Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

https://explorerunivers.albanianforum.net

HISTORI SPIRITUALE

Nuk më duhen gërshërët sepse gërshërët i ndajnë gjerat. Ndërsa një gjilpërë duhet, sepse gjilpëra i bashkon objektet. Unë predikoj dashuri. Të gjitha mësimet e mia kanë në themel dashurinë: t’i bashkosh objektet, t’u mësosh njerëzve bashkimin.

Një Guru ishte duke medituar pranë lumit kur një nxënës iu kishte afruar dhe para këmbëve ia kishte lëshuar dy gurë të çmuar në shenjë adhurimi dhe respekti të thellë.

Guru kishte çelë sytë, kishte kapë gurin e çmuar aq lehtë sa që guri i kishte rrëshqitur nga gishtërinjtë dhe ishte rrokullisur në lum.

I trishtuar, nxënësi përnjëherë kishe kërcyer në lum, por, edhe përkundër përpjekjeve nxënësi nuk kishte arritur ta gjej gurin e çmuar.

Në fund, plotësisht i rraskapitur dhe i dëshpëruar, kishte ndërprerë mësuesin në meditim dhe e kishte pyetur: “Mësues, ju e keni pare saktë se ku ka ra guri, më tregoni dhe unë prapë do të zhytem dhe do ta gjej?”

Guru e mori gurin tjetër, e hodhi në lum dhe i tha: “Pikërisht aty!”

Në shkretëtirën Siriane Satani po u thoshte dishepujve të tij:

"Qeniet njerëzore janë më të prirura tu bëjnë keq të tjerëve, se tu bëjnë mirë vetes"

Dhe, për ta demonstruar këtë që po thoshte, ai vendosi që ta testonte një njeri që jetonte aty afër.

"Kam ardhur te të realizoj një dëshirë," i thotë Satanai - "Por çfarëdo që të kërkosh ti, miku yt me i ngushtë do ta marrë dyfish."

Burri pasi u mendua për njëfarë kohe në fund tha: "Çfarëdo që të kërkoj unë, miku im do jetë gjithmonë më i kënaqur.

“Dëshira ime është të më bësh të verbër në njërin Sy!" – tha burri!

Byazid, një mistik sufi shkruan për jetën e tij:

Kur isha i ri mendoja, dhe i lutesha zotit: "Zot të lutem, më jep energji, kështu mund të ndryshoj të gjithë boten." Te gjithë më shikonin çuditshëm. Por unë isha revolucionar dhe doja të ndryshoja boten.

Kur u bëra pak më i pjekur po i thoja Zotit: “Jeta po më ikën nga duart. Ndoshta kam kërkuar shumë. Kam shkuar në gjysmën e jetesë sime dhe akoma s’kam ndryshuar asnjë njeri tjetër dhe bota është plot me njerëz.” E kështu i kërkova Zotit të më lerë ta ndryshoj familjen time.

Dhe me pas u bëra i moshuar. Kuptova që as familjen s’mund ta ndryshoj. “Kush jam unë ta ndryshoj familjen time? Nëse arrija ta ndryshoj veten time ishte e mjaftueshme.”

Ju luta Zotit: “Tani jam në rrugën e duhur. Te paktën më lejo të realizoj këtë dëshirë. Më lejo të ndryshoj veten time.”

Zoti u përgjigj: -Tani nuk ke më kohë. Duhet ta kishe shprehur në fillim këtë dëshirë. Atëherë e kishe një mundësi.

Njëherë një mbret shkon të takojë një mistik të njohur sufi, Faridin. Sapo e takon i dhuron një objekt të veçantë: një palë gërshërë të veçanta prej floriri dhe diamantesh. Një dhuratë shumë e çmuar. I prek këmbët Faridit, në shenjë respekti, dhe i dhuron gërshërët.

Faridi i mori, i pa njëherë, ja riktheu mbretit e i tha:

"Zotëri, shumë faleminderit për dhuratën tuaj. Është shumë e bukur, por komplet e padobishme për mua. Ndoshta një gjilpërë do të me duhej por gërshërët s’më bëjnë punë."

Mbreti i përgjigjet: "S’po të kuptoj, po të përdoresh gjilpërën, do të të duhen gërshërët gjithashtu."

Farid tha: "Po flas me metafora. Nuk më duhen gërshërët sepse gërshërët i ndajnë gjerat. Ndërsa një gjilpërë duhet, sepse gjilpëra i bashkon objektet. Unë predikoj dashuri. Të gjitha mësimet e mia kanë në themel dashurinë: t’i bashkosh objektet, t’u mësosh njerëzve bashkimin. Gërshërët janë të panevojshme, sepse ato i ndajnë njerëzit. Herën tjetër kur të vish një gjilpërë e zakonshme do të funksionojë."

Një ditë Buda po meditonte i vetëm në natyrë. Në ato momente një burrë kalon aty pranë. Ai ishte i humbur, i lodhur dhe i uritur. Sapo pa Budën aq të qetë dhe që nuk po lëvizte, u be menjëherë shumë i egërsuar. Fillojë ta shante dhe ta mallkonte Budën duke menduar se Buda do t’i hapte sytë t’i përgjigjej. Por gjithsesi, Buda s’po lëvizte!

Përsëri burri bërtiti dhe e ofendoi. Përsëri Buda nuk po lëvizte. Më pas e shkundi Budën, e shtyu derisa e zgjoi dhe i tha:

"Po të shaja pak me parë; thuaj ndonjë përgjigje."

Buda i përgjigjet: "Nuk po shqetësohesha për atë që po më thoje"

"Por ti po i dëgjoje shumë mirë, perse nuk më ktheve përgjigje?" -pyet sërish ai.

"Fjalët e tua janë të kota, perse duhet t’i dëgjoja?"

Burri u acarua më shumë.

"E meqenëse unë nuk u dhashë rëndësi, fjalët janë ende me ty." Përgjigjet Buda.

"E pse kështu?" Pyeti ai i habitur.

Buda më pas nxori një monedhe nga xhepi dhe i tha: "Nëse ti do t’ja jepje këtë monedhën ndokujt, çfarë ndodh nëse ai nuk e pranon? Paratë mbeten ende tek ti!"

Na ishte njëherë një burrë i varfër i cili ishte punësuar të kujdesej për lopët e një të pasuri. Një ditë burri takon një mësues. I çuditur nga qetësia e tij, dashuria dhe natyra e gëzuar e mësuesit e pyet se çfarë duhet të bëjë ai për të arritur të njëjtin nivel zhvillimi.

Mësuesi mundohet t’i shpjegojë por e kupton që burri i paarsimuar e kishte të pamundur të kuptojë ndonjë nga pikat e tij të filozofisë, madje nuk kujtonte dot as mantren Om, paçka se ja përsëriste herë pas here.

Mësuesi i durueshëm e pyeti: "Me sa po shoh ti je një njeri shumë i devotshëm në qëllimin tënd për të qenë i lumtur, por nuk ke shumë informacion, ke pak probleme në të kujtuarin e të dhënave. Çfarë di ti më shumë në jetë?"

"Mësues, ajo që di unë të bëj më se miri është të kujdesem për lopët. Gjatë gjithë jetës jam kujdesur për lopët, i kam mbajtur ato të lumtura, i kam ushqyer i kam pastruar."

Mësuesi buzëqeshi dhe tha: "Atëherë duhet ta dish si bën lopa?"

"Po sigurisht, lopa bën moo"

"Sigurisht që po. - u përgjigj mësuesi. Dhe meqenëse atë tingull e njeh mirë, ai do të jetë mantra jote. Ne vazhdim, thjesht duhet te besh moo dhe do e kuptosh që nuk po vuan më dhe do të mbushesh me bekim."

Qe nga ai moment, sa herë që fshatari i dërgonte lopët t’i kulloste bënte moo. Kur i milte lopët bënte moo... Me vonë, vibrimi i kësaj mantre, beri efekt dhe ai jetoi i lumtur dhe i gëzuar përgjithmonë.

Një murg Zen kaloi 10 vite të jetës se tij duke medituar në përpjekje për të gjetur të vërtetën. Kur po lutej një pasdite një majmune u afrua aty pranë. Murgu u përpoq të përqendrohej por majmuni u afrua edhe më shumë dhe i hipi mbi sandale.

"Dreq majmuni" -tha murgu, -"perse erdhe të më prishesh lutjen"

"Kam uri" -ja ktheu majmuni.

"Ik andej, po më prish bisedën time me zotin"

"E si mund te flasësh ti me zotin, kur nuk mund të flasësh as me krijesa kaq të përulura si unë?- ia kthen majmuni.

Murgu i kërkoi falje dhe u ndje i turpëruar.

Një herë, një djalë i ri (student) iu afrua mësuesit të tij e i tha: "Unë kam frikë vdekjen. Si mund të shpëtoj nga kjo frikë ? "

Njeriu i vjetër u përgjigj: "Kur ju do të huazoni një monedhë, a jeni të frikësuar për ta dhënë atë përsëri më vonë?"

"Natyrisht se jo" -u përgjigj me habi studenti! “Por çfarë ka te bëjë me frikën time?”

Mësues kapi një pjesë të vogël të dheut nga toka dhe vazhdoi: "Ju e keni marr trupin tuaj me borxh, me kthimin të kërkuar. Dhe çdo kafshim i bukës që ju keni bërë, çdo gllënjkë uji që ju kini pirë, juve ju vë nga një detyrim. Kjo na bën vazhdimisht të mendojmë rreth këtij kreditori. Ajo është duke ju tërhequr gjithnjë poshtë saj. Dhe në fund të fundit, ajo do t’ju tërheq poshtë duke mos ju lënë asnjë mbetje në sipërfaqe."

Mësuesi, dheun që e mbante në dorë e hodhi ne ajër! Ende pa rene në tok dheu, plaku shtoi: "Pa mare parasysh se sa lart do të shkoni, se sa gjatë do të fluturoni, ju përsëri do të duhet që të bini poshtë në tokë. Dhe për t’u përballur me friken e rënies në tokë është shumë lehtë: duke menduar si mjeshtër i trupit tënd, duke e kontrolluar atë në çdo aspekt e duke menduar se ju, atë trup, e keni vetëm si një qiramarrës.

Dhe duke e pasur parasysh, që ju nuk e keni një afat të caktuar për atë qira, ju duhet të jeni të kujdesshëm pasi ajo qira mundet të përfundoj në çdo kohë!

Ne, të gjithë ne këtë botë, jemi kreditor dhe të gjithë e dimë se një ditë doemos do ta paguajmë këtë, pra, më trego ka ndonjë arsye këtu për frikë?!"

Djali buzëqeshi dhe iku.

Ishin dy engjëj që jetonin në qiell. Njeri prej tyre gjithmonë rrinte, ndërsa engjëlli tjetër ishte gjithmonë në lëvizje, duke udhëtuar nëpër hapësirën e krijuar nga Zoti.

Engjëlli, që gjithmonë ishte duke pushuar e pyeti engjëllin tjetër:

-Pse ti gjithmonë je duke fluturuar (udhëtuar) këtej-andej ?

Engjëlli udhëtar u përgjigj:

-Unë jam duke i bartur mesazhet e njerëzve deri tek Zoti të cilat fillojnë me këto fjale:

"I dashuri Zot më ndihmo ...."

E pastaj iu drejtua engjëllit tjetër e po i thotë: - Po ti pse gjithmonë, gjatë gjithë kohës, rri ulur e shtrirë duke pushuar?

Engjëlli që pushonte ia ktheu:

-Edhe unë duhet që të bart mesazhe deri tek Zoti të cilët fillon me këto fjalë:

"Te falëmnderit shumë Zot..."

Një njeri shumë i varfër jetonte i lumtur me gruan e tij, pavarësisht nga vështirësitë e tyre financiare.

Një ditë, gruaja e tij i cili kishte flokë shumë të gjata i kërkoi atij për t’ia blerë një krehër për flokët e saj. Ajo donte që flokët t’i rriteshin mirë dhe t’i mbante të krehura.

Burri u ndje ngushtë pasi ai e donte shumë gruan e tij, por duhej t’i thoshte jo.

Ai i shpjegoi se nuk kishte para të mjaftueshme as për të rregulluar një rrip ore që ai sapo e kishte prishur.

Duke u përpjekur shumë për të buzëqeshur, ajo tundi kokën dhe nuk këmbënguli në kërkesën e saj.

Të nesërmen, kur burri shkoi të punonte, e shiti orën e tij për një çmim shumtë të ulët dhe me ato para i bleu gruas së tij një krehër të bukur.

Kur u kthye në mbrëmje, ishte shumë i emocionuar dhe priste ta befasonte gruan me krehrin e saj te ri.

Por ai u habit kur pa gruan e tij me flokët e prera shkurt!

Ajo kishte shitur flokët e saj dhe kishte blere një orë të re për burrin.

Loti rrodhi në të njëjtën kohë nga sytë e tyre si mesazh i një dashurie të pastër shpirtërore e hyjnore.