|
LEGJENDA
Njėherė magjia e hyjnisė ishte
pylli
e nė pyll ishte dritėsimi
atje sipėr shkėmbit
te kaltėrsia e qiellit
te qielli i shqipeve
dhe njė lumė atje derdhej nė grykė
te rrėnjet e thella nėn mal
dhe tingulli mbi rrasėn e gurit
ishin gjurmėt e hapave tė kohės
magjishėm dhe zėri i hyjnisė
ishte e madhe dashuria e pyllit
fytyra nė rrezen e jetės
pamja e saj shkrihej nė shkėlqimin
e syve
dhe zogjtė cicėronin si gjethet
dhe zemra ndihej si nė buzėt e
qiellit
si vetė shpirti i tij n`dritėsimin
e jetės
nė legjendė u bekuan tė gjitha
njėherėsh
nė ēdo hap tė njeriut sipėr balte,
nė gurra gurėsh dhe drite
Mė pas kujtimi sublim i dashurisė
dhe hardhia te guri dhe tingulli
si shenja tė dehura tė kohės
ATJE
Atje lart mbi bregore
tė blerimit
cicėrojnė zogjtė e kaltėr
t`qiellit
kėngėn e kthimit
Nė shkėlqim t`yllit
tė ditės
e bardha dritė vjen e duket
si te lisat nėn qiparis
si njė hije n`shenjė kujtimi
aty te lugjet hone krojesh
ngjyrė e verdhė, e ngjyrė e
vjollcės
Njė kurorė fushe dhe mali
janė si rrugėt nė njė zgjim
ku fillojnė n`shkėlqim tė dritės
tu u shtri nė pambarim
Shkulet nata, hija mbetet
sikur lisat n`qiparis
si njė gur sipėr gurėsh
sipėr kohės pėrmbi kohe
sikur shekulli pėrmbi shekull
sikur ditėt sipėr javėsh
rrotullohen si hendekut
njėri lart e tjetri poshtė
si njė rreth i blertė i honit
si bregore sipėr blerimit
shenja cicėrima zogjsh
vajtje-ardhje
zėri kėnga hija n`dhimbje
sikur stinėt nė rreth magjik
sikur drita nė blerim
atje te bregu,te hija e kohės
ėshtė shtrirė honit nėn qiparis
VETĖM TY
Vetėm ty tė shoh
si dukesh dhe humb pėrsėri
o fjala jote prej hyjnie
pamja jote prej drite tė mirė
drita e emrit tėnd e pashqiptueme
asnjėherė
As atėherė as tani as kurrė
si dehja je e zgjueme e jetės
ndritė nė xixa t‟u u shfaqė e t‟u
u tretė ndėr sy
pėrseritesh ditėve tė mia si
asnjėherė
Oh, ti e vėrteta e ėndrrės sė mirė
Oh, ti gėzimi i ēasteve tė mia mbi
tė hirtėn e pėrditshme
Oh, ti kurorė e hyjnisė e natės
dhe e ditės
Oh, ti qė pėrfton nė emrin tėnd nė
tė gjitha errėsirat
Ti qė vetėm dukesh dhe fshihesh
pėrsėri ndėr sy
dhe vesėn e lė t‟u ju shkri nė
ndjesi tė jetės
atje sipėr malit, sipėr reve tė
shkėmbit si petale shkėlqimi tė kaltėr
Oh, ti emėr i shfaqur, qė ndrit
pėrditė e pėrnatė, e prarueme si valėt e lumit
Oh, ti qė digjesh nė pamjen tėnde,
fjalėn dhe guximin tėnd tė pafund
Dhe unė tė falem vetėm ty, deri nė
agimet tona tė hyjnisė tė dritės e te emrit tėnd
ĒELI LULJA NĖ DRITARE
Ēeli lulja nė mėngjes
te dritarja afėr xhamit
puthte dritėn e agimit
rritej rrezes t‟u u shtri
Atje ishte sipėr udhe
nė ballkonin e shtėpisė
nė njė vazo n`vija qielli
syth i saj vjen e ndrit
Po hapej lulja nė dritare
sikur xhami n`diell shkėlqen
ėshtė njė lule shtrirė nė erė
syth i saj si rreze n`qiell
Lule-bukur, lule-jete
si njė gocė e brishtė e d`lirė
pranė xhamit si dy gėrsheta
fytyra e saj e prarueme erėmirė
ēeli lulja nė dritare, afėr xhamit
n`erė puhit
tinguj qielli, n`pika drite,
sythit rrjedhin plot shkėlqim
lulebukur, lulejete, si njė gocė e
brishė e d`lirė
ėshtė n`petale shtrirė nė erė,
syth i saj si rreze n`qiell.
Pjesė nga libri me poezi "Lule
dhe vjeshtė"
Postuar nga "Fryma"
|
