Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Mimoza LESKAJ

KUR TË DALË NGA KJO STINË

Librin e autorit Adem Zaplluzha, "Kur të dalë nga kjo stinë" mund ta shkarkoni falas në sektorin

„Literaturë“

(E falënderoj përzemërsisht autorin)

            Parathënia e librit "KUR TE DALE NGA KJO STINE"   

            Nuk ndalet dora e poetit Adem Zaplluzha. Poezia e tij është si një labirint i panjohur,ku futesh dhe gërmon gjerë derisa t’i gjesh fundin dhe kur tè dalësh e ndien veten të ngopur nga kërkimet që ke bërë gjatë ecjes nè këtë labirint!

            Vargu i poetit  është  një varg që vallëzon hera-herës si të jetë tango,herë me ëmbëlsinë e një valsi dhe shpesh me forcën e një flamengoje, ku të duket sikur përplaset fuqishëm, por njëkohësisht ruan forcën e të qëndruarit në këmbë vertikalisht, pa ju dridhur qerpiku. 

            Nuk është e lehtë tè flasësh për autorin e librit numër 157 ! 

            Tè duket vetja sikur i je futur një mali me sëpatë në dorë, por në morinë e këtij mali tè bie sëpata nga dora, sepse lartësia e drunjve është e paarritshme për t’u prerè. Ja kështu janë vargjet e poetit Adem Zaplluzha,...pemè tè larta qè nuk i arrin dot! 

            "Kur të dalë nga kjo stinè" ...Bukuria që mban ky titull qëndron jo vetëm tek vargjet e kësaj poezie por dhe tek qëllimi që autori i vë vetes ,të ngelet përjetë mes gjyshërve të tij, mes asaj origjine që e bën atë t ndihet krenar. 

Dhe e thotë bukur :

            "Kur tè dalè nga kjo stinè 

            Nëse do dalè  

            Do qëndrojë diku mes mjegullave  

            Mu atje ku janë varret e gjyshërve  

            E di qè mè pret një udhë e gjatë 

            Por unë gjithsesi,kurrë s'do tè ndalem! 

            Autori me vargun e tij të mençur,nuk ndalet vetëm tek origjina.  

            Ai shkruan çdo ditë  për shqetësimet dhe hallet e vendit tè tij, ku shpeshherë tregon dhimbjen e madhe qè autorin e bren.  

            "Thashë Ky Popull Nuk Vdes"

            .....Një nuse lindi binjak 

                 Thashë ky popull nuk vdes 

                 E rrotat e trenit shqitën mbi binarè" Nè këto vargje autori tregon vazhdimësinë e jetës së një populli,dhe pse të shumëvuajtur munduar. 

            Poezia "Por Gjithsesi Sonte na duhet Tè Ecim", më kanë mbetur në mend vargjet; "Do ecim deri te yjet

             Edhe përtej yjeve 

             Do e gjejmë gurin e Sinorit

             Se tepër ja ngushtuan mushkrit"   

             Por ja që erdhën të tjerët 

             Dhe na i thanë pemët 

             Mu atëherë,kur deshën të çelin dashuritë"

            Larmia e temave që autori prek, bën të kesh etje të madhe për ta lexuar. Kur merë librat e tij,ndeshesh me një gjuhë të thellë, që herë-herë të duket qortuese, por që në të vërtetë brenda është e mbushur me dashuri të madhe.

            Numri i madh i librave të  dëshmon jo vetëm pjekurinë e madhe artistike ,por dhe forcën si dhe zemrën e bardhë qè autori ka derdhur me ëmbëlsi,në vargjet e tij plot madhështi. 

            Si tek vargjet, :

             "Tè thirra në ëndrrën time 

               Ti mungove 

               Më mungove edhe nè zhgjëndërr 

               Oh të lutem më trego 

               Edhe sa kohë më duhet të pres tè çelin lulet?

            (tek poezia "Vetëm hingëllimat e kuajve të egër" ) 

            Autori pyet veten tek poezia  :"Ç'farè të Bëj me dhembjen time"

            Çfarë të bèj me dhembjen time,

            ku ta gjej eliksirin 

            për të shëruar vargjet e një ëndrre? 

            Hëna si një kungull i kalbur 

            Fundoset në detin e paanë të qiellit. 

            Nuk është e lehtë të flasësh për poetin e një shqipeje që na paraqet një enciklopedi tè madhe jo vetëm librash por dhe mijëra falèsh,që mbajnë jetë brenda tyre të mbushura me metaforè,ku të duhet të ndalesh një çast dhe ta rilexosh sërish. 

            Poetin Adem Zaplluzha akoma nuk e kam takuar personalisht, ( dhe mezi pres të bëhet i mundur ky takim), por e njoh atë nëpërmjet vargut të tij i cili më nderon  duke më dhënë si detyrë fisnike të bëj redaktoren e librit tè tij me numër 158! 

            E cilin nuk do nderonte  kjo enciklopedi librash e këtij poeti? 

            Numri i madh i librave të tij duket si një arsenal i rèndè dhe potent "armësh" që do ta kishte zili çdo gjeneral që niset për në betejë ! 

            Dhe ja, beteja e poetit tonè tè dashur vazhdon....!  

            Suksese të mëtejshme poet dhe vazhdimësi pa fund misionit tënd! 

Poezi nga libri i autorit Adem Zaplluzha "Kur të dalë nga kjo stinë"

QIELLI ISHTE I PAFUND

Të thashë kur çelin pemët

S’do ketë më dimër

Mbi flokët e tua të thinjura

Një shtërg i vetmuar

Do fluturoj nëpër ëndrrat e stinëve

Ne besuam tepër shumë

Besuam si të çmendur

Se dimrat zgjohen vonë

Zgjohen vetëm atëherë

Kur nën rrënjët e pemëve

Këndojnë gjinkallat

Ja pra erdhi stina e luleve

Nëpër portat e vjetra

Çelën manushaqet e ditëve të vrara 

Sonte ti nuk je pranë nesh

Udhëton diku mes yjeve të padukshëm

Udhëton mes reve të mjegullta

Kur të pyetëm se ku do të ndalesh

Përgjigja i shëmbëllente heshtjes

Para teje qielli ishte i pafund

Ashtu siç ishin dëshirat e tua

ASKUSH NUK E DI ITINERARIN

Diku vishen e diku zhvishen të vdekurit

Por rritet

Aq shumë i shëmbëllejnë

Njëri - tjetrit sa që nuk i dallojmë dot

Me pak pambuk në hundë

E përcjellim të vdekurin

Deri te portat e Parajsës

Ndoshta edhe të Ferrit

Por gjithsesi përcjellja nuk mungon

Nuk lihen të vetëm

Në çastin e ikjes

S’lihen dot në gjysmë të udhës

Askush nuk e di itinerarin

E të vdekurve

Por më duket se përtej varrit

Nuk kanë se ku të udhëtojnë

KUR TË DALË NGA KJO STINË

Kur të dalë nga stina e beharit

Diku në fillim

Ose në fund të rrugës

Më pret një tjetër dimër

Shumë më i ashpër se të gjitha dimrat

Që kaluan mbi kurrizin tim të thyer

Më pret një lis asnjanës

As rrap

E as trung gështenje

Një tjetër lloj druri halor

Nga gjilpërat e të cilit

Vdesin gjarpinjtë e murrmë

Kur të dalë nga kjo stinë

Nëse dalë

Do qëndroj diku mes mjegullave

Mu atje ku janë varret e gjyshërve

E di që më pret një udhë e gjatë

Por unë gjithsesi kurrë s’do të ndalem

ECJET I PATËM TË GJATA

Sonte s’ka të ndalur

Do ecim përtej çdo mundësie

Kur arrijmë cakun

Na pret një tjetër udhë

E gjatë sa vetë jeta

Por ne do të ecim

Ata që ndalen

Kurrë askund nuk mund të mbërrijnë

Ecjet i patëm të gjata

Por gjithsesi ecëm pa u ndalur

Ja ku jemi pranë portave

Që gjethojnë lule

Kur ato qëndrojnë të hapura

Bagllamat e ndryshkura

Çelin të gjitha llojet e zambakëve

POR GJITHSESI SONTE NA DUHET TË ECIM

Sonte do u shëmbëllejmë pemëve

Pa mbërri stina

Do çelim lule prej mjegullave

Nga zëri i trishtuar i dimrit

Diellit do t’ia thurim një kurorë

Do ecim deri te yjet

Edhe përtej yjeve

Do e gjuajmë gurin e sinorit

Atdheu ka nevojë për frymëmarrje

Se tepër shumë iu ngushtuan mushkëritë

Nuk duam dhe kurrë nuk deshëm

Të çelim lule nën drurët e huaja

Por ja që erdhën të tjerët

Dhe na i thanë pemët

Mu atëherë kur deshën të çelin dashuri

Sonte do ecim deri në pafundësi

T’i zgjojmë gjyshërit nga letargjia

Nëse duhet

Do shkojmë deri në Ferr

Por gjithsesi sonte nuk ka ndalje