Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Nijazi RAMADANI

IMAZHI I NGRIRË

Roman

Romanin e autorit Nijazi Ramadani "Imazhi i ngrirë", mund ta shkarkoni falas në sektorin

„Literaturë“

            Në vorbullën e sapongritur në qiell moti në Malazezë, pahitej hëpërhë sikur laraskë apo korbi zi. Korbi i zi me krra-krra vringëllonte si teh shpate mbi Muranë e nëpër kataraktet e Bjeshkës së Gorenit. Aty ishte sjellë e pështjellë një kob i zi nëpër tokë e më pastaj ishte shpërndarë në qiell. Gjithandej flakërimë dhe murmurimë. Atje tek Qoftëlargu që nuk i dihej fija as hija, kishte nisur të rrokullisej lëmsh i mbështjellë me fosile të muranës dhe assesi nuk i dihet ku mund të përfundonte me tërë ato spirale rrathë-rrathë e të dredhur pas atij rrebeshi që po kërcënonte mes rrymimeve të shtrëngatës që vrante e kthjellte mbi atë nënqiell. Ndonëse prej andej miklonin si haber pikat e shiut dhe kokrrat e breshrit, godasin si qukapiku mbi drunj. Ato, duke u përplasur, godasin pjerrët në xhamat e parmakëve të shtëpive të dritarës mbi Lumnajë.

            - Hata, hata e madhe! - janë përbiruar zëra të përhumbura në mishmashin e Ballkanit.

            Në shtatë kat mbi dhe, shtatë kat nën te po e ndienin gjëmimin! Gojëkëqij si kukuvajkë e kasnec, plëngprishës, ndjellakeqes... dalldisnin e murmurisnin e sa përhiheshin e turreshin, tmerroheshin e tmerronin për të mos thënë edhe pëshurreshin përpjetë nga tmerri i pavërejtur fare, sepse edhe vetë atyre po u binte fytyrës pa kurrfarë perde! Mirëpo, edhe përflisnin pa ia ndarë për gjithë çfarë ndodhte për atë marrinë e qitur, për një bedat të ri në katund të vjetër.

            Hëpërhë aty çohet peshë një mendje e rrakatur, sa për t’ua prishur rehatinë dhe pa i vënë re përplasjeve prapa perdeve të përdredhura nga stuhia e shiut dhe breshërit, kokërriz që ishte shkrehur me të goditur pikat pa rrufepritës e që përcjellja i vinte pas me vetëtimë e murmurimë. Ndonëse, siç ishte pritur, si puhizë e lehtë, pas gjithë asaj vape me diellin që përcëllonte mbi kokë piqte sikur t’i vihej saçi mbi kokë, në këtë zallamahi nuk e kishte mbajtur askush në mend të kishte rënë kokrra sa grushti, pa i bërë derman, ndonjëherë apo hiç, të lumit Zot, i cili i kishte falë, ndonëse, përmendeshin si shenja të para të kiametit. Mirëpo, kjo hata e madhe në rrethinën e Rrezartës nuk do mbetet me kaq, ku si për kob, atë ditë të shtunë tregu, kishin rënë në qytezë të gjithë burrat e Qahisë. Shtëpitë u kishin mbetur në fëmijë, pleq dhe gra. Mbi divan, fërfëllimë, sa ora i qitën ato pak enë që kishin në magje: fund, hollojë dhe i rrakatën duke rropatur ato sende që kishin nëpër duar, sikur i rrotullonin sitat e sofrat ... Dhe, më pas si për inat dhe fare anash tyre, i përshkonin pikat e shiut të përziera me breshër me sa fuqi që i kishte sjellë era, shembeshin mbi gjelbërimin e njomë të asaj vere në Muranë dhe goditnin çfarëdo që ndeshej me to sikur të ishin topa bore të kristalta. Oshëtima të tyre i bënin mendjet të kriseshin, t’i mbyllnin sytë e veshët e ndonjë të vetmuari që kishte mbetur për t’u strehuar në ndonjë strehë teneqeje të avllisë. Ata që ua kishin frikën rrufesë goditëse kishin ngelur në pikë të rogës, të mbërthyer nën mëshirën e Zotit. Mbi ta binin kokrrat e breshërit që tingëllonin si në ndonjë shalqi të papjekur. Kokores pa ndërprerë bie breshëri sixhim, duke i kërcyer e rrotulluar kokrrat nën frymën e nxehtë të dheut që ngjiteshin njëra mbi tjetrën, sikur të ishin kristale prej stalagmiteve të bëra shtatë kat nën dhe. Në fërkimet e tyre mes currilit të shiut, si gati topthat e kokrrimta të borës, si për magji e habi, lidhen dy koka të ngjitura binj-ake në kokat e mëdha. Më pas falltaret e shehut po pëshp-ëritnin pa ia ndarë, ndërsa plakat kukurisin sikur pulat e Dudisë, por edhe gratë e shastisura, të cilat kishin hedhur nga një maramë në kokë, duke i folur njëra-tjetrës për li-dhje me bëmat e ndonjë grua të përdalë, për ndonjë kopil...

            - Ko-ku…ko-ku!... mëkat, mëkat një e përdalë të na e bëjë këtë kiamet!-i shushuritnin njëra tjetrës si për bela.

            - Një e marrë e paska hedhur kopilin e vdekur përmbi dhe! - i thoshin njëra-tjetrës vesh më vesh, për të mos i hetuar kush, duke iu përgjëruar hyjnores së shenjtë për t’ua falur mëkatet. Dhe, derisa ta mbulojë shiu e breshëri me gurë e dhe, atë rezilin e tyre, nuk do të prajë shiu as breshëri! - i dëftonte tjetra si nëpër dhëmbë.

            - E marroftë Zoti, e marroftë !... Si ka mundur ta bëjë këtë marrëzirë! - ia kthente tjetra shoqes duke belbëzuar.

            - Mëkat, mëkat një e përdalë të na e bëjë këtë kiamet në Muranë! - i thoshte nëna Hide që kishte qëlluar të jetë afër Dudisë.

            Mirëpo, edhe pas shtrëngatës në Muranë, njerëzit kanë shtuar masat e rrepta që mos të dëmtohet gjithë ai bereqet, që atë verë ishte bërë deti si për kob.

            - O Zot, ruana nga të ligat!- ia tha nënë Hidja, kunatës së vetë, Dudisë.

            - Hiqmani atë zallamahi që ka mbetur mbi kokat e goditura në Muranë! - u thoshte          Bylykbashi sejmenëve, duke i shtuar radhët e tyre që të mos ketë rast përdhunimi, sepse jeta jashtë kurorës sjell kopilë.

            Pjesë nga romani "Imazhi i ngrirë"