Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

ESAT LOSHAJ

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

ESAT LOSHAJ

            Hyrje

        U lind më 03 1954 në fshatin Carrabreg i epërm Kuvendi Komunal Deçan, prej vitit 1975 jeton në Pejë. Ka studiuar letërsi dhe gjuhë shqipe në Universitetin e Prishtinës, është autor i katër veprave letrare. Merret me aktrim dhe me eseistikë

NË TRI KOHË

pavarësia

as dje as sot as nesër

ne tri kohe

sa pavarësia

zemrat nuk na ngrohe

as dje as sot as nesër

ne tri kohe

pavarësia

vete jeta është kjo

as dje as sot as nesër

ne tri kohe

pavarësia

e bukura nuse o

as dje as sot as nesër

ne tri kohe

pavarësia

shqiponje fluturo

POEZI

Sa herë mbushesha me të keqen,

tek ti zbrazesha, poezia ime,

sikur ndjehesha më mirë,

si zog kaltërsive n’fluturime,

mike më mbete, e dashur intime,

nuk të ngarkova me stërkeqen,

as njerëz nuk përfola kurrë,

me fluturat zihesha si i vogël,

me diell e hënë tash si burrë.

Lulet i kam pjesë jete gjithmonë,

kryefjalë i kam në vargënim,

tregues është e bukura e dheut

me kurorë mbretëreshe në kokë,

me fustane të bardha si bora,e imja,

flokëzeza, syshqiponja, belholla.

Mat e ç’mat fjalët, m’ikin netët.

Eh, sa netë më ikin për një poezi!

E di për ku jam nisur,

udhën marr për të dalë malit,

kur pikë i vë zbrazjeve të mia,

lirohem nga një ankth i rëndë,

gëzohem për një lindje të re,

si nëna që gji i jep djalit …!

FRIKË NGA FJALËT

Guximin e fjalës ende s’e kam marrë,

kam frikë se ajo po më vret,

sigurinë s’e kam kur duhet vare,

herë- herë më rri urtë e më shumë më flet.

Një fjalë mund të më shpojë si halë

e shumë të tjera më tresin si lumi,

s’e di ku duhet të ndalem,

do të jem i mjerë apo ai, fatlumi.

Mendimet më kanë fashitur fare,

mbi vargje eci, si nëpër teh shpate,

këmbësor jam dhe shihem si n’dritare,

udhë më udhë, i valerësuar fare.

Sikur ta dija për ku jam nisur,

falë i kisha, falë, të gjitha fjalët

dhe do të rrija me shpirtin tim të molisur,

po lulja s’është lule, po s’i pati petalet

Ah, të kurorëzohem me trimërinë,

fjala të flatrojë, mbyllur po më vret,

ta them atë që brenda po më ngrin

e unë pastaj ta shpall veten mbret…!

KORRESPONDENCË

Asnjëherë në jetë,

edhe në tatëpjetë

nuk kam dyshuar për dashurinë,

se zemër e shpirt t’i fala

për këtë jetë.

Vështrimi i syve të tu

më bën me krahë jete

n’fluturim pandalur jepem

zëri yt, burim për suksese!

ndjenja na lidhi që të dy

në Prishtinë,

në një mejhane,

kur u pamë sy më sy…!

LOTËT E ZEMRËS

Dhembja është sinonim i zemrës

ku s’ka dhembje kurrë,

por digjet zjarri i dashurisë,

s’mund fluturojnë shqiponjat,

përleshjet e shpirtit përplasen

hullive të ballit tonë,

mosha jonë është moshë murgu,

në trutë tona ka çelsa burgu,

në male është rinia e blertë,

në gjokset tona një det,

e detarët me valët kanë miqësi,

me dhjetra e qindra vjet,

fytafyt me përbindësha vetmie,

me vëllezër e miq e shokë,

të pandashëm as sot as kurrë,

ata të ofrojnë pakëz diell shprese,

por asnjë kokërr grurë…!

Këngët ne i rrahëm me thupër thane,-

më pati thënë një mik dikur,

që atëherë shumë ujë ka kaluar nën urë,

se një fjalë nga mërgata ‘e fola shqip

as unë, as nënëmadhja e lumnueme,

unë, të gjithë ata që u rrahën me kamxhik,

i ruaj në zemër,

i marr në mbrojtje, si më i miri mik…!

TË PATA THËNË

Më pak se katër vite

të njoha, s’të harrova dot,

unë, mesoburrë i thinjur,

s’të ujita gjer më sot.

Freskinë e ke ruajtur,

nurhijshmja e parreshkur,

në zemër e shpirt

thellë më je ngjeshur.

Sa të dua nuk ta them,

e ëmbla, mjellmë moj,

metaforë e vargëzimit,

kam frikë mos të lëndoj.

Herët ta vura kurorën

e të shkova në sy,

kur ta shtrëngova dorën,

e gjithë bota ishte aty.

Të gjitha gjuhët i fliste dashuria,

të pata thënë mike: Ditën më je diell,

natën hënë, mbrereshë në qiell,

ti, më je fanar i rrugëtimeve të mia..!

PËLLUMB  I  BARDHË

Zemrën diell e pate përherë,

emër përballë stuhish,

Pëllumb i bardhë,

në liqenin e gjakut.

Djepat praruar n’truall,

mjeshtërve emrat ua dinë,

Pëllumb i bardhë,

në liqenin e gjakut.

Thellë në damarët e tu

dëgjohet zëri i lirisë,

Pëllumb i bardhë,

në liqenin e gjakut.

Danjollët karpatianë n’teh shpate,

miqve shpirtin ua hape,

Pëllumb i bardhë,

në liqenin e gjakut.

Je këngë, porosi dykrenore

stoike, mendësh e durimit,

Pëllumb i bardhë,

në liqenin e gjakut.

Kosova po ngre dollinë

në pragun e dasmës sate,

Pëllumbi i bardhë

në liqenin e gjakut .

LULES

Sajova një lule

mes dritave, ngjyrave,

më lindi kënga,

tërë jetën e këndova.

U dashurua në lulen,

ku sot e mot

njëra- tjetrës i përkulen,

dashuria ishte fshehur

thellësive të zemrës

për të gjetur rrezen e diellit

në ballë plot mall….

Unë e pashë në tërësi,

kur hyri tinëzisht tek unë

e s’mund ta gjëja

nga goditjet e saj,

të zjarrta si rrufeja,

gjithmonë, gjithherë,

hijeshorja, stinë pranverë…

Lulja kurrë s’ishte epur,

edhe kur çmendet dashuria,

pjesë e saj ishin që të dyja,

mendimet aty rrinin

kur ditët për dore i zinim …!

PEIZAZH

Para meje shfaqet një kopsht

me formën e zemrës

e frymëmarrja ime

ka ritmin e saj,

ritmin e këngës.

Pranvera pranveroi me vonesë

përkundër thirrjeve tona,

peizazh i plagosur

erë gjaku mban,

dhembja, si dritë neoni,

mbart mundimet

ballëplasura nga dielli.

Eh, sa herë i grushtova

kukuvajkat deri në prag t’çmendisë

për të hipur mbi supet e engjëjve,

me barrën e lotëve të gëzimeve,

e kurrë s’kërkova mëshirë.

PËRTEJ OQEANIT TË ZEMRËS

Sa herë më vrave netëve të mia

e netët ditë u bënë me Ty,

bota e çmendur sillet vërdallë,

heshtja vrastare e zogut frikacak,

ankime e rënkime fatesh përballë.

Ani vdis kur të duash,

një pikë loti ta kam borxh

e ti ende se ke ndier,

bukurisë sate s’i kishe besë,

verbërinë ajo ta sjell.

Dashuria belbëzoi fjalët e para,

ajo luan me ndjenjat e zjarrta,

jeta pa të një fjalë mangët ka,

dashuria emrin e ka kala.

Unazën prej gishtit do ta shkul,

përtej oqeanit të zemrës,

në shpirt të një trungu do ta ngul…!

TRE TRËNDAFILA

Në taracën e kafenesë “Renesansa”,

nëpër vrimat e grilave

rrezet e diellit

copë-copë të thyera.

Hyjnë brenda të lehta

hapat e një nëne

e rrotat e karrocës

më rrëshqasin në mendje.

Për foshnjën e mitur

tri gjethe tërfili,

në trotuar

tri gonxhe trëndafili.

Kësaj radhe raki nuk piva

as teke, as dopio,

“trio”- kamerierin porosita,

gotën me fund e zbrazja

për shëndenë e tyre,

ndryshe do plasja..!