Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Agron JASHARI - ADONISS

      FRIKA - KY DJALL QЁ DUHET MPOSHTUR

(pjesa e dytë)

    Ne nuk kemi nevoj për medikamente dhe ilaçe farmaceutike sepse barnatoren me perfektë në botë e kemi me ne dhe në ne. Ilaçin e duhur dhe motorin e shërimit e kemi brenda vetës tone, vetëm duhet ta aktivizojm. Gjëja e parë është disiplinimi i të menduarit tonë, vullneti ynë, lufta për tu bërë ne vet kapiten të shpirtit tonë, tek besimi ynë se mund ,duhet dhe do të shërohemi. 

             FRIKA E LINDUR APO E FITUAR 

            ”Njeriu është pasqyrë e asaj që  mendon në zemrën e vet”(Bibla)

,,Zoti nuk na e dha shpirtin e frikë , por përkundrazi shpirtin e virtytit, të dashurisë dhe të urtesis,, (Timoteut 2, 1:7)

Sipas njerëzve më kompetent të kësaj fushe, kur njeriu lind, vjen në këtë botë me instinktin prej dy llojeve të frikës, nga të rrëzuarit dhe nga zhurma dhe gjithçka tjetër është diçka e fituar më vonë, për arsye nga më të ndryshmet.

Frika në kuptimin pozitiv të fjalës, ku nënkuptohet një instinkt, një refleks, një kujdes dhe një aftësi  intuite për t’ju shmangur një dëmi apo një rreziku është shumë normale dhe e nevojshme, por frika jo normale që unë do ta quaja djalli brenda apo afër nesh, është jashtëzakonisht e rrezikshme dhe me efekt shkatërrues.

Frika fillon të mbillet e të rritet brenda shpirtit të një njeriu, qysh si fëmijë i vogël, qoftë nga edukata e gabuar e prindërve apo si pasoje e rrethit ku jeton, qoftë nga ndikimi i superioritetit të fëmijëve të tjerë me të cilët shoqërohet, nga kërcënimet dhe përqeshjet  në shkollë e deri tek ligjëratat e prijëseve fetar nëpër faltore.

Ashtu si që në fëmijëri edukata e gabuar e me të rriturve, lënia jashtë kujdesit të mjaftueshëm, vënia e tyre si tabelë për tallje nga njerëz të pacipë, e bën një fëmijë që të mbyllet brenda vetës, të priret nga druajtja, të ndihet inferior dhe  të anoj nga ndjenja e varësisë etj. Po ashtu, rrallë kush s’mund të ketë qen dëshmitar i ligjëratave të frikshme të priftërinjve, hoxhallarëve, pastorëve etj. etj., që në emër  të Zotit, në emër të fesë, në emër të drejtësisë, në emër të lejuarës dhe ndaluarës, kanë ngatërruar gjërat e kanë futur tmerrin pikërisht tek njerëzit që dëshirojnë të jenë të mirë e të drejt, duke i kërcënuar, duke futur psikozën e fajit e të mëkatit, duke e futur dyshimin për vetën e tyre dhe ankthin për dënimin që i pret për gabimet e bëra, teksa me  krenari, rebele sikur te ishin ata gjykatësit suprem, tregojnë se si do te digjen në zifte, në katran, se si do i bëhet ajo e do i bëhet kjo. Këta idiotë të mjerë harrojnë shumë gjëra ose më mirë nuk dinë shumë gjëra sepse kanë mësuar diçka ashtu shabllon dhe kujtojnë se dija aty mori fund, sepse janë të prirë nga gjërat e frikshme, të tmerrshme, që shpesh i bëjnë nga padija, por edhe shpesh me vetëdije të plot për ti mbajtur nën kontroll individët apo masat në mënyrë që të përfitojnë prej tyre, t’i manipulojnë, t’i shfrytëzojnë që të kenë shërbimin e tyre pa u ankuar.

            Ikni pa ju ardhur aspak keq nga aty ku ligjërohet në atë mënyrë, qoftë ligjëruesi prindi ynë, i afërmi ynë, mësuesi ynë, prijësi fetar apo kushdo qofte tjetër, sepse ata mund të na dëmtojnë keq imunitetin tonë shpirtërorë e emocional. Mund të  na vrasin brenda nesh diçka shumë të rëndësishme që na duhet në jetë, BESIMIN, sepse ata nuk na paraqesin ne ashtu si që jemi në të vërtetë, qysh në embrion; si krijesë me shumë mundësi, me shumë privilegje, si një nga mrekulli e Krijuesit, si shkëndijë e Krijuesit, por na paraqesin neve si një varkë letre prej nga duhet të lundrojmë andej ka fryn era, se dirigjimi i saj është jashtë mundësisë sonë etj. Madje vet Krijuesin tonë, që është vet mirësia e pambarim, dashuria që nuk shteron, mëshira që s’ka fund, mençuria që s’ka skaj, fuqia që s’ka limit dhe vet burimi i çdo të mire që ne shijojmë, e paraqesin si diçka që na dënon, qe s’na fal as gabimin më të vogël, që kënaqet kur ne vuajmë, qe s’na ka lënë rrugë tjetër veç asaj  që ka zgjedhur Ai për ne etj. etj., kur në fakt, Krijuesi ynë na do neve, na ka dhënë mundësi të  shumta për të arritur atë që duam, na ka lënë derën hapur për pendim e falje dhe përmirësim sa herë që ne gabojmë.

Të gjitha faktet flasin se frika nuk vjen me ne në këtë botë por na injektohet gabimisht nga të tjerët me ose pa dashje, por edhe shpesh nga vet vetja jonë, nga mendimet tona ndjellakeqe, nga meditimet tona të gabueshme rreth ëndrrave dhe dëshirave tona apo rreth fenomeneve normale të natyrës, etj.

Zoti e ka dëshmuar se na do, që nga krijimi i njeriut të parë, dhe e dëshmon në vazhdimësi me miliona e miliona mirësi që neve s’na kursen. Na ka krijuar që  ta duam atë, që ta jetojmë jetën dhe që ta gëzojmë atë, dhe pikërisht neve na sjell në këtë botë të pastër nga të këqijat, dhe te fuqishëm për të realizuar gjëra e vepra madhështore. Dëshmi për këtë është se ne kur vijmë në këtë botë vijmë me një fuqi te instaluar brenda nesh, me një fuqi e me një mjeshtëri  të punuar me shumë kujdes, pavarësisht në se vijmë në këtë botë disa qindra gram apo disa kilogram. Brenda çdo krijese gjendët edhe fuqia që nuk lodhet asnjëherë e që mban në gjendje të përhershme pune atë zemër të vockël që një ditë do të rritet; ato mushkëri që frymojnë pandërprerë, pa ndier as mundimin më të vogël; ato pika të vogla që pushtojnë hapësirën e që ne i quajmë sy e që janë të punuar me një mjeshtëri  perfektë... nga kush tjetër, pos nga Krijuesi ynë që ka  mençuri e fuqi pa skaj e pa anë. Prandaj, ne lindim plotësisht edhe pa frikën që me pas, me vetëdije apo jo, e fusim brenda nesh dhe fatkeqësisht jo të paktë janë ata që atë e bartin tërë jetën me vete.

Pra, nuk duhet të harrojmë: nuk duhet t’i besojmë, nuk duhet t’i japim rast të na drejtohen dhe nuk duhet t’i dëgjojmë ata që me fjalët e tyre nuk na bëjnë që të ofrohemi më shumë me Atë që na krijoi e që na furnizon pandërprerë me gjithçka që na duhet. Që na gjen rrugëdaljen e çdo problemi që na mundon, që na krijon e na ofron gjithçka për të cilën kemi nevojë. Nuk duhet t’i besojmë atyre nga fjalët e të cilëve fytyra jonë nuk qesh me çiltërsi, sepse ata ose nuk e din të vërtetën ose e fshehin apo e shtrembërojnë të vërtetën. Nuk duhet t’i japim  rast të na drejtohen atyre që neve na thonë se jemi të pazotët, se nuk mund të arrijmë atje ku ne synojmë, që mundohen të na bëjnë të ndihemi inferior karshi të tjerëve etj. Shmanguni nga ata pa ju ardhur aspak keq. Janë të verbër. Ecja pas tyre apo me ta do na shpinte ne greminë.

,,hiqni dore prej tyre; ata janë të verbër, prijës të verbërish; dhe në qoftë se një i verbër i prin një të verbëri tjetër, të dy do të bien në grop” (Mateu 14)

Ata janë të padijshëm dhe si të tillë nuk meritojnë të jenë udhërrëfyesit tanë në jetë, nuk meritojnë të jenë mësuesit tanë, në të kundërtën s’do të mbillnin tek ne frikë, dhe në rrugën e drejtë, të mirësisë, të shëndetit, të pasurisë, do na thërrisnin me fjalë të mira e me argumente bindëse, si që na kanë mësuar Zoti dhe profetët:

,,Mos i frikësoni besimtarët, ti frikësoni besimtarët padyshim që është padrejtesi,, (Muhamedi a.s.)

,,O Muhamed, thirri njerëzit në rrugën e drejt me fjalë të mira e polemizo me ta në mënyrën me të bukur,,   (Kur’ani)

Po ashtu ne duhet t’i shmangemi çdo mendimi tonë që na mbjell frikë në mendje e në shpirt, çdo mendimi që na bënë që të mos besojmë tek Krijuesi, burimi i pashtershëm i çdo mirësie, pastaj tek njerëzit, tek jeta, tek universi, tek shëndeti, tek bollëku, tek pasuria, tek suksesi etj. etj. E të gjitha këto ne mund t’i mendojmë dhe besojmë, kur të disiplinojmë të menduarit tonë dhe kur e ruajmë qetësinë e mendjes dhe shpirtit  dhe nuk bëjmë monologje idiote brenda vetës, por e lemë frikën e dyshimin brenda nesh të luftojnë me argumentet e dëshmuara katërcipërisht nga jeta. Kur zgjedhim Krijuesin, Diellin e madh  e të vërtetë për të na ngrohur zemrën  dhe zëmë vend nën rrezet e tij, e nuk pranojmë të ulemi kurrsesi nën hijet  e errëta ndjellakeqe e të rreme të atyre që kanë zgjedhur dështimin si opsionin e tyre në jetë, e në vend të besimit të vërtetë, besimin e rrem. Prandaj rrini larg besimit të rrem dhe dyshimit dhe frika do të rri larg jush:

“Ruhuni nga dyshimi sepse dyshimi është gënjeshtra më e madhe” (Muhamedi a.s.)

Dhe vraponi të thërrisni Zotin dhe vraponi drejt Tij, e Ai, do të vijë afër jush. Kushdo që bën përpjekjen sado të vogël për ta gjetur Zotin, do ta gjej atë, e bashkë me Te, do ta gjejë lumturinë, ndershmërinë, shëndetin, mençurinë, suksesin, bollëkun e shumë çka tjetër që një tjetër, që është frikacak e dembel, vetëm i ka veç ëndërr.

“Provojeni dhe shihni sa i mirë është Zoti; lum ai njëri që gjen strehë tek Ai” (Psalmi 34-8)

Mos u ndalni në kërkim të vërtetës, sepse e vërteta do t’ju shpie tek konstatimi se frika është diçka fallso tek ne, jashtë së vërtetës. E kur të fillojmë ta kuptojmë të vërtetën do ta njohim vetveten të pastër e stabil. E kur ta njohim vetën do ta njohim Zotin dhe do ta kuptojmë se ne jemi shkëndija të Tij, dhe në të njëjtën kohë jemi afër tij, dhe se Atij s’mund t’i ndodh asnjë e keqe, çfarëdo qoftë, e as  neve pra, sepse jemi afër tij.

            “Respektoi ligjet e Zotit, do ta gjesh Atë pranë vetës” (Muhamedi a.s.)

„Kush e njeh vetëvetën e njeh Zotin“ (Muhamedi a.s.)

            FRIKA - SËMUNDJE E SHËRUESHME

            ,,Frika është një sëmundje nga e cila duhet të shërohesh .Njeriu i patrembur mund të gabojë ndonjëherë, kush ka frikë gabon gjithmonë” (A.Mosso)

            Frika është sëmundje që ka mënyrën e vet të manifestimit, si ç‘e përshkruam më lartë, e që shumë shpesh kalon edhe në simptoma organike duke u manifestuar edhe me lloj-lloj probleme fizike, nga dhimbjet  e kokës, nervozizmi i tepruar, halucinacionet, pagjumësia, dhembjet  e lukthit, verdhëza, tension jostabil të gjakut etj… po fatmirësisht, si  çdo sëmundje tjetër e shërueshme. Kur e themi këtë bazohemi në faktet dhe dëshmitë që ka treguar përvoja dhe jeta, se mjekësia moderne ka arritur të gjej ilaçin për shumë sëmundje që dikur janë konsideruar të pashërueshme. Po ashtu, njihen raste të panumërta të shërimeve të konsideruara nga shkenca ,,të pashpjegueshme”, kur mjekësia kishte quar duart. Veç kësaj, kemi dëshminë për të gjithë ata që besojnë tek mençuria dhe fuqia e pambarim e Krijuesit, në fjalët  e profetëve dhe të librave të shenjtë:

       “O Rob të  Zotit! Kur të sëmureni, mjekohuni! Sepse Allahu kur dërgon sëmundjen, dërgon edhe shërimin” (Muhamedi a.s.)

“Allahu për çdo sëmundje ka krijuar shërimin (ilaqin) e saj” (Muhamedi a.s.)

            Dhe për ta arritur këtë shërim, se pari duhet ta gjejmë kurajën dhe ta pranojmë pa ngurrim sëmundjen, sepse nuk do të mund të shërohet sëmundja po s’e pranuam e po ikëm prej saj. Edukata na mëson t’i njohim gabimet tona. Ka shumë të tillë të sëmure që edhe pse diku thelle në brendi e din mirë se vuajnë nga kjo sëmundje dhe përsëri ngurrojnë të ballafaqohen me te. E po s’u ballafaqove, atëherë nuk ke se si të gjesh zgjidhjen e duhur. Ne vet pranimin e kësaj sëmundje  gjendet dëshira dhe hapet rruga për tu shëruar.

Nuk kemi nevojë këtu për medikamente dhe ilaçe farmaceutike, barnatoren me perfektë në botë e kemi me ne dhe në ne. Ilaçin e duhur dhe motorin e shërimit e kemi brenda vetës tone, vetëm duhet ta aktivizojm. Gjëja e parë është disiplinimi i të menduarit tonë, vullneti ynë, lufta për tu bërë ne vet kapiten të shpirtit tonë, tek besimi ynë se mund ,duhet dhe do të shërohemi. 

,,Merr zemër, o bije, besimi yt te ka shëruar,” (Mateu 9-22)

Asgjë nuk duhet ta konsiderojmë të pamundur, aq me pak shërimin nga diçka që shume njerëz të tjerë, që gjenden rreth nesh, nuk e kanë, po dëshira dhe vullneti për të qenë ne pardon të vetvetës duhet të na ngulitet në shpirt. Dhe secili që ndjehet i tillë duhet ta ketë këtë pasion, dëshirë e vullnet, sepse po u lodhet e u mërzitet, atëherë keni mbaruar.

            “Njeriu nuk mbaron atëherë kur ai nuk mundet, por atëherë kur ai heq dorë” (Richard Nickson)

E thashë sa për ilustrim sepse unë e di se ju nuk jeni prej atyre që dorëzoheni, nuk jeni prej atyre që hiqni dorë, nuk jeni prej atyre që dëshironi të mbeteni përjetësisht të sëmur e të vdisni të tillë. Vet fakti se ju jeni përqendruar aq thellë, me aq pasion në këto të vërteta që keni përpara, tregon se në ju është aktivizuar ilaçi. Tashmë frika dhe brengat tuaja kanë nisur të zbehën fuqishëm dhe rruga e besimit, e shpresës është hapur  shumë, dhe ky është një fakt se është çështje kohe shërimi i plotë.

Bëjini vetvetes një dhuratë të çmuar tani, dhe vetëm tani dhe asnjëherë mos ja merrni, dhe dhurata ma e çmuar që mund t’ia bëni vetës është që ta ruani në çdo kohë brenda vetës të ndezur diellin e besimit, drejtësisë dhe mirësisë.

Ilaçi më efektiv ndaj kësaj sëmundje është dashuria. Dashuria mposhtë lehtësisht frikën dhe kur frika është mposhtur sëmundja më nuk ekziston.

,,Ballafaqohuni me frikërat tuaja, kapuni fytazi me to. Mos ngurroni t’i përqeshni. Ky është bari më i mirë shërues” (Xhozef Marfi)

            Besim, besim, dhe vetëm besim; dashuri ,dashuri dhe vetëm dashuri; falje, falje dhe vetëm falje për të gjithë e për gjithçka. Kjo është terapia që ka shëruar këtë sëmundje dhe çdo sëmundje tjetër, dhe që përherë do ta bëjë këtë, edhe tek ju - s’ka tjetër terapi.

“Kurse fryti i shpirtit është: dashuria, hareja, paqja, duresa, dashamirësia, mirësia, besnikëria, butësia, përkormëria. Kundër këtyre nuk ka ligj” (Galati,5.22 e 23 )

            Kërkojeni me dashuri e pa përtesë Zotitn tuaj. Ai nuk fshihet nga ju. Do ta gjeni, shpejt do ta gjeni sepse ,,...kush kërkon gjen,, (Mateu 7 -8), dhe atëherë kur ta gjeni do të jeni plotësisht të shëruar, e unë besoj se tashmë ju e keni gjetur.

“E kërkova Zotin e ai me dëgjoi dhe më çliroi nga çdo frikë që pata”  (Psalmi 34:5)

,,Unë i dua ata që me duan dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë”. (fjalët e urta 8-17)

,,Shko dhe u bëftë ashtu si besove!,, (Mateu 8 13)

,,U bëftë sipas besimit tuaj,, (Mateu 9 30)

Në vazhdimin e ardhshëm do të lexoni:

Të jetosh me ankthin e frikës apo te çlirohesh prej saj;

Përse s'duhet te kemi frike;

Vrite friken, etj.