Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Vlora BANUSHAJ

            "IMAGJINATA V"

            8 mars...

           E tash unë do ta shumëzojë këtë, nga kjo dhuratë unë do t'i bëjë dikujt një dhuratë, nga kjo ndjesi që e kam marrë unë do ta transmetoj tek tjetri... pse mos të zgjatet ky zinxhir i dhurimit, pse  të mos e gëzojmë dikë me një fjalë të ngrohtë, të ëmbël, me një buzëqeshje të çiltër, me një lule, me një letër, pse? kur me këto vetëm rritemi...

            Duke ecur rrugës në dorë e mbaja një lule, një lule të bukur, me ngjyrë jashtëzakonisht të bukur, që herë-herë e ndjeja atë aromën që vetëm një lule mund të ta dhurojë dhe, sa më shumë e ndjeja aq më shumë shtohej etja ime për atë aromë. E mora si dhuratë, bashkë me lulen, bukurinë, aromën  e saj. E mora edhe ndjenjën e pastër të miqësisë, e mora edhe ndjenjën e kujdesit, e mora edhe një buzëqeshje që u përhapë e erdhi edhe tek unë... M'u dukë se unë dhe ajo lule ishim miqësuar moti, sepse atë e kam kudo të vizatuar në librat, fletoret, letrat që më rrethojnë.          

            Eh, duke ecur mu kujtua një dhuratë tjetër... Që sa kohë unë dhe një “dhuratë” rrimë të heshtura. Duket sikur ndërmjet nesh e kemi lidhur një marrëveshje dhe atë pa fjalë, pa shkronja, pa obligime dhe të drejta të dyanshme, pa nënshkrime, mirëpo prodhon efekte të vlefshme. Heshtja këtu flet më së shumti. Ajo është dëshmitare, ajo e vulos këtë. Por, kjo gjuhë e heshtjes funksionon vetëm në mes nesh. Sa mirë që kuptohemi! Sikur të ekzistonte ky mirëkuptim në të gjitha marrëdhëniet në mes të njerëzve, sa mirë do të ishte...sa ndjesi të mira që do të merrnim dhe të jepnim.

            Sa herë që ndalem dhe e shikoj ashtu në heshtje, më bëhet sikur e dëgjoj një zë të harruar, e ndjej një thirrje nga brenda, e ndjej një frymëmarrje, e dëgjoj një fjalë të pathënë, e kam të gatshme atë pikëpyetjen, atë pyetjen pa përgjigje…dhe në mesin e saj e shoh të formësuar, e të vizatuar një pikëpyetje edhe më të madhe!!!

            Në atë tabelë, në atë dërrasë  i shohë të derdhën ngjyra të zbehta vjeshte. E ndjej se si lehtë gjethet e zverdhura heshtazi bijën një nga një, një shushurimë, një puhi e lehtë ere i lëkund edhe ato pak gjethe që kanë mbetur në degë. Një qiell me plot re e vranësira, një vetëtimë shkreptinë për ta zbardhur e errësuar njëkohësisht këtë imazh, dhe papritmas, disa pika shiu ranë për ta përzier këtë pamje e për ta humb kuptimin e saj! E pas kësaj ngjyrën nuk mund t’ia definoj, dhe kështu pamjet vazhdojnë të ndërrohen - pas kësaj vjeshte vije një vjeshtë tjetër… E unë me një shikim herë të mjegulluar e herë të kristaltë, prapë dalë jashtë përmbajtjes së asaj dhurate, dalë ashtu shpejt e krejt spontanisht, ashtu siç më iku ajo përmbajtje e asaj vjeshte e mbetur me titull "Vjeshtë e artë, vetëm në Imagjinatën V". Këtu iku edhe një shkronjë....dhe dalë në kornizat e saj, dalë në motivin e dhurimit. Dua të depërtoj, të zhytem në spektrin e ngjyrave të atij emocioni, mundohem ta ndjej, pa i përzier. Dua t'i lë ashtu, krejt natyrshëm si janë derdhur, dhe mundohem brenda vetes t’i gjej ato ngjyra me ato nuanca, por, ato tek unë mungojnë, kanë ikur apo nuk kanë ekzistuar kurrë. Për mua kjo është e panjohur…të paktën për vetëdijen time! Ndoshta ndërdija thotë diç tjetër?!!!

            Pse jam kaq e lidhur dhe kaq e heshtur me këtë dhuratë? Në një anë e lidhur e në anën tjetër nuk i ofroj bashkëpunim asaj! Çfarë kontrasti është ky që paraqitet? Interesant, sikurse edhe jeta që është shumë interesante, enigmatike në kthesat e saj dhe e ndërlikuar. Pikërisht këtu unë është dashtë t’i vendos ngjyrat e zemrës - energjinë pozitive ta transmetoj nga thellësitë e saj. T'i heq ato kornizat, ato rrethojat e ato ngjyra t’i ngjyej në paletën e shpirtit tim, t’i përziej e t’i kombinoj me llojllojshmërinë e ndjenjave, ta harkoj ylberin e ndjesive më fisnike. Aty është dashtë ta gërshetoj mallin e nostalgjinë, dhembjen e gëzimin... me brushën time t'i kapë skajshmëritë e  t’i ofrojë e t’i shkrij, e të formësojnë një mes të butë, të ngrohtë. Të zbres nga lartësia drejt shkallëve të realitetit. Ta pranoj e ta pikturoj aktualen ashtu siç ishte në tërësi, pa zbukurime, pa shkëputje, pa ndarje, pa distancë...

            Sa afër kemi qenë unë e ajo dhuratë, e sa të zbrazët kemi mbetur për shumë kohë - unë pa fjalë e ajo pa ngjyra. Krijimi ka mbetur pezull në hapësirë duke u lëkundur nëpër retë e imagjinatës... Apo mos ndoshta është dashtë ta pikturojë urën me të cilën do t’i lidhë dy kohë - atë të kaluarën dhe këtë të tashmen? Por, është bërë një shkëputje. Diçka ka ra, është shkëputë, ka ndodhë një ndërprerje dhe  nuk kam arrit tek e ardhmja. E tash jam këtu, këtu dhe tash. E nga kjo e tashme, ndoshta edhe unë do ta bëjë një dhuratë. Sot kam marrë brushën, letrën, ngjyrat, vullnetin. I kam bërë ftesë imagjinatës sime kreative dhe ajo më është përgjigjur, dhe me ardhjen e saj, jam mbështetur duke i hedhë ngjyrat aty, aty ku fillon të rrjedhë energjia ime, aty ku derdhet gëzimi, entuziazmi, malli, shqetësimi, trazimi… Me këto ngjyra i jap fund “pushimit tim të dhunshëm”, i kthehem prapë dashurisë sime shpirtërore. Sot brushë prapë t’u kam kthyer; sot tabelë prapë t’u kam kthyer; sot ngjyra prapë do t'ju kombinoj, nuk do të t'ju lë të ndara ashtu siç keni ndenjur deri me sot, sepse me "shoqërimin tuaj", duke u shoqëruar e ngjyrat e jetës, ato të hapurat do t'i tretin edhe ato ngjyrat më të zymta që janë, do t'i japin shkëlqim edhe atij cepi që ka mbetur me ngjyrë paksa me të errët...

            E tash unë do ta shumëzojë këtë, nga kjo dhuratë unë do t'i bëjë dikujt një dhuratë, nga kjo ndjesi që e kam marrë unë do ta transmetoj tek tjetri... pse mos të zgjatet ky zinxhir i dhurimit, pse  të mos e gëzojmë dikë me një fjalë të ngrohtë, të ëmbël, me një buzëqeshje të çiltër, me një lule, me një letër, pse? kur me këto vetëm rritemi...

 (Autorja është juriste e diplomuar)