Librin më të ri me poezi të autorit Mehmet Bislimi “Lirikat e fjetura”, që doli nga shtypi këto ditë (maj 2013), mund ta shkarkoni falas në sektorin:

„Literaturë“

E falënderoj përzemërsisht mikun tim të çmuar, krijuesin e palodhur në fushën e letërsisë dhe publicistikes, MEHMET BISLIMIN, për kontributin tejet të çmuar në ngritjen e vlerave morale e shpirtërore të shoqërisë sonë.

Asaj

kohë e largët

ndjenjë e vakët

lozonjare herë

herë e saktë

kujtime të hershme rinore

çastet të ëmbla përcjellë

pa dashje

ëndërr e mbështjellë

si dhuratë

më erdhe për shqetësim këtë natë

më nxore djerset nga balli

ëh

ty lumi të marrtë

ç’më paska djegë malli

Atë

me syrin e arsyes e shikoja

aritmi zemre

rinumërim nga e para

sprovë që më trembe

nuk dua t’ia lëndoj

ëndrrat e saja të bardha

me ndjenjat e mia të mallit të parë

nuk lejoj

ndjenjat nuk i fus në lojë

as një herë

atë

nuk dua ta lëndoj

Një ëndërr

ëndrrat e bardha

edhe në kohën e pleqërisë

mes kujtimeve të venitura

të mirëseardhura

ikën

vitet e rinisë

në derën e vjetër prej druri

ëndrrat

me ndrojtje trokasin

për lojën e lënë në gjysmë

ëndrrat lozonjare

prapë

në derë na trokasin

në orët e vona

na kujtojnë

s’na braktisin

s’na harrojnë

Fotografia

fotografi e saj

përtej horizontit blu

plagët e mbyllura rihapë

kohëra të largëta rinore

buzëqeshje e ngrirë

si për inat

kujtimet shprush

edhe këtë natë

me bengun e kafet

në gushë

shumë kërkova e s’ të gjeta

në rrugët e pendimit

një ndjenjë krejt e shpërthurë

si ti askush

edhe sot

si dikur

me bengun e kafet

në gushë

Ka vite

të mbyllen prapa murit

butësi femërore

kohë e ligë në theqafje

të kishte ndrydhur

e lënë pas dore

vrasje e rëndë në emër të moralit

mëkat i paparë

a vritet sorkadhja e malit

që sjell plleshmërinë

lojë me idhujt

lojë e paskrupullt me Kodin Etik

lojë me perëndinë

Pikëllim

lajmi se ti nuk do vishë

më erdhi nga andej telefoni

gjumit i thash ik

si ndër leqe

në prehrin e pritjes

vetmia më zuri

ëh

pritje me shije të keqe

pelin në buzë më vuri

tani edhe kur cingëron telefoni

nuk e hap më

lajmin për mosardhjen tënde

e mora vesh

ka vite që pres një zile

e nuk “cingëron” më

asnjëri prej nesh

a thua do na thërrasë dikush

për të na thënë

ndihuni

se do ikim nga kjo jetë

Pritje

me çiltërsinë e shpirtit

pritën ato

kthimin e burrave

nga syrgjyni

kurbeti

burgu e mali

me flokun mbi supe

si petkat e bardha larë

në lotin e kripur

kristal pritje ngrirë

në gjoksin e tyre pesha e pritjes

kallë

si prapa derës së hekurt

përnjëherësh

dashuri e vuajtje

ndryrë

nga malli i pritjes

kallë

Ta shpëtojmë dashurinë

urrejtjen ta shtypim me gurë

dashurinë ta shpëtojmë

më pastaj do mblidhemi

për të kërkuar

rrënjën e atësisë

kush ishte babai i urrejtjes

dhe

kush i dashurisë

luteni

mos i hyni në hak njeriut

as perëndisë

dashuri falni botës

jetë

rini

çiltërsi

Vite

zili të kam

mes shoqeve në garë

bukuri

që ndiqni njëra- tjetrën

një jetë në radhë

e reja ndoqi të vjetrën

e rëndë

edhe në vitet e mia

zemra s’më bënë

të heq dorë

nga rinia

poezi nga libri i sapobotuar "Lirikat e fjetura"