|
Një ndër krijimtaritë më të
lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku
bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor... shprehen
përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin
mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e
artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë,
edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë jetës.
Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së
hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në
shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha
sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si
një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më
zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi,
Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli,
Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të
përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit
të tij...
Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur,
ADEM ZAPLLUZHA,
që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më
gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me
këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë
shqiptare.
(www.sa-kra.ch)
Përgatiti:
Adem ZAPLLUZHA
ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE
BASHKIM
SALIASI
Hyrje
Bashkim
Saliasi, lindur më 25 shtator 1954 në fshatin Dobrushë të rrethit Skrapar.
Arsimin fillor dhe tetëvjeçar e kreu në fshatin e lindjes. Pas përfundimit
të arsimit 8-vjeçar fiton të drejtën e studimet në shkollën e mesme
Pedagogjike, në Fier. Pas përfundimit të stazhit në shkollat Staraveckë,
Nishicë dhe shtëpinë e kulturës Çorrovodë, në shtator të ’75 fiton të
drejtën e studimit në ILP Shkodër. Stazhin e kreu në shkollën 8-vjeçare
Kakrukë në vitin 1977-1978 dhe pasi mbrojti diplomën dhe përmbushi detyrimin
ushtarak në Labinot-Fushë në Elbasan, emërohet mësues në Therepel në vitin
shkollor 1979-1980. Më 10 shtator të vitit 1980 emërohet mësues në shkollën
e bashkuar në Bargullas, profili agronomo, pa shkëputje nga puna, ku punoi
në vitet 1980-1987. Në vitin 1987 transferohet në shkollën 8-vjeçare
Pronovikë dhe më pas në shkollën 75 Vjetori i Pavarsis në Poliçan. Në korrik
të vitit ’91 provon emigracionin për në vendin fqinjë Greqinë. Në shtator të
vitit 1992 fillon punë në shkollën e mesme A. Kondi Poliçan deri në vitin
1996. Në 25 shtator të ’96 shpërngulet në Tiranë dhe kryen punë të ndryshme
deri në vitin 2004. Nga 15 shtatori i 2004 -13 tetor 2014 punon në shkollën
9- vjeçare Valias. Transferohet në shkollën 9- vjeçare “Vëllazërimi”
Babrru-Fushë në detyrën e n/drejtorit. Shkruan artikuj publicistik dhe është
bashkëpunëtor i revistës Mësuesi që nga viti 2007.
Ka botuar librin e parë “Dobrusha 1700-2010” dhe novelën “Katër
krisma”. Libri “Ne ishim pesë shokë”, është libri i tretë që pritet të
hidhet për botim.
NËNËS
Fjalën Nënë belbëzojmë,
Që nga lindja deri sa mbyllim sytë.
Rreth saj vërtitet tërë universi ynë,
Mbushur mall e dashuri që rrezaton dritë.
Fjala nënë kudo na ndjek,
Në çdo hap të jetës sonë.
Si një yll që veten djeg,
Të mos humbim, sa të rrojmë.
Ecim rrugës e pengohemi,
Fjala Nënë na del nga shpirti.
-Bir mu vrave! Na përgjigjet,
Bëj kujdes, s’të fal rreziku.
Emri jot mori nënë,
Është thesari magjiplotë.
E thërrasim, -bëhet këngë,
Na fal gëzime jetë nga mot.
SERVILI
Natyra kur krijoi njeriun,
I mësoi “zanatet” që t’i dijë.
Servilët i la pa shtyllë kurrizore
Si lehtësi në punën servilore.
Këta mjeshtër të artë,
Hapin çdo portë poshtë e lart.
Këta që të puthin dorë e këmbë,
Në e sjell rasti shndërrohen në luan hijerëndë.
Po t’i pyesësh, ç’ide kanë?
As vet s’e dinë me kë janë.
Futen si vemja nën lëkur,
Sa nxjerrin kokën tundin flamur.
BILBILI
Këndonte bilbili,
Në pyllin me fletë
Asnjë duartrokitje, asnjë përshëndetje
Aty pranë kalon sorra: -kërra!..kërra!
-Sot me këngën është biznes,
Koha jote perëndoi, s’këndohet pa para.
U drodh pylli, e gjithë shpezëria,
Vend të parë me lek zë paaftësia.
VIRON KONA
Një det i qetë, i shtruar,
Herë me valle, e herë me dallgë.
Përplaset në brigjet e kohës sonë të ngurtë,
Ta zbusi, ta bëjë më të lëmuar, më të butë.
Vetëm unë ia di thellësitë e vërteta,
Unë ia njoh dhe zemërimin e egër.
Detin e duan të gjithë dhe ai që s’di not,
Inat e kanë, po kurrë s’flasin shtrembër.
Bashkë e ndajmë kohën përgjysmë,
Njëri-tjetrit më tepër i japim se i marrim.
Mes detit, Vironit dhe meje s’ka krismë,
Klithmat dhe plagët e jetës mbi supe mbartim.
Viron Kona, një emër, një det me dashuri,
Në s’di not kurrë se njeh detin e tij.
Vetëm thellësitë janë të frikshme, të kaltra,
Që fsheh brenda vetes festa të arta.
NDARJA
Sikur ndarje mos të kish,
Thonë jeta do të rridhte pa dhimbje.
Po s’do të kishte ëndrra, sfida s’do të kish,
Qetësinë vrasëse e thërrmon, e prish.
Sikur të mos kish ndarje,
Dashuria vallë ç’ngjyrë do të kish?
Deti përplaset në breg me dallgë,
Gëzimi pa shije do flinte në çdo mendje.
Ndahemi nga koha, që shkon e s’vijon,
Ndahemi nga dashuritë në një tradhti,
Ndahemi nga e keqa që na poshtëron.
Thonë triumfon jeta, e bukura Dashuri, fjala njeri.
LYPËSI
Një dorë e mpirë zgjatet te rruga,
Lyp jetë nga jeta për të jetuar.
Gjithë luksi i qytetit në zemër m’u thërrmua,
Kjo dorë kërkon drejtësi në një tokë të shurdhuar.
Po unë mësuesi sot s’u ndjeva mirë,
Më mungon në klasë ai lypësi te cepi i rrugës.
Presin shkronjat një dorë për t’i shkruar,
Ai qëndron i shtrirë, në rrugë i baltuar.
|
