Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Bujar PLLOSHTANI

KUR HESHTJA HESHT

            Kur heshtja hesht ne totalisht pushojmë së qeni me vetveten në vartësi me qenien e domosdoshme, sepse në këtë ekzistencë duket se nuk përkon me vullnetin e lirë dhe dëshirën tonë për t'iu përkushtuar ambicieve dhe interesit për të arritur deri te e vërteta.

Heshtja ndonjëherë është nxitje, maturi intelektuale, dhe ndonjëherë revoltë. Kur heshtja hesht ndodh atëherë kur gjësendi nuk arrin të zhvillohet normalisht drejt një progresi të nevojshëm në shkallë intelektuale e me radhë, atëherë ndodh të lind një vullnet i papërcaktuar psikik duke e betonuar zhvillimin e mundshëm. Pra, si pasojë e këtij zhgënjimi vjen deri tek revolta. Paraqitja e saj, pra heshtja hesht ndodh atëherë, kur çdo lloj procesi i cili nuk arrin të këmbehet lirshëm si pasojë e një zhvillimi të nevojshëm mbi planet dhe realitetin njerëzor vjen deri tek revolta, si përpjekje e pakënaqësisë. Mosrealizimi i çështjes apo fenomeneve të dëshiruara nga njeriu i shkencës nxit revoltë, ndërsa revolta shtyn drejt heshtjes që zbeh gjithçka duke të shtyrë me mjete të dhunshme të heqësh dorë nga planet vetjake. Plani i dëshiruar në qiell, njeriu në tokë, ky është ndryshimi që sjell heshtjen, atë që të detyron me çdo kusht të shmangësh nga e bukura dhe e mira e përgjithshme.

Njeriu i pajisur me sens shpirtëror, kur humb prirjen ndaj të mirës mund të ndodhë të zhytet drejt mureve të tij, duke humbur çdo guxim sapere aude ndaj natyrës së tij sociale. Kjo heshtje e detyron të goditet në drithërimat e tij shpirtërore duke miopur forcën intuitive apo dashurinë shpirtërore, pasi vetëm kështu ambiciet për jetë fatlume bien në humbëtirë pa asnjë ndritje të vullnetit për jetë. Dhe heshtja mbulon fjalët, por jo dhe drithërimën shpirtërore. Ka të bëjë me një zhgënjim totalisht të forcuar, që rrënon muret e kësaj ekzistence të brishtë duke e kthyer njeriun në mpirje të zakonshme. Në marrëzi të këtij nënqielli të bezdisshëm ku çdo molekulë e oksigjenit duket sikur po i rrëmben trofetë e sensit për njohje. Dhe heshtja mbulon fjalën, dashurinë, ekzistencën, zotin, por jo dhe drithërimën e shpirtit drejt të kuptuarit, pra njohjes. Kjo udhë pra, kur heshtja hesht paraqet nxitimin e rënies së lirë nga qiejt e largët që lëshon copëza ciflash të vobekta poshtë tokës së ftohtë. Është e ndryshueshme në vartësi të referimit të zotit që përkon me forcat e tij hyjnore drejt njeriut për ta nxitur dhe më tej revoltës shpërthyese...

Kur heshtja hesht ne totalisht pushojmë së qeni me vetveten në vartësi me qenien e domosdoshme, sepse në këtë ekzistencë duket se nuk përkon me vullnetin e lirë dhe dëshirën tonë për t'iu përkushtuar ambicieve dhe interesit për të arritur deri te e vërteta. Ndofta ekziston një faktor i jashtëm krejt i padukshëm që na ndikon në vullnetin për njohje. Edhe pse heshtja e tillë na ndikon si dukuri e jashtme e pavullnetshme e jona, një vetmi dritash sipër qiellit tek po kërkojmë me zili t'i shquajmë të metat e një syri dashakeq për të mos na ndikuar më. Kjo heshtje na errëson qiejt për të mos vazhduar më tej. Më kot, mbetet vetëm një tendencë e zakonshme ku qëllimi i arsyeshëm përfundon në hon. Kur heshtja hesht duket sikur na godet drithërimën, por veçse nuk na gjunjëzon bindjet tërësisht. Me çdo kusht të heqësh dorë nga gjithçka që ti po ndërton me guximin e pasionit për të ditur apo për të përfituar, një heshtje të zë, si ndikim i jashtëm për t'u dorëzuar, e që s'mund të rikthehesh fill pas në realitetin e duhur. Shtrëngon gjithë sistemin inteligjent, dhe e kthen përmbys duke mos pasur brenda asnjë monedhë të ndritshme për të reflektuar një maske tjetër ndriçuese. Kur heshtja hesht ndryshimi ndodhet midis revoltës dhe maturisë për ta kthyer bindjen intelektuale si forcë reale.

Edhe trupi fizik i yni nëse do të ndeshej me heshtjen do t'ia ngurtësonte jetën me çdo kusht, por veçse një drithërimë shpirtërore kapërcen më të fshehtat shkallë të mendimit mbi heshtjen që pezullon vetëdijen tonë të kthyer në formë fizike. Edhe shpejtësia e kësaj revoltë sado e shpejtë të ishte nuk do të arrinte të gjunjëzonte një shpirt drithërues, që paqen dhe dashurinë për njohjen i ka parë përtej të pamundurës së mundur. Ligjet fizike të natyrës sado teka hënore të kenë, realisht nuk do të kenë aftësi për të ndryshuar drithërimën shpirtërore në nxitje drejt revoltës, sepse kjo drithërimë shpirtërore është forcë hyjnore që tejkalon çdo kohe e hapësire. Kjo do të thotë që heshtja ka një pikë ku mund të ndalojë të keqen e saj, ndërsa drithërima shpirtërore nuk ka asnjë pikë dhe se zgjerohet pafundësisht në mënyrë konstante sipas virtytit dhe ndërgjegjes. Edhe zoti që do të nxiste heshtjen, si sprovë ndaj njeriut nuk do të arrinte ta kthente përmbys edhe drithërimën shpirtërore. Prandaj, heshtja mund të ketë një fund të hidhur përsa i takon rrugëtimit, ndërsa drithërima shpirtërore të jep çdo guxim për triumf të së vërtetës.

            Nga libri "Etikë dhe politikë"