova

Aty kurrë nuk u gëzova, as s’u argëtova

S’dita ku, dhe diku larg shkova, por prapë mendoja -Shutova

Shutovë, malli për ty gjithnjë shtohet

Sa më shumë e më shumë, njeri që të largohet

Aty për aty të urenja, në ty ëndrra dhe shpresë ushqeja

Aty të doja, aty s’të doja, gjithnjë nga larg të ëndërroja

Malin, kodrën, gurët s’mund t’i harroja

Aty kam varret e gjyshit, stërgjyshit që pushojnë

Këtë kurrkush s’mund ta mohoj dhe ta harroj

Kamë pasur shumë dëshirë, për një ardhmëri më të mirë   

Kjo dëshirë nuk mund të shuhet, ajo në shpirt ruhet

Një ditë kur do të kthehem, dua të jetoj i lirë

Të gjithë të punojmë, vendin ta ndërtojmë për jetë më të mirë.

Maj 1996, Schaffhausen