Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

EDITA MALAZOGU

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

EDITA MALAZOGU

            Hyrje

            U  lind në Prishtinë,  më 27 Janar të vitit 1993. Krijimtaria e saj letrare filloi që kur ajo ishte 7 vjeçare, kjo krijimtari përfshin poezi, tregime dhe ese.

            Shkrimet e saj përmbajnë tema që qëndrojnë mbi përditshmërinë e jetës, ëndrrat dhe shpresat që t’u qëndrojmë sa më miq aspiratave tona për të ardhmen.

            Edita ka qenë pjesëtare në Qendrën Kulturore të fëmijëve dhe Kryetare në Klubin letrar në Gjimnazin “Sami Frashëri” në Prishtinë dhe është anëtare e Shoqatës së Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”. Ka diplomuar në Kolegjin Universum në drejtimin‘’Biznes Menaxhment’’ dhe është studente në vitin e pestë në Universitetin e Prishtinës – “Fakulteti i Mjekësisë.”

            Më datën 06.06.2008 në konkursin e shpallur nga Shtëpia e Kulturës në Kastriot, me rastin e 130 vjetorit të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, u shpërblye me vendin e dytë në fushën e prozës me prozën “Një iluzion real”.

            Me rastin e manifestimit të festivalit të parë Kombëtar dhe Ballkanik ”Pena e artë” në Fushë Kosovë, më datën 13 dhe 14 Nëntor të vitit 2008, fiton çmimin “Pena e artë”.

            Në konkursin e shpallur nga grupi letrar “Ismail Kadare” i Kolegjit “Universum” në Prishtinë me datën 16.12.2009 fitoi shpërblimin “Ismail Kadare” për vendin e parë për poezinë me titull “Të jesh poet”.

            Më 21.05.2010 mori vendin e dytë në konkursin shpërblyes për ese në tematikën “Shkolla ime pa droga”

            Më 26.11.2010 poetja u shpërblye me çmimin e parë për poezinë “Nostalgji”, në konkursin e shpallur nga Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”

            Më 28.01.2011 fitoi çmimin e dytë në garën për esenë më të mirë nga të gjitha shkollat e mesme të Prishtinës me temën ‘Qytetaria aktive dhe solidare si bazë për zhvillimin  e Kosovës si Shtet social”

            Në vitin 2011, në takimin e 29-të ishte pjesëmarrëse e festivalit të poezisë “Takimet e Poeteshave Shqiptare”.

            Ajo ka marr pjesë edhe në shumë organizime të tjera të orëve letrare!

            Vepra me poezi “Kurrë mos u dorëzo”, është vepra e saj e parë e botuar.

            Shkrimtarë të njohur vlerësuan krijimet e saj.

OPERA E SHPIRTIT TË LIRE                

Të thonë ec por mos vrapo

Të thonë shpreso por mos beso!

Je mysafire por jo e ftuar

Je shqiponjë por krahët I ke të thyer

Je dhe nuk je!

Të frynë magji në fytyrë

E erë e qelbur qep dyer në sytë e tu

Të dëshirojnë por të mallkojnë

Të thonë je e lirë e të robërojnë!

Ndal bërtasin si të çmendur

E hanë zërin tënd si kanibalë

Të zëvendësojnë, të falsifikojnë

Të tundojnë, të mashtrojnë

Por jo, jo lufta s’ka humbur!

Me pulla postare kërcënojnë lirinë tënde

Harrojnë ata se adresën kanë gabuar!

Rrëzojnë identitete, shkelin ëndrra

Ata thonë jo, po ti nuk hesht më…

Sot, dëshmohem, dëshmohesh

Kurrë në jetë s’ka ekzistuar një unë, një ti!

Zëri I shpirtit tim është operë

Dhe jehona e saj veç sa ka filluar!

KURRË MOS U DORËZO

Edhe kur fjala të gjykojë

Edhe kur jeta të sprovojë

Edhe kur ndjen se nuk mund ta arrish

Kurrë të mos dorëzohesh,ti mund ta mbërrish

Edhe kur në sprovë të dështosh

Edhe kur ndjen se qëllimin s’mund ta realizosh

Edhe kur ndjen se asgjë nuk ka vlerë

Kurrë të mos dorëzohesh,nuk ia vlenë

Edhe kur ëndrra vënger të shikojë

Edhe kur dëshira të mos të përqafojë

Edhe kur ndjen se shpresat i ke humbur

Kurrë të mos dorëzohesh,fuqia nuk të është zhdukur

Edhe kur zhgënjimi të vijë tek ti

Edhe kur besimi të lërë pa fuqi

Edhe kur ndjen se nuk ke rëndsi

Kurrë të mos dorëzohesh, ke të dytën mundësi

Edhe kur pranon një jo

Edhe kur mendon se askush nuk të do

Edhe kur ndjen se askush nuk të kupton

Kurrë të mos dorëzohesh,se dashuria ekziston

NOSTALGJI

Mëndafsh i kujtimeve më përkulet,

Dhe më kapërdinë në botën që unë e njoh,

E flas, e mendoj, e qesh dhe e qaj,

Në botën që e kujtoj...

Çdo rrahje e zemrës sime,

Ushqen një emër dhe një çast...

Shikimet takohen me vizatime që mbaj në kokë,

Dhe syri im shkrin ngjyrat, bardh e zi!

Të gjitha ato buzëqeshje që tani mbetën prapa,

Të gjitha ato zëra që më ndjekin pas,

Më ofrojnë nostalgji.

Duart e të kaluarës po më godasin e pastaj më përqafojnë,

Por prap t’i jetoj s’më lejojnë.

Kthehem prapa sa herë dëgjoj erën që troket në dyer,

Dhe mashtrohem, kënaqem e hidhërohem.

Ndjej mall që më dënon me heshtjen e kujtimeve.

Aromën që e ndjeva e mbaj ende në shpirt,

Të lules së vetme që mbaj mend nga ajo ditë...

Përqafimin që e mora e ruaj me kujdes,

Që të më ngrohë në ditët kur do ta thërrasë!

Ajo ditë, ato ditë që kalova me ty miku im,

Me ty botë e e ëmbël janë ditët që u japin jetë,

Ditëve që sot jetoj...

TË JESH POET

Fjala e poetit është fjalë e rilindjes,

Rrjetë ndjenjash, ledhatim shpirti.

Kënga e poetit jep melodinë e jetës,

Pluhurinë e shpresës, magjinë e ëndrrës.

Fjala e poetit është fjala më e vjetër,

Dhe qëndron e zbathur në botë të re.

Pena e shkrimit mban kozmosin në vete,

Dhe e pathëna bëhet e thënë.

Fjala e poetit rri në kokën medituese,

Gjuha e tij është e veçantë.

Poeti merr nga bota dhembjet, ëndrrat

Edhe nga qoshja më e fshehur e botës.

Poetin e zbulojnë vetëm vargjet,

Jeta e tij janë vargjet.

Sytë e poetit lexojnë sytë e vuajtur,

Shpirtin, fjalën.

Dora e tij kurrë nuk pushon së shkruari,

Edhe kur dhembja e tij hesht.

Për të mjafton një përgjigjje e heshtur,

E pyetjeve pa fund.

Misterin që njeriu e vuan,

Poeti e shpaguan,

Me vargje.

NJË MOMENT NË JETË !

Dua ta kap atë moment

Kur ndjen qiellin në duar,

Kur ndjen se jeta të ka kapluar.

O moment madhështor,

Dua të të shoh,

Të zgjas duart nga ti, të t’jetoj.

Të flas me gjuhën tënde,

T’i buzëqesh dhembjes,

T’i jap një çmim, se më mbajti në durim.

Ëndërroj të vallëzoj, këngën tënde

Butësi që s’ka fjalë,

Kur të thonë, se ia ke dalë.

Ndjen diç të ftohtë, të pushton në shpirt

Lot me krah, nuk di kah,

Yjet qiellorë nuk fikin dritë..

Lutje e dërguar Perëndisë hap qiellin e errësirës,

Mbështetu në dorën e mrekullisë.

Ditar shpirtëror ma ruaj momentin

Atë që këmbët s’mbajnë, momentin pa fjalë.

Më zgjat dorën o engjëll,

Më mbush dritë unë rrita këtë pritë.

Ma këndo atë çmim shpirtëror

Një moment në jetë…

E sheh mundi e mendja jonë,

Realitet i vërtetë.

Syri im, më jep një premtim ?

Çdo herë ky moment, t’më jep besim.

Erë që të mora, atë moment të artë

Dua të të ndjej kur s’të kam pranë.

Harresë bardhësore, mos u zbraz në shpirt

Dua ta mbaj trofeun të ri..

Jetë, më jep mundësi ta jetoj momentin,

Që mban histori.