|
Një ndër krijimtaritë më të
lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku
bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor... shprehen
përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin
mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e
artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë,
edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë jetës.
Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së
hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në
shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha
sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si
një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më
zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi,
Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli,
Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të
përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit
të tij...
Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur,
ADEM ZAPLLUZHA,
që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më
gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me
këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë
shqiptare.
(www.sa-kra.ch)
Përgatiti:
Adem ZAPLLUZHA
ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE
HALIT
BATJARI
Hyrje
U
lind më 9/05/1946 ne fshatin Zgatar, Dragash. Katër klasë të fillores i ka
krye në tre fshatra të Opojës, ndërsa klasën e V-VIII në shkollë" M. Bakiu"
në Prizren. Gjimnazin e ka kryer po ashtu në Prizren. Ka studiuar në
Beograd. Në gjimnaz ka qenë aktiv në orët letrare. Ka punuar në Elektro-
Kosovë dhe kam shkrua poezi në gazetën me po të njëjtin emër. Me 2016 ka
botuar librin “Çdo ditë nga një kujtim shfletoj” - poezi. Ka në përgatitje
edhe një libër tjetër i cili së shpejti do ta sheh dritën e botimit.
NE PRITJE
...Pa gdhirë u zgjova i tramengur,
Porta e mbyllur priste ta hap dikush!
Errësirë që vret pa u hamendur,
Shiu i dendur,me lag si nen dush.
Hapa portën, s'ka njeri.
Po pres koha duhet te parakaloj
E armatosur deri në dhëmb,
Shpirti mu trembe.
Ajo kishte kalua pa u vërejte e lënduar nga armët e veta!
Edhe në errësirë s'u ndal sonte!
Nga gjumi i rënd këtë bote ta
Zgjonte...
Pritje je me ankth: "Hanibal ante portas"
Dikush bërtiti nga frika .
Porta s'do të hapet, dëgjohen hapat e rende!
Arriti dhembja në zemër si duket e zeze...nga Afrika !
NJE KAPTINE E JETES
Ne cilën kaptine të jetës,
Me thuaj, te te kërkoj ?
Pas murit ndarës të vdekjes !
Si mund te të përqafoj ?
Nese je ne boten e amshimit
Se do shkosh asnjëherë s'ma the,
Sot, unë ne buze të rrënimit,
Për vetmi u bëra pre...
Nëse je duke pushuar,
Ne parajsën me lule plot,
Hape zemrën për t'u bashkuar,
Nga gëzimi, të derdhi lot !
Nëse je në kaptinë të asaj bote,
Mbushur, pleq, plaka e rini,
Me mburr fytyra jote,
Me shton në zemër krenari...
DRITË ENGJËLLORE
Thesar i ruajtur brenda,shkronjat varg,
Lumëbardhi sot i gëzuar rrjedhës
Shpejtohet,
Drini i bardh te porta e pret,
Si çdo ditë përqafohet
Me pishtarin e vet.
Rrugën ia ndriçon,
Përshëndetje nga puset,shëndet
Rrapi legjende në shtrat Lumëbardhit me shpirt !
Rrënjët e kalasë antike, qyteti krenar,
Zgjohu pari, shëroni këto plage !
Pishtar në çdo cep, errësire kapluar,
Vjetërsi n'Cvilen,
Qytet i tjetërsuar, ndihma mungon...
Shkronjat vuajnë,qirinjtë po fiken,
Ardhmëria po lëkundet.
Margaritarët shpirtëror në horizontin e zymtë.
E lumja breshka me shtëpinë e vet?!
Ndihme s’kërkon, rrebeshi po afrohet.
Pishtarëve në këto ane drita po u zbehet...
TE LUTEM
Mos u trazo në shpirt nëse sonte s'do te vij,
Ditën e nesërme të lutem me pritë,
Muzg i errët në këtë shtëpi,
Do pres dielli sapo të shndritë.
Mos u rrëqeth nëse më sheh të kërrusur,
Kaluan ca vite e ne nuk u pamë,
Nën një hije të rënd gjithnjë isha strukur,
Jetën tonë të lumtur,përgjysmë na e ndanë.
Mos u trishto të lutem,
Nëse me sheh të pikëlluar,
Sonte do të ngutem,
Me të përqafuar.
Ne na ndajnë dy bota pak sa te çuditshme ,
Mua të gjorin dielli më djeg si me saç,
Ditë e natë të renda e shumë të mërzitshme,
Jeta më është rënduar,nuk përfundon me kaq.
Një ditë u nisa të të vizatoj,
Si mund të të gjeje në atë botë tjetër,
S'ke as telefon që të të kërkoj,
Nuk mund të ec,jam në moshë të vjetër.
Andaj u pendova, u ktheva në shtëpi,
Mora foton tende, pak sa të bisedoj,
Përballë me rrinte shoqja vetmi,
Nga e cila kurrë, nuk mund të shpëtoj.
TE QENDROJ PRANE
Sot në këtë ditë të bekuar,
Zgjohu,të lutem e më prit,
Nga ky muzg për të shpëtuar,
Falmi kësaj zemre një cik dritë.
Ti e heshtur por me buzagaz ,
Me shikon në këta sy të përlotur
Me thuaj vrerin, ku ta zbraz,
Me ngushëllo, dua të pëlcas...
Pranë më ke, asgjë s'më flet,
S'kam njeri, që të bisedoj,
Mungesa jote shume më vret,
Vetmia e rendë do me rrënoj!
Sot në këtë ditë të bekuar,
Po pres të ma thua një fjalë,
Unë, me këtë jetë të ngatruar,
Me thuaj: Si mund t'ja dalë...
Pranë me ke dhe të shqetësuar,
Zgjohu të lutem më përshëndet!
Shpirt e zemër në gurë të shndërruar,
Mungesa jote çdo ditë më vret!
Me fale...
Nuk erdha me të shqetësua,
Erdha sot ta shfryej këtë mallë,
Në këtë pranverë të lulëzuar,
Që zemrën ma kall.
E thura një kurore me lule vetëm për ty,
Do të lëshoj mbi varrin tënd të heshtur,
Muzg, errësirë çdo ditë në këta sy,
Më rëndon parreshtur...
Nga se s'ma the edhe një fjalë,
Do kthehem kokulur në shtëpi,
Duke të përkujtuar thellë me mall,
Duke u përballur
me të shkretën VETMI...
|
