|
“MES ËNDRRËS DHE REALITETIT”
Të
jetosh në një realitet me ëndrra, të jep gëzim, lumturi, shpresë dhe besim
tek vetja dhe tek e ardhmja. Bota duket më e bukur, me shumë jetë. Por edhe
ëndrra pa realitetin nuk do të kishte kuptim, nuk mund të mendohet një e gjë
e tillë. |
|
A po jetojmë apo jemi pjesë e një ëndrre dhe iluzioni i cili na vërtitë
furishëm nëpër skuta të errëta?! Kjo herë-herë na nxjerr në sipërfaqe dhe
atëherë na duket se jetojmë dhe marrim frymë! Ndoshta De Karti, do të na
jepte një përcaktim më rigoroz të pozicionit të njeriut në lidhje me ëndrrën
dhe realitetin.
Unë e ndjej veten realiste në këtë pikë sepse nuk mund të mendoj një
realitet pa ngjyrat dhe nuancat e ëndrrës e cila shërben si indikator i
lumturisë personale të çdo individi. Realiteti pa ëndrrën do të ishte si një
krijesë e vdekur që dekompozohet nga krimbat “kohë”. Pa ëndrra do të ishim
si kafshët apo siç thoshte dhe vetë Stefan Cvajg: “Në këtë botë vetëm
budallenjve (njerëz me të meta mendore) nuk ju ecën në jetë, e kundërta
ndodh me të zgjuarit që Zoti nuk i ndihmon më shumë sesa ata ndihmojnë veten
e tyre”.
Shumë njerëz e shohin jetën bardhe-zi sepse kanë frikë nga realiteti dhe nga
gjërat e jetës. Mendime të tilla janë të panevojshme, ato të sjellin huti
dhe një ditë mund të humbësh në ndonjë mjegullim të pafund nga i cili nuk do
mundesh të lirohesh kurrë. Çdo gjë e mirë dhe e keqe jeton në ndjenjë dhe
vdekja është zhdukja e plotë e çdo ndjenje pra, nëse prania e diçkaje nuk na
shkakton dhimbje atëherë frika, me ardhjen e kësaj gjëje, mund të quhet
absurde. Kësaj jete që rrjedh në gjithë gjerësinë dhe gjatësinë e saj i
nevojitet një shpirt i thellë. Tani, ka ardhur koha që shpirti ynë të
shprehë madhështinë; fuqia jonë duhet të na drejtojë dhe të shpenzohet në të
mirë të njerëzimit.
Shpirti i njeriut është i fuqishëm, i thellë, pra thellësive të tilla duhet
të ecim vazhdimisht. Jeta është e bukur nëse vërtetë di ta jetosh edhe
momentin e fundit, sepse nuk ka shkencë më të vështirë në këtë botë sesa të
jetosh mirë dhe natyrshëm këtë jetë. Vetëm në këtë mënyrë mund të bëjmë
përpjekje për t’i realizuar dhe për t’i shijuar njëkohësisht ëndrrat tona
për të cilat kemi aq shumë nevojë. Kjo gjë na ka bërë aktivë duke ndjerë
peshën mbi supet, e cila na ka bërë të kërkojmë më shumë nga vetja jonë. Në
këtë botë duhet të luftosh me mish e me shpirt për të marrë ato për të cilat
ke ëndërruar dhe vazhdon të ëndërrosh.
Të jetosh në një realitet me ëndrra, të jep gëzim, lumturi, shpresë dhe
besim tek vetja dhe tek e ardhmja. Bota duket më e bukur, me shumë jetë. Por
edhe ëndrra pa realitetin nuk do të kishte kuptim, nuk mund të mendohet një
e gjë e tillë. Nëse nuk do të ishte realiteti brenda ëndrrës, njeriu mund të
arrinte në një idealizim të botës, duke e larguar idin (personal) e vetë,
pra do të ishte gjetiu, pa një plan se ku të mbështetej. Kjo do ta bënte atë
të ishte si një orë që vazhdimisht punon, pulson por nuk arrin një qëllim të
mirëfilltë final.
Njeriu ndjehet mirë kur ndjen se jeton duke ëndërruar. Ëndërron duke jetuar.
E kështu lindin sfidat, problemet, gëzimet, hidhërimet që shërbejnë si
aureole të ëndrrës dhe realitetit. Pikërisht këto e identifikojnë njeriun si
qenien më të përsosur.
Jeta dhe ti! Ji realist! Ëndërro për momentet e bukura që të japin gëzim.
Duhet të përqendrohesh tek vetja dhe të mos hutohesh pas të tjerëve, sepse
kush ndalet për të këqyrur i mrekulluar hapin e shpejtë të të tjerëve, nuk
do mundë kurrë të ecë përpara, pra duhet të jetosh dhe të shkëpusësh me
forcë e lakmi gjithçka të mirë dhe të bukur nga kjo jetë, nga këto ëndrra
dhe nga ky realitet që dita-ditës sa vjen e po bëhet më mizor, më i hidhur.
Bëje këtë duke mos u bërë merak se çfarë do të sjellë një orë apo një
sekondë në rrjedhën e lojës tënde. Vidhja këto realitetit dhe, në këtë rast,
të jesh i sigurt se të vjedhësh nuk është mëkat.
|
