Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Prof, Dr. Fatmir TERZIU

ÇFARË BËRA PËR TY ATDHE

Librin e autorit Adem Zaplluzha "Çfarë bëra për ty Atdhe" mund ta shkarkoni falas në sektorin

„Literaturë“

(E falënderoj përzemërsisht autorin)

PËRTEJ DISKURSIT “LIND” DHE “HIJE” NË POEZINË E ADEM ZAPLLUZHËS

Konceptet e “lind”dhe “hije” janë të lidhura në mënyrë të pandashme me nocionet dhe idetë e udhë-jetës si forma didakte të pyetjes së tendosur dhe mjaft domëthënëse në vëllimin e ri poetik të autorit Adem Zaplluzha. Këto lidhje të pandashme diskursive bëjnë lidhje dhe ndasi për autoritetin, nënshtrimin, institucionin e vetë qasjes në lidhjen me Atdheun, prandaj, autori e ka titulluar “Çfarë bëra për ty Atdhe”. Në ligjërimin poetik të kontekstit kjo lidhje e pandashme mund të jetë çelësi për të kuptuar përfaqësimin e brendshëm dhe të jashtëm të kontekstit diskursiv të vargut në këtë vëllim poetik e më gjerë. Në dekadat e fundit shumë poetë, kritikë dhe analistë janë ndalur në krijimtarinë poetike të Zaplluzhës dhe të gjithë janë të mendimit se pikërisht kjo lidhje e ka bërë atë më efikase në disa prej vëllimeve të shumta të tij. Madje, “Kosmogonia e një poeti kosovar” gati në dy vëllime sjell mendime të gjata e të shtjelluara të të tjerëve për poetin. Shtëpia botuese “Trend”- Prishtinë (2019) me redaktorë Bedri Neziri dhe Veli Veliu e bënë të ndjeshme e të lehtë kuptimin ndryshe të qasjes së koncepteve. Shumica e tyre janë përqendruar në konceptet e mirëfillta të poezisë së autorit, tek ato koncepte që janë vendimtare për ta cilësuar si të obligueshme ndalesën tek kjo krijimtari poetike. Por në të gjithë këtë ndërrmarje të gjatë të të tjerëve për poetin shihet një boshllëk i padeteminuar nga ana shkencore. Ky hulumtim ka për qëllim plotësimin e këtij boshllëku ekzistues në studimin e koncepteve të paraseleksionuara në këtë vëllim të ri të autorit dhe si shkas për të shkuar ndoshta dhe më tutje. Ne përqëndrohemi në paradoskin diskursiv me foljen “lind” dhe më tej me angazhimin tonë më të thellë për të emetuar dhe sqaruar pikërisht atë që struket dhe detajohet me hijen si pjesë e një diskursi më vete.

Paradoks diskursiv me foljen “lind”

Në një nga poezitë e poetit Adem Zaplluzha, pikërisht tek ajo me titull “Kur isha në udhë të drejtë”, e cila bën pjesë në vëllimin e ri poetik “Çfarë bëra për ty Atdhe” diskursi logjik që meton formatin e foljes “lind” si një mishërim me ekzistencën dhe filozofinë e saj në këtë kontekst argumenton mes vargut se “Jo që kam qenë një fëmijë i llastuar/Por që nga çasti i lindjes/Vaji im i ngjasonte britmës”. Asaj britme që në ardhjen tërësore të ndërlidhur me dhuratën Hyjnore të njeriut forca zanore i takon tingullit të jetës. Dhe ndërsa jeta pikëlidhet me këtë tingëllim, ajo që vjen pas është mori gërshetimesh pos veshëve dhe ndjesisë së vetë Njeriut. Njeriu që lidhet tërësisht me diskursin “Ne”...

Prof, Dr. Fatmir Terziu

Poezi nga libri i autorit Adem Zaplluzha "Çfarë bëra për ty Atdhe" 

DERDHESHIN SI LUMENJ TË EGËR

Nga lëkura jote e brishtë

I  zhvesha të gjitha poezitë

Nën tingujt e kitarës

Perëndive ua shtrova në sofër

Çastet më delikate të kësaj nate

Ti sërish u shkunde butësisht

Mbase ishte koha e tërmeteve

Në sytë e tua të ndritura

Pashë vezullimin

Duke u dridhur si thupra e çeliktë

Ne ishim në një tjetër botë

Ndoshta as që mund të ishim ne

Nga thonjtë artificialë

Derdheshin si lumenj të egër

Stërkalat e djersëve të kuqe

Ti shikoje mëngjesin

Kurse unë me kokëfortësi pohoja

Se ende është fillimi i mbrëmjes

O sa shumë u grindëm atë çast

Për kohën që sapo kishte filluar

NDJEJ SE ATË NATË

Të kujtohet

Kur mbi gardhin e kujtesës

Harrove këmishën

Kurse unë pantallonat

Mbase ishte prag vjeshte

Ose fillim dimri

Por gjithsesi

Sapo e kaluam stinën e luleve

Nga një dritare e vjetër

Me xhama të thyera

Shikonte hëna

Kur për yjet atë natë

Dhamë një spektakël madhështor

As sot nuk më kujtohet

A thua vallë

Ishim ne

Ose vetëdija e pemës së mbjellë

Më duket se kaluan

Më shumë se njëqind vjet

Ose para pak çasteve

Na u ngjiz lëkura me trupin e mështeknës

KJO DHEMBJE E PASHËRUAR

Ik largohu moj sorrë e zezë

Kjo dhembje

Vetëm mua më përket

Njerëzit që nuk dashurojnë

S’ndjejnë asnjë dhembje

S’ndjejnë dhe nuk vuajnë

Dashuria është një plagë

E cila kurrë dhe askund

Nuk e gjeti

Shërimin e saj të pashëruar

Të thashë ik moj sorrë nate

Ikë nga fushëveprimi i ndjenjave

Kjo dhembje e pashëruar

Më përket vetëm mua

S’dua të ndaj asgjë me ty

Ik shporru përtej ikjes

Unë dhe kjo natë e verbët

Do ta vajtojmë

Njëra –tjetrin

Do ta vajtojmë deri në ekzaltim

Por ende ndjej lëkundjen e tokës

Ndjej se si atë natë

Me kënaqësi mëkoje demin e egër

Mëkoje dashurin e porsafilluar

SA SHUMË POETË

Sa shumë poetë dhe rapsodë

Shkruan vargje

Për hënën

Yjet

Dhe galaktikat

Përse unë të mos shkruaj 

Për nallat e tua

Të drunjta

Dhe të ngjyrosura

Që trokëllijnë çdo mëngjes

Nëpër kalldrëmet

E shpirtit tim