Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Hysen IBRAHIMI - Politolog

               HAKMARJA - FENOMEN QË DUHET ZHDUKUR

                 Prania e këtij fenomeni pra gjakmarrja, në botën shqiptare, zhduk dhe zvogëlon dashurinë njerëzore, vazhdimin për një jetë më të mirë edhe përfshinë njerëzit që fare nuk kanë të bëjnë me këtë virus. Ata deshën apo nuk deshën përfshihen në këtë keqe, kur krejt pa dashtas e gjejnë veten në një botë që duhet izoluar dhe i merret e drejta për të jetuar i lirë!

               Duke e vështruar këtë çështje si tejet negative dhe mendoi se po bëjmë lëshim duke respektuar lashtësinë, dhe duke ikur preokupimit me ekzistimin e gjakmarrjen ekzistenciale të qenies së njeriut si një zanafillë dhe origjinë tejet e gabuar në praktikë, shtrohet dilema para së gjithash dilema për zhdukjen e gjakmarrjes që kjo të marr fund duke e identifikuar si primitive, antiligjore dhe anti-Kombëtare.

               Artikulli ”Kanuni i neglizhencës” i z. Kadri Sherifi, i dërguar nga Ajet Nuro (anuro@albemigrant.com), tek unë z. Hysen Ibrahimi, (hysenib@hotmail.com), më inspiroi që të jap një opinion timin rreth këtij artikulli dhe fenomenit të gjakmarrjes.

               Në radhë të parë e përgëzoi z. Sherifi për këtë artikull edhe pse jo i detajuar mirë, apo kisha për të thënë se nevojitet që për këtë fenomen negativ sa primitiv aq edhe anti-human përdoret dhe mirret ende në konsideratë në botën shqiptare, gjë që tregon se jemi i vetmi popull në Evropë që nuk duam të dalim jashtë botës primitive. Prandaj i jap plotë të drejtë z. Sherifi, që Kanunin e Lek Dukagjini për këtë kohë e anatemon me ”Kanunin e neglizhencës”.

               Unë në këtë rast autorin e këtij artikulli z. Sherifi e përgëzoi edhe për gjetjen adekuate fjalën ”neglizhencë”, sepse për këtë fenomen negativ dhe tejet primitiv duke marrë parasysh botën e qytetëruar perëndimorë për arritjen e tyre në të gjitha fushat e jetës dhe arritjet që sot kjo botë prekë edhe planetët më të lartë të sferës sikurse në kohën e fundit që bëri me planetin mars, kurse ne ende merremi me një të kaluar 500 vjeçare e më shumë.

               Pa u thelluar në shpjegimin e ngjarjeve gjakmarrëse për shkaqe të pasojave të sferës primitive të kushtëzuar sipas kanunit, po themi se psikologjia e njeriut të sotëm nuk kishte guxuar të bie në këtë kushtëzim kanunor që ndodhin raste të papritura nga çështja krejt individuale në atë familjare e fisnore, sepse mbi çdo krim qëndron ekzistenca e individit apo edhe të atyre që janë të përfshirë në ngjarjen e krimit të marrin dënimin e merituar sipas ligjeve aktuale të vendit, duke i përjashtuar e liruar të tjerët që nuk kanë dorë në këtë krim.

               Po ta nxjerrim në sipërfaqe në formën e diagramit në rritjen e ngjarjeve hakmarrëse, do të rezultoi (këtë e them me plot guxim), se gjakmarrja më tepër i ka thelluar vrasjet se sa zhdukjen e tyre, më tepër i ka hasmuar njerëzit se sa i ka pajtuar, më tepër i ka përfshi në hasmëri njerëzit se sa në zvogëlimin e tyre deri tek individi. Përderisa një rregull i tillë i jap të drejtë që hakmarrja për një vrasje mund të lahet qoft edhe ai që i përket një fisi p.sh. fisi Berishë e vret një të Krasniqes ose edhe anasjelltas, dhe me këtë lahet gjaku. Shikoni se sa përfshirje të madhe ka pasur e ndodhë që ende sot e kësaj dite kemi. Për një aksident po qoftë edhe vrasje me paramendim, kanuni i ka futur në gjakmarrje dy fise, thënë shkurt, edhe njerëzit që fare nuk kanë pasur të bëjnë me vrasjen. Për një vrasje janë ra në gjak i tërë fshati me fshat, e tërë lagja, me lagje. Është shkuar aq larg sa që hasmi ka kërkuar ta dinë se kush është me dorasin dhe kush po izolohet (lëçitet popullorçe), gjë që kjo më tepër e ka ndihmuar këtë dukuri negative.

               Ose për një gjak (njeri të rëndësishëm) të vriten 12 veta të merren 12 gjaqe. Ne kemi shumë shembuj të tillë të këtyre fenomeneve negative. Është menduar se për vrasje të përfshihet i tërë fisi sepse kjo mund t’a ndal vrasjen. Ose me të drejtë z. Sherifi bënë një krahasim këtë kanun me regjimin e diktatorit Enver Hoxha, i cili për një njeri i cili gjoja se është marrë me një këngë të kënduar në gjuhën amerikane që diktatori Hoxha e quante  „imperializmi amerikan“ dënohej e tërë familja me një mbiemër që kishin të bënin duke i dërguar në internim e besa edhe me burgim.

               Unë mendoi se me hakmarrjen duhet të merren institucionet shtetërore të vendit në radhë të parë. Por, për t’a zhdukur njëherë e përgjithmonë, këtë veti sa primitive aq edhe anti-Kombëtare duhet të angazhohemi të gjithë si një trup i vetëm e që duhet të merren edhe personalitet me ndikim, edhe mediat, shkrimtarët, poetët, intelektualët, politikanët, njerëzit e arsimit dhe shkencës, që kësaj ngjarje t’i ipet fund. Ka perënduar koha të bëhemi peng i së keqes duke u thirrur në „traditë“!

               Gjakmarrja duhet të cilësohet si tendencë e zgjerimit dhe vazhdimit, apo një virus në vlerat e kulturës dhe traditës shqiptare, gjë që nënkupton neutralizimin total të këtij virusi.

               Prania e këtij fenomeni pra gjakmarrja, në botën shqiptare, zhduk dhe zvogëlon dashurinë njerëzore, vazhdimin për një jetë më të mirë edhe përfshinë njerëzit që fare nuk kanë të bëjnë me këtë virus. Ata deshën apo nuk deshën përfshihen në këtë keqe, kur krejt pa dashtas e gjejnë veten në një botë që duhet izoluar dhe i merret e drejta për të jetuar i lirë!

               Fenomene të tilla krijojnë atmosferë të ngrysur, krijojnë pikëllimin e tragjikes së krijuar nga një kriminel ordiner, me motive hakmarrëse, duke krijuar atmosferë se motivi i dashurisë njerëzore duket si një ishull ku ruhet identiteti i dashurisë dhe i shpresës për të jetuar i lirë, duke dëshmuar se populli ynë Shqiptarë si njëri ndër popujt më të lashtë të këtij kontinenti, si dëshmi në pamundësi për zhdukjen e këtij virusi!

               Për ne, sot në plan të parë është ekzistenca njerëzore dhe e drejta e individit për lirinë e tij, që japin kuptimin e jetës në rrethana specifike, apo ekzistencën e individit përballë vetvetes dhe atyre që janë përfshi me krimin, gjë që ky i fundit nuk ka të bëjë me gjakmarrjen. A thua vallë thirrja në traditën e lashtë kanunore që gjurmon sindromin e të keqes gjakmarrëse, të vazhdoi edhe në ditët e sotme, ku të nesërmen e vë në pikëpyetje të madhe?! Fati i njeriut të mbetet në duart e një tjetri, jeta e njeriut të varet nga fatet e një gjakmarrësi, e ardhmja e individit të varet nga sindromi i „kanun-neglizhencës“, dhe së fundi, vdekja e individit të varet pikërisht nga „kanuni i neglizhencës“ se krimi ka ndodhur i rastësishëm dhe tash duhet të vdes krejt tjetër kush !? JO, edhe JO e madhe.

               Autori i artikullit ”Kanuni i neglizhencës” i nderuari dhe i respektuari z. Kadri Sherifi, potencon edhe të madhin Prof. Anton Çeten, i cili u mor me shtrirjen e pajtimit të gjaqeve ndërshiptarë dhe zhdukjen e këtij virusi nga Kombi ynë që më së paku e meritojmë. Vepra e tij që pati një përkrahje gjithëpopullore dhe nga klasa intelektuale e Kombit Shqiptar, por nuk arriti të shtrihet edhe në zonat më të thella në Shqipëri. Emisionet dokumentare të transmetuara nga televizione të huaja për ekzistimin e këtij fenomeni se gjakmarrja ende ekziston në Shqipëri dhe se si izolohet një familje e tërë, dhe se si ndërpresin shkollimin fëmijët, vërtetë ka pasqyruar një imazh aq negativ, sa që të nesërmen, shqiptarët që kanë jetuar në shtetet perëndimore, nuk kanë guxuar të shkojnë as në punë.

               A thua vallë se në ditët e sotme në shekullin XXI jeta e njeriut duhet të varet nga primitivizmi i një njeriu apo fati tragjik i jetës së njeriut ta zëmë: Në planetin e hënës vritet njeriu nga njeriu tjetër, kurse në planetin e tokës e ka të drejtën të vras tjetri dhe të vdes tjetri si e drejtë kanunore !? Absurd.

               Pra situata jo e rëndomtë, e krijuar nga psikologjia e krijuesit primitiv, vë në pikëpyetje befasisht krejt papritur njeriun që as ka mundur të dijë për ngjarjen duke vdekur pa ditur se pse vdiq!?

               Prandaj, duke e përkrahur opinionin e dhënë në artikullin ”Kanuni i neglizhencës” të z. Kadri Sherifi, unë apeloi tek të gjithë njerëzit e arsyeshëm që ta ngritin zërin për zhdukjen vëllavrasëse. Institucionet shtetërore nuk duhet të neglizhojnë rreth kësaj dukurie negative, por të krijojnë struktura të fuqishme për t’a varrosur njëherë e përgjithmonë gjakmarrjen.

               E mallkuar çoftë kjo gjakmarrje, të mallkuar çofshin të gjithë ata që e përkrahin.

               Zoti i bekoftë të gjithë ata që ngritin zërin kundër këtij fenomeni primitiv.

Förslöv-Suedi