|
POETI QĖ FLUTURON MĖ SHPEJTĖ SE KOHA
E titullova shkrimin pėr librin e radhės sė Adem
Zaplluzhės, Poeti qė fluturon mė shpejtė se koha, sepse kam pėrshtypjen se
nuk kaluar shumė nga koha qė pata nė duar librin e tij tė 155 tė
Llamburitė Atdheu i plagosur, dhe ja tani, gjendem para jush me botimin e
169 tė autorit. E lexova vėllimin poetik tė radhės, dhe u mundova tė kuptoj
se ē`pėrfaqėsonte pėr autorin ky titull. Libri nis me poezinėNJĖ QYQE E
ZEZĖ dhe mua mė mbeti mendja tek vargu i fundit: Njė qyqe e zezė si nata
nuk i ndalė vigmat! Poeti e quan veten dhe atdheun e tij fatkeq, dhe friket
se errėsira ia mbulon e i mjegullon dritėn. Poeti ėshtė njė galeri
metaforash, krahasimesh e ndjesish. E si mund tė shprehesh mė bukur e mė
dhimbshėm se nė vargjet:
Atdheu im, fati im fatkeq
Nga cili hon dole
Dhe nė cilin tmerr u fundose Autori shkruan me
zė tė brendshėm, ndjen pendesė, friket se liria qė e deshi aq shumė, nuk e
ka pėrmbushur pritshmėrinė e popullit tė tij. Ndaj vazhdon e vajton atdheun,
tashmė jo me vaje luftėrash e robėrish, por me vajė pabarazish e
padrejtėsish. Ėshtė e dhimbshme tė mendosh se njerėzit nuk dinė tė jetojnė
nė atdheun qė ėndėrruan, nė atdheun e premtuar, apo nė atė qė dėshirojnė.
Kjo ėshtė dilema qė ia bluan ashtėn poetit. Ka
shkruar aq shumė pėr plagėt, pėr dhimbjet, pėr lirinė. Ka arritur te vepra e
tij e 169, dhe dėshiron tė bėhet magjistar kur nėnta tė rrumbullakoset, e
ėndrrat tė mos jenė mė ėndrra.
Ja si shkruan ai nė poezinė:
NJĖ TJETĖR FLUTURIM PA E DITUR CAKUN
Njerėzit janė si zogjtė
Gjithmonė fluturojnė hapėsirave
Tė gjejnė njė tjetėr atdhe
Fluturojnė prej njė ėndrre
Deri te ėndrra tjetėr...
Nė atdheun e premtuar ose nė fundin e gotės
vėshtirė se dikush tjetėr mund tė gjejė fjalė mė tė gjetura se kėto, e t`ģ
thurė recensionin e kėtij vėllimi poetik. Poeti nuk ndalet vetėm tek vargjet
pėr atdheun. Ai i shkruan aq bukur dashurisė, ndjenjės qė e bėn njeriun tė
pavdekshėm.
Dashuria ėshtė ndjenja fėmijė qė fle brenda
poetit. Poeti qan nė vargjet e tij, po ende nuk e di pėrse qan, pėr
dashurinė, apo pėr fėmijėrinė. Ndjehet forcė nė poezinė e dashurisė, forcė
kjo e salduar nė titujt e saj. E ēfarė mund tė them unė si redaktore apo
recensente e kėtij libri, me shumė se titulli i poezisė Aq marrėzisht
dashuronim, dhe po aq marrėzisht autori Adem Zaplluzha, dashuron Atdheun
dhe poezinė!
Tiranė, qershor 2018
Poezi nga libri i autorit Adem Zaplluzha "Kuajt e
mjegullave"
NJĖ QYQE E ZEZĖ
Vetėm zbrazėti paska mbetur pas meje
Nuk di ku e kam hapin e parė
Dhe tė fundit
Shtėrgjet qėmenatė fluturuan
Ky zog i mallkimit sdi tė praj
Nėpėr Fushat e Mėllenjave
Paskan dalė korbat
Nė shpirtrat e rrapeve
Krakėllimat me shekuj po dėgjohen
Zėri yt atdhe paska humbur nė hapėsirė
Njė trishtil i trishtuar natė e ditė
Po qan mbi njė degė
Po qan mu nėn atė degė
Ku e kam mbėshtetur kokėn
Njė qyqe e zezė si nata nuk i ndalė vigmat
VETĖM KRIMBAT E MĖNDAFSHIT
Brenda meje nuk pushojnė zėrat
Njė luftė e padėgjuar
Po ngjan diku nė hapėsirė
Po ēmenden yjet
Kjo galaktikė e shthurur
Nėpėr moēalishte i kėrkon duart
Njė bretkosė e verdhė
Humbi nė zėrin e gjelbėrimit
Askund asnjė fjalė
Sdėgjohet nga goja e lisave
Paskan heshtur edhe rrėnjėt
Kjo vdekje e gurėve pėrsėritet vetėm te ne
Asnjė derė e mbyllur
Nuk duket nė qytetin e varreve
Nuk janė as tė hapura portat e rėnda
Nga ku ēdo mėngjes
Pa i ēelur sytė agullima
Fluturojnė dykrenorėt e gdhendur
Sonte paskam shumė mall
Tė bisedoj me meteorėt
Rruga e qumėshtit
Askurrė nuk kaloi kėndej pari
Vetėm krimbat e mėndafshit
Dolėn ta kullosin Fushėn e Mėllenjave
NGA CILI HON DOLE
Atdheu im dhėndri i pafat
Qė kur vdiq nusja
Kurrė mė
Nuk pa dritė nė errėsirė
Kaluan njėqind e dyqind vjet
Vajet nuk pushuan
Larg nėpėr male
I dėgjuam piskamat e drurėve
Nėpėr degė tė thyera
I pamė flamujt e grisur
Atdheu lakuriq
Pa opinga shkelte nėpėr dhembjen time
Atdheu im fati im fatkeq
Nga cili hon dole
Dhe nė cilin tmerr u fundose
Pasi qė kurrė mė nuk e pa dritėn
ĒFARĖ TĖ BĖJĖ ME DUART E MIA
Kurdoherė qė eca me njė mall
Njė zog i zi
Qėndronte mbi kokėn time
Qėndronte dhe qante si kalama
Ky fat i im fatkeq apo fat zi
Mė pėrcjelli deri nė Ferr
Bile edhe diku pėrtej
Tani mė nuk mė kujtohet emri
Udhėtova njėmijė dymijė vjet
Dhe sėrish jam nė udhėtim
Kjo rrugė e gjatė
Askund nuk po pėrfundon
Ēfarė tė bėjė me duart e mia
E djathta
Nuk po e njeh tė majtėn
Kurse kėmbėt i paskan harrua tė gjitha rrugėt
|
