Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

JETON KELMENDI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

JETON KELMENDI

             Hyrje

            Jeton Kelmendi, poet, dramaturg dhe publicist, lindi më 1978 në Pejë.

            Shkollën fillore dhe të mesmen i kreu në vendlindje, studimet për Komunikim Masiv në Prishtinë, ndërsa studimet post-diplomike në ULB- Universitetin e Brukselit (Politikat ndërkombëtare dhe çështjet e sigurisë).

            Vite me radhë shkroi dhe botoi poezi, prozë, ese dhe tregime. Është bashkëpunëtor i shumë mediave, shqiptare e të huaja, ku trajton çështjet të ndryshme kulturore dhe politike, sidomos që kanë të bëjnë me raportet ndërkombëtare. Si emër Jeton Kelmendi u bë i njohur për lexuesin në Kosovë me përmbledhjen e parë me poezi “Shekulli i premtimeve”, të botuar më 1999. Në vijim botoi edhe një serë librash të tjera. Poezitë e tij u përkthyen në më shumë se 22 gjuhë të huaja, u botuan në disa antologji ndërkombëtare. Është njëri nder poetet më të përkthyer shqiptar. Ai është përfaqësues i denjë i poezisë moderne shqiptare është thënë nga kritika letrare.

            Kelmendi është anëtar i disa klubeve ndërkombëtare të poetëve dhe bashkëpunon me disa revista letrare e kulturore, sidomos në gjuhët angleze, franceze dhe rumune. Qenësia e punës së tij në fushën e artit letrar është kujdesi që i kushton të shprehurit poetik, shtjellimit modern të tekstit dhe thellësisë së mesazhit.

            Në krijimtarinë e tij veçohet sidomos lirika e dashurisë dhe vargu eliptik i ndërthurur me metafora dhe simbole artistike. Është veteran i luftës që bëri UÇK-ja më 1998 -1999. Ka marrë shumë mirënjohje dhe çmime ndërkombëtare dhe kombëtare.  Aktualisht punon dhe jeton në Bruksel.

            Tituj të veprave:

            Shekulli i Premtimeve, 1999, poezi

            Përtej Heshtjes, 2002, poezi

            Në qoftë mesditë, 2004, poezi

            Më fal pak Atdhe, 2005, poezi

            Ku shkojnë ardhjet, 2007, poezi

            Zonja Fjalë, 2007, dramë

            Erdhe për gjurmë të erës,2008, poezi

            Koha kur të ketë kohë,2009, poezi

            Rrugëtimi i mendimeve,2010, poezi

            EU mission in Kosova after its Independence, 2010, SHBA

            Misionet NATO-s dhe BE-së, kooperuese apo konkurruese 2012 politikë SHBA

            Kohë e keqe për dijen 2012, publicistikë

PËRTEJ VETVETES JETONTE

 

Tani ka ardhur tek vetvetja dhe jeton me engjëjt
(Nënës Terezë)

Sa vjet kaluan
Nga një shkuarje e madhe
Përtej vetes jetonte një mrekulli Albanika
Me dy shpirtra
Njërin për zotin tjetrin për njerëzimin

Ishte pak Gonxhe, pak Kalkutë
Më shumë Albanika e më shumë dritë
Njerëzimit
Lutej dhe bëhej vetë
Lutja

Ilirika
Nëna jonë Terezë
Me 1978 paqja të ra në emër
At vjet nëno
Unë erdha në ketë botë
Tash
Kur më duhet krenaria
Shkoj në Krujë te Kastriotët
E i thërras Gjergjit
Kur më duhet një yll
Universi
Dal në Kodër të Diellit
I bëj zë Rugovës
Nëna jonë Terezë
Me lutjen tënde kam rënë e jam
Zgjuar
Dardan
Engjëjt që jetojnë në qiell
Buzëqeshën dhe pritën
Shkuarjen tënde
Të madhe
Sa vjet u bënë
Dhe atdheu po bëhet gati
Për një ditë tjetër
Albanika
Vazhdo lutu për njerëzimin
Jetimët tu
Për tokën e shtrenjtë
Që i thonë
ILIRI

Kaluan sa mote
Që shkove
Këndej po vijnë do tjerë
Gonxhe
“E di një fjalë prej guri”
E mësova n’Shkrel
Edhe një pallat ëndrrash e kam diku
Tha Kadare
E tash
Bekoj edhe gjurmët e Prekazit
E të Gllogjanit
Ato zhgjëndrra i pamë me sy
Ati ynë në qiell
Na shikon me simpati

Thuaje edhe një fjalë
Shqip
Zoti e bekoftë Arbërinë
Ndize një kandil
Ndriçoje atdheun
Ilirikase
Kjo është e para
Çdokush e din
Nënë ti je vetë drita

Shkuarja nuk është e lakmueshme
Për kurrkënd
Veç kur shkohet si ti nënë
Është shkuarje e mrekullueshme

Edhe Jezusi dinte për albanët
Po moti i keq na pat marrë
E çka t’i bësh fatit t’zi
Fqinjët na qëlluan të tillë

Përtej vetes ke jetuar
Dhe tani ke ardhur po jeton në vetveten
Përjetësi
Bashkë me engjëjt

Të ardhmen tonë të nesërme
Sillna sot

Lutu bre Nënë edhe një herë
Se dhjetori m’ka frikësuar
E nuk di çka po më shohin sytë

Më bëhet se të ftohtit të Dardanisë
Po i vonohet pranvera
Dardanika
Mos harro edhe katër pjesë
T’ndara
Nënë, ti je emri ynë që shndrit në qiell
E tokë

PASION

Është e çuditshme se si

Gjithmonë

Shkuarjet e kanë një të veten tjetër

Pastaj

E ne s’dimë ku shkojnë

Ato

Mëllenjat e gjakut ndezin

Çka thonë

Kur drita i përzien

Kufijtë

As fjalë s’bëhet për ritet

As skenar për lojë

Tek ti banon një mendim imi

Si era malin

Dëgjoj hapat e tu

Si vjen si më i madhi qejf

Hej

Kur e ke at mbërritje

At stacionin e zbritjes

Ku me të pritë një minutë imi

E koha fillon të ecën

Ndryshe

Atëherë nis jeta

PSE MA MBAN MINUTËN TIM

Tani

Është diçka e imja e jotja

E sotit

E kush e di kah e ka rrugën

Kah e frynë fryma

Është shfaqur diku si pikë çuditëse

Herëve tjera

I kishte dalë vetes dore dhe i binte rrotull

Ardhjes e shkuarjes

Tani

Është diku tek unë diku

Tek ti

Po ku ta takojmë ndërmjet dy mureve

Të katër syve

Ka nis me marrë frymë

Zemërimi

Ardhjet po janë të vona

Pse ma mbanë minutën time

Tani

Po të pres ty edhe veten

Ku ta di unë

Kur i vinë shkuarjet minutës sime

DASHURI MËSOMË SI ME DASHTË

Kam vrapuar

Ditë e natë nëpër vite e dekada

Jetës sime

Dhe luajtur kam bukur shumë me të

E shpesh hile m’ka bërë

Krejt vonë diku

E kam marr vesh po nejse ma

Henes

Tash më ka ra ndërmend diçka

E unë po matem me veten

Kam veç një gjë me t’u drejtua

Dashuri

Mësomë si me dashtë

Se mendja ma merr nuk a vonë

Vonë s’është kurrë

Thonë

Po unë nuk i besoj ma kësaj

Të besoj ty si fëmija përrallës

Mësomë

Ama

Si me dashtë

Jo m’u dashurua

Edhe nëna

Më pat mësuar si me ec

Po krejt jeta m’shkoi vrap

Vrap

Njëherë dej u rrita

Vrap

Me u kthye prej maleve

Aiii

Sa rruga deri te ti sonte

Mësomë

Tash pa hile dashuri

Sa me dashtë

Në modë është

Me marrë njëfarë tisi të hollë

Të mendimi

E sytë me i sjell rrotull

Diku pak

E diku më shumë

Me u marrë erë luleve të njerëzimit

Femër

Krejtësisht pa kurrfarë orarit

Dashuri

Mësomë kur me dashtë

Tanë janë çuar në këmbë

Secili

Sipas kutit të vet matë

Rëndësinë e kohës së rrugëshkurtës

Derisa disa nuk flasin të tjerë thonë

Ç’është një e zezë

Duan veç ata që janë primitivë e koha

I ka shkel

Me dashtë a si m’u deh me raki

E çka tjetër s’thonë

Dashuri

Mësomë pse me dashtë

NË VEND TË PËRGJIGJES

Ishte rrugëtim i zekthët

Gjithçka merrte me vete

Shkuarjet ardhjet pritjet mos pritjet

E ti

Ëndërroje më shumë lirikë

Për dashurinë

Ndodhi

Që të gjitha drejtimet kishin një rrugë

Të përbashkët

E ti prapë i pe e s’ja prishe

Qejfin ëndrrës

Ç’kërkon tani nga zhgjëndrra

Pastaj

E djeshmja bëhet e pardjeshme

E nesërmja sot

Ti je e djeshme pasdite

Ketë besoj e di ti

Kujtoje

Ishte rrugëtim i zekthët

Të shkuarat të ardhurat të priturat

Të djeshmet

Të sotshmet

Të gjitha të miat i mori me vete

Dhe i deponoi larg meje

Larg teje

Një asgjë që gjithnjë ia kam pasur

Frikën

E sot

Sot është tepër vonë