Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Anila TONI 

www.syri3.com

FEMRA – PARADOKS UNIVERSAL

       Jeta është si një pjatë frutash që serviret para teje. Je ti ajo që zgjedh. Jemi po ata ne, që vuajmë zgjedhjen e gabuar. Kristali është jeta. Je ti ai që duhet ta mbash nga frika, mos thyhet. Thërrimet janë gabimet e së shkuarës dhe dot nuk mblidhen. Shihe vetën e ndare në shumë copa.

            Femra … Ky emër në logjikë gurtësore është materie seksuale, apo diçka tjetër?

            Sa jemi në gjendje të kuptojmë shpirtin dhe zemrën e një femre…

            A ekziston diçka tjetër përtej fytyrës engjëllore, një forme trupore mahnitëse, apo…

            Valle, KANË NDJENJA FEMRAT dhe si vendoset cikli i dilemës…

            Sot jemi në llogari kalendarike 2010, mjafton të hapesh sytë dhe sendet, objektet, trajtat, nuk pohojnë stilin e jetës që kërkojmë. Gjithkush ka dhe mbart një familje, kokën e përplas tek e njëjta nënë, diku pasqyra e mërzitjeve të kërkon një mike ose një mik. Grotesku i gjellës së përditshme behet gati i pashijuar, sikundër mëma KOHE të jetë kuzhinierja më e keqe. .
            Mijëra femra trajtohen si materie seksuale, janë të njëjtët sy të zmadhuar si të Lukes. Buzët mërmërisin sindromën në dy kohe paralele: ”A don qymyr zotni?” (Rruga Migjeni), ke dëshire…- Rruga Demokracia 2010…

            Në këtë thembër Akil, harron arsyen e ekzistencës si qendra e botës, si krijesa e dhënë e aftë të prodhoje gjeneratë; si limfa të AND-s të jetës përtej jetës. Nuk është asgjë kjo, për klientët e saj. “Ai“ kënaqet, dëfrehet sikundër “AJO“ të jetë plaçka dhe kukulla (lodra) e pa dhënë në femini. Për të s’është asgjë përveç, alarmit. Alarmohet vetëm në së gabimisht midis tyre ngjizet diçka. Rrugët ndahen si një shpatë e ndryshkur. “AI” s’mban përgjegjësi, “AJO” viktima, duhet të zgjedhe. Tronditja më e frikshme është të linde. Vet ka vetëm 15 simfoni të jetuara. Krijesa (femija) do punojë si një çekan, si vargu i një Migjeniani të zverdhur “- Mjerimi punon, punon ditë e natë“ si një çekan do të rrahi për t’i kujtuar asaj mornicat, vendet e nxira apo të djegura në një kohe modern, ajo quhet shitje e pastër trupi (prostitutë ). Truri i saj është një mur i erret sikundër errësira në barkun e saj .

            Akrepat lëvizen mbrapsht për të formuar dhe deformuar kujtesën time mishtore. Vetëm para disa vjetësh njoha një 15-vjeçare (AK) për shkak të gabimit fatal, mbeti shtatzënë. Të abortoje fëmijën, quhej tabu. Vendosën të tjerët për të. Lau gryken e turpit me një 17-vjeçar (memec). Mangësia e tij, paguhej baraz me turpin në barkun e saj. Është shumë komike dhe tragjike, nuk monologon asnjëherë (17-vjeç Dhender) Çajupi do trandte pohimin dhe mohimin) Dy fëmije sollën në jetë një fëmijë. A kishin fytyrën e nënës dhe babait apo ishin akoma adoleshence?! Si do edukonin dy fëmijët, fëmijën?! Matematika primitive është e thjeshtë. Legjenda modern u gatua nga disa rapsodë MALAZEZE (fëmija shtoi numrin e padëshiruar në këtë botë).

            Prologu im - Ishit ju që ia shkulet pjesën më të bukur të jetës. Ishte koha, kur varfëria paguhet me trupin. Je ti ajo që shet dhe shoqëria blen pa kursyer. Në kohën time modern dhe çalamanë, ATA quhen krijesa të pa identifikuar. Nuk është asgjë personale që lidhet me mua, as me ju; lidhet me shoqërinë,  “atë GLOBALEN“ që na mbart si barka e çmendur e tokës së pa premtuar.

            Të kesh një fëmijë, është bekim i perëndisë si pema që i duhet kopshtit të jetës. Do ketë gjakun tënd, frymëmarrjen tënde, do qajë njësoj si ti dikur në duart e nënës. Ajo është thjesht një femër. Mitra e saj nuk mund të mbaje feminë. Personazhi fisnik i imi grua (LD) bën gjithçka, rrezikon jetën si Nositja e fundit e epokës Lazgushjane për të trashëguar dhe për të vetmohuar. Anashkalon mjeket, termat mjekësore, bluzat e bardha gati 9-muaj, një qarje fëmije në salle lindjeje, gëzimi ka marre arratinë. Sytë kanë mbetur hapur që të shohë foshnjën. Njëra dore varur si dege për të kërkuar fytyrën e tij. Njëri gjoks në kufijtë e vdekjes ende derdh qumësht të bardhe bjeshke. Këmbët të ngrira si cokla, gati për të tundur djepin. Thua pashe ROZAFATIN apo në kohen time modern thërritej ROZAFE; U murros me vdekjen në emër të lindjes. Të vazhdoje ajo, kështjella, të ngrejë mure (Cikli i trashëgimisë së pastër dhe fisnike). Për herë të pare dhe të fundit ndjeu zërin e foshnjës dhe iku bashke me fisin e Rozafave.

            Jeta është si një pjatë frutash që serviret para teje. Je ti ajo që zgjedh. Jemi po ata ne, që vuajmë zgjedhjen e gabuar. Kristali është jeta. Je ti ai që duhet ta mbash nga frika, mos thyhet. Thërrimet janë gabimet e së shkuarës dhe dot nuk mblidhen. Shihe vetën e ndare në shumë copa. Shpërfytyrohesh në një çehre të zbehtë. Ka veç plage dhe flokë të rena. Imazhi tragjik i trenit të gabuar ku ti nis vetveten. Duart nuk mbartin dot as një gotë ujë. Gota – vdekja; Uji – Jeta i mbart të dyja dhe harron të pish ujin e jetës, por atë, helmin e vdekjes e than HIV në kohen time modern. Tragjedia gati shekspiriane kërkon kolapsin tënd modern. Pret të lindesh një fëmijë…

            Apeli – apelon. Fëmija është i destinuar të vdesë ose të mos lind. Ka vulën e errët të vdekjes, të trashëguar nga ty. Destinohet të vdesë nga e njëjta sëmundje që mbart trupi yt. Akti i lindjes u krye. “Gardhet e botës janë më të frikshme se gardhet e kopshtit tënd “ (Viktor HYGO).

            Pjesa dërmuese e njerëzve urrejnë pjellën tënde. Urrejnë zvarritjen e trupit deri në stacionin e vdekjes. Parullat në qytetin tim lexohen në dialektin gegë “Mallkon zot e dreq, mallkon barrën e rëndë “

            Ti linde pa i dhënë mundësi vetes dhe fëmijës të jetoje. Bileta e vdekjes u ble në të njëjtin çast. Kur u infektove me HIV. Paradoksi të zgjedhësh – të abortosh – të lindesh. Është kjo dilema e pafundme e eksperiencave dhe mistereve njerëzore. Je ti ajo që vendos për të qenë nënë e shëndetshme, vetëm ti dhe askush tjetër nuk mund të eksploroje ëndrrat e tua. Vetëm ti zgjedh në mënyre të drejtë e të shëndetshme. Është koha që duhet të zgjedhësh. Unë nuk mund të paragjykoj mendimet e të tjerëve. Kjo do të ishte farsë e tepërt. Bindja perfekte lidhet me faktin absolute dhe abstrakt se ky fenomen ka për të qenë i pranishëm deri në mosekzistencën e qenies. Edhe vet aborti dënohet me ligj. Gjen forma për t’u zbutur. A mund ta quash imorale kur nuk mund ta ndalosh, kur nuk di koishiencen psikologjike te një aborti? Femra historikisht cilësohej si një pakice shoqërore në termin “Seksi i dobët“  Z. FROID dhe ndrydhet akoma nën pasojat e diskriminimit. Stereotipat e ndrydhjes e bëjnë sot femër apelante të betejave për të drejta në emër të së drejtës.

            Në raporte të përparimit shoqëror, femra duhet të përsosi armët për ekzistence dhe pjesëmarrje. Koha reale dhe ideale tregojnë se arma më e fortë e femrës e bën tërheqëse, të dëshirueshme, të lakmueshme. Koha është gjykatësja më e mire e proceseve të inferioritetit femëror. Në këndin ELEGANCE – VIRTYT dhe në këndin e ngushtë “TË KENAQSISE DHE RIPRODHIMIT” ajo dyzohet. Në alternative e parë është hyjnore = plotësi të shoqërisë. Në alternative e dytë viktimë e krijuar nga vet shoqëria. ” Faji është i të gjithëve, pavarësisht nga faji“ (F. Kafka). “Morali na nxit të zbatojmë ligjin “ - thotë SOKRATI, - ligji na shtyn të bëhemi të moralshëm. Atëherë psikologet, shkolla, universitetet, ndërgjegjësimi, shteti, shoqëria e hapur duhet të bëjnë betimin human: ”Per të mos qenë dhunues të tërthortë të femrës“.

            Prologu im - Ta mbajë apo mos të mbajë (fëmijën) është barasvlerë shekspiriane - “Të rroje a mos të rroje“ (nderi), kjo është çështja…

            “Kjo është deklarata më e pastër për ruajtjen e pjesshme të moralit dhe moderimit të shoqërisë, për ekzistencën në emër të një ekzistence të shëndetshme“ - Linkoln. Hpokrati shënoi betimin e tij të famshëm - “Nuk do t’i jap leje gruas për të bere abortin“. Vështrimin drejt femrës do të ishte si të shikoje për herë të fundit një krijesë të gjalle.

            F. Kafka – “Të gjithë Brenda vetes duhet të shkulin degët e injorancës“.

            Universalizmi global kërkon shpirt human… tepër human. Në zemrën e çdo femre, -NËNË TEREZA, gdhendi martirizimin e saj .

            “Jeta është luftë,

            Mësohu edhe më të.

            Jeta është jetë,

            Lufto për të.

            Jeta ka dhe gardhe,

            Sfidoje.“

            Nëse vargjet do bëheshin shtylla dhe shtyllat do themelonin tempullin e gruas (kudo në botë) asnjë stuhi sociale, pseudopolitike, pseudoshtetesh, tymjane mentalitetesh dhe Histori me zhurmues, nuk do t’i rezistonin dot emrit – GRUA.  Zotat bekuan gruan dhe zgjodhën vetëm atë (të lindë, në emër të jetës për të lenë trashëgimtarë të shëndetshëm.)

            Bota përplasët rreth vetes. Femra, paradoks universal.

            Literature: Franc Kafka - “PROCESI”  Zigmud Froid - “PSIKOLOGJIA” Mitrush Kuteli - "TREGIME TË MOÇME SHQIPTARE“ Migjeni – “NOVELAT E QYTETIT TË VERIUT“  Çajupi -. “14-VJEÇ DHËNDËR" Viktor Hygo - “MITOLOGJIA SI SHKENCE” Shekspir - “HAMLET” Sokrati;  Linkoln;  L. Poradeci - “VALLJA E YJEVE” Nënë Tereza -  “JETA“  Hipokrati - "LETËRSIA ANTIKE GREKE“; përvoja dhe eksperienca të jetuara.