Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Adnan ABRASHI

 www.syri3.com

       KALENDARI MAJA DHE SHKATËRRIMI I BOTËS 2012?!! (1)

     Sipas të dhënave ekzistuese materiale- historike, civilizimi i lashtë MAJA ka ekzistuar shumë më parë, por kulmin e përparimit të vrullshëm të saj e arrin në periodën 250- 900 p.e.s. Shtrihej në një hapësirë gjeografike të kontinentit të sotëm të Amerikës Qendrore (në mes të Guatamalës, Belizesë, Hondurasit dhe Salvadorit të sotëm).

            Po të mos ishim aktualisht në vitin 2012 dhe po të mos bëhej fjalë për një kalendar të civilizimit të lashtë pagan MAJA, në të cilin senzacionalisht 21 dhjetori i këtij viti parashihet si viti i një kataklizme të mundshme planetare (fundit të botës), për shumicën, interesimi për këtë civilizim të shuar do të ishte kufizuar në shkallën e nivelit të kërshërisë së zakonshme intelektuale.

            Nga ana tjetër, kur rreth këtij kurioziteti, me imagjinatën e vetë të bujshme krijuese kyçet edhe korporata më e madhe filmike botërore – “Hollywood”, atëherë, pa dyshim se, nga një e dhënë e zakonshme në formë të një dëshmie hipotetike gjysmë/shkencore, në opinionin gjithëbotëror do të arrihet një efekt i fuqishëm mbresëlënës psikologjik kolektiv. Konkretisht, fjala është për filmin e regjisorit të famshëm holivudian, Rolanda Emmericha, titulluar, “2012”, premiera e së cilës, u shfaq në nëntor të vitit 2009.

            E realizuar përmes një teknike shumë të përsosur bashkëkohore me  përplot efekte virtuale, ky film artistik i stilit komercial holivudian, jo vetëm që arriti një shikueshmëri rekorde në botë, por përmes temës specifike tejet sugjestibile që trajtonte, provokoi emocione masive të frikës dhe ankthit kolektiv tek njerëzit. Sa më shumë afrohej  viti dhe dita kalendarike e parashikimit të kësaj kataklizme botërore, aq më tepër njerëzimi mbahej nga makthi i pritjes.  Dhe ja, viti 2012 erdhi! Jemi në fillim të saj.

            A thua, sa kanë pas të drejtë MAJA-të dhe sa mund të jetë reale kjo profeci e tyre pagane mbi mundësinë e shkatërrimit fizik-material (apokalipsit) të planetit tonë në vitin 2012?!

            Për tu përgjigjur në mënyrë sa më meritore kësaj pyetjeje dhe shumë pyetjeve tjera kureshtare rreth kësaj profecie, së pari do të ishte e udhës që në pika të shkurta të sqarojmë historikun e këtij civilizimi të lashtë dhe të përparuar për kohën e vetë.

            Civilizimi i lashtë MAJA

            Sipas të dhënave ekzistuese materiale- historike, civilizimi i lashtë MAJA ka ekzistuar shumë më parë, por kulmin e përparimit të vrullshëm të saj e arrin në periodën 250- 900 p.e.s. Shtrihej në një hapësirë gjeografike të kontinentit të sotëm të Amerikës Qendrore (në mes të Guatamalës, Belizesë, Hondurasit dhe Salvadorit të sotëm). Me një forme të përsosur të organizimit të përgjithshëm shtetëror – administrativ fisnor, për kohën e vetë dhe në krahasim me kulturën dhe njohuritë e Evropës së atëhershme mesjetare,  MAJA-të kanë qenë një etnitet tepër i zhvilluar dhe shumë i përparuar në çdo aspekt të dijes: ishin njohës të mirë të matematikës, astronomisë dhe arkitekturës.

            Qyteti Çiçan Ica ka qenë qendra kulturore - administrative, politike, religjioze dhe tregtare e këtij civilizimi ndërsa sot është një vend i madh arkeologjik në Meksikë (siujdhesa Jukatan). Po ashtu, në këtë qytet ishte i vendosur edhe observatoriumi i madh astronomik, nga i cili MAJAT  kanë vrojtuar qiellin e pafund, duke parashikuar kështu ngjarjet e ardhshme që kryesisht mbështeteshin në ciklin e barasditës - barasnatës (ekvivoksit) të lëvizjes së planetit Venera.

            Sa për sqarim dhe konkretizim, barasdita- barasnata, apo “ekvinoksi”, është një dukuri natyrore astronomike i cili ndodh 2 herë në çdo vit. Gjithnjë më 20/21 mars dhe 22/23 shtator. Në këto ditë, në gjysmën veriore nga Ekuadori i tokës fillon pranvera, gjegjësisht vjeshta, ndërsa në gjysmën tjetër të hemisferës jugore ndodh e kundërta. Po ashtu, në këto data, gjatësia e ditës është e barabartë me atë natës dhe zgjat fiks 12 orë.

            Në kohën e sotme, qytetin Çiçan Ica UNESCO e ka futur në listën e trashëgimisë së mbrojtur  kulturore Botërore, ndërsa më 7 gusht 2007,  ky regjion shpallet edhe si njëra prej 7 çudirave të botës.

            Kukulkan është emri i perëndisë hyjnore të besimit MAJA. Piramida e njohur Kukulkan kushtuar këtij hyjnori në Çiçan Ica, në fakt paraqet një kalendar guri. Nga çdo anë e saja ekzistojnë 91 shkallë të cilat së bashku me shkallët në platformën e majës së piramidës gjithsejtë numërojnë 365 shkallë sa ditë numëron një vit kalendarik.

            Është shumë e çuditshme se si MAJAT e kanë ndërtuar kaq preciz këtë piramide, sepse, pikërisht në momentin e ndodhjes së fenomenit astronomik të barasdita- barasnata (ekvinoksit) të Diellit, drita bie mu tek nisma e shkallëve të bazamentit në pjesën veriore të piramidës, duke krijuar kështu me hije pamjen e trupit të gjarprit. MAJAT kanë besuar se ky gjarpër zbret nga qielli në tokë dhe më pas hyjnë në botën nëntokësore.

            Gjithë dijen dhe mençurinë e tyre, si meritë kryesore, MAJAT ia atribuonin hyjnisë qendrore të quajtur Kukulkan, i cili, në besimin e tyre paraqitej në dy forma: e para si gjarpër me krih zogjsh fluturues, dhe e dyta, i personifikuar në pamje njeriu që aspak nuk i përngjan me fizionomi njerëzve të këtij populli. Këtë hyjni të tyre ata e përshkruajnë kështu: me kokë të zgjatur, sy të kaltër, flokë dhe mjekër të gjatë në ngjyrë të bardhë. Për nga karakteri,  ky hyjni tregohej si person tejet i mirë, parimor dhe me vlera të larta morale. Rreth vitit 1000 të e.s , Kukulkani, i braktis MAJA-të dhe kthehet në det nga kishte ardhur më parë, duke ju premtuar atyre se patjetër përsëri do t’ju kthehet një ditë. Por, deri më sot, një kthim i tij i pritur, nuk ka ndodhur ende.

            Kur në vitin 1519, në truallin e kontinentit të Amerikës Jugore, paraqitet, Hernando Kortez, njëri nga prijësit e kolonizatorëve spanjoll që me dhunë kishin pushtuar atë pjesë të kontinentit amerikan, për shkak të lëkurës dhe mjekrës së tij të bardhë, MAJAT  kanë besuar se mu ky është hyjnori i tyre i kthyer mitik që e prisnin, andaj edhe iu janë bindur dhe nënshtruar në tërësi sundimit të tij. Kuptohet se ky besim i gabuar dhe ndërrimit naiv të identitetit të hyjit të tyre me këtë pushtues, me kohë është treguar tejet fatale për ta.

            Gjatë sundimit të egër në këto vise, spanjollët si pushtues, kanë kultivuar një urrejtje të paparë, duke ushtruar një gjenocid sistematik dhe të pamëshirshëm ndaj këtij populli të lashtë autokton. Kështu që, gjatë gjithë kohës kolonizues 50 vjeçare,  MAJAT  kanë humbur mbi 90% të popullsisë së tyre, ndërsa pjesa tjetër e mbetur, dhunshëm është konvertuar në fenë katolike.

            Jo vetëm kaq! Përveç gjenocidit shfarosës, spanjollët kolonizator, ndaj këtij etniteti kanë ushtruar edhe gjenocid kulturor. Ata  kudo kanë djegur dhe shkatërruar shumë tempuj të kultit, ndërtesa dhe objekte të rëndësisë së veçantë arkitekturale, si dhe shumë e shumë libra dhe tekste të vjetra të shkruara me hieroglifë ti cilat konsideroheshin si bazë të kulturës dhe dijes shumë të përparuar të këtij civilizimi të lashtë indigjen.

            Sot, nga një mori tekstesh  të lashta të shkruara nga ky civilizim, në gjendje të mirë janë ruajtur vetëm 4 sosh të emërtuara si kodekse. Ndërsa, si më e vlefshmja prej tyre është e katërta -  i quajtur si “Kodeksi i Drezdenit”.

            Kodekset ishin shkresa të shkruara në letër të bërë prej kores së brendshme të fikut. Sipërfaqja e letrës kishte ngjyrën e verdh në të limontë dhe arrinte gjatësinë prej 7 metrave. Për qëllime praktike të ruajtjes dhe arkivimit të tyre, zakonisht paloheshin në formë të harmonikës. “Kodeksin e Drezdenit” e ka blerë në Vjenë kustosi i Bibliotekës saksone mbretërore në Drezden, ku gjendet edhe sot e kësaj dite.

            Tek në vitin 1880, shkencëtari gjerman, Ernest Fosterman, ka arritur që t’i deshifroj hieroglifët nga ky Kodeks. Gjatë këtij deshifrimi shkencor, ai ka vërejtur se në “Kodeksin e Drezdenit” gjenden të shkruara qartë një numër i madh i parashikimeve astronomike për të ardhmen, e të cilat në përgjithësi kanë të bëjnë me ciklet e Hënës, Venerës dhe zënien e Diellit (eklipsi) etj. Parashikimet ishin tejet precize dhe ngërthenin në vete një periudhë prej një mijë vitesh. Në këtë Kodeks ai ka zbuluar edhe një kalendar i cili është shumë më i saktë se sa ky i yni bashkëkohor. Ndryshe nga koncepti perëndimor i llogaritjes lineare të kohës, MAJAT kanë konsideruar se koha është ciklike (e përsëritshme). Ajo çka ka ngjarë në të kaluarën patjetër do të përsëritet sërish.  P.sh. një katastrofë elementare me përmasa të mëdha e ndodhur më parë, patjetër se ajo do të përsëritet edhe në të ardhmen.

            Është tejet interesante që në këtë kontest të cekim edhe një paradoks shumë të çuditshëm për këtë civilizim  të cilin gjer më tani e prezantuam si tejet të përparuar në dije e posaçërisht si njohës shumë të mirë të matematikës dhe astronomisë. Edhe pse dinin aq shumë për lëvizjet e trupave qiellore dhe llogaritjen e saktë të pozicioneve të tyre në Universin e pafund,  MAJAT  për planetin e vet – Tokën, kujtonin se është një pllakë e rrafshët të cilin e mban në shpinë një krokodil që noton përmbi sipërfaqen e madhe të ujit?!!

            Kalendari MAJA

            Kalendari Maja është i ndërtuar nga 3 kalendarë  të ndryshëm së bashku në një vend.

            E para dhe më e njohura prej tyre është kalendari solar apo e njohur si “haab”. Është e ndërtuar nga 365 ditë të ndarë në 18 muaj me nga 20 ditë. Asaj ju është shtuar edhe 5 ditë të tjera të cilat janë konsiderua si tejet të papërshtatshme dhe ogurzeza. Sa për kuriozitetin tonë, duhet ta dimë se kalendari “haab”-e  si kalendar është për 10 mijtën e ditës më e saktë se kalendari ynë bashkëkohor.

            Kalendari i dytë është i ashtuquajturi “tokin” i cili konsiderohet si kalendar ceremonial. Atë e formon cikli hyjnor prej 260 ditëve: 20 shenja ditore në të janë të kombinuara me numrin magjik 13. “tolkin”-i si formulim mbështetet në 9 muajt e zgjatjes së natyrshme të shatëzënisë gjatë zhvillimit të frytit në mitrën e nënës. Ajo është shfrytëzuar me qëllim të arritjes së njësimit (baraspeshës) në mes të proceseve hyjnore në qiell dhe atyre tokësore materiale në realitetin tonë objektiv.

            TOLKIN-i  zakonisht është përdorur për përzgjedhjen e datave më të përshtatshme për martesë, luftërave, për emërimin e personave të rëndësishëm në poste udhëheqëse dhe parashikimit të fenomeneve tjera astronomike sikurse që është cikli i planetit Venera, të zënunit e Hënës (eklipsi) ...etj. Venera për MAJAT është planeti mi i ndritshëm i cili kalon një cikël  të rrotullimit rreth Diellit për 584 ditë. Ndonjëherë ajo është ylli i parë i shndritshëm i mbrëmjes e ndonjëherë i mëngjesit. Përmes tolkin-it MAJAT kanë qenë në gjendje të parashikojnë pozitën e saktë të Venerës në qiell. Kjo aftësi parashikuese të pozitës planetare-yjore shtrihej edhe për trupat tjerë qiellor.

            Kështu kalendari TOLKIN është kombinuar me kalendarin HAAB në mënyrë që të përfitohet një cikël apo rreth në kohëzgjatje prej 52 viteve i cili në mënyrë astronomike e unison vitin solarik me ciklin prej 260 ditëve. Kjo do të thotë se ditët dhe netët patjetër përsëriten çdo 52 vjet.

            Shkencëtari Ernest Fosterman, në deshifrimet e veta të mëtutjeshme të hieroglifëve kodeksiane ka zbuluar se MAJA-të kanë përcjell kohën edhe përmes një kalendari të tretë të quajtur si “Llogaritja e gjatë” (“Count Long”), përmes së cilës supozohet se data 21 dhjetori 2012, mund të jetë si dita e ndodhjes së apokalipsit të tokës.

            Si funksiononte ky kalendar?

            Sikurse toka që rrotullohet rreth boshtit të vetë për 24 orë dhe rreth diellit për 365 dite, MAJA-të kanë llogaritur se i tërë sistemi ynë planetar, për 26.000, rrotullohet rreth një ylli qendror në univers që quhet Alsiona andaj edhe kalendari “Llogaritja e gjatë”, sipas kohëzgjatjes përfshinë një cikël prej 26 mijë vite, të ndare ne 5 nën-cikle te njëjta me nga 5125 vite , për të cilat mendohet se ato si tërësi në vete përfaqësojnë një kohë (epokë)  të caktuar të zhvillimit të botës. Cikli (epoka) në të cilin gjendemi ne tani, siç e kanë quajtur MAJAT,  është “periudha e Diellit të pestë”, e cila ka filluar nga 13 gushti i vitit 3112 p.e.s. dhe duhet të përfundoj më 21 dhjetor 2012.

            Përveç kalendarit të cekur që ishte simbolik dhe numëror, në kuadrin e saj MAJAT kishin edhe një libër përcjellës interpretues që quhej “Çilam Balam”. Aty në detaje përshkruheshin datat e rëndësishme të ngjarjeve dhe mënyra e ndodhjes së tyre.

            Një ditë në këtë kalendar quhet  “Kin”;  njëzetë ditë formonin një “Unial”;  njëzetë   “Unial” formonin një “Tun”; njëzetë “Tun” formonin një “Katun”, ndërsa, njëzetë  “Katun”, formonin një “Baktun”. Ndarjet periodike me këtë mënyrë tek ky kalendar, pa dyshim se kishin një rëndësi të madhe të procedurës parashikuese, sepse çdo kalim nga njëra etapë në tjetrën, ndërlidhej me momentin e profetizuar të ndodhjes së një ngjarjeje tejet të rëndësishme në botë.

            Është lista e gjatë e parashikimeve të njohura si saktësisht të realizuara të ngjarjeve të ndryshme historike në mes të  këtyre etapave kalimtare (nga Unial në Tun, nga Tun  etj.) të cilat me këtë rast nuk do t’i përmendim të gjithat. Ta zëmë, perioda  e”Baktun-it” të trembëdhjetë, e cila ka filluar në vitin 1618, në këtë kalendar është cilësuar si “koha  e harresës” apo “triumfi i materializmit”.Gjatë kësaj periode është parashikuar se njerëzimi kolektivisht do filloj të harroj lidhjen e vetë hyjnore me natyrën duke ju kthyer tërësisht gjërave materiale dhe nënshtrimit total ndaj kërkesave të shfrenuara të EGO-së, realitet ky që objektivivisht sot po ndodh kaherë me shoqërinë tonë bashkëkohore. Edhe njohuria e jonë e kohës bashkëkohore e quajtur - SHKENCË, formalisht zyrtarizohet me krijimin e elitës së Shoqërisë Mbretërore në vitin 1640 në Londër. Të gjithë ne e dimë se shkenca në thelb është filozofia e matjes e bazuar kryesisht në parimet empirike apo eksperimentale. 

            Po ashtu, si një ndryshim i rëndësishëm global i parashikueshëm për këtë periodë nga ky kalendar MAJA, është edhe përqafimi definitiv nga të gjitha shtetet evropiane (përveç disa shteteve ortodokse)  i “matjes së re të kohës” (Kalendari Gregorian)  i cili përdorohet edhe sot e kësaj dite. Ky sistem i ri i matjes së kohës, ishte iniciuar nga Papa Gerguri XIII-të (1582) dhe ai në këtë periodë e zëvendëson në tërësi kalendarin e mëparshëm Julian që deri atëherë zbatohej në Evropë qysh prej viti 45.p.e.s. (kohës së Jul Cezarit ).

            Vazhdon...

  (2)