Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Kolonel Dilaver GOXHAJ

Radiokosovaelire

KU DHE SI LINDIN ELITAT USHTARAKE?

( PJESA E DYTË)

Në këtë shkrim, përmes trajtimit të përvojës shekullore të shumë shteteve në Evropë, Amerikë dhe gjetkë, jemi munduar të sjellim në kujtesën e ushtarakëve, por edhe të politikanëve dhe qeveritarëve të vendit tonë,  rolin që luan shkolla e mesme ushtarake në zhvillimin social dhe intelektual jo vetëm të ushtrisë por të të gjithë shoqërisë, pasi nga këto shkolla kanë dalë shkencëtarë, strategë ushtarakë, shkrimtarë, historianë, poetë me shpirt ushtari, diplomatë, analistë, mjekë, politikanë, burra shteti të shquar, ku shumë prej tyre kanë bërë epokë jo vetëm në vendin e tyre, por edhe për gjithë njerëzimin.

            Cilat janë vlerat e shkollës së mesme ushtarake?

            Para disa vitesh u eksperimentua në Tiranë hapja dhe funksionimi i Universitetit Ushtarak “Skëndërbej”. Pavarësisht se ajo u shfaq si një risi shpresëdhënëse, koha vërtetoi se nuk pati jetëgjatësi. Natyrshëm lind pyetja: Pse nuk pati jetëgjatësi Universiteti Ushtarak? Shumëkush mund të reshtojë një sërë argumentash pse ai dështoi, madje edhe mund t’i arsyetojë ato, por kryesoja është se ideuesit e atij universiteti e filluan ndërtimin e “shtëpisë” nga çatia dhe jo nga themelet; pa folur për mos justifikimin e tij, bazuar në mevojat e forcave tona të armatosura për kuadro të atyre dy drejtimeve që ai universitet përgatiste. Kështu që, shumica e atyre që regjistroheshin në Universitëtin Ushtakak “Skëndërbej” vinin në plan të parë interesin fitimprurës për jetën, të afërt e të largët, e shihnin atë si një varjant ideal për arsimim të lartë civil me shpenzimet e shtetit. U bë deti kos. Veç kçsaj, duke marrë statusin e universitetit, studentët i dhanë vetes më shumë liri se sa lejon disiplina ushtarake në shkollat ushtarake, sepse në atë moshë e kishin të vështirë të përballonin disiplinën ushtarake, sidomos në kushtet e të mësuarit universitar; kjo edhe nga që u mungonte ndjenja e kolektivitetit që kanë moshatarët e tyre të dalë nga shkolla e mesme ushtarake, kolektivitet, i cili nuk mund të fitohet në shkollat e mesme civile. Për këtë arsye universiteti iu përshtat disiplinës së tyre dhe, jo studentët disiplinës që kërkon dhe duhet të ketë shkolla ushtarake e atij niveli. Mirëpo, përvoja e historisë ushtarake botërore tregon se, kuadro të përgatitura në kushte të tilla, është e vërtetë që nuk frigohen nga Zoti, por s’kanë besim tek shoku. Shkaku është se të tillë oficerë, të dalë nga universitete ushtarake, pa u mësuar dhe kalitur gjatë adoleshencës me disiplinën ushtarake dhe ndjenjën altruiste të ushtarakut, nuk kanë ndonjë dashuri apo shkak tjetër që ta mbajë në ushtri, veç pagës, e cila nuk mjafton që ai kuadër të pranojë të sakrifikoi deri në vdekje për Atdheun; aq më tepër kur ata universitarë nuk vijnë as nga familje ushtarakësh. Me qejf ata duan të jenë oficerë të ushtrisë shqiptare, sidomos sot që jemi edhe pjestarë të NATO-s dhe u jepet mundësia të përfeksionohen jashtë shtetit, por ama, deri sa të mos shkojnë në luftë; mirëpo, porsa të shkojë në fush-betejë dhe porsa të krisë mitralozi dhe avjoni, mezi presin që ose t’i largojnë ose t’ua mbathin këmbëve. Që të kemi ushtri të mirë, duhet të kemi oficerë me vlera të veçanta të mira, të cilat fitohen në maksimumin e mundshëm në shkollat e mesme ushtarake, në periudhën e adoleshencës. Dhe ato vlera janë :

            1)         Aftësia e punës në grup: bashkpunimi, konkurnca, aftësia për të reaguar me dhe për shokët, kuptimi i nevojave të të tjerëve;

            2)         Duke bërë jetë grupi të pandërprerë gjatë katër viteve adoleshente konsolidohen virtyte, të cilët e bëjnë njeriun më të fortë shpirtërisht: ndershmëria, respekti, lojaliteti, besimi në forcat e veta, etika dhe sensi i drejtësisë, të cilat duhet të jenë vlerat formuese për çdo kuadër në shërbim të shoqërisë;

            3)         Përveç motivimeve që mësohen në shkollat simotra civile, në shkollën e mesme ushtarake kemi edhe një formim kompleks fizik të nxënësit, etik dhe civil; ajo shkollë përmes kësaj veçorie jep mësimet bazë për t’u bërë qytetar ekzemplar, “një produkt i përpunuar” që nuk do të ketë të sharë;

            4)         Në atë shkollë nxënësi do të jetojë një përvojë të mahnitëshme formuese, që do t’i mundësojë të fitojë çdo lloj sfide, qoftë nëse zgjedh karjerën ushtarake apo profesion civil. E edukon nxënësin për t’i bërë ballë çdo lloj mundimi të jashtëzakonshëm, urren çdo lloj “gjelle” delikate dhe çdo butësi tjetër, të cilat e bëjnë ta duan të gjithë ushtarët, sepse mendon më shumë për repartin se sa për vete, në çdo veprim ai kqyr dobinë e repartit dhe jo dobinë e tij.

            Si arrihet të përfitohen këto veti vetëm në këtë lloj shkolle?

            “Arsimimi, pa e pasur  zemrën dhe shpirtin e arsimuar është edhe kjo  një farë shkolle me dituri, por pa ndërgjegje.” A. Shopenhauer

            Ndarja e këtyre adoleshentëve nga shtresat e tjera të shoqërisë, ku krijohet një formë edukimi me të vërtetë elegante dhe e kulluar, i ruan ata nga vërshimi i zakoneve dhe i sjelljeve të këqija, të cilat janë më të rrezikshme se sëmundjet ngjitëse. Dhe, ato që përbëjnë rrugën e nevojshme të formimit të këtyre nxënësve janë tradita dhe historia, të cilat nuk mund të jenë në të tillë unison dhe kaq të sistemuara si në këto lloj shkolla.

            Në ndryshim nga shkolla e mesme civile, programi i së cilës të përgatit vetëm mendjen (trurin), programi i shkollës së mesme ushtarake është i trefishtë: ai të përgatit trurin, trupin, dhe zemrën, duke i dhënë të riut bazat fillestare të dinjitetit personal dhe, që nuk është i ndarë nga bota civile, sepse këto norma dhe regulla vinë nga kërkesat civile të njerëzve të thjeshtë. Këto kërkesa, të cilat përbëjnë parimet elementare të jetës civile dhe ushtarake, janë: pastërtia dhe regulli personal i vendit në të cilin jeton, korrektësia në raporetet me njerëzit që jetojnë në të njëjtin komunitet, edukata dhe respekti më elementar në sjellje me njerëzit (qethja, përshëndetja, mbajtja e veshjes por dhe e duarve në xhepa etj). Me një fjalë, edukata esenciale bazë e çdo personi dhe, veç këtyre, atje përfitohet njohja e hierarkisë, njohja e të drejtave personale dhe, në të njëjtën kohë, vendosja në ndërgjegje e detyrave: asimilimi kolektiv, sensi i kolektivitetit. Të gjitha këto influencojnë në gjendjen emocionale të të qenit ushtarak, të cilat e orientojnë nxënësin në mjedisin në të cilin ai lëviz.

            Në këtë shkollë, të rinjtë ushtarakë mësohen me fillesat e para të jetës ushtarake, e cila i jep secilit prej tyre bazat fillestrare të dinjitetit. Brenda kësaj bote me kaq regull, nxënësi bëhet i ndërgjegjshëm për të drejtat e tij, pa zbritur nga raporti mbi detyrat. Në këtë mënyrë ai arrin të ndihet pjesë integrale e të përkiturit të një shoqërie, të një ndërgjegjeje dhe të një kolektivi që rritet sëbashku. Duke patur të tillë edukim dhe bindje, ndaj dhe ata e duan me kokë njëri-tjetrin dhe kanë besim tek njeri-tjetri. Si rjedhojë, kjo lloj shkolle i përgatit shoqërisë qytetarë të rinj, qytetarë model. Duke qenë të paisur me të tilla veti, tek oficerat e dalë nga kjo shkollë thyhet çdo lloj opinioni para dashurisë për atdheun, kudo që ata të shërbejnë dhe në çdo pozitë që do të ndodhen.

            Njëkohësishtë, oficeri, duke u bërë ushtar qysh në adoleshencën e tij, ai mendon se është shteti i atdheut të tij ai që e bëri të tillë, që e bëri intelektual, që e bëri të respektuar, që i dha mundësinë të tregonte aftësitë e tij të lindura, që i krijoi bindjen se ai nuk mund të qëndrojë jashtë ushtrisë, që e mbushi me nderime dhe të mos kërkojë nderime të tjera. Si e tillë, krahasuar me paralelet e sotme civile, kjo lloj shkolle bëhet model për shoqërinë, në çdo drejtim, pasi ajo ka për qëllim të formojë të rinj të përgjegjëshëm, të kompletuar me instrumenta të forta kulturore dhe sociale.

            Duke qenë se kjo lloj shkolle, përveç procesit mësimor për dije,  ka në programin e saj 24 orësh aktivitete të shumëllojshme kulturore-sportive dhe stërvitje, duke zhvilluar tek nxënësit shpirtin e grupit, të cilat nxit vlerat e solidaritetit, altruizmit, të miqësisë dhe të konkurimit të drejtë. Mirëpo kjo hierarki vlerash i nevoitet edhe organizmave humane më kompleks siç është shoqëria, por edhe qelizave që përbëjnë këtë shoqëri. Po t’i shohim mirë, vlerat e botës ushtarake përputhen shumë mirë me ato të kompanive serioze private: korrektësia, respekti, ndershmëria, disiplina, besnikëria, pavarësishtë se me një diferencë të madhe në “dozë”, duke përfunduar me marrjen e hapësirës së duhur, si në botën e parë edhe në të dytën.

            Mbi të gjitha në ato shkolla mësohet energjia e kolektivit, një energji, e cila nuk duhet të ngatërrohet me thjeshtë shoqërinë e grupit. Ata oficerë që kanë dalë nga këto shkolla kanë treguar se janë të aftë që të arrijnë të përfitojnë ato rezultate që individualitetet e vetme nuk do të ishin në gjendje të vijonin vetëm. Kjo ndodh sepse në ato shkolla zhvillohet qysh në adoleshencë ndjenja e fuqishme e përgjegjësisë, që i bashkangjitet një shpirti të sakrificës dhe një bujarie ndaj të tjerëve, të cilën shumë njerëz e ngatërojnë me naivitetin. Këto përbëjnë vlerat më të çmuara për këta nxënës. Në këtë mënyrë, të studjuarit bashkë me stërvitjen dhe të mësuarit bëhet jo vetëm burim i vërtetë i dijes, por edhe një faktor i rëndësishëm i rritjes morale dhe i intelektit të secilit veç e veç.

            Si mendohet të jetë shkolla jonë e mesme ushtarake?

            Edhe shteti ynë ka përvojën e vet për ngritjen dhe funksionimin e shkollës së mesme ushtarake, kështu që nuk fillohet nga zero. Bazuar në atë përvojë, por edhe në përvojën e shkollave të ngjashme në vendet që përmendëm më lart, shkolla e mesme ushtarake e jona është e arsyeshme të jetë një Shkollë e Mesme e Përgjithëshme Klasike Shkencore, të jetë pjesë e Komandës së Doktrinës dhe Stërvitjes e Ushtrisë sonë dhe komandanti i saj, (ai edhe drejtor), të jetë kolonel.

            Pranimet në atë shkollë të jenë nxënës që kanë mbaruar shkollën 9-vjeçare, por edhe nxënës që mund të kenë kryer një vit shkollë të mesme dhe që i kanë kompletuar kërkesat për shkollë të mesme ushtarake klasike dhe shkencore. Do të ishte më se e arsyeshme që pranimi në këtë shkollë të bëhet vetëm përmes konkursit, i cili të konsistoi: test mjekësor, test psikopërgatitor, test atletik dhe provim njohurish mbi lëndët, të cilat do të jenë objekt të dy viteve të para të shkollës. Në rast se do të ketë kërkesa familjarësh për të sjellë fëmijët e tyre në këtë shkollë, kur kontigjenti i planifikuar nga buxheti i shtetit është plotësuar, ata mund të pranohen (gjithnjë me konkurs), por me pagesën e familjes. Bazuar edhe në përvojën aktuale, në këtë shkollë nuk do të ishte gabim që të pranohen edhe vajza, por jo si në rastin kur ato vinin në “Shkollën e Bashkuar të Oficerave”, me klasë më vete, por sëbashku me djemtë, sikundër është edhe përvoja amerikane, apo ajo në Akademinë e Mbrojtjes. Në rast se edhe Ministria e Brendëshme si dhe Shërbimi Inteligjent do të dëshirojnë që të marrin kontigjente të ardhëshme nga kjo shkollë, kuptohet që do të financojnë për atë sasi nxënësish që parashikojnë të marrin. Po kështu edhe për Ministrinë e Jashtme. Nuk duhet përjashtuar edhe mundësia që në këtë shkollë të  konkurojnë edhe nxënës nga Kosova, qoftë me shpenzime familjare, por edhe me bursa nga Ministria e Mbrojtjes (Qeveri) e Kosovës. Por kjo mund të bëjë që edhe familje shqiptare në Mal të Zi, Maqedoni, Greqi, Preshevë, por edhe nga familjet në emigracion dhe diasporë, pasi do të jetë një nga shkollat më cilësore, e që do të krijoi besimin tek çdo familje shqiptare se, fëmija do t’i bëhet jo vetëm i kompletuar me dije dhe i aftë të ndjekë çdo fakultet në çdo universitet të vendit dhe jashtë tij, por në radhë të parë do të formohet si qytetar tepër i edukuar, i guximshëm dhe i moralshëm, i dobishëm për vete, familjen dhe shoqërinë. Pra, ajo do të shndërohet në shkollën më të lakmuar për shqiptarët. Në këtë mënyrë, dashje pa dashje, ajo do të shndërohet në shkollë kombëtare dhe e vetmia e atij lloji. Kjo do të bëjë që edhe numuri i nxënësve të vijë gjithnjë duke u rritur, gjë që do të kompesonte edhe shpenzimet e shtetit.

            Duke qenë se kemi përvojë pozitive në drejtim të të qenit shkollë e mesme klasike-shkencore-politeknike, dhe duke qenë se ende nëpër repartet e ushtrisë ekziston bazë e bollshme materiale jo vetëm për kabinete mësimore (çdo klas të jetë edhe kabinet), por edhe për ofiçina dhe laboratorë për të përgatitur kuadro (teknikë) të mesëm të çdo profesioni të nevojshëm për ushtrinë, nxënësit e këtyre klasave mund të shkojnë menjëherë në Akademinë e Nënoficerave, pas maturimit, dhe të shërbejnë në ushtri si teknikë, por edhe në jetë civile. Meqenëse edhe objektet dhe terrenet  ekzistojnë ende, do të ishte shumë i lehtë riorganizimi i saj.

            Shkolla e jonë mendojmë të jetë katër vjeçare, me qëllim që viti i parë të jetë për të mësuar në përfeksion gjuhën Angleze me mësues anglishtfolës, paralel me gjuhën shqipe, me synim që një ose dy lëndë në secilin vit pasardhës të zhvillohen në anglisht, sikundër është përvoja turke. Përveç lëndëve shkollore të përgjithshme që zhvillohen në gjimnazet e tjera, të përfshihet edhe një kurs formimi i karjerës ushtarake, ku formacionit sportiv t’i jepet rëndësi e veçantë.  Cikli i studimit të përfundoi me marrjen e diplomës së pjekurisë. Pranimi i pedagogëve të bëhet me konkurs nga vet komanda e shkollës, sipas një programi të paracaktuar dhe me vlerësim kompjuterik, njësoj si dhe për nxënësit, me qëllim që të eleminohet subjektiviteti dhe ndërhyrjet. I vetmi kusht për pedagogët që do të konkurojnë për në këtë shkollë të jenë aktualisht duke dhënë mësim në shkollat e mesme civile jo më pak se dy vjet.

            Që nxënësit të përgatiten me durimin larg familjes (sikundër është vepruar edhe me Aleksandrin e Madh) dhe të forcojnë gjithnjë e më shumë dashurinë për shokun, duhet që të shkojnë sa më rallë pranë familjes; shkuarja pranë saj të jetë një lloj shpërblimi për ata që janë të shkëlqyer në mësime, sipas përvojës italiane, franceze dhe asaj angleze.

            Pas marrjes së diplomës nxënësi mund të vijojë përgatitjen ushtarake duke bërë kërkesë për pranim në Akademinë Ushtarake  të Trupës në Shqipëri ose edhe për në akademitë përkatëse të vendeve antare të NATO-s që na afrojnë bursa ose të drejta studimi me shpenzimet e shtetit tonë, duke i paraprirë edhe me një kontratë të veçantë. Në këtë rast, akademia në të cilën ata pranohen u garanton disa lehtësi pranimi në raport me ata që vinë nga jeta civile, sikundër mund të jetë rezervimi i vendet pa konkurs, etj.

            Përveç kësaj, sipas disa përcaktimeve rigoroze, një pjesë e të diplomuarve do të shkojnë në Universitetin Shtetëror Shqiptar për t’u përgatitur specialist të lartë për nevojat e ushtrisë, sipas planifikimit të saj, por me një kontratë ligjore të detyrueshme që, pas diplomimit të shërbejnë në ushtri një periudhë të caktuar, dhe atje ku ka nevojë ushtria. Kështu, nevojat e ushtrisë për oficerë të armëve dhe shërbimeve të ndryshme, si p.sh. për mjekë, diplomatë, inxhinjerë, ekonomistë etj., kontigjentet të merren mundësisht vetëm nga kjo shkollë për çdo vit, ndërsa kontigjentet për pilotë dhe oficera marine të përzgjidhen vetëm nga kjo shkollë.

            Në rastin tjetër, ata që e kanë kryer shkollën me shpenzimet e familjes, kuptohet që janë të lirë të vendosin të shkojnë në shkolla civile apo akademitë ushtarake. Në rastin kur plotësojnë të gjitha kushtet për të përfituar bursën nga shteti dhe dëshirojnë të shërbejnë në ushtri, shpenzimet do të ishte e arsyeshme t’ua përballonte shteti. Në rastin kur ata nuk dëshirojnë të shërbejnë në ushtri, janë të lirë të shkojnë ku të dëshirojnë.

            Mund të ndodhë që nxënësi, i cili është maturuar me shpenzimet e shtetit, por që nuk dëshiron të qëndrojë në ushtri, ai mund të lejohet, por vijimin e studimeve të mëtejshme e kryen me shpenzimet e veta. Kjo duhet të parashikohet në kontratë qysh në ditën e pranimit të tij si kadet dhe, që mos të bëhet rrugë ky lloj largimi, mund të parashikohen detyrime  financiare për familjen apo për vet personin, pasi ai të dalë në jetë, duke ia llogaritur shpenzimet katërvjeçare si një lloj kredie bankare. Në këtë drejtim mund të ketë edhe kundërshtime, por po ta shikojmë në aspektin e gjerë të interesit të përgjithëshëm, përsëri shoqëria jonë ka përfitim, sepse ai do të jetë kuadër i lartë, i cili kudo që do të punojë nesër, në shtet apo në privat, ai do të reflektoi vetitë e qytetarit model dhe do të jetë një një lloj  “reklame” për shkollën tonë dhe ushtrinë tonë.

            Mund të ndodhi që, nisur nga nevoja të ndryshme, një pjesë e maturantëve të kërkojnë të marrin pagesë me të mbaruar shkollën, duke kaluar në Akademinë e Nënoficerave ose në atë të Policisë, menjëherë me pagesë. Kjo, sikundër u shprehëm edhe më lart, mund të jetë një prej alternativave të njohura dhe, duke qenë se ata janë maturantë të kësaj shkolle pranohen në ato akademi pa iu nënshtruar testeve të konkurimit si dhe, kur ta kryejnë atë akademi, mund të marrin një ose dy grada më lart se kolegët e tyre nënoficerë që vijnë nga shkollat e mesme civile.

            Meqenëse ekzistojnë ende ish fushimet ushtarake të ushtrisë, (ai dimëror në Feken të Martaneshit dhe ai në Karpen të Kavajës, por edhe ai në Voskopojë), do të ishte e arsyeshme që të shfrytëzoheshin gjatë vitit mësimor nga Shkolla e Mesme Ushtarake, ku të zhvillohet program i veçantë si, teori e praktikë armësh, regullore ushtarake, qitje me të gjitha llojet e armëve të këmbsorisë, ngjitje alpinistike, not, skijim etj aktivitete sportive që i përkasin ushtrisë.

            A ka kosto të lartë hapja dhe mbajtja e Shkollës së Mesme Ushtarake?

            Për t’iu përgjigjur kësaj pyetjeje le t’i drejtohemi pasqyrës së më poshtme.

            Pasqyra e Shpenzimeve Vjetore Mesatare për 1 (një) Nxënës dhe 1 (një) PR-1

Nr. Lloji Shpenzimit      Shpenzimi për 1(një) student në Lekë     Shpenzimi për  1(një) PR-1 në Lekë

                                                   Ishte në 1992                       Është

1 Veshmbathje                                       741                      42 221                  44 500

2 Paga dhe shtesa                                25                        229 783                366 000 

3 Materiale fjetjeje                              120                     5 863                      ---------

4 Ushqim                                                2 512                  180 024                5 000   

5 Enë kuzhine                                        182                     -------                      ---------

6 Karburant                                          20                         1 200                    1 200    

7 Kazermim, ujë, drita, mirëmbajtje:        

                                                                 694                        41 640                 --------

8 Stërvitje                                             142                       7 100                    8 200    

9 Pagat dhe shtesat e stafit pedagogjik dhe komandues:      

                                                                2927                  144 000                 1 000   

                SHUMA                                7364                     561 831                425 900

                Për 100 Nxënës (PR-1)     736 400                561 83100           42 590 000

                Aktualisht, në Shkollat e Mesme Private, për një nxënës, për 9 muaj, vetëm për të mësuar, pa ushqim, paguhet:          250 000         

            Shënim: Shpenzimet për një ish nxënës janë llogaritur mbi bazën e çmimeve fikse të vitit 1992 të ish  shkollës së mesme ushtarake dhe jo të liberlizuara; ndërsa çmimet e kollonës së dytë për një student, janë marrë mbi bazën e shpenzimeve të bëra për një student të Universitetit Ushtarak “Skëndërbej” për vitin 2009.

            Sikundër shihet nga pasqyra e mësipërme, shpenzimet vjetore për një nxënës të shkollës së mesme ushtarake, që ne propozojmë, janë 139 931 Lekë më shumë se shpenzimet e sotme vjetore për një Ushtar Profesionist, ose 1,3 herë më shumë. Bazuar në këtë diferencë  mund të themi se 100 nxënës së shkollës së mesme i shpenzojnë shtetit sa shpenzojnë 130 ushtarë profesionistë, gjë që, po të kemi parasysh devotshmërinë e nxënësve ushtarakë, nuk kemi ndonjë diferencë të madhe. Mirëpo, në rast se do të pranojmë që të pranohen edhe nxënës me pagesë, mbi numurin e nevojshëm të përballuar nga shteti, duke paguar vetë familja, kuptohet që shpenzimet e shtetit për shkollën do të vinë duke u ulur gradualisht. Sa më shumë nxënës të pranohen me shpenzimet e familjeve të tyre, aq më shumë do të ulen shpenzimet për shtetin për mbajtjen e shkollës. Së dyti, duke qënë se nxënësit e kësaj shkolle do të jenë të grumbulluar dhe të organizuar gjatë çdo ore të vitit, kuptohet që do të kemi një forcë rezervë jo vetëm të gatshme, por edhe më cilësore se një efektiv i njëjtë me ushtarë profesionistë, si dhe më të devotshëm në të gjitha drejtimet. Cilësia është sasi. Meqenëse ky është një realitet i pakundërshtueshëm, shteti ynë le t’i llogarisi nxënësit e kësaj shkolle në numurin e përgjithëshëm të ushtarëve profesionistë që duhet të ketë ushtria e jonë, dhe kështu shpenzimet që do të bënte shteti nuk i kalojnë caqet e shpenzimeve të planifikuara për mbrojtjen, edhe nëse hapet dhe funksionon shkolla e mesme ushtarake.

            Përfundime

            Me këtë shkrim nuk kemi për qëllim të ndërtojmë një teori të re, por një riaktivizim i një tradite kombëtare, traditë e ngjashme me shumë shtete Euroatllantike, në përqasje me ristrukturimin e forcave tona të armatosura, në përputhje me kërkesat dhe standartet e ushtrive të NATO-s.

            Që të kemi një ushtri sa më të denjë, që të qëndrojë krah për krah me ushtritë e aleatëve tanë, duhet të kemi një korpus oficerash të niveleve të tyre, në të gjitha drejtimet. Dhe kjo nuk arrihet kollaj. Përvoja e këtyre viteve e ka vërtetuar këtë difekt tonin. Prandaj, të gjitha nevojat e përvitshme për oficera në Akademinë e Trupës, (e cila do të ishte mirë të përgatiste vetëm oficera të nivelit deri në kompani, ndoshta dhe batalion), është mirë të merren vetëm prej shkollës së mesme ushtarake. Në këtë mënyrë, pas një periudhe, maksimumi dhjetë vjeçare, ne krijojmë elitën e re ushtarake dhe eleminohet praktika  njëzet vjeçare e deritashme e reformave të përvitëshme në ushtri, e cila i mban në stress të përhershëm oficerat dhe nënoficerat.

            Për nivele më të larta përgatitjeje të oficerave le të vijohen studimet në akademitë e ushtrive aleate, pasi nevojat tona të përvitshme për oficera, në sasi, do të jenë gjithnjë shumë të vogla. Në këtë mënyrë, cilido shqiptar që do të ketë dëshirën të shërbejë në ushtri, qoftë si oficer komandues ose specialist i lartë apo i mesëm, në të gjitha llojet e armëve dhe shërbimeve, qoftë si pilot helikopteri apo avjoni luftarak, qoftë si oficer dhe inxhinjer marine, qoftë si mjek etj., duhet ta fillojë edukimin prej shkollës së mesme ushtarake, maksimumi prej moshës 14 vjeçare.

            Bazuar në faktin se ushria e jonë është shndëruar në ushtri profesioniste, del domosdoshmëri që niveli i nënoficerave të ushtrisë sonë të jetë shumë më lart se sa është sot dhe, të flasim hapur, aktualisht niveli i tyre nuk ndryshon shumë nga ai i ushtarit profesionist. Si rjedhojë, të gjitha nevojat e përvitshme për nënoficerë, (për të gjithë llojet e armëve, shërbimeve dhe ata teknikë), do të ishte shumë më e arsyeshme të merren nga shkolla e mesme ushtarake. Mos harrojmë që në ushtritë profesioniste, nënoficeri është shtylla kurizore e ushtrisë.

            Mbështetur në sa më sipër, del që shkolla e mesme ushtarake e ardhëshme do të ketë një sasi të konsiderueshme nxënësish, e justifikueshme për t’u riaktivizuar, pasi prej saj do të merren të gjitha kontigjentet e nevojshme, të përvitëshme për nënoficerë komadues dhe teknikë, për oficerë komandues dhe specialiste të lartë të të gjithë drejtimeve të nevojshme për ushtrinë, pa folur për Ministrinë e Rendit etj.

            Duhet ndërtuar kjo shkollë që ndjenja e dinjitetit ta shoqërojë ushtarakun tonë çdo ditë, çdo moment, në mënyrë që ata të mos ndihen më poshtë, në çdo drejtim, me kolegët e tyre të ushtrive të tjera të NATO-s. “Të turpërosh atdheun tënd, është njëlloj sikur ta tradhtosh atë”, thotë Viktor Hygo.

            Në kushtet e ekzistencës së një ushtrie të vogël, por shumë cilësore, mos funksionimi i shkollës së mesme ushtarake është njësoj sikur t’i thuash ushtrisë: prit, mos u rrit!

            FUND

 (PJESA E PARË)