Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Millosh Gjergj Nikolla - Migjeni

KANGËT E MJERIMIT

(poezi)

Libri me poezi, i poetit tonë të shquar Migjeni "Kangët e mjerimit", u ofrohet të interesuarve për shkarkim falas në sektorin

„Literaturë“

dhe në

www.librariaelektronike.com

BALADË QYTETSE

Mbramë

qiella dhe hyjt e vramë

një ngjarje të trishtueme panë:

Hije... jo! - por një grue

me ftyrë të zbetë edhe me sy

të zez si jeta e saj,

me buzën të vyshkuna në vaj,

me plagë në gjoks e stolisun

me veshje dhe me shpirt të grisun,

me hije grueje,

një kens këso bote,

një fantom uje

vallzonte valle në rrugë të madhe.

Dy hapa para, dy hapa mbrapa

me kambë të zbathun,

me zemër të plasun.

Dy hapa djathtas, dy hapa majtas,

me flokë të thime,

me ndjesi të ngrime.

(Dikur,

kur gjit’ e saj me kreni

shpërtheheshin n’aromë,

kur ish e njomë -

atëherë e dashunojshin shum zotni.

E sot?)

Jeta e saj asht kjo vall’ e çmendun

në rrugat e qytetit tonë,

një jetën e fikun, një jetë e shterun,

shpin i molisun, zemër e therun,

një za vorri, një jehonë

që vallzon natën vonë

nëpër rrugat e qytetit tonë.

RECITAL’ MALSORIT

O, si nuk kam një grusht të fortë

t’i bij mu në zemër malit që s’bëzanë,

ta dij dhe ai se ç›domethanë i dobët -

n’agoni të përdihet si vigan i vramë.

Unë - lugat si hij’ e trazueme,

trashigimtar i vuejtjes dhe i durimit,

endem mbi bark të malit me ujën e zgjueme

dhe me klithma të pakënaqura t’instinktit.

Mali hesht. Edhe pse përditë

mbi lëkurë të tij, në lojë varrimtare,

kërkoj me gjetë një kafshatë ma të mirë...

Por më rren shaka, shpresa gënjeshtare.

Mali hesht - dhe në heshtje qesh.

E unë vuej - dhe në vuejtje vdes.

Po unë, kur? heu! kur kam për t’u qesh?

Apo ndoshta duhet ma parë të vdes?

O, si nuk kam një grusht të fuqishëm!

Malit, që hesht, mu në zemër me ia njesh!

Ta shof si dridhet nga grusht’ i paligjshëm...

E unë të kënaqem, të kënaqem tu’ u qesh.

LAGJA E VARFUN

Krahët e zez të një nate pa fund

e varrosën lagjen pranë,

dritë, jetë, gjallsi - askund,

vetëm errsinë e skam.

U harrue jeta e ditës

ndër shtresat e natës, e pagja

u derdh nga parzm’ e errsinës...

n’andrra përkundet lagja.

Njerzit ndër shtëpia flejnë

me gjoksa të lakurtë e të thatë

e gratë... fëmi po u lejnë

pa ushqim në gji, pa fat,

Pushojnë gjymtyrt e shkallmueme

në punën e ditës së kalueme,

shërohen trutë e helmueme

në gjumin e natës s’adhrueme.

Veç zemrat e njerzve të lanun

me të rektunt prralla rrfejnë:

mbi barrat e jetës së namun

që shpirt dhe korriz thejnë.

Prralla mbi fëmij rrugaça

barkjashtë e me hundë të ndyta,

që dorë shtrijnë me vjedhë, me lypë

e ngihen me fjalë të ndyta.

Prralla mbi varza të fyeme

me faqe e me buzë të thithna.

Prralla mbi djelm, me të thyeme

shprese, në burg me duer të lidhna,

të cilt nesër para gjyqit

për delikt do të përgjegjin, -

vetëm dreqit e hyllit

të gjith fajet tash ua mbshtesin.

Kështu lagj’ e varfun pëshpritë

dhe errsinës hallet tregon.

Një gjel i undshëm, me dritë

të hanës i rrejtun, këndon.

Hesht! or gjel kryengritës,

i lagjës së varfun. - Këtu

nuk zbardh për ty drita e dritës.

i gjikuem je me ngordhë n’u.

Poezi nga libri "Kangët e mjerimit"