Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Getoar KRASNIQI

KUPTIMI I JETËS

Të jesh i sinqert me veten rezulton me rikthimin e njeriut tek rrënjët e veta dhe në këtë mënyrë ai, për një çështje ose mospërputhje, e pyet Un-in e vërtetë, dhe jo Un-in që është formësuar dhe strukturuar ndër vite.

Ne kërkimi të kuptimit të jetës

Kuptimi i jetës! Cili është kuptimi i jetës? A ka jeta, në të vërtet, fare kuptim? Nëse po, si mund ta gjej njeriu atë?

Ekzistojnë pyetje të shumta që njeriu mund t’i shtroj vetës rreth kuptimit të jetës, të cilat janë po aq të vjetra sa edhe vetë njerëzimi. Që nga krijimi i qenies njerëzore dhe kujtesës së tij, njeriu ka kërkuar vazhdimisht përgjigje bazike në këto pyetje. Në të gjitha kulturat dhe religjionet, vërehet përpjekja e qartë e njeriut për të njohur rëndësinë e këtij fakti.

Por, a është e nevojshme që kësaj teme t'i kushtohet rëndësi dhe të merret seriozisht, apo hulumtimi për këtë pyetje është humbje kohe dhe përgjigja për të, sidoqoftë e pasqaruar?

Ka nga ata që mendojnë se procese të tilla të mendimit janë vetëm për ata njerëzit që nuk arrijnë të përballen më jetën, për njerëz të dobët, të paqëndrueshëm dhe të ndjeshëm.

Megjithatë, njerëzit gjenial dhe mendimtarët, të cilët janë të vetëdijshëm për mangësitë, kufizimet dhe varësitë e tyre, herët a vonë duhet ta kuptojnë se kjo pyetje ka një rëndësi të veçantë dhe të cilës duhet t’i jepet një përgjigje. Për ta ilustruar këtë, po e jap një shembull këtu: Imagjinojeni veten sikur po zgjoheni një ditë nga gjumi dhe, për çudinë tuaj, vëreni se jeni në një anije në mes të detit, ku gjerë e gjatë nuk shihet tokë me sy, si të thuash -në mes të askundit. Ju, me siguri do të jeni pak të habitur dhe do të filloni ta pyesni veten: “Si kam hipur në këtë anije, ku po shkon dhe pse jam këtu, cila është arsyeja  të qenurit në këtë anije?” Por, shpejt do të vëreni që edhe pasagjerë të tjerë janë gjithashtu të pranishëm në këtë anije, gjë që mund të jetë një arsye për shpërqendrimin e vëmendjes tuaj! Në këtë anije gjenden shpirtra të ndryshëm, nga mendje të ndryshme. Ju, me gjasë, fillimisht do të përpiqeni ta gjeni dikë që do të mund t’ia parashtroni pyetjet e juaja, por a do t’ua kthej ai person një përgjigje kuptimplote, varet edhe nga ajo, se nga kush po e kërkoni atë! Disa nga këta njerëz janë të orientuar kah argëtimi - ata luajnë letra ose shah, zbaviten ose festojnë. Të tjerët mund të jenë materialistë dhe të flasin vetëm për pronat dhe pasurinë e tyre. Por ka edhe të tillë, që nuk kanë asgjë më të mençur për të bërë, se sa t’i tallin të tjerët. Një pjesë tjetër, thjesht jetojnë pa qëllim dhe shijojnë momentin.

Por ju, me siguri, do të ndesheni edhe me persona mendjemprehtë që janë mendimtar, të mençur e të vërtetë dhe që karakterizohen nga një moral shembullor. Me ç'rast, ata do të shpërfaqin frymën e një sjelljeje të këndshme dhe, përkundër të tjerëve, do të sillen me ndjeshmëri dhe respekt. Të formësuar filozofikisht, që synim kanë hulumtimin e çdo gjëje në tërësi dhe të cilët, po ashtu sikurse edhe ju, e kanë pyetur veten se cili është qëllimi i qëndrimit të tyre aty. Disa prej tyre ndoshta kanë gjetur përgjigje për pyetjet e parashtruara dhe përpiqen t'i informojnë edhe udhëtarët e tjerë. Por, sigurisht do të ketë edhe nga ata që, pasi të kenë fituar njohuri për to, qëllimisht nuk duan t’i informojnë të tjerët duke i mbajtur njohuritë e tyre sekrete, vetëm për vete, gjë që u jep atyre avantazh të konsiderueshëm ndaj të tjerëve. Ata e përdorin epërsinë e tyre, në mënyrë që të fuqizohen përmes njohurive të fshehtë, që të mund t’i kontrollojnë të paditurit dhe t’i përdorin ato për qëllimet personale. Natyrisht që do ta ndjeni edhe ju nxitjen për t'iu bashkuar njërës nga këto palë, pasi qenia njerëzore ka nevojë për njohje dhe pranim.

Është e njëjta gjë edhe me ne, që jetojmë në këtë planet. Ne vijmë një ditë në këtë botë dhe nuk e dimë se çfarë kuptimi ka ekzistenca jonë, nga kemi ardhur dhe ku do të shkojmë! Është zgjedhje e jona se si duam ta ndërtojmë jetën tonë, si dhe për çfarë do të vendosim! Ose jetojmë për ta kënaqur veten me të gjitha llojet e dëshirave njerëzore ose thjesht, jetojmë pa qëllim dhe pa mendime, si të thuash - për momentin, ose kemi interesa dhe nevoja të tjera që priren të na çojnë larg nga kuptimi i jetës, në vend që të na përqendrojnë në atë cak.

Pavarësisht se a dëshirojmë ne apo jo, anija një ditë do të përplaset në stere ose do të fundoset.

Dy parimet thelbësore

Ne të gjithë e dimë se sa e vështirë është rruga në kërkim të kuptimit të jetës, por kjo nuk duhet të jetë arsyeja për të na penguar që të jemi të vendosur për këtë rrugëtim të vështirë. Ne duhet të bëjmë gjithçka, që është në fuqinë tonë, për t’iu qasur rrënjësisht kuptimit të jetës.

Shumë njerëz nuk kanë pikënisje, kur bëhet fjalë për parimet thelbësore që duhet t’i ndjekin, ashtu që rrugën drejt së vërtetës ta kenë më të qasshme dhe më të lehtë. Ky është, megjithatë, parakushti më i rëndësishëm nëse dikush dëshiron ta kuptojë plotësisht kuptimin e jetës sepse, pa këtë parakusht të rëndësishëm, ne jemi të humbur dhe pa tokë nën këmbë. E kur nuk kemi bazament të fortë nën këmbët tona, ne i ekspozohemi vazhdimisht rrezikut për të hequr dorë nga vendosmëria jonë.

Secili njeri mund t’i qaset vet këtyre parimeve thelbësore, nëse ai kalon kohë të mjaftueshme vetëm me vetveten, duke u izoluar për një moment nga bota e jashtme. Në një situatë të tillë të perceptimit personal, njeriu bëhet më mendjehollë, më mendjekthjellët dhe ndërkohë arrin të përqendrohet vetëm tek mendimet e mira, të cilat edhe mund të jenë shumë të rëndësishme për kuptimin e jetës. Të gjithë ne e posedojmë mendjen por, duke e shpërfillur mendjen, përkatësisht duke mos e futur në zbatim atë, ne paralizojmë shpirtin dhe bëhemi të plogësht, të përgjumur e të zymtë dhe atëherë jetojmë pa orientim dhe gjithçka na duket e pakuptimtë.

Nëse ne, përkundrazi, i shfrytëzojmë virtytet tona njerëzore për ta formësuar jetën tonë në mënyrë kreative, të shumëllojshme dhe të ekuilibruar, që asaj (jetës) t’i japim një kuptim dhe në këtë mënyrë ta përballojmë atë me optimizëm të plotë, ne do ta fillojmë ditën me plotë gëzim dhe do të jemi të motivuar kështu çdo ditë, dhe gjithë veprimet tona do t’i kryejmë gjithmonë me kujdes, me vëmendje dhe me zell të plotë. Mirëpo, mendimet tona nuk duhet të gumëzhijnë rreth gjërave të padobishme, ne duhet t'i përqendrojmë mendimet tona në gjëra shpirtërore, në tema që përpiqen ta shpjegojnë botën dhe ekzistencën tonë në mënyrë që t'i japin gjithë kësaj një kuptim të mirëqenë. Meqenëse e dimë, se ne do të qëndrojmë në këtë hapësirë vetëm ​​për një kohë të kufizuar, duhet të merremi intensivisht me këto tema. Shpërqendrimi i mendimeve nga temat e tilla, qon në zbehje të inteligjencës dhe të kumtimit.

Mirëpo, secili nga ne ka veçori individuale, të ndryshme në kërkim të kuptimit të jetës, andaj edhe jo të gjithë kanë kuptueshmëri unike. Por janë dy mjete ndihmëse që duhet t’i shoqërojnë dhe udhëheqin të gjithë njerëzit në këtë rrugëtim të mundimshëm drejtë së vërtetës. Këto përshkrime paksa metaforike, në kuptim figurativ, janë dy parime thelbësore, shumë të rëndësishme, që duhet të bëhen si rregull, në mënyrë që të mund ta zhvillojmë një  karakter të mirëfilltë dhe ta mbajë të qëndrueshëm, për t’iu qasur sa më afër kuptimit të jetës. Këto dy parime jashtëzakonisht të rëndësishme janë: së pari, të jesh i sinqeritë me veten tënde dhe, së dyti, t'i kushtosh vëmendje të plotë ndërgjegjes tënde, si të thuash - të dëgjosh brendinë e ndërgjegjes tënde.

Këto dy parime janë tejet të dobishme për ta fituar paqen e brendshme, lumturinë dhe vetënjohjen.

Të jesh i sinqert me veten rezulton me rikthimin e njeriut tek rrënjët e veta dhe në këtë mënyrë ai, për një çështje ose mospërputhje, e pyet Un-in e vërtetë, dhe jo Un-in që është formësuar dhe strukturuar ndër vite. Me kalimin e kohës, njerëzit i përshtatën zakoneve dhe pasioneve që, në të vërtetë, nuk janë në harmoni me personalitetin e tyre. Në të shumtën e rasteve këto janë parapëlqime që njeriu si nevojë mirësia, për hir të statusit social të shoqërisë, e ka detyruar veten me ngulm, duke i shkaktuar dëme të konsiderueshme personalitetit dhe karakterit të tij, përmes ndrydhjes nga normat dhe format e huaja.

Njeriu duhet të jetë gjithmonë i ndershëm dhe në harmoni me brendinë e vet dhe Un-in e tij të pyes: se çfarë ndjesi ka ai për një çështje, a i pëlqen ta bëj atë dhe ta ketë , apo thjeshtë jo?

Ndershmërisë ndaj njerëzve të tjerë nuk duhet t'i jepet e njëjta vlerë si ndershmërisë ndaj vetvetes. P.sh. nëse takon dikë, që dukja e tij e jashtme nuk korrespondon me idealet e së bukurës të formuluara nga normat e së bukurës, që është pranuar nga shumica e një shoqërie, mund t’i thoni (nëse do të donit të jeni të sinqertë me këtë person) në mënyrë të drejtpërdrejtë dhe pa reflektim, se dukeni i shëmtuar! Këto instinkte, të pëshpëritura tek njeriu nga Satanai, shpalosin një sjellje poshtëruese në dritë të ditës, që i lëndojnë njerëzit e tjerë, madje mund t'i shpie ata deri në dëshpërim.

Sidoqoftë, nëse njeriu është i sinqertë dhe e pyet veten me ndershmëri të plotë, arrin në përfundimin se secili person, në mënyrën e vet, është i bukur dhe i mrekullueshëm dhe se dukja e jashtme nuk ka fare rëndësi, pasi nuk ka të bëjë me atë se si njeriu duket por me ndjeshmërinë e thellë të një dashurie të qëndrueshme dhe simpatike ndaj gjithë njerëzimit.

Njeriu do të jetë mirënjohës për ekzistencën e njerëzve të këtillë, nëse praktikon ndershmëri me veten. Por, dhe në një situatë të tillë, ndërgjegjja te njeriu, gjithashtu do të nxiste dhe shkaktonte një ndjenjë shqetësimi, që njeriu vetëm atëherë e percepton në maksimum si një ndjenjë fajësie, nëse ai është i sinqertë me veten. Shumë njerëz e ndrydhin zërin e ndërgjegjes së tyre, për këtë arsye ata edhe e ndjejnë barrën e fajit dhe keqardhjes, që këtë askush nuk e dëshiron. Edhe pse me kalimin e viteve, zëri i ndërgjegjes është injoruar dhe ndrydhur për çdo vepër të keqe, megjithatë ai zë do të dëgjohet gjithmonë. Përndryshe, dera e hapur që çon kah ndërgjegjja edhe mund të mbyllet tërësisht, por zëri i ndërgjegjes nuk mund të heshtet plotësisht, ai do të jetë megjithatë i dëgjueshëm, edhe nëse jo me të gjithë qartësinë dhe vëllimin e plotë të tij. Zëri i ndërgjegjes gjithmonë të paralajmëron dhe të inkurajon të veprosh drejt dhe mirë. Dera e mbyllur që çon kah ndërgjegjja, mund të hapet sërish vetëm duke qenë i sinqertë me veten, ky është, në thelb, edhe çelësi që e hap atë derë.

Përmes ndershmërisë me veten, dera e ndërgjegjes do hapet sërish dalëngadalë, që do ta forcoj përsëri ndërgjegjen dhe ta konfirmoj ndershmërinë. Të dy këto funksionojnë dorë për dore dhe janë plotësisht të varura nga njëra-tjetra. Këtu krijohet një rezonancë brenda shpirtit dhe karakterit. Duke qenë i sinqertë me veten, zëri i ndërgjegjes do të dëgjohet përsëri i  plotë.

Këto dy parime themelore janë në të njëjtën kohë edhe dy gur themeli, që e shoqërojnë atë që është në kërkimin të kuptimit të jetës dhe i sheshojnë truallin e lëkundshëm dhe të brishtë të rrugëtimit. Ndërgjegjja ju tregon gjithmonë se çfarë është e drejtë dhe çfarë është e gabuar, kështu që ju mund t’i mësoni të gjitha, të kontrolloni bazën e besimeve të ndryshme dhe pastaj ta pyesni veten sinqerisht, se ku qëndroni ju aty. Këto dy veti nuk iu janë dhënë njerëzve kot. Brenda tyre fshihet një kuptim thelbësor... nëse arrijmë të depërtoj brenda, do ta kuptojmë se sa të dobishëm janë dhe sa mirënjohës duhet të jemi ne për to.

Konkluzion

Në çfarë konkluzioni dhe koncepti përfundimtar, për kuptimin e jetës, do të arrij secili individ në veçanti, përmes kërkimeve të gjata dhe zbatimit të këtyre dy parimeve thelbësore të lartpërmendura, dallon nga njëri-tjetri. Kjo varet shumë nga ajo se me çfarë përpikërie i qasemi ne këtyre parimeve dhe sa seriozisht i marrim ato, por edhe sa serioze dhe të rëndësishme janë për ne përgjigjet për këto pyetje. Një njeri që mendon thellë për këtë çështje dhe që e përjeton të plotë shkëlqimin dhe lulëzimin e këtyre dy parimeve thelbësore, do të vijë te një e vërtetë e paluajtshme dhe e pashmangshme, dhe pikërisht për atë, që këto dhurata nuk i kemi rastësisht, por që na janë dhënë nga një krijues i plotfuqishëm dhe i gjithëdijshëm – nga vet Zoti. Nëse ne njerëzit, jemi të sinqertë me vetveten dhe e dëgjojmë ndërgjegjen tonë, do të arrijmë ta kuptojmë se ekziston një Zot që është jashtëzakonisht i madhërishëm dhe i mëshirshëm.

Kur ta kuptojmë se ekziston një krijues, ne jemi shumë pranë kuptimit të jetës. Atëherë ne e kemi një Zot, i cili vepron vetëm nga dashuria dhe që është vetë burimi i dashurisë për ne. Ai do të na ndihmojë neve ta kuptojmë kuptimin e jetës, ne vetëm duhet t'i lutemi atij dhe t'i kërkojmë ndihmë.

Vetëm Zoti e di kuptimin e jetës sonë - Ai që neve na krijoi dhe që nuk na lejon të jetojmë pa kuptim dhe qëllim. Ai mundet dhe do të na bëjë të qartë dhe të kuptueshëm edhe neve kuptimin e jetës.