Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

ELIDA BUÇPAPAJ

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

ELIDA BUÇPAPAJ

             Hyrje

            Elida Buçpapaj është poeteshë, publiciste dhe përkthyese. Ka lindur në Tiranë, ku aty ka ndjekur arsimin tetëvjeçar dhe gjimnazin. Studimet e larta i kreu në Universitetin e Tiranës, dega Gjuhë-Letërsi. Vokacionin për të shkuar e pati që fëmijë, por si e bija e vetme e poetit dhe publicistit Vehbi Skënderi, persekutuar nga regjimi, edhe Elida nuk u lejua të botojë krijimtari. Shkrimet e para fillon t‘i botojë duke nisur prej vitit 1991, në shtypin e postdiktaturës, tek gazetat Atdheu, Kosova, Rilindja Demokratike dhe Tribuna Demokratike. Në prag të rrëzimit të diktaturës është korrespondetja e parë grua nga Tirana tek Radioja Zëri i Amerikës. Në vitin 1992 fillon të kontribuojë si redaktore-opinioniste tek gazeta Zëri i Rinisë; Ndërkohë është gazetare e lirë tek gazeta Republika, me një rubrikë fikse në faqen e parë; Më 1994-1995 është editore tek Revista RTSH, së bashku me shkrimtarin Fatos Kongoli që ishte kryeredaktor i kësaj reviste. Prej 1998, për dhjetë vjet jep kontributin e saj tek Bota Sot si redaktore-kolumniste, duke mbuluar rubrikën e politikës, aktualitetin dhe kulturën.

            Për dhjetë vite rresht, gati për çdo ditë, ka botuar me qindra kolumna, duke qenë një nga të paktat femrat e para shqiptare me aktivitet kaq të dendur. Aktualisht është botuese dhe kontribuese e gazetarisë elektronike, ku bashkë me bashkëshortin e saj, shkrimtarin dhe publicistin e mirënjohur Skënder Buçpapaj janë editorë të portalit elektronik Zëri i Shqiptarëve www.voal-online.ch.

            Elida Buçpapaj ka lëvruar me sukses pothuaj të gjitha zhanret e shkrimeve publicistike dhe letrare, që nga kronika, reprotazhi, përshkrimi e deri tek analizat, komenet, replikat etj. Si përkthyese nga katër gjuhë të huaja, anglishtja, italishtja, frëngjishtja dhe gjermanishtja, po ashtu ka një aktivitet shumë të dendur, duke përkthyer e botuar në shtypin shqiptar majat e poezisë botërore, si Thomas Stearns Eliot, Carl Sandburg, Rabindranath Tagore, Wislawa Szymborska, William Blake, Edgar A.Poe, Guillaume Apollinaire, Arthur Schnitzler, Jorge Luis Borges, Cesare Pavese, Jacques Prévert, Marquèz etj etj.

            Nga viti 1991 është anëtare e Federatës Ndërkombëtare të Gazetarëve me qendër në Bruksel, Belgjikë. Është po ashtu anëtare e Shoqatës Ndërkombëtare të Gazetarëve APES, me qendër në Gjenevë, si dhe e Sindikatës së Gazetarisë Krijuese, me qendër në Zyrih. Elida Buçpapaj është anëtare e Shoqatës së Krijuesve Shqiptarë të Zvicrës dhe e Këshillit strategjik të Kuvendit të Shqiptarëve të Zvicrës. Prej vitit 1996 jetojn në Zvicër.

            Libra të botuar:

            "Vij"

            "Nuk jam e përjetëshme"

            "Rapsodi e Golgotës së Tranzicionit"

            "Hiperbola dhe paralelizmi figurativ tek Cikli i Kreshnikëve , studim monografik"

            "Rapsodi e Golgotës së Tranzicionit"

            "Unë jam e përjetshme, SB OMSCA-1"

            "Tirania e Tranzicionit, publicistikë"

            "Traumat e Tranzicionit, publicistikë"

            Autorja ka edhe dy libra në proces botimi, një vëllim me poezi dhe një eseistikë.

MIRËMËNGJES PARIS!

Sot

Jemi

gdhirë

të dy

në një shtrat

Të dy të përgjumur

nga mosfjetja.

Unë bëj sikur

të jem

një pariziane e thekur,

ndërsa ti bën sikur të jesh

pjesë monotone

e përditshërisë

time…

Dal në rrugë

Si të jetë diçka

Rutinë

Marr taksinë

Sheshi Konkor 1)

Sheshi Vandom 2)

Harku i Triumfit

Del Etual 3)

Palé Ruajal 4)

Në një Kafé

buzë Senës

porosis kafe me qumësht,

si në poezinë

e Zhak Preverit

dhe pastaj

filloj të llogaris

një dhe një bëjnë dy

unë dhe ti Paris –

Por llogaritë s’më dalin

Dhe filloj nga a para

Një dhe dy

bëjnë dy Paris,

unë banorja jote efemer

ndërsa ti dhe Sena eternel,

Paris...!

1)La Place de la Concorde – Sheshi Konkord

2)La Place Vandôme – Sheshi Vandom

3)L’Arc de Triomfe de L’Etoile – Harku i Triumfit të Yllit

TROKU I KALIT TË TROJËS NË VERI

Prej lënde ujore

E shkitëshme

U enda

E harlisur

Marmarasë

Mesdheut

Sepse

Qëllova bijë

E Perëndisë së Ujit

Që gjallon

Dhe frymon gjithçka

Myshqet,

algat,

mbretërinë e peshqve,

breshkat,

meduzat,

sirenat,

bimësinë

dhe frutat e detit,

që gjallon

trupin tim

prej lënde ujore

notuese

që më shtynte

drejt ujërave

të Egjeut

Që më lypte

Me kumtin

E ujërave të ngrohta

Ngashnjyese,

thithëse,

manjetike

duke e bërë rrymën të më tërhiqte

e çonte drejt Smirnës,

ku poeti i verbër,

Homeri gabimisht më mori

Për Helenën

Megjithëse iu betova

se nuk isha Helena,

se isha ilire

prej fillimit tim

fisit ilir të Enkelejve,

Por Homeri

Ngulmonte

Trillak

Të kthehesha në Trojën

e rrënuar

ku zgjuar si kukudh

rri vetëm Kali i mallkuar dhe

i nëmur

nga e gjithë

fara e njerëzve

brez pas brezi

sepse nga pabesia e tij

të gjithë u vranë

ose u shitën

si skllevër lirihumbur

Por Kali i kobtë mbeti

për të mashtruar rishtas

edhe Homerin

se Troja ishte

se Helena isha unë

e gatshme kësaj radhe

për të ndalur rrënimin

për t’i besuar

ëndrrës lemeritëse

të Kasandrës

dhe për të mos e pranuar

dhuratën dinake

të Ulisit…

Poeti i verbër, ishte i bindur

Se do t’ja risillja

Dritën

E syve që i iku atëhere

Kur u shkrumbua Troja

Unë isha e gatëshme t’i besoja

Fuqive të mija

si magjistare

mjafton

që Homerit

t’i rikthehej

shikimi

për të parë

se nuk isha Helena

por një grua e re ilire,

që nuk kishte bërë

asnjë tradhëti njerëzore

ndërsa tani po bënte

gjithçka

për të ndalur trokun

e Kalit të Trojës

drejt Veriut

në tokat ilire,

duke ia ndryshuar

drejtimin

si dhe duke iu lutur Zotave të Olimpit

vetë Zeusit

të dërgonte një stuhi

përpirëse

e Kali i Drunjtë,

që ka pjellë pas Trojës sa e sa pabesi,

të fshihej përfundimisht

nga faqja e dheut…

E MBYTUR ORANZH

Jam zhytur

Në oranzhin

E vjeshtës Berneze

Jam mbytur

Në oranzhin

E vjeshtës

Berneze

Oranzh kam flokët

Mollëzat e gishtave

Fjalët, ahmat,

gjithçka oranzh

Asgjë nuk mund të ndaj

nga kallja në oranzh

as frymën, as gjakun

Trajtat

lakimet

notojnë në oranzh

mbyten në oranzh

askush

nuk e dallon dot

pikëllimin tim oranzh

as gjymtyrët e mi

as mbytjen time

sepse plluskat

e fundit

të frymës time

janë përsëri oranzh

Vetëm djali im

i vogël – foshnje,

se i madh

jo nuk mundet

vetëm djalka-bébé

më shquan gjirin

tim oranzh

me qumështin e

gjirit oranzh

jo sepse gjiri duket

por sepse ai e ndjen

aromën e tamblit

megjithëkëtë foshnja ime

nuk ia tregon dot

askujt

shtjellën time

oranzh

sepse

ai është vetëm disa muajsh

dhe artikulon vetëm tinguj

e tingujt

e tij

i kuptoj

vetëm unë oranzh

me pikëllimin oranzh

e mbytur në oranzh

në detin e gjetheve oranzh

MË HUMBI QIELLI

Më humbi qielli

E kaltra

Bluja

E rimta

Violeti

Atje ku lind dielli

E çel dita

Më humbi qielli

Mori shtegtimin

Për në Jug

I mori me vete

Yjtë,

Hënën,

Kashtën e Kumtrit,

që ne e njohim si

Rrugën e Qumështit

Më iku qielli

Iu arratis

Helmetave

Heshtave

Të shigjetarëve

Prej resh

Të murrëta

Si nëntoka

Më iku qielli

E përpiu

Mjegulla

E ngërdheshur

E ngërçosur

Me flokë

Të kreshpëruara

Si gjëmbaçë Ferri

Më humbi qielli

Me orë

Me ditë

Me javë

me net

me muaj

Më humbi qielli

bashkë me thesaret e tij

personalë

me diellin

hënën

me të gjitha konstelacionet    

me Arushën e Madhe

me Arushën e Vogël

me meteoritët,

me kometat

ylberet

avionët

Më humbi qielli

I humba qiellit

I humbëm njëri-tjetrit

Ai bashkë

me thesaret e tij

iu arratis

Prangave

Të reve dhe mjegullës

Për në Jug….

Bernë 1998 – Reinach, Qershor 2007

KUR TI MUNGON

Ia kushtoj S.B.

Mbas disa ditësh ti do të vish
Kjo ditë është e paralajmëruar
Sipas profecisë së fatit
Është e saktë, e prerë,
Është e parathënë, e parabërë,
Deri në rrahjen e sekondës
Deri në rrahjen e pulsit
Që gati sa nuk e shpërthen venën e gjakut…
 
Mbas disa ditësh ti do të vish !
 
Duhet të isha pak Penelopë
Që ta përballoja këtë ndarje
Kaq reale
Që matet me kilometra
Që unë e mata, e peshova
E mata përsëri e përsëri
Duke përmbysur e ripërmbysur
Mijëra herë klepsidrën
Sepse të gjitha sekondat,
Orët, ditët,
të gjithë kohën, hapësirat, distancat,
Të gjithë këtë relief gjeografik
midis nesh
I cili nuk na lejon assesi të shihemi
Assesi të prekemi
E shndërrova në kokrriza rëre
Dhe pastaj e përmbysa dhe ripërmbysa
Si barka në det
Mijëra herë klepsidrën..
 
Sepse unë të dua më shumë se Penelopa Ulisin –
E ti mua më do më tepër se Ulisi Penelopën…