foto kirilian

Njeriu nuk është i kufizuar vetëm me lëkurën e tij, por edhe me potencialin e pakufishëm të rrezeve në hapësirë dhe kohë. Këto rreze, kjo energji që përshkon edhe trupin e tij nëpërmjet qendrave përkatëse energjetike dhe mban organizmin në harmoni me ambientin e jashtëm, quhet bioenergji. Ndryshe nga energjia fizike e cila me forcën e saj vepron dukshëm në botën e jashtme materiale, bioenergjia vepron në formë më sublime dhe atë më fuqishëm në botën e brendshme shpirtërore, në kryerjen e veprimeve dhe proceseve psikike, kuptimeve mentale, përjetimeve emocionale etj.

Dihet mirë se në organizëm veprojnë lëvizje të brendshme pulsike si rezultat i tërë proceseve jetësore, e të cilat formojnë një fushë energjetike, si jashtë ashtu edhe brenda organizmit, e cila, varësisht prej kushteve, është herë më e fortë e herë më e dobët. Por në raste të jashtëzakonshme fuqia e saj rrezatuese bëhet më intensive dhe mund të vërehet edhe në spektrin e rrezeve të dritës së dukshme, ose në fushën e elektromagnetike të tensionit të lartë dhe frekuencave të larta, ajo arrihet edhe të fotografohet.

Megjithatë, kjo energji i është e njohur njerëzimit që nga lashtësia. Indianët e njohin këtë energji qysh para më së 5000 vjetësh. E konsiderojnë si energji të jetës dhe e quajnë “prana”. Gjithashtu, edhe kinezët e njohën këtë energji dhe e quajtën Ch’i e cila përmban dy polet e forcës dhe baraspeshës, jin dhe jang. “Kaballa”- teoria mistike e hebrenjve, që ka filluar të paraqitet disa qindra vjet para Krishtit, bënë fjalë për këtë energji si dritë astrale. Krishterimi portreton Isain dhe figurat e larta fetare të rrethuara me dritë mbi kokë (aureolë) etj.

Në fillim të viteve 1900, ishte dr. William Kilner ai që i pari dha informata rreth kësaj energjie njerëzore. Ai i përshkruan tri shtresa në formë të mjegullës që përshkojnë trupin e njeriut dhe këtë mbështjellës e quan “aura”. Mirëpo tek kah fundi i viteve 60’ u zbulua për herë të parë aparati që mundësonte fotografimin e auarës (bioenergjisë), dhe atë me ngjyra. Ishte elektricisti dhe fotoamatori, Sejmon D. Kirlian nga Krasnodova (Rusi), bashkë me të shoqën Valentinen që bëne këtë zbulim senzacional.


Semjon Kirlian	Model i përpunuar i aparatit të Kirlianit

Fotografia e Kirlianit bazohet në fenomenet e profesorit nga gjermania G. Lichtenberg, të zbuluara para më se dy shekujsh. Mirëpo tek zbulimet e N. Teslles (shkarkimi i tensionit të lartë) mundësuan realizimin teknik të këtij instrumenti. Duke u bazuar në këto studime, qifti Kirlian arriti konstruktimin e aparatit dhe zbatimin e tij në praktik për regjistrimin e këtyre fenomeneve, pra fotografimin e shkarkimeve energjetike, të cilat dukshëm ndriçojnë dhe ndryshojnë mes materieve të gjalla dhe atyre të “vdekura” në fushën e tensionit të lartë dhe frekuencave të larta.

Ky aparat, me ndihmën e një transformatori, krijon fushë elektromagnetike me tension të lartë deri në 20.000 volt, në të cilën vet objekti i fotografimit, qoftë ai gjeth bimësh, gisht njeriu apo diç tjetër, shërben si një elektrodë i cili emeton një energji të dukshme. Shkarkimi i kësaj energjie regjistrohet në një film shumë të ndjeshëm, që është i vendosur mbi një pllakë metalike, e cila është e lidhur me masën e aparatit. Dhe nga kjo energji shndritëse që krijohet mes objektit dhe pllakës metalike nga tensioni i lartë, përfitojmë pamjen e aurës të cilën e rrezaton objekti i caktuar.


Aura rreth gishtit	Aura rreth gjethit

Në këto regjistrime shihet qartë aura e objektit, diku më e fortë e diku më e dobët (varësisht nga lënda) e cila paraqitet në formë të flakës ose rrezeve. Qifti Kirlian, gjatë eksperimentimeve të gjata me aparatin e tyre, arriti të konstatojë se secila substancë e ka strukturën e vet tipike. P.sh. gishti i njeriut e ka strukturën e dritës krejt të ndryshme nga gjethi i ndonjë bime apo objekti metalik. Metali tregon dritë të zbehtë, ndërsa organizmat e vdekur nuk rrezatojnë fare energji. Ata gjithashtu vërejtën edhe ndryshime në shtresat e vetë arës, si rezultat i vetë ndryshimit emocional të individit ose gjendjes së tij shëndetësore. Ato ndryshime reflektoheshin përmes intensitetit të dritës si dhe ndryshimeve variabël të ngjyrave në aurë.

Kjo i nxiti edhe shumë hulumtues që aparatin e Kirlianit ta përdorin si mjet diagnozstifikues për shumë sëmundje të ndryshme, bazuar mu në këto ndryshime variabël të aurës gjatë gjendjeve të ndryshme psikik e fizike. Disa prej tyre janë munduar ta përpunojnë atë “fotografi shpirtërore”. Ata kanë eksperimentuar edhe me regjistrimin e objekteve në largësi prej disa cm, pra pa i vendosur në pllakën metalike. Suksesi në këto veprime argumentoi se aura e regjistruar nga aparati i Kirlianit, nuk është një fenomen, thjesht fizik, i regjistrimit të dritës, por se organizmi rrezaton edhe energji tjera me karakteristika të posaçme, të paregjistruara deri më tani, që disa parapëlqejnë ta quajnë edhe Bioplazmë. Prandaj edhe shumë shkencëtar mendoj se mu kjo plazmë biologjike mundëson edhe paraqitje të partikuluara psikotronike, respektivisht paraqitjen e fenomeneve parapsikologjike, në ekzistencës e të cilave sot as që dyshohet.

Mësimet ezoterike, shumë shumë më herët se zbulimi i aparatit të Kirlianit, e kanë përshkruar aurën si manifestim i energjisë që është e lidhur ngushtë me baraspeshën e njeriut në harmoni me natyrën. Këtë fushë energjetike që e rrethon njeriun dhe emeton rreze karakteristike, ato mësime e përkufizojnë në shtatë shtresa të lidhura me shtatë qendra të energjisë në trupin e njeriut, të quajtura Chakra (çakra). Shtresa e parë është e lidhur me çakrën e parë, e dyta me të dytën e kështu me radhë. Përmes këtyre kanaleve subtile kalon energjia universale nëpër trupin e njeriut duke e mbajtur atë në harmoni me vetën dhe ambientin që e rrethon. Çdo çrregullim në këto pika të energjisë pason me disharmoni, që shkakton edhe sëmundje. Secila nga këto shtatë çakrat ka lokacionet e veta specifikat në sistemin tonë energjetik të lidhura ngushtë, si me emocionet, mendimet, kujtimet ashtu edhe me përjetimet tjera fizike. Pasi që simptomat fizike janë të lidhura me këto lokacione,atëherë edhe do të mund ta kuptojmë shumë lehtë natyrën e çrregullimit, pra sëmundjes.

Edhe pse jo shumë e marrë në konsideratë nga shkenca konvencional, dhe mjaftë e diskutueshme në qarqe të ndryshme, fotografia e Kirlianit mbetet një ndër faktet më bindëse për ekzistimin e energjisë biologjike.