Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

HALIL KAJTAZI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

HALIL KAJTAZI

            Hyrje

           Halil Kajtazi lindi më 21 qershor 1935 në Vitak të Drenicës. Shkollën fillore dhe gjimnazin e ulët e kreu në vendlindje, Shkollën normale dhe Fakultetin Filozofik – Dega e Gjuhës dhe e Letërsisë  Shqipe, në Prishtinë.

            Me shkrime letrare u paraqit për herë të parë më 1952. Një kohë ishte arsimtar i gjuhës shqipe në Runikë të Komunës së Skenderajt, në Rakosh të komunës së Istogut (Burimit), pastaj gazetar i Radio-Prishtinës si dhe i gazetës “Kosova” të Obiliqit. Merret me krijimtari letrare – kryesisht në prozë dhe me mbledhjen e studimin e folklorit shqiptar.

            Halil Kajtazi, deri më tash i ka botuar këto vepra:

            Veprat folklorike:

            Xingli-mingli, Prishtinë, 1967

            Nina-nëna, (grup autorësh), Enti i Teksteve dhe i Mjeteve Mësimore i KSA të Kosovës, Prishtinë, 1978

            Proza popullore e Drenicës Prishtinë, 1970

            Proza popullore e Drenicës II, Enti i Teksteve dhe i Mjeteve  Mësimore i KSA të Kosovës, Prishtinë, 1972

            Nga lirika popullore e Drenicës, “Rilindja”, Prishtinë, 1972

            Proza popullore e Drenicës, I, II, III, Prishtinë, Enti i Teksteve dhe i Mjeteve Mësimore i KSA të Kosovës, Prishtinë, 1986

            Proza popullore e Drenicës. IV,  Shtëpia botuese “Rozafa”, Prishtinë 2007

            Proza popullore e Drenicës V, Prishtinë, 2010

            Veprat letrare:

            I treti, roman, Prishtinë, 1979

            Në Shtëpinë e bardhë, roman, Prishtinë, 1967

            Një kohë tjetër, tregime, Prishtinë, 1997

            Pehlivan Guri, roman, Prishtinë, 2002

            Loti në tri kohë, roman, Prishtinë, 2002

            Shkrime letrare, ese, Prishtinë, 2002

            Norka, roman, Prishtinë, 2003

            Orët e mëngjesit, roman, Prishtinë, 2005

            Udha e eshtrave, roman, Prishtinë, 2011

            Shtalbakët e Vitakut, roman, Prishtinë,

            Koha e gjarpinjve, roman, Prishtinë,

            Guri i mullirit, poezi, Shtëpia botues ULPI, Prishtinë 2013

            Hija e jetës, roman, Prishtinë 2013, Shtëpia botuese ULPI,

            Besa-Besë, Prishtinë 2014, Shtëpia botuese ULPI,

            Dasmë e ftohtë, tregime, Prishtinë 2014, Shtëpia botuese ULPI,

            Erërat e Kosovës, 95, Sh. B. ULPI, Prishtinë, 2014

KA SHKRIMTARË FILISTIN

1.

Të gjithë njerëzit

S’mund të bëhen poet

Askush s’mund të bëhet

Pohon një poet

Mbi vete s’e do askënd

Poeti poet

Sepse

Pesëdhjetë e dy rreziqe i kam kaluar

E rrezet e hënës më kanë shpëtuar

Por e njoh një poet

Që për një javë

Një libër me poezi ka shkruar

Adem Zaplluzha është poet

Në veçanti

129 vepra janë firmuar

Me emrin e tij

Ka shkrimtarë filistinë

Në shpirt dhe në zemër

Që askujt s’ia pranojnë punën

Se tjetri nuk është i aftë

Si unë

Veten në qiell

Janë hirrë     

2.

 Ademi erdhi nga Prizreni     

Erdhi në Kombinatin Kosova

Ishim themelues të grupit letrarë

Me punëtorë

Shqiptarë serbë e malazez

Ai edhe grupi letrar

Që Ademi kurrë s’u pajtua me

Tradhtarë!

Dhe, Ademi mbeti identitet në vete

Të tillë qenkan Ademat!

Adem, po më i madh se poet

Ai kurdoherë në jetë

E shkriu vetveten

Fjalës nuk i hyni në hak  

Trokiti nëpër shpirtra njerëzish 

Dyer e pragje

Dhe për befasi të mirë

I thuri 175.534 vargje

Në këtë det të fjalëve

Pati shpresë dhe durim

Dhe deri tani sa i shkruaj këto vargje

Më thanë se i ka shkruar

9.55o poezi

3.

E patën udhën

E jetës shumë të vështirë

Ta kapërcesh atë golgotë

Ta kapërcesh lumin me gingala

S’e pat lehtë as Ademi tjetër

T’i pyesësh Ademat

Kur kanë lindur

Ndodh se nuk kanë harruar

Kanë lindur për t’u flijuar

Për të tjerë

Me nder

4

Ata linden e jetuan

Jetojnë deri në vdekje

Vdekja u vjen me nder

E të shkruaj për Ademat

Për rrapet me rrema

T’i  bëj të mëdhenj

T’i ngriti në qiell

T’i bëj hënë e diell

Frikohem se i rrëzojnë degët e veta

Por, edhe nëse rrëzohen

Ademat kurrë nuk turpërohen

ADEAMAT

Kujdes, or vëlla

Mos shti dorë në ta

Gurrë e amshuar

Për frymëzime…

Se Ademat jetuan

Në të njëjtën

Strofkë të gjarpinjve

Në kohë të gjarpinjve

Dhe shpëtuan e menduan

Si të shpëtojmë ne

Or vëllezër

Me kaq pak

Adema

VOTRA

Fiket drita në dhomë

Udha  e kujtimeve ndriçohet

Digjen krandet e moteve

Në vatrën time

Hapet dera e shtëpisë

Për lajmëtarët e lirisë

Çelet dera e vjetër e kullës

Me  legjenda të  lashtësisë

 TRIMËRESHA E TROJEVE SHQIPTARE

 Shotë Galicës

Në sytë tu

Shoh kodrat e larta

Në duart tua të fuqishme

Shoh kullat e gurit

Damarët e jetës plot vuajtje

Shtrëngata nuk i tundi

Përqafimet zgjohen shtigjeve të jetës

Atje ku qenë ndaluar

Vetëm kur erdhe nuse me duvak

Pa pikë druajtje

U bëre urë e dashurisë

U përflake  në vallen e luftës

Me dashuri

Për liri

Atje ku flaka kapej për qielli

E s’shuhet kurrë

Në shkrepa të bardhë

Jehojnë  këngët për ty

Në tela të çiftelisë

Shotë Galicë nuse

Trimëreshë e trojeve shqiptare

MËKATET

Nëpër shekuj

Mëkatet e vjetra

Sjellin fatkeqësi të reja

Mëkatet

Mallkimet

Urimet

Prapë nëpër kohë mbesin

KËMBA E HUAJ

Po qe se e shkelë vëllain

Do të mbetesh nën këmbë të huaj

I huaj të ndjek

Hap pas hapi

Vrap pas vrapi

Të shkelë i huaji edhe varrezat

Kur i yti  plangprishës  i bëhet  krah

I huaji nëse të shkelë mbi varreza

Bari nuk del mbi to

Qeni i keq ta sjellë ujkun në vathë

Më tha Plaku

Kur do të shohim të vdekurit në ëndërr

Pa vaj në buzë

Fjala  e skalitur në muranë

Godet si rrufeja për së kthjellëti:

“Nënë, dorën tënde e desha

këmbën jo!”

Lutëm  që këmba e huaj 

Kurrë më të  mos na i shkelë varrezat

Moj, nënë