Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Lebit MURTISHI

KY  DHE KA ZOT

(monodramë)

Ekskluzivisht për

 www.sa-kra.ch

dhe

www.syri3.com

 Monodramën e autorit Lebit Murtishi,  “Ky Dhe ka Zot”, mund ta shkarkoni falas në sektorin:

  „Literaturë“   

(E falënderojmë përzemërsisht autorin)

            (Skena paraqet pjesën e jashtme të kullës: oborri, pragu, dera, Flamuri Kombëtar qëndron mes kullës.    (Qetësi absolute).

            Dielli mundohet të qesë kryet. Qiell i purpurtë. Drita mundohet t’i zë vendin errësirës.    Nje vaj fëmije degjohet në kullë. Ndizet një qiri në kullën e terrosur. Gjyle topash dhe rrebesh plumbash e raketash shkrepëtijnë mbi  muret e Kullës.

            Gjuajtje që s`kanë të ndaluar.

            Lojë drithëruese prozhektorësh.

            Skenë e rëndë shkatërrimtare.

            Atmosferë kataklizme.

            Për një moment qetesi makabre.

            Nga Dheu si Anteu ngrihet ngadalë Zoti i Tokës .

            Adem Jashari!  Duket si një monument bronxi.

            Pas një pauze konkrete dhe funsionale dramatike, Ai ngre dorën lart, drejt qiellit të djegur. Fillon qetë një muzikë ringjalljeje. Ademi luan ritualin Shqiponjë.)

            (Duke rënkuar...).

            Jam unë… Adem Jashari më thonë...(duke shtrënguar ballin). Këtë emër më vuri babai Shaban. Dhe s`më pyeti fare.

            Ndoshta kish të drejtë: vetëm për emrat nuk pyetemi.

            Por nejse, as atë s`e ka pyetur Babai i vetë, Gjyshi im...

            (sjell nëpërmend drurin familjar.Ulet afër pragut):

            Na ishte Murati... që la në djep Fazliun. Shkoi në luftë dhe s’u kthye më.

            Kur u rrit Fazliu la Pasardhës Muratin: Ringjalli Babain, pra: Babgjyshin tim.

            Murati la pasardhës Shabanin...

            Shabani lindi më 1924 kur u vra Azem Bejta  në luftë me serbin në Drenicë.

            Shabani la Rifatin Hamzën dhe Mua.

            Babai punonte si mësues dhe shpesh burgosej nga Pushteti.

            Më 1968 Babai Shaban ngre flamurin në Skenderaj.

            Në  protesta ka marrë pjesë edhe Hamza. Më pas Ai shkoi në Gjermani.

            “Neve na ka bërë Perëndia t’i dalim Zot  kësaj Toke” -kështu fliste gjithnjë Babai.

            Në vitin 1981 vritet Tahir Meha bashkë me Babain e tij Nebiun duke luftuar kundër një ushtrie barbare.

            Më kujtohet, se e përsëriste shpesh kur thoshte:

            Kur ka me luftue Tahir Meha kanë me shkrue shtatë gazeta.

            Varrimin e ndaluar të Luftëtarit Tahir Meha e udhëhoqi Babai im.

            Morën pjesë nja 6o vetë. Shumica u friguan nga kërcënimet e policisë.

            Hamza dhe Unë u betuam para varrit të luftëtarit shqiponjë Tahir Mehës, se do t’ia marrim hakun.

            Rasti i Tahir Mehës dëshmon se nuk mjafton vetëm lapsi, por lypset pushka.

            Serbi nuk kupton tjetër gjuhë përveç grykës së pushkës.

            Viti 1989 na vuri  në ballë të demonstratave. Ishte një vit kthesë!

            Shtypja e okupatorit gjakpirës shtoi veprimet tona.

            Ne e kuptuam se me fjalë boshe s’bëhej gjë.

            Flamuri, revolja pushka dhe automatiku ishin gjithnjë në kullë.

            Djem nga të gjitha territoret etnike, nga Drenica, Ilirida, Kosova lindore u nisën për në   Shqipëri. Shkonin për ushtrime njëmujore.

            Ish koha e Ramiz Alisë. Ka qenë në dijeni Rugova dhe Bukoshi.

            Më 3 nëntor 1991 shkuam 54 vetë në kurs ushtrimor.

            Nga aeroporti i Shkupit u nisëm për në Cyrih të Zvicrës, prej aty me autobus shkuam në Trieshtë prej ku me vapor vazhduam për në Durrës.

            Na printe Sahit Jashari, Ilaz Kodra, Fadil Kodra, Avni Rama, Dërguti i Rrezallës, Shaqa, pastaj nipi im Murati që për herë të parë e shihte Shqipërinë.

            Djemve të lodhur u ngrija moralin me fjalë: ”Duhet të jeni krenarë djema , për rrugën që keni marrë. Do të bëjmë diçka madhore, do ta bëjmë Shqipërinë”.

            (Nis të këndojë: “O moj Shqipni, mos thu’j mbarova” Pasi merr frymë thellë)

            Më 30 dhjetor 1991 ndodhi sulmi i parë i forcave serbe ne Prekaz. Ne u rrezistuam sa mundëm.

            Më 5 prill 1993 thirra takimin në kullë:   (Ngrihet në këmbë)

            “Djema, ju thashë, ka ardhur koha të qëndrojmë këtu!

            Politikanët kanë punët e tyre ndërsa ne kemi punën tonë.

            Duhet të përgatitemi për dasëm të madhe.

            LUFTËN!

            Pjesë nga monodrama, "Ky Dhe ka Zot"