Kur ishte moti i ligė, me shi, Ajnshtajni,
gjithnjė i kishte me vete dy ombrella. Njė ditė prej ditėsh, kolegėt e tij,
tė habitur me kėtė shprehi tė pazakontė, e pyetėn:
-Zotėri Ajnshtajn, pse sa herė kur bie shi ju i
keni gjithnjė dy ombrella pranė vetės?
Ajnshtajni u pėrgjigj:
-Kolegė tė nderuar - njėra mė nevojitet pėr tė
mos mė lagur shiu, kurse tjetra pėr ta harruar diku rrugės!
Ajnshatjni, pasi gjatė punės sė tij kishte tė
bėnte shumė me formula, kur ndjente lodhje, dilte pėr shėtitje nė natyrė.
Njė ditė (ndoshta kur ishte nė prag tė zbulimit tė teorisė sė
relativitetit), ishte bukur i ngarkuar me zgjidhjen e njė problemi tė
komplikuar matematikor, dhe pėr tu relaksuar pak, niset pėr shėtitje. Kur
dilte nga dhoma e punės pėr shėtitje tė shkurtra, nė derė zakonisht e
vendoste njė letėr me mbishkrimin: Pėr momentin nuk gjendem kėtu, qė e
bėri edhe kėtė herė.
Kur e kryen shėtitjen dhe kthehet sėrish pėr nė
dhomėn e punės, dhe si Ajnshatjni ma, gjithnjė duke kalkuluar me formual,
ndalet para derės dhe po e lexon letrėn: Pėr momentin nuk gjendem kėtu,
kthehet prapa dhe vazhdon shėtitjen.
Njė poet i ri ia lexon poezinė e posashkruar
Volterit dhe kėrkon mendimin e tij meritor.
Ende pa e kryer nė tėrėsi leximin e poezisė,
filozofi e ndėrprenė me kėto fjalė: Djaloshi im i dashur, kėso poezish
mund tė shkruash vetėm atėherė kur bėhesh i famshėm, e pėr fillim poezitė e
tua duhet tė jenė tė mira.
Njė polic i shėndoshė qėndron para ēerdhes sė
fėmijėve. Papritmas vjen njė edukatore dhe e pyet policin:
- Mė falni, ju po prisni fėmijė?
Jo mori, kėtė bark e kam nga birra i
pėrgjigjet polici.
Po e ndjek polici njė tė dyshuar dhe po i
bėrtet:
-Ndalu, ndalu po tthem!!!
Ky e kthen kryet e po i thotė:
-Ndalu more ti, se ty askush nuk asht kah
tndjek!
-A tė kujtohet i dashur, nė kėtė park ma ke
vjedhur puthjen e pare? - i thotė gruaja burrit.
-Po si nuk mė kujtohet e dashur -ia kthen
burri - Pėr shkak tė asaj hajnie ende jam nė burg!
- E lėshova shtėpinė, s'mund tė tė duroj mė,
shkova te nėna ime, i thoshte burrit gruaja e nevrikosur duke i bėrė gati
rrobat nė valixhe.
- Mos shko, i pėrgjigjet burri! -babai yt sapo
mė telefonoi dhe tha se nėna jote bėri gati rrobat nė valixhe dhe shkoi te
nėna e saj.
-Femra ime e re gjithnjė mė thotė se jam tepėr
inteligjent dhe i bukur - i lavdėrohet shoku shokut.
- Diēka kėtu nuk ėshtė nė rregull, - ia kthen
ai, - prej ditės sė parė paska filluar tė tė gėnjej!
Dy shokė qė banonin nė njė shtėpi kishin rėnė
pėr tė fjetur. Njeri e pyet tjetrin:
- A e fike dritėn?
Dhe tjetri, pasi ndez shkrepėsen, e drejton kah
poēi elektrik dhe thotė:
- Po e paskam fikur!
Njė i ri, me orė tė tėra e pėrcillte njė bionde.
Nė njė moment, ajo kthehet dhe i thotė:
-Mė pėrcillni qė disa orė prapa, mori i
pafytyrė!
-Mė jepni adresėn, kėshtu qė do tė jem para
jush!
Njė burrė ishte nė oborrin e tij duke kositur
barin, kur fqinja e tij, njė bionde e bukur, doli nga shtėpia dhe shkoi
tek kutia postare para shtėpisė pėr tė kontrolluar pėr letra.
Ajo e hapi kutinė dhe e mbylli me forcė, qė edhe
tėrhoqi vėmendjen komshiut, dhe shumė nervoze u kthye prapė nė shtėpi.
Pak mė vonė ajo pėrsėri doli nga shtėpia e saj.
Shkoj tek kutia postare dhe e hapi, por e mbylli me forcė pėrsėri. E
zemėruar, ajo u kthye prapė nė shtėpi.
Ndėrsa burri (komshiu) deshi ta nisė makinėn pėr
kositur sėrish barin, ajo doli pėrsėri, marshoj drejt kutisė postare. E
hapi kutinė por e mbylli me sa forcė qė kishte.
I ēuditur nga veprimet e saj, komshiu po e
pyet:
- A ka ndodh gjė komshike?
- Sigurisht qe po! - pėrgjigj biondja e
neveritur!
- Kompjuter im budalla qė sa herė po me thotė -
Ju ka ardhur Postė!
Dy bionde u bėnė gati, tė veshura, tė lyera pėr
tė shkuar nė disko. Dalin pėrjashta edhe e ndalin njė taksi. Kur ulen
brenda, po i pyet shoferi: Pėr ku vajza? Kėto tė habitura po e shikojnė
njėra-tjetrėn edhe po thonė: Pse...? A po vjen edhe ky me ne a?!!!
Pse biondja para se te flejė, merr njė gotė plot
me ujė dhe njė gotė bosh?
Sepse edhe mund t'i pihet, edhe jo!
Pse biondja del gjithnjė nė ballkon pėr tė
mėsuar?
Sepse, kur ta pyesin tė tjerėt - ku ke studiuar,
ajo thotė - jashtė (shtetit).
Vėllai vogėl i ēon letėr tė madhit nė Gjermani,
ku i shkruan: "Na cofi macja". Pas dhjetė dite i vie pėrgjigja: "Mos bre
vėlla, lajmet e kėqija nuk jepen menjėherė, duhet nė letrėn e parė tė
shkruash se e pa macen nė kulmin e shtėpisė, nė tė dytėn i rrėshqiti kėmba,
e kėshtu me radhė".
Pas dy muajve, vėllait tė madh i arrin letra, ku
shkruan: "E pashė nėnėn nė kulmin e shtėpisė"...
|