Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Agron JASHARI - ADONISS

FRIKA - KY DJALL QЁ DUHET MPOSHTUR

(pjesa e tretë)

          Jeta jonë, suksesi ynë, lumturia jonë, shëndeti ynë, dashuria jonë, gjërat e nevojshme, gjërat  e bukura, mençuria, gjërat moderne dhe gjithçka tjetër janë me bollëk brenda universit, brenda kësaj toke dhe bote ku jetojmë. Gjithçka është perfektë, e atëherë përse të kemi frikë? Gjithçka, gjithçka: toka, qielli, deti, atmosfera, njerëzit, kafshët etj. janë të krijuar në përsosshmëri, dhe me pak kujdes tonin, me besim, me vullnet dhe me vetëdije, jemi të sigurt në prehrin e këtyre mirësive.

            TË JETOSH ME ANKTHIN E FRIKËS APO TË ÇLIROHESH PREJ SAJ

            “Bëhu kandil i vetvetes,

            Bëhu mbështetja e vetes,

            Orientohu sipas të vërtetës në vete,

            Si ndaj një kandili të vetëm”.

                                                          BUDDHA

Asnjë e keqe çfarëdo çoftë, si: vdekja, sëmundja, vetmia, dështimi, divorci, apo çfarëdo qoftë tjetër, nuk është aq e tmerrshme, sa që është e tmerrshme, torturuese, munduese, dhe shkatërruese ankthi i pritjes se asaj së keqeje. Ky është themeli, baza dhe esenca e idealit tonë të lartë që njëherë e mirë të çlirohemi nga ankthi torturues i frikës..

Përse duhet ta presim një të keqe? Përse ta imagjinojmë afër kur mund ta kemi shumë, shumë larg? Përse duhet ta tërheqim zvarrë këtë barrë të rënd pas vetës që sigurisht se s’do të na lejonte të jetojmë? Duhet të çlirohemi prej saj dhe çasti është tani.

Të jetosh me ankthin e frikës do të thotë të shndërrohesh në hije, në gërmadhë njerëzore; të dyzohesh, të shpërbehesh, dhe po e them përsëri:  nuk është e tmerrshme e keqja sa është torturuese dhe e neveritshme e shkatërruese ankthi i pritjes së të keqes. Andaj, çlirimi prej saj është domosdoshmëri për një njëri normal që do ta jetojë jetën, ta shijoj lumturinë dhe ta prek suksesin.

Të çlirohesh nga ankthi i frikës nuk është e pamundur madje është shumë e lehtë. Mjafton që një gjë të tillë fillimisht ta sjellim nëpër mendje, ta ëndërrojmë, ta dëshirojmë dhe ta mendojmë vetën se si do të dukemi atëherë kur ne nuk do t’i tërhiqnim zvarrë këta zinxhirë të rënd e të ndryshkur që na bëjnë ta besojmë se çdo rrugë është e mbyllur e çdo dritë është shuar.

Në fillimin e luftës suaj për tu çliruar nga ankthi dhe në vazhdimësi gjatë luftës, që nëse e bëni si duhet, s’do të ju ngjaj në luftë por në një lojë të këndshme. Mos harroni t’i kujtoni të gjithë njerëzit që ju njihni nga rrethi juaj apo më larg, të gjithë shokët apo miqtë apo armiqtë tuaj të cilët janë të suksesshëm, të guximshëm dhe të cilët e arrijnë në jetë atë që e dëshirojnë. Mos harroni ta pyesni vetën se përse ata e arrijnë me lehtësi dhe e marrin si krejt normale një punë a një veprim që për ju është e stërmundimshme apo e paarritshme! Pyesni vetën me dashuri, por pa e përkëdhelur shumë, dhe sigurisht se nëse arrini të rrini i qete dhe i përqendruara, përgjigja  do të ju vije nga brendësia juaj, nga aty ku është e instaluar një pjesë, nga mençuria e pafund e Atij që na krijoji dhe që na mban në jetë.

Mos harroni të hulumtoni, as biografitë  e njerëzve të mëdhenj që njeh historia njerëzore, dhe mos u lodhni duke lexuar dhe duke medituar për heroizmat e tyre, për arritjet, për zbulimet e për rekordet dhe pyesni vetën: çfarë patën ata ma shumë? Ç’forcë i pompoi ata që mbërrin aq lartë e të bënin gjëra aq të guximshme? E lehtë është përgjigja, shumë e lehtë. Thjeshtë, ata nuk e kanë krijuar atë perde të zezë e të zymtë brenda vetës, atë perde me të cilën dikush e mbulon, e mbështjell dhe e lidh fuqishëm guximin brenda vetës.

Është koha që njëherë e përgjithmonë të çlirohesh nga ankthi i frikës i krijuar artificialisht prej vet jush. Është koha të bëni një hap para dhe të varrosni përgjithmonë e përfundimisht ata zinxhirë të rënd e të ndryshkur që i tërhiqnit zvarrë e që ju bënin të besonit gabimisht se të gjitha rrugët janë të mbyllura. Dhe mos e  harroni për asnjë çast se forca e ndikimit është në momentin e tanishëm.

Tani është çasti të çlirohesh nga ky ankth i rrem dhe torturues.

Çlirohu nga ankthi i frikës duke e pranuar si të vërtetë të vërtetën e argumentuar katërcipërisht se një zgjidhje e mirë gjithmonë ekziston për atë që di ta zbulojë dhe do ta zbulojë, për secilin që kërkon këshillë nga mençuria e pafund e Krijuesit. Pra nuk ekzistojnë situata të dëshpëruara.

Çlirohu nga ankthi  ndyrë i frikës duke u bindur për të vërtetën se neve Zoti na fal por edhe ne duhet ta falim vetën tonë. Në të kundërtën, s’jemi në rrugën që duhet. “Njoftoi robt e mi se vërtet unë jam ai që fal shumë dhe mëshirues i madh”  (Hixhr 49).

Çlirohu nga ankthi i frikës duke besuar, dëshiruar, menduar dhe paramenduar të mirat e pafundme që gjenden në univers dhe duke u bindur se atë që kërkojmë edhe do ta gjejmë. “Kush kërkon nga e mira nuk gjen keq” (Muhamedi a.s.).

Çlirohu nga ankthi i frikës duke u liruar komplet nga kompleksi për çfarëdo humbje në të ardhme a çfarëdo tjetër, sepse është budallallëk i madh ta mendojmë afër një të keqe që mund ta kemi shumë larg. Kujtoje të vërteten e Zotit se sa pikëllim duhet të mbajmë mbi supe. “Mos u brengosuni për të nesërmen, sepse e nesërmja kujdesët vet për vetën e saj. Secilës ditë i mjafton pikëllimi i vetë” (Mateu 8:34).

Çlirohu nga ankthi i frikës duke filluar të ”mendoni nga aspekti i të vërtetave të amshueshme dhe nga ai i principeve jetësore. Harroje frikën, mosdijen  dhe  besimet e kota! Mos i lini të tjerët  të mendojnë për ju!  Vetë zgjidhini mendimet tuaja – vetë vendosni!” - thotë Xhozef Marfi.

Çlirohu nga ankthi i frikës duke përsëritur me urat lutjen e ëmbël: “Sillu nga unë o Zot, çliroje shpirtin tim, shpëtomë për hir të mirësisë sate” (psalmet 6 -4).

             Çlirohu nga ankthi i frikës duke pranuar të vërtetën e pamohueshme se njeriu e ka lirinë e të zgjedhurit. Secili mund të vendos vete se a do të zgjedh shprehin e mirë a të keqe, ZGJIDHE GUXIMIN NË VEND TË FRIKËS.

Çlirohu nga ankthi i frikës duke  pranuar me zemër hapur e pa menduar dy herë çfarëdo mirësie që të dhurohet nga lartë. Çlirohuni nga ankthi i frikës duke pranuar të vërtetën se në nuk lindim frikacak, se në ne qysh në embrion është instaluar  guximi. “Përsëriteni me zë të lartë vazhdimisht dhe pa u lodhu, sepse Zoti nuk na e dha shpirtin e frikës, por përkundrazi, shpirtin e virtytit, të dashurisë dhe të urtësisë” (Timoteut 2, 1:7)

Çlirohu nga ankthi i frikës duke e parë vetën atje ku dëshironi. Duke e parë vetën tek sa bënë atë që sa e sa herë ke ëndërruar ta bësh, e s’ke guxuar as ta flasësh me dikë nga frika  e përqeshjes. Çlirohu nga ankthi i frikës duke e përsëritur lutjen biblike: “Edhe sikur të ecja luginës së vdekjes unë nuk do të kisha frikë, sepse Zoti është me mua. Zoti është shpëtimtari im, drita dhe kështjella ime” (Bibla). Përsëriti mijëra e mijëra herë këto fjalë derisa frika të ketë frikë të të afrohet. Mos u lodh duke përsëritur  deri sa frika të mos ekzistojë më dhe derisa ta kuptosh se ajo asnjëherë s’ka ekzistuar.

Çlirohu nga ankthi i frikës duke  i ndihmuar unit tuaj të madh të ngadhënjejë karshi unit tuaj të vogël. Duke e urdhëruar të keqën me uratë, pa imponim, por i vendosur që të ik sa më larg teje, dhe do bindesh shpejt për efektin pozitiv.

            Çlirohu nga ankthi i frikës duke mos pasur me frikë nga liria dhe nga përgjegjësit. Duke e pranuar se është çasti vendimtar për tu çliruar nga ajo ide e vjetruar, e mykur, e qelbur dhe e dhimbshme. Merrni situatën në dorë pa ndruajtje, me besim dhe pa menduar se si do vete e si do e menaxhoni, por thjesht, veç dorëzojani fuqisë dhe mençurisë se Krijuesit dhe atëherë, s’do të jeni ju që do menaxhoni, por do jetë mençuria e pafund që menaxhon përmes jush..

            Çlirohuni nga ankthi i frikës duke pranuar me kënaqësi përgjegjësit. Përgjegjësia do të thotë se, thjesht, jemi në gjendje t’i përgjigjemi jetës. Ne po hyjmë në epokën e re dhe në rendin e ri shoqëror. Është koha të lirohemi nga bindjet dhe shprehitë e vjetra. Në qoftë se i përvetësojmë modelet dhe sjelljet harmonike, do ta ndihmojmë edhe rendin e ri botëror.

            “Kjo është kohë e ZGJIMIT. Ta dini se gjithnjë jeni të SIGURT. Ndoshta në fillim nuk do të besoni, por më kohë do ta ndërtoni bindjen e fortë se jeta gjithnjë është në pronësinë tuaj. Ta dini se është plotësisht e mundshme të kaloni nga gjendja e vjetër në gjendjen e re, madje me sukses mahnitës” (Luiza HEJ).

            PËRSE NUK DUHET TË KEMI FRIKË?

            Nuk duhet te kemi frikë sepse nuk kemi absolutisht asnjë arsye për të pasur. Jeta jonë është e ruajtur dhe e mbrojtur nga Krijuesi ynë. Ai është gjithmonë afër nesh dhe me ne. Atij nuk mund t’i ndodh asnjë e keqe. Ne jemi Shkëndijat e tij... Vetëm duhet të rrimë të qetë dhe me besim afër Tij dhe as ne s’mund te na ndodh asnjë e keqe dhe gjithçka që na do zemra do ta kemi.

            Jeta jonë, suksesi ynë, lumturia jonë, shëndeti ynë, dashuria jonë, gjërat e nevojshme, gjërat  e bukura, mençuria, gjërat moderne dhe gjithçka tjetër janë me bollëk brenda universit, brenda kësaj toke dhe bote ku jetojmë. Gjithçka është perfektë, e atëherë përse të kemi frikë? Gjithçka, gjithçka: toka, qielli, deti, atmosfera, njerëzit, kafshët etj. janë të krijuar në përsosshmëri, dhe me pak kujdes tonin, me besim, me vullnet dhe me vetëdije, jemi të sigurt në prehrin e këtyre mirësive.

            Është dëshmuar se nuk ka problem pa zgjidhje, nuk ka sëmundje që nuk shërohet, nuk ka literaturë që me përkushtim nuk mund të përvetësohet, nuk ka mjete të nevojshme për jetën tonë që me këmbëngulje e urat, nuk mund të zbulohet. Është dëshmuar se kanë qenë pallavra e gënjeshtra se, këtë vit apo atë vit, do të shuhet dielli e do shkatërrohet universi, se toka s’do prodhojë bukë për kaq a për aq banor, se do të ndodh kjo apo ajo luftë atomike botërore që do ta shkretëtojë tokën, se do pushtojnë tokën krijesa nga  planete tjera, etj. etj. Jetojmë në një univers me ligje jashtëzakonisht perfekte, të cilat i ka vendosur një mendje pa mbarim e mençur hyjnore dhe pafundësisht e drejtë, e cila dhe ka vendosur kufijtë, ku mirësitë e tij s’mund t’i dëmtoj askush.

            Ne nuk duhet të kemi frikë nga varfëria, sepse nga dita në ditë pasuria e kësaj bote është më me bollëk dhe më e begatshme se në të kaluarën, dhe vet universi shkon duke u zgjeruar dhe duke u rritur, një e vërtetë, së fundmi e vërtetuar shkencërisht. Ne nuk duhet të kemi frikë nga sëmundjet sepse nga dita në ditë, Krijuesi ynë ja jep mundësinë njerëzimit që të bëj përparime dhe zbulime mahnitëse në mjekësi dhe të konstruktoj aparatura moderne dhe shumë të sofistikuara që kurojnë me sukses shumë e shumë sëmundje. Ne nuk duhet të kemi frikë nga vdekja, sepse përveç fjalës së vërtetë të Krijuesit, tash edhe vet shkenca dhe arritjet njerëzore kanë arritur ta kuptojnë se vdekja nuk ekziston në kuptimin e  një pushimi total të asaj krijese, por është vetëm kalim nga një jetë në një jetë tjetër të amshueshme, të pafund, me ligje edhe më perfekte.

Ne nuk duhet të kemi frikë, sepse me frikën tonë nuk mund të ndryshojmë asgjë që na frikëson. Nuk mund te zgjidhim asnjë situatë që na shqetëson, sepse me frikën tonë s’mund të ndihmojmë shërimin e një sëmundje që na mundon, përkundrazi, vetëm sa i përkeqësojmë dhe përshpejtojmë gjërat. Ne nuk duhet të kemi frikë, sepse pikërisht frika na bën të dalim jashtë besimit, të largohemi me larg Zotit. Në librat e shenjtë thuhet se Zoti nuk e do një njëri që ka frikë të tepruar. Ne nuk duhet të kemi frikë, sepse do të largohemi  nga njerëzit, vet ne s’do të donim të rrinim me njerëz, sepse edhe buzëqeshjet e miqve tanë do na dukeshin cinike dhe fjalët e tyre provokative, edhe vet njerëzit, miqtë tanë, do na shmangeshin, sepse do lodheshin nga qëndrimet tona mediokre e të mjera.

Ne nuk duhet të kemi frikë, sepse frika jonë na mbyll dyert e suksesit dhe na izolon brenda vetvetes e brenda mureve të dhomës, e ne synojmë të jemi njerëz të suksesit, shpërthimit, evolucionit, njerëz të publikut e të masës. Ne nuk duhet të kemi frikë, sepse jemi njerëz të matur, të mençur e njerëz të ambicieve, njerëz të ideve dhe të ëndrrave, që i japim formë ideve tona dhe që i bëjmë realitet ëndrrat tona. E frika është kamxhik që na godet pandërprerë, që mundohet të na fashit ëndrrat e të na zbeh idetë, se frika është peshë e rënd në këmbë që na vështirëson e na ndalon vrapin drejt marshimit përpara.

Ne nuk duhet të kemi frikë, sepse në jemi njerëz të ndershëm që e duam KRIJUESIN, i duam njerëzit, i duam mirësitë. Ne nuk duhet të kemi frikë, sepse gabimet tona janë thjeshtë njerëzore, dhe si njerëz, jemi gatuar me talentin drejt rrëshqitjes në gabime, por kemi premtimin e përsëritur të Krijuesit se ato do të na falen. Paramendoni sa krenar dhe sa pa frikë jetuan njerëz me shpirtin skëterrë, si Hitleri, Musolini, Millosheviqi, Sadami, Karagjiqi, e sa të tjerë para tyre e pas tyre. Ne nuk jemi si ata. Ne luftojmë të jemi  të pastër, andaj s’kemi pse të kemi frikë, veç kujdesit për të ecur drejt përsosjes me uratë dhe plotësisht të qetë.

            Ne nuk duhet të kemi frikë sepse: “…fati nuk ngre të druajturit, e njeriu që frikësohet nuk del asnjëherë fitimtar” (F.Testi), e ne synojmë lartësitë.

            Ne nuk duhet të kemi frikë, sepse frika është një luks shumë i kushtueshëm dhe si të tillë, nuk guxojmë t’ia servojmë vetës.

Ne nuk duhet të kemi frikë edhe për arsyet  e më poshtme shumë të forta, për arsyetimet  e dy profetëve të fundit , dy njerëzve që bota i mban për njerëzit më të mirë që kanë jetuar mbi tokë. Në një rast profeti Muhamed tha: “nëse Zoti nuk më mëshiron, mjerë për mua”, ndërsa profeti Jezus iu përgjigj kështu në një pyetje të bërë nga dëgjuesit e tij: “Mësues i mirë. Ç’duhet të bëj për ta trashëguar jetën e përjetshme?” Jezusi tha: “Përse me quan të mire! Askush  nuk është i mirë, përveç një të vetmi, d.m.th. Perëndisë…” (lluka 18  18,19). Pra, kur profetët  e përzgjedhur nga Zoti ishin aq modest e realist dhe e pohuan se nëse ata nuk i mbulon mëshira e Zotit, ata do të jenë të humbur, përse ne, njerëzit e zakonshëm, të mos bëhemi të vetëdijshëm se nuk jemi te pagabueshëm, dhe se bashke me përpjekjet e vazhdueshme për të ecur drejt përsosjes e drejt së mirës, të jetojmë pa e bartë frikën me vete dhe ta kuptojmë se jemi të mbështjellur me mëshirën e Atij që na mban në jetë.

            Ne nuk duhet të kemi frikë sepse Zoti është me ne. Madje mëshira e Tij nuk na braktis as kur ne gabojmë apo harrojmë. Për secilin nga ne, me ndihmën e Zotit, gjithçka është e mundur, madje edhe gjëra në dukje të parë të pamundura.

Allahu i lartësuar ka thonë: “Unë jam pranë robit tim përderisa ai mendon për Mua. Me të jam kur më përmend. Nëse më përmend në heshtje, Unë e përmendi në Vete, nëse më përmend në një grup, Unë e përmendi në një grup më të mirë se ai. Nëse më ofrohet më pëllëmbë, Unë i afrohem atij me pash, e nëse ai më afrohet me pash, Unë i afrohem atij me arsh. Nëse ai niset kah Unë duke ecur, Unë nisem nga ai duke vrapuar” (Muhamedi a.s.)

            Zoti ka thënë: “Unë jam më afër jush, se sa damarët tuaj të qafës” (Muhamedi a.s.)

            “Respektoi ligjet e Zotit, do ta gjesh Atë pranë vetës” (Muhamedi a.s.)

            Ne nuk duhet të kemi frikë, sepse kemi premtimin e Krijuesit tonë të mirë se do të jemi të udhëzuar, se do kemi atë që dëshirojmë dhe do jemi te falur. Ne nuk duhet të kemi frikë për të vërtetat e pamohueshme të cituara më poshtë:

            “Askush nuk mund ta ndaj robin nga pendimi ë sinqertë ndaj Allahut cilatdo qofshin mëkatet e tij”.

            “Atëherë ejani të pleqërohemi” - thotë Zoti. “Edhe në qofshin mëkatet tuaja kuq si gjaku, do të bëhen bardhë si bora.  Edhe në qofshin kuq si purpuri,do të bëhen bardh porsi leshi” (Bibla, Isai 1.18)

“Unë e pranoj shumë pendimin, jam mëshirues” (Kur’an, Bekare 160)

“Dhe kur niseni të luteni, nëse keni diçka kundër ndokujt, faleni, që edhe Zoti juaj që është në qiell, t’ju fal mëkatet tuaja”  (Bibla,Marku 11.25)

“Njoftoi rob të mi se vërtetë Unë jam Ai që fal shumë dhe mëshirues i madh” (Kur’an, Hixhr 49)

Allahu xh.sh. ka thënë: “O rob të Mi! Vërtet ju gaboni natën dhe ditën, kurse unë i fali të gjitha mëkatet, prandaj kërkoni nga unë falje, do t’ju fal” (Muhamedi a.s.)

Zoti ka thënë: “O bir i Ademit, çdo herë që më thërret dhe më lutesh, Unë t’i fal ato që i ke bërë dhe nuk më vjen vështirë. O bir i Ademit, sikur të arrijnë mëkatet tua kupën e qiellit, e pastaj të kërkosh falje, do të të fal dhe nuk më vije rënd. O bir i Ademit, sikur të vish tek unë me mëkate sa është toka dhe më takon mua, pa më bërë mua ortak, do të të vijë se është toka me falje” (Muhamedi a.s.)

“Unë  dua ata që me duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes, me gjejnë” (Bibla, fjalët e urta 8 -17)

“Zoti nuk do të lejoj te vuaj nga uria” (Bibla, fjalët e urta 10-3)

            “Allahu dëshiron që t’jua pranoj pendimin” (Kur’an, en-niase 27)

“…vërtetë Allahu fal shumë, është mëshirues i madh” (Kur’an, en-niase 23)

            “…nëse largoheni prej mëkateve të mëdha, të cilat u janë të ndalueshme, ne ju shlyejmë mëkatet e vogla dhe ju fusim në një vend të ndershëm” (Kur’an, en-niase 31)

            “…Allahu është mëshirues, mbulon te metat” (Kur’an, en-niase 100)

            “… kush bën ndonjë te keqe ose  e ngarkon veten, pastaj kërkon falje te Allahu, ai e gjen Allahun , falës e mëshirues” (Kur’an, en-niase 110)

“… s’ka dyshim, se kush e beson Allahun e beson ditën e gjykimit, dhe bën vepra të mira, qoftë prej atyre që besuan, myslimanëve, prej jahudive, prej sabiinëve të krishterë që besojnë yjet, prej të krishterëve, për ta nuk do te ketë frik as pikëllim” (Kur’an, el-maide 69)

“Prandaj po ju them: mos u shqetësoni për jetën, për atë që do të hani ose do të pini, as për trupin tuaj për atë që do të vishni. Vini re zogjtë e qiellit: ata nuk mbjellin, nuk korrin dhe nuk mbledhin në hambarë, megjithatë, Zoti juaj qiellor i ushqen…Dhe cili nga ju me gjithë kujdesin e tij mund t’i shtoj shtatit të tij qoftë edhe një kubit të vetëm” (Mateu 25, 26, 27)

“Mos u brengosuni për të nesërmen, sepse e nesërmja kujdesët vet për vetën e saj. Secilës ditë i mjaftonë pikllimi i vetë” (Mateu 8:34)

“Ky i pikëlluar klithi dhe Zoti e plotësoi,e shpëtoi nga të gjitha fatkeqësitë e tij” (Psalmi 34:6)

“Sepse nevojtari nuk do të harrohet përjetë” (Psalmet 9- 18

            VRITE FRIKEN

             ”Bëjeni pikërisht atë që ju frikëson dhe me siguri se frika do të vdes” (Ralf Valdo Emereson)

Të dua o Zot forca ime!

            “Zoti është kështjella ime, fortesa ime dhe çliruesi im. Perëndia ime, shkëmbi im ku gjej strehë. Mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, streha ime e lartë” (Psalmet 18-1,2)

            Edhe sikur te ecja luginës se vdekjes, unë nuk do te kisha frike, sepse Zoti është me mua…

Vriteni frikën!  Edhe pse e kam shkruar kështu, mund të jetë jo më e mira mënyrë për tu liruar nga frika. Metoda më e mire është, që thjeshtë, atë ta linim që të vdes. Puna jonë duhet të përqendrohet që të mos e ushqejmë atë dhe ajo do të vdes vet. Mjafton që ne ta përbuzim, të mos i japim rëndësi, të mos i kushtojmë vëmendje fjalëve të saj, sepse frika flet shumë, e dini edhe ju.

Ju duhet ta lini  frikën që të vdes nëse dëshironi që ajo t’ju le të jetoni

 E tërë puna është ta injorojmë, të mos i japim rëndësi, sa herë na vjen diçka e frikshme në mendje: një dështim, një situatë etj. Duhet të buzëqeshim, ta gjejmë kurajën, qofte të buzëqeshim edhe me zor në fillim, sepse shumë shpejt do ta kuptojmë se kemi pasur arsye të buzëqeshim. Duhet të  flasim me vetën tonë, me shpirtin tonë. T’i flasim si personit më të dashur në rruzullin tokësor dhe t’ia përkujtojmë fjalët  e mësipërme se pse s’duhet të kemi frikë. Përsërisni me vete ato fjalë, përsërisni edhe  me zë nëse keni mundësi, nëse jeni larg nga sytë kureshtar të njerëzve të paditur. Përsërisni dhe mësoni përmendësh të vërtetat Kur’anore dhe Biblike. Thirreni shpejte kujtesën të ju servoj në ekranin e mendjes rastet e njerëzve më të guximshëm që dini, qe keni lexuar, apo që keni parë nëpër filma. Kujtoni trimëritë  deri në çmenduri që keni dëgjuar e parë me sytë tuaj në TV apo në internet. Servojani vetës të vërtetën, se frika nuk ekziston, por ajo është një sajesë e krijuar nga vet ju, për të cilën s’duhet të bëni asgjë tjetër veç se ta lini që të vdes e qetë dhe do të jeni i lirë. Do ta ndjeni lirinë në frymëmarrjen tuaj, në ecjen tuaj, në këngët tuaja, në të folmen tuaj, në rrahjet e zemrës suaj, në gjumin tuaj të qetë dhe në ëndrrat tuaja të bukura. Do ta ndjeni dashurin e Zotit për ju dhe tuajën për Zotin. Do ta ndjeni dashurinë e vetvetes  për ju dhe tuajën për vetveten. Do ta shihni dritën e lirisë dhe të çlirimit. Do ta gjeni Zotin dhe do të bindeni se sa i mirë është Ai. Do ta ndjeni fuqinë dhe mëshirën e tij që ju ka mbështjell trupin tuaj dhe se atë mbështjellës nuk ka më kush ta qajë, sepse askund në horizont nuk do ta shihni armikun tuaj të tmerrshëm, sajesën fantome -frikën. Ajo tashmë ka vdekur, madje do të bindeni se ajo asnjëherë nuk ka ekzistuar.

            Nga ky moment mos e ktheni më kokën prapa;

            Frika i takon të kaluarës suaj;

            Nga ky moment frika ka vdekur;

            Nga ky moment  frika më nuk ekziston;

            Nga ky moment ka lindur  jeta e re.

            PËR FUND

Për fund!!!???  Edhe kjo fjalë është e shkruar gabim, mos e besoni, asnjëherë, s’ka fund. Ashtu si fjala vdekje edhe fjala fund është e gabuar, andaj shlyejeni nga fjalori juaj.

 Çdo fund s’është gjë tjetër veç se një rifillim... duhet ta përmirësojmë apo jo?

            PARA RIFILLIMIT

Para rifillimit, në vend të përshëndetjes, për miqtë e mi që i njoh e qe si njoh, desha t’ju kujtojë edhe diçka: “…dhe asnjëri prej jush të mos e kthej kokën prapa (për të shikuar) dhe shkoni andej ka urdhëroheni” (Kur’an: El Hixhr 64)

       “Biri im, mos harro mësimet e mia dhe zemra jote le të ruaj urdhërimet e mia, sepse do të të shtohen ditë të gjata, vite jete dhe paqeje. Do të gjesh kështu hir dhe arsye në sytë e Perëndisë dhe të njerëzve” (Bibla: Fjalët e urta 3-1,2,4)

            “Di vetëm kaq: duke harruar atë që kam lënë pas dhe duke u prirë drejt atyre që kam përpara, po rend drejt qëllimit, drejt shpërblimit” (filipinasve, 3:13-14)