Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Rudolf SHTAJNER

ENIGMAT E KOHËS SONË

Ligjërimin e plotë, të cilin e ka mbajtur Rudolf Shtajner në Berlin, 12. IX. 1919, mund ta shkarkoni falas ne sektorin

 „Literaturë“

E falënderojmë përzemërsisht përkthyesin Valdet Fetahu.

            ENIGMAT E KOHËS SONË

            Kishte me qenë gabim nëse mendohet se ngjarjet në të ardhmen e afërt do të kontribuojnë në zvogëlimin e vlerës së personit, individit, në dobi të bashkësisë. Kjo s’do të ndodhë në asnjë mënyrë. Drejtimin të cilin e ka ndjekur evolucioni i njerëzimit gjatë tre-katër shekujve deri në fund të shekullit nëntëmbëdhjetë, e ka bërë gjithsesi njeriun (organ) vegël të cilin e ka vendosur në punën e një mekanizimi të madh. Por nga njeriu varet se a do të çlirohet nga ky mekanizëm.

            Epoka jonë është karakterizuar me egoizëm fundamental. Padyshim gjithkund flitet për socializëm. Por ky socializëm ushqehet vetëm me ndjenja, instinkte të pakrahasueshme antisociale. Nuk mund e të mos thuhet, edhe për faktin se njerëzit aq shumë sot

interesohen për socializëm, kjo është për shkak se e kanë humbur çdo kuptim mbi atë që është sociale. Por sikur të kishte qenë kjo ide e rrënjosur tek njerëzit, atëherë nuk do të kishte pasur nevojë të proklamohen programe socialiste të cilat nuk janë asgjë tjetër përpos reagime ndaj ndjenjave egoiste të njerëzve.

            Por e saktë, në një epokë siç është kjo e jona mbresa të veçanta lënë të gjitha ato që bartin shenjën e dashurisë së përgjithshme, besnikërisë, harresës së përgjithshme dhe sinqeritetit ndaj vetvetes për ideal. Dhe në mes të këtij egoizmi modern ja vlen të vlerësohet ky vlerësim, si dhe krejt ajo që përpiqet për idenë e dashurisë dhe shpirtit.

            Mësohemi t’i vlerësojmë të mirat tona pa shpifje. Kur e vështrojmë botën është e pamundur e mos t’i shohim shenjat e rrënimit të cilat ngapak shfaqen në çdo vend. Për të mos u humbur shqyrtimi i thellë për kuptimin e jetës, nuk duhet harruar se fjalët të cilat njerëzit i thonë, shpesh janë larg të vërtetës dhe realitetit. Shumica e njerëzve e kanë humbur edhe vetë kuptimin për të vërtetën. Të flasësh sot s’do të thotë më se fjala të rrjedhë sikurse vala e cila ngritët dhe pastrohet me ndjenjën e thellë – sot të flitet do të thotë të radhiten frazat, duke mos u lidhur ngushtë fjala e njeriut me burimin e thellë të së vërtetës. Le të shikojmë në të shkuarën pesë apo gjashtë vjeçare të fundit. Aty do të gjejmë disa dëshmi të qarta mbi josinqeritetin e përgjithshëm, sa që më nuk do të mund të dyshojmë në greminën e cila e ndanë botën tonë në mes të vërtetës dhe reales; kjo greminë do të ishte thelluar edhe më thellë; po mos të kishte ardhur diçka që mundohet ta mbulojë këtë greminë.

            Në ditët tona asgjë nuk është më e suksesshme sesa frazat boshe, fjalët e rreme, gjepurat, nëse nuk janë veç prirjet e njeriut të jep dëshmi me pikëpamje në këtë anim kah gënjeshtra. Kudo që ajo shfaqet përnjëherë paraqiten me mijëra shpirta të mirë të cilët thonë: çfarë po ngjanë këtu? Ai i cili e ka thënë këtë gabim e ka pasur qëllimin më të mirë. Oh, sa rrallë paraqitet ajo dashuri për të vërtetën e cila atë që fletë për diçka do ta obligojë që krejt t’i peshojë, të gjitha t’i kontrollojë edhe një herë para se diçka të dëshmojë! Por prapë njerëzit njëherë e përgjithmonë duhet të vetëdijesohen të mos deklarojnë më fjalë të rreme duke thënë: “ka menduar se është duke vepruar mirë”. Njerëzve iu duhet ta arrijnë një ndjenjë të mprehtë të përgjegjësisë, e cila do t’i obligojë me të vërtetën, për të qenë në gjendja ta fajësojnë veten për çdo fjalë të pavërtetë, të shprehur madje edhe me qëllimet më të mira. Sepse pasi që bëhet fjalë për njohjen e gjërave, nuk ka të bëj me ndjenjën e cila e entuziazmon atë që flet, por në vepër, të vërtetës objektive e cila për neve është e rëndësishme. Pesha e kohërave të sotit do t’i mësojë njerëzit që mirë ta vlerësojnë të keqen e cila e krijon krejt frazeologjinë moderne.

            Sot njeriu mendon se ka të drejtë të pohojë krejt atë që kërkon nevoja e një gjëje, pavarësisht se a është kësaj plotësisht i vetëdijshëm. Shikoni se çfarë ngjanë para syve të ndodhive moderne. Vitet që do të pasojnë do të jenë me pasoja shumë të rënda. Për këto pasoja njerëzit nuk po brengosen vetëm për llogaritë në banka; ata nuk dëshirojnë që në të ta shohin gjithë cakun, dhe krejt ajo që ka kuptim për evolucionin e njerëzimit.

            Shikoni, për shembull, bashkëkohësit tanë të cilët rrethanat e sotit i kanë vërë në plan të parë, e ku timonin shtetëror e kanë marrë në duart e veta. Këta njerëz fatkeqësia i ka gabuar. Por pasi që në botë janë të rrallë ata të cilët përpiqen të krijojnë gjykim objektiv mbi atë se çka i solli këta njerëz, kush i zgjodhi dhe i vuri në vende udhëheqëse! Prapë, sot asgjë nuk është më e rëndësishme se kjo; duhet çliruar nga të gjitha opinionet personale, të krijohet këndvështrimi i drejtë i cili do të lejojë që të gjitha ngjarjet të shihen në dritën e vet të vërtetë. Shumë njerëz mendojnë se është e lehtë të thuhet e vërteta. Jo, kjo nuk është e lehtë, sepse e vërteta sot ka shumë armiq; njeriu i sinqertë shumë lehtë kotë shkatërrohet. Sot e vërteta shumë dobët pranohet.

            (Pjesë nga ligjërimi i Rudolf Shtajner, mbajtur në Berlin më, 12. IX. 1919)