Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Vlora BANUSHAJ

            JETOJ NË DY KOHË!

           Ata nuk janë si unë që jetoj në dy kohë, ata jetojnë vetëm në këtë të dytën, nuk e njohin këtë të parën. E shihni unë kam më shumë “përparësi” se sa ata!!! Vetëm për një çast unë kapërcej kufirin nga kjo kohë në atë kohë, dhe nuk ndeshëm me ndonjë tendosje emocionale dhe nervore, sepse unë jam një sfiduese e territ edhe pse të gjithë jetojmë në shekullin 21.

            Për një çast ndalet gjithçka! Pushon televizioni, ndalet muzika, ndërpritet biseda, fjalia mbetet në gjysmë e shkruar edhe pse e formuluar e tëra në mendje! Mbetet pezull! Bie heshtja! U ndal rryma! Kjo fjali kaq shumë e përsëritur në ditë. Dritën e zëvendëson terri. Këtu tek ne mirë janë të koordinuara këto dy kontraste dhe të duket sikur e kanë arritur një lloj kompromisi këto të dyja; dritë-terr-pastaj terr-dritë, kështu e kanë orarin, herë drita në favor e herë terri. Sikur këto të dyja bëjnë gara, ashtu tingëllon 4 me 2, 4 me 1.!

            Në media është kjo fjali  tani e përditshme. Ajo dëgjohet dhe lexohet, madje pyetja e përditshme sa më sa është sot? Eh, tani kur shkruaj unë, qiriu është ai i cili mundohet të shpërndajë dritë në dhomë! Tani kur shkruaj terri është frymëzim, me fat apo i pafat, nuk ka ndonjë rëndësi, unë dua të shkruaj…E pra, e shikoni se edhe terri i ka ca “përparësi”?! Gjumi më thërret, por unë nuk dua ta kaloj këtë kohë në gjumë, unë dua ta largoj këtë terr nga ambicia, nga mendja, nga puna, unë nuk dua të rri, edhe pse terri ndjellë kotësi, pasivitet edhe pse terri imponon paralizim, bllokim. Unë dua ta hedhë ndonjë shkronjë në letër me laps, e kur të vije drita do t’i arkivoj në kompjuter,  e do t’i gdhend ngadalë. Këto që i shkruaj në terr t’i qes në dritë - dua edhe nga terri të qes diçka!!!

            Tanimë, unë jam mësuar ta kaloj kohën e ulur pranë qiriut, ta shikoj siluetën time në mur si shtrihet, t’i shikoj fytyrat e zbehta nën ndriçimin e qiriut, t’i dëgjoj tik-taket e orës, të cilat nuk ndalën as edhe për një moment, madje edhe kur ndalet rryma ata vazhdojnë të ecin duke i bërë sfidë territ-dritës-territ.

            Ajo qe më kënaq mua është edhe hëna, ajo disi më dhuron kënaqësi sa herë që e shikoj duke lëshuar ndriçim në këto net. Më duket sikur donë t'i ndihmoj qiriut ta ndriçoj edhe pjesën e pandriçuar të dhomës...ashtu më duket mua sa herë që e shikoj në këto net pa rrymë e që më duket sikur nuk kanë fund kurrë!!! Por, është shumë për t’u habitur se pse orët që rrjedhin në terr e kanë ritmin më të ngadalësuar apo kështu na duket neve?! Jam mësuar ta ndjej heshtjen, ta ndjej frymëmarrjen time në këtë terr qe ta zë frymën ndonjëherë në dhomën gjysmë të ndriçuar. Por, as zhurma e agregatëve që depërton nga jashtë nuk më pengon shumë sepse ajo ka kaluar rutinë përditshmërie, është bërë pjesë e pashmangshme e jetës sonë, jam mësuar t’i dëgjoj…

            Eh, unë kam qenë “me fat”. Jam e lindur në një shekull por e kam arritur edhe shekullin tjetër! Tani po i jetoj dy kohë, njëkohësisht atë të  dritës dhe të territ …..të cilën kohë vendet tjera që moti e kanë harruar sepse ajo është vetëm një pjesë e së kaluarës së tyre…Euuu për pak harrova ta them edhe këtë: se terri më provokon edhe dëshirën që t’i shfletoj faqet e kohës, më sjellë shumë kujtime, më kthen prapa në kohë, pra mendja ime merr krahët nëpër kohë, kthehet apo rikthehet për të satën here në atë kohën e luftës, në terr, por atëherë ishte luftë!!! Dhe terri sigurisht se nuk ishte diçka e papritur - sepse ishte luftë. Dhe duke shkruar e duke shfletuar faqet e kohës në mendje…për një çast ndriçohet çdo gjë përreth: ndezët TV-ja, fillon muzika, ndezët kompjuteri, por fjalia nuk vazhdon aty ku është ndërprerë. As biseda nuk vazhdon aty ku është ndërprerë…Pushon zhurma e agregateve. Erdhi rryma! Atëherë qiriu shuhet, sepse kaloi koha e tij e "sundimit" apo e "veprimit", s’paku për disa orë!!!

            Në kompjuter më presin shumë miq në botën e internetit. Ata janë mësuar që unë t’i lë bisedat, mendimet e pathëna. T’i lë në gjysmë e të “ik”, jo më dëshirën time. Ata nuk janë si unë që jetoj në dy kohë, ata jetojnë vetëm në këtë të dytën, nuk e njohin këtë të parën. E shihni unë kam më shumë “përparësi” se sa ata!!! Vetëm për një çast unë kapërcej kufirin nga kjo kohë në atë kohë, dhe nuk ndeshëm me ndonjë tendosje emocionale dhe nervore, sepse unë jam një sfiduese e territ edhe pse të gjithë jetojmë në shekullin 21.

            Madje forca ime shpirtërore është e kalitur, ajo është me mburoja të çelikta, nuk ka valë jete që do ta përplasin!

            Unë kam dritë në shpirt edhe kur terrin e kam afër, përreth…kudo, unë kam qetësi në shpirt edhe kur më rrethon zhurma...