Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Jusuf ZENUNAJ

ME FAT MARTESA

 (Dramë)

Drama e autorit Jusuf Zenunaj “Me fat martesa”, u ofrohet të interesuarve për shkarkim falas në sektorin

“Literatur”

E falënderojmë autorin përzemërsisht për këtë libër  të mrekullueshëm

Personazhet

SADIKU    punëtor stinor në Zvicër

gabriela      infermiere, e dashura e Sadikut

SABRIA     e fejuara e Sadikut

UJKANI     babai i Sadikut

KRISTOVIi dashuri i parë i Gabrielës

KRISTINAnëna e Gabrielës                                                                          

bardhi        i papunë, shok i Sadikut 

selmoni       punëtor, daja i Bardhit

NUSHA      punëtore, shoqja e Selmonit

MËRGIMI  djali i Selmonit dhe i Nushës

HANSI pronar restoranti, dashnori i Nushës

rrushja       kamariere

RUDOLFI publicist, i afërm i Kristinës

Akti i parë

(Pijetore në Bernë, Zvicër. Sadiku dhe Bardhi qëndrojnë të ulur në një tavolinë pranë dritares. Rrushja shërben aty si kamariere.)

SADIKU: Kam një hall!

bardhi: Çfarë ke?

sadiku: Kam ngelur pa punë. Jam pa asnjë metelik në xhep, siç thoshte mixha Ramë në ato hajgaret e tij, në Kosovë.

bardhi: Oh, ç’ma kujtove Kosovën! Të them të drejtën, më ka marrë malli për të! Dhe pas një heshtjeje të shkurtër, ai vazhdoi) E di që edhe kjo është nga Kosova?

sadiku (Shikon vajzat përreth në lokal) : Për cilën e ke fjalën?

bardhi (Bën me kokë drejt Rrushes) : Rrushja, pra. Nuk e njihke Rrushen?

sadiku: Kam dëgjuar se në ketë rrugë, në një nga pijetoret punon një me emrin Rrushe.

bardhi: Unë e njoh mirë. Dhe më sjell ndërmend fjalët e Sami Frashërit për gjuhët e huaja.

sadiku: E ç'thoshte ai?

bardhi: Në një nga veprat e tij, ai shkruan se shqiptarët i mësojnë shumë shpejt gjuhët e huaja.

sadiku: Et ku e ke vërtetuar mendimin e Samiut?

bardhi (Bën me kokë nga Rrushja): E sheh atë? E flet gjermanishten si një zvicerane. E pra, nuk ka më shumë se dy vjet që ka ardhur këtu.

sadiku (E shikon me kureshtje Rrushen): Po ti mund ta kesh lehtë me të...

bardhi: Pse lehtë?

sadiku: Një mijë franga mjaftojnë që t'i bësh dokumentet me të.

bardhi (Qesh me ironi): Besa, as për pesë mijë, jo. Nuk mashtrohet kollaj kurva.

sadiku: Pse, kurvë?

bardhi (E thërret me kokë Rrushen): Ka qenë e fejuar në Kosovë.

rrushja (Afrohet): Bitte!

bardhi (Qeshet): Pite? Ah sa më ka marrë malli për pite!

rrushja (Me cinizëm): Flisni!

sadiku: Po ditka shqip?!

bardhi (Buzagaz): Kjo është jona. A e pe sa shpejt erdhi te ne? Edhe në pamje ua kalon zviceraneve.

rrushja: Thoni çfarë kërkoni, ju lutem, se nuk kam kohë t'ju pres!

sadiku: Nga një çaj.

          (Rrushja shkon te banaku. Sadiku e Bardhi e përcjellin me shikime në heshtje. Ajo vjen me porositë në tabaka dhe i vendos përpara, në tavolinë.)

rrushja (duke qeshur): Ju bëftë mirë!

sadiku ( Rrushes): Ulu pak.

rrushja: Nuk kam kohë.

bardhi: Merr diçka, pra, prej meje.

(Rrushja largohet pa u përgjigjur)

sadiku: Ah çfarë cope qenka!

bardhi (Duke shikuar edhe ai Rrushen) : Copë e shkuar copës.

sadiku: Ah të kishe fat!

bardhi: Çfarë fati!?

bardhi: Të të pranojë.

bardhi: Ma prish se ka qenë e martuar…

sadiku: Në fillim më the se ka qenë e fejuar e tash më thua e martuar!?

bardhi: Njëlloj është. Ti e di si i kemi zakonet ne shqiptarët.

sadiku: Çfarë zakonesh, Bardh?

bardhi: Natën e martesës nuk i ka dalë si duhet atij shoqit dhe të nesërmen ai i ka treguar rrugën. Ik, i ka thënë, se ti nuk je për mua.

sadiku: E si ka ardhur këtu?

bardhi: I ati i punon moti në Zvicër e ai e ka sjellë këtu.

sadiku: Më duket sikur i vjen turp të flasë shqip! E pashë që me ata djemtë e rinj gjithë kohën vetëm gjermanisht foli me ta.

bardhi: Shqip flet vetëm me ata që e njohin mirë. Bile-bile e ka mërzi të përgjigjet shqip kur ka aty afër gjermanë. Nuk pranon të shoqërohet me njerëzit tanë. I njoh shumë prej atyre që i kanë shfaqur dashurinë, ose qe i kanë premtuar një shumë tê madhe paresh për t'u martuar me të vetëm për dokumente. Por, nga ana tjetër, kam dëgjuar të thonë se ajo shkon me djalin e shefit të saj. Këtë gjë e kam vërtetuar edhe unë, kur e pashë njê ditë teksa puthej me të në hyrje të bar "Migrosit".

sadiku: Në vend të huaj, shumica e njerëzve i ndërrojnë edhe sjelljet, siç thonë, duke u përpjekur të bëhen më katolikë se Papa, por bëhen qesharakë.

bardhi: Të tillë ka shumë.

sadiku: Puno sa të mundesh aty ku je, se ndoshta vitin e ardhshëm ta çon garancinë.

bardhi (Merr frymë thellë): Nuk kam punë veç edhe një javë. E mashtrova shefin për banesën.

sadiku : Për banesën!? Pse, si e ke hallin?

bardhi : I thashë se e kam siguruar çështjen e banesës. Pas dy-tri ditësh këmbënguli t'ia tregoja apartamentin se ku banoja. Po ku se? Unë një natë flija te njeri e një natë te tjetri, ku mundja. M'u desh t'i tregoja të vërtetën! Ç't'i bësh? Kështu e paska fati i emigrantit. Kot nuk thonë: ”Guri i rëndë, në vend te vet”.

sadiku: A ke prindër?!

bardhi (Psherëtin): Babën ma ka vrarë kushërini

sadiku: Nuk të ka ndodhur vetëm ty kjo fatkeqësi.

bardhi: Ah toka! Për tokë u bë tokë! Nê vitin e katërt të gjimnazit bleva një revole, po nëna ma hetoi menjherë e ma mori, kur isha duke fjetur. Ajo m’u lut që të mos vras njeri për babën, se ai nuk ngjallet ma. Më bindi, por nuk pata rrugë tjetër veç të vija në mërgim, se nuk më linin tê qetë fjalët e njerëzve. Sot fola me nënën nê telefon e ajo më tha se në Kosovë të gjithë po I falin gjaqet...

sadiku (I gëzuar i shtrëngon dorën): Të lumtë!

bardhi (Ngrihet nga vendi): U vonova! Më duhet të shkoj tani!

sadiku: Mos shko pa e pirë edhe nga një gotë. Bardh, më vjen shumë keq që nuk mund të të ndihmoj, se edhe vetë unë strehohem ilegalisht te Gabriela.

bardhi: Sadik, s’mund të qendroj më shumë. Nëse ma mbyllin derën, mbetem përjashta. Është larg dhe policia më nxjerr telashe.

sadiku: Atëherë, natën e mirë!

bardhI: Natën mirë!

sadiku: Takohemi nesër këtu, në "Migros".

(Del Bardhi pas të rinjve që ishin bërë̈gati që të dilnin përpara tij. Sadiku mbetet vetëm në tavolinë dhe bien ë mendime. Ai nxjerr letrën që i ka dërguar i ati. Fillon ta lexojë së pari në heshtje e më vonë edhe më zë :

"Sadik, biri i babës! Më përvëloi malli për ty. Jote emë të sheh në endërr përnatë, sikurse edhe unë, por unë nuk ia tregoj ëndrrat e mia asaj, për të mos ia shtuar mërzinë. Sadik, ti e di si na le. Dy pleq. Ne mendonim se do të na gëzoje me nuse. Veç që s'më ra pika kur dëgjova për kërkesen tënde! Ç’të duhej vërtetimi nga Zyra e Gjendjes Civile se ti nuk je i martuar?! Mos vallë ke vendosur ta lësh të fejuarën? Harrove nënë e babë, harrove tokën që gati është bërë djerr! Mandej studimet, studimet biro i le përgjysmë e tash kushedi se me kë do të ngatërrohesh atje, biro. Të mirat nuk të bien në dhe të huaj. Eja, kthehu ku ke atdheun tënd! Kthehu në shtëpi të të martojmë, siç e ka dhënë Zoti! Mos u sill rrugëve të Evropës! Biri im, uroj që sa më parë t'ia kthesh gêzimin prindërve të tu! Mirupafshim! Baba, Ujkani."

(Sadiku e shikon letrën, e cila njëherit e mallëngjen dhe ia shton mërzinë. Hynë Gabriela, i afrohet duke buzëqeshur. Ulet pranë Sadikut.)

gabriela (E puth Sadikun) : U vonova.

sadiku (Me inat): S'është hera e parë.

gabriela: Të lutem mos e bëj kaq të madhe, se nuk u bë qamùeti! Çudi si flisni kështu, ju jugosllavët?!

sadiku (Mundohet të ruajë qetësinë) : Ti e di se unë nuk jam jugosllav. Pse më drejtohesh me fjalë të tilla, Aq më tepër që kam qenë kundër tyre dhe jam dergjur burgjeve jugosllave. A më ke parë në demonstrata? I pari kam qenë, me flamur në dorë!

gabriela (Me ironi) : Atëherë, pse del i maskuar?

sadiku: Nuk maskohem vetëm unë.

gabriela: Dy herë që kam ardhë në demonstratat tuaja, të maskuarit mund t'i numëroje me gishtat e dores dhe ti mes tyre. Demonstruesit tanë nuk dalin si ju të maskuar.

sadiku: Ti nuk e di që ne organizatorët rrezikojmë edhe jetën? Mund të na vrasin…

gabriela (E habitur) : Ju vrasin?! Kush ju vret?

sadiku: Kush tjetër veç policisë së fshehtê jugosllave. Ajo ka vrarë drejtuesit e Lëvizjes sonë nëpër vende të ndryshme të Evropës.

gabriela: Pse nuk më ke treguar se je ndër ata që kryesojnë Lëvizjen shqiptare në Zvicër?

rrushja (Afrohet): Urdhëroni! Çfarë do të merrni?

gabriela: Një lëng frutash.

rrushja: E për të ngrenë?

gabriela: Jo. Falemnderit!

sadiku (Duke i ledhatuar dorën): Merr! Pse nuk merr diçka? (Rrushja largohet)

gabriela: Kam ngrenë në spital. Në restorant erdhi edhe Genti.

sadiku: Cili Gent?

gabriela: Ai që e patëm takuar në spital.

sadiku: Aha, Genci…

gabriela: Është shumë i respektueshëm. Ai i ka mbaruar studimet për mjekësi në Kosovë dhe punon në spitalin e qytetit tonë qe prej tre vjetësh e gjysmë. Sa mirë e di gjuhën! Është djalë e shkuar djalit! Po ti, ç'bën me atë filozofinë tënde? Pse nuk shikon për kualifikim e më pas për punë në profesion? Apo e ke më lehtë të lash pjata?

sadiku: Nuk po orientohem akoma këtu.

gabriela (Kërkon diçka në çantën e saj): Nuk e paskam këtu njoftimin për konkursin.

sadiku: çfarë konkursi?

gabriela: Një shkollë e qytetit ka shpallur konkurs për një vend pune.

sadiku: Për pastrues, besoj, ose për shërbëtor!

gabriela (Me inat) : As për njërin, as për tjetrin, por për filozofi. Kur të shkojmë nê shtëpi e shikojmë bashkë. Unë mendoj se qysh nesër duhet të konkurosh.

sadiku (I zënë ngushtë) : Shiko ! Unë vërtet i kam mbaruar studimet për filozofi, por jo siç janë këtu në Zvicër.

gabriela: Po për çfarë filozofie ke studiuar ti?!

sadiku: Për filozofinë markiste. Të lutem mos i zë ngoje studimet e mia, se aq shumë më janë mërzitur s’bëhet më! Kam humbur kohën kot! Do të vazhdoj të punoj si deri më tash. Nuk ankohem. Jam mësuar me punët e kuzhinës.

gabriela: Domethënë, do të merrsh me pjatat?!

sadiku (Hesht një grimë herë) : Për çfarë po mendon, Gabrielë?

gabriela (Sheh Kristovin ulur diku në bar) : Sadik, Kristovi!

sadiku: Kush është ai?

gabriela (Ajo niset të shkojë tek ai) : Kristov!

sadiku (Gabrieles) : Ulu këtu ! Ku shkon?

gabriela: E kam mik të vjetër.

Pjesë nga drama “Me fat martesa”