Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

BASHKIM SALIASI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

BASHKIM SALIASI

            Hyrje

           Bashkim Saliasi, lindur më 25 shtator 1954 në fshatin Dobrushë të rrethit Skrapar.            

          Arsimin fillor dhe tetëvjeçar e kreu në fshatin e lindjes. Pas përfundimit të arsimit 8-vjeçar fiton të drejtën e studimet në shkollën e mesme Pedagogjike, në Fier. Pas përfundimit të stazhit në shkollat Staraveckë, Nishicë dhe shtëpinë e kulturës Çorrovodë, në shtator të ’75 fiton të drejtën e studimit në ILP Shkodër. Stazhin e kreu në shkollën 8-vjeçare Kakrukë në vitin 1977-1978 dhe pasi mbrojti diplomën dhe përmbushi detyrimin ushtarak në Labinot-Fushë në Elbasan, emërohet mësues në Therepel në vitin shkollor 1979-1980. Më 10 shtator të vitit 1980 emërohet mësues në shkollën e bashkuar në Bargullas, profili agronomo, pa shkëputje nga puna, ku punoi në vitet 1980-1987. Në vitin 1987 transferohet në shkollën 8-vjeçare Pronovikë dhe më pas në shkollën 75 Vjetori i Pavarsis në Poliçan. Në korrik të vitit ’91 provon emigracionin për në vendin fqinjë Greqinë. Në shtator të vitit 1992 fillon punë në shkollën e mesme A. Kondi Poliçan deri në vitin 1996. Në 25 shtator të ’96 shpërngulet në Tiranë dhe kryen punë të ndryshme deri në vitin 2004. Nga 15 shtatori i 2004 -13 tetor 2014 punon në shkollën 9- vjeçare Valias. Transferohet në shkollën 9- vjeçare “Vëllazërimi” Babrru-Fushë në detyrën e n/drejtorit. Shkruan artikuj publicistik dhe është bashkëpunëtor i revistës Mësuesi që nga viti 2007.

            Ka botuar librin e parë “Dobrusha 1700-2010” dhe novelën “Katër krisma”. Libri “Ne ishim pesë shokë”, është libri i tretë që pritet të hidhet për botim.

NËNËS

Fjalën Nënë belbëzojmë,

Që nga lindja deri sa mbyllim sytë.

Rreth saj vërtitet tërë universi ynë,

Mbushur mall e dashuri që rrezaton dritë.

Fjala nënë kudo na ndjek,

Në çdo hap të jetës sonë.

Si një yll që veten djeg,

Të mos humbim, sa të rrojmë.

Ecim rrugës e pengohemi,

Fjala Nënë na del nga shpirti.

-Bir mu vrave! Na përgjigjet,

Bëj kujdes, s’të fal rreziku.

Emri jot mori nënë,

Është thesari magjiplotë.

E thërrasim, -bëhet këngë,

Na fal gëzime jetë nga mot.

SERVILI

Natyra kur krijoi njeriun,

I mësoi “zanatet” që t’i dijë.

Servilët i la pa shtyllë kurrizore

Si lehtësi në punën servilore.

Këta mjeshtër të artë,

Hapin çdo portë poshtë e lart.

Këta që të puthin dorë e këmbë,

Në e sjell rasti shndërrohen në luan hijerëndë.

Po t’i pyesësh, ç’ide kanë?

As vet s’e dinë me kë janë.

Futen si vemja nën lëkur,

Sa nxjerrin kokën tundin flamur.

BILBILI

Këndonte bilbili,

Në pyllin me fletë

Asnjë duartrokitje, asnjë përshëndetje

Aty pranë kalon sorra: -kërra!..kërra!

-Sot me këngën është biznes,

Koha jote perëndoi, s’këndohet pa para.

U drodh pylli, e gjithë shpezëria,

Vend të parë me lek zë paaftësia.

 VIRON KONA

Një det i qetë, i shtruar,

Herë me valle, e herë me dallgë.

Përplaset në brigjet e kohës sonë të ngurtë,

Ta zbusi, ta bëjë më të lëmuar, më të butë.

Vetëm unë ia di thellësitë e vërteta,

Unë ia njoh dhe zemërimin e egër.

Detin e duan të gjithë dhe ai që s’di not,

Inat e kanë, po kurrë s’flasin shtrembër.

Bashkë e ndajmë kohën përgjysmë,

Njëri-tjetrit më tepër i japim se i marrim.

Mes detit, Vironit dhe meje s’ka krismë,

Klithmat dhe plagët e jetës mbi supe mbartim.

Viron Kona, një emër, një det me dashuri,

Në s’di not kurrë se njeh detin e tij.

Vetëm thellësitë janë të frikshme, të kaltra,

Që fsheh brenda vetes festa të arta.

NDARJA

Sikur ndarje mos të kish,

Thonë jeta do të rridhte pa dhimbje.          

Po s’do të kishte ëndrra, sfida s’do të kish,     

Qetësinë vrasëse e thërrmon, e prish.

Sikur të mos kish ndarje,

Dashuria vallë ç’ngjyrë do të kish?

Deti përplaset në breg me dallgë,

Gëzimi pa shije do flinte në çdo mendje.         

 Ndahemi nga koha, që shkon e s’vijon,

 Ndahemi nga dashuritë në një tradhti,

 Ndahemi nga e keqa që na poshtëron.

 Thonë triumfon jeta, e bukura Dashuri, fjala njeri. 

LYPËSI

Një dorë e mpirë zgjatet te rruga,

Lyp jetë nga jeta për të jetuar.

Gjithë luksi i qytetit në zemër m’u thërrmua,

Kjo dorë kërkon drejtësi në një tokë të shurdhuar.

Po unë mësuesi sot s’u ndjeva mirë,

Më mungon në klasë ai lypësi te cepi i rrugës.

Presin shkronjat një dorë për t’i shkruar,

Ai qëndron i shtrirë, në rrugë i baltuar.