Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

MET GJERGJI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

MET GJERGJI

            Hyrje

         Ka lindur në  Tepelenë  më 20 prill 1937  në një familje  patriotike. Ai është banor i qytetit bregdetar të Durrësit. Babai i tij si kundërshtar i regjimit komunist  u  pushkatua nga regjimi  komunist  në gusht  të 1945-ës.

             I rritur me shumë vështirësi dhe kufizime  të mëdha  të kohës, me përkrahjen e miqve dhe dashamirësve që ia njihnin talentin, mbaroi studimet e larta  për gjuhë dhe letërsi ruse, dhe emërohet pedagog.

            Në 1958-ën, boton për herë të parë  cikle me poezi  në gazetat e asaj kohe si “Zëri i  Rinisë”, ”Drita”, ”Ylli”, ”Nëntori“ etj. Më 1973 boton të parin vëllim me poezi: “Kur  maji zbret përmbi atdhe”.

            Ka fituar çmime në konkurse kombëtare.

            Me përkrahjen e Sami Vargut dhe disa shokëve, ka botuar e drejtuar të parën gazetë lokale “ADRIATIKU” të qytetit Durrës.

            Për bindjet e tij më 1974 ,me vendim të Sekretariatit  të PPSH i hiqet e drejta e fjalës dhe e shtypit. Pushohet nga arsimi dhe lihet dhjetë vjet pa punë familjarisht që të vdiste urie me rrënjë e bina. Pas stazhit dhjetë vjeçar të papunësisë, dërgohet në fabrikën e plastikës në Durrës si punëtor i pakualifikuar. Në periudhën e  Lëvizjes demokratike, si njeri  i pa komprometuar u mobilizua  për formimin  e themelimin e Partisë Demokratike.

            Por, duke parë se ishte herët për demokraci,  në vendin e tij, ai emigroi me gjithë familje në Itali, ku u aktivizua për sistemimin e refugjatëve shqiptare  në mbarë Evropën.

            Në Itali në shumë televizione dha intervista  dhe emisione për Shqipërinë, për të shpjeguar situatën në Shqipëri. Në “RAI UNO”, ”RAI DUE”, ”Canale  Cinque“. Formoi shoqatën e JURISTEVE italianë për të mbrojtur të drejtat e refugjatëve shqiptarë në Evropë, të cilët mund të kishin problem me drejtësinë. Për këtë dhe emisione televizive në Gjemani, Hollandë, Zvicër, etj.

            Për këtë qëllim, hapi edhe një gazetë  dy gjuhëshe  “Oltre ll Mare“, (përtej detit).

            Pas tre vjetësh, kur problemet e refugjatëve shqiptarë u qetësua, mobilizohet vullnetarisht për sistemimin e refugjatëve në botë: në Afrikë, Azi, Amerikë të jugut.

            Kështu frekuenton njëqind e dyzet e tre shtete të botës për sistemimin e fëmijve refugjatë, arsimimin e tyre, dhe ruajtjen e gjuhës e traditave të tyre nacionale. Ka përkthyer shumë libra  të autorëve botërorë në shqip si dhe disa autorë shqiptare në disa gjuhë. Ai ka hapur të parin siguracion privat në Shqipëri më 1991. Sot Met Gjergji është në pension pleqërie, por rrugëtimin e bukur letrar e vazhdon dhe krijon, por edhe përkthen autorë të ndryshëm të huaj, e i sjell para lexuesve në gjuhën shqipe.

            Met Gjergji ka botuar derti më tani këto vëllime:

            1. Kur maji zbret përmbi atdhe (poezi)

            2. Që kur dhelpra  hodhi lumin (përralla)

            3. Afrikë, dertet e mia (poezi)

            4. Me atlaset e kombit (poezi)

            5. Hapëni dyert dhe mua (poezi)

            6. Krenari që sfidon yjtë (poezi)

            7. Kur shqiptarët... (poezi)

            Shënim:

            Autori M. Gjergji ka në proçes botimi edhe disa vëllime me poezi dhe përralla.

FUND DIMRI

Nuk ishin flokët e borës,

Që zbardhnin Korçën ngado,

Por petlat e lule mollës

Ato, të brishta ato!

Dita nga Lindja na vjen,

Natën e sjell Perëndimi...

Bardhësi mollësh,refren,

Që shënon fundin e dimrit.

FLASIN LULET

(tim biri,Eadit)

Flasin lulet,flasin kafshët,

Me blegërima dhe ngjyra...

Nga fjalët e hidhur padashur

U shkon e u vjen fytyra.

Qëndro me to dhe do marrësh

Plot  mesazhe mirëkuptimi,

Dhe përfundimi, ku do dalësh,

S’do jetë , po dhe imi.

E LINDURA NGA DALLGËT

E tëra prej stërkalash deti,

ajo m’shfaq në befasi:

‘’Do të jesh e Fidias a Rubenisit,-

i thashë ,me nurin që ke ti.’’

Po lozonjarja buzëqeshi

Edhe ma ktheu me ëmbëlsi:

‘’Po të mos isha e një tjetëri,

Dhe imi pse të mos ishe ti?’’

Dhe humbëm dallgëve të detit

Në thellësi, pa kthim , pa kthim!

UDHËKRYQEVE TË GLOBIT

Udhëkryqeve të globit

Shkoj e vij s’them asgjë.

Ai vetëm rrutullohet

Dhe unë lëviz me të.

Po ku janë vallë njerëzit,

Pse nuk i shoh n’udhëkryqe?

Ç’është kjo krokomë tersi,

Ky vajtim i trishtë qyqje?

Udhët ndajnë, udhët bashkojnë...

Udhëkryqet – pikëpyetje!

Po njerëzit përse s’afrohen?

Pse kaq luftra, kaq urrejte?!

KITARA E THYERË

Që kur ia thyen tastjerën e natave,

Telat u shkrehën e s’u ndihen më;

Era i kuit në zgavër të gojës,

Po asnjë me dorë s’e zë.

Trishtueshëm si Lugina e Lotëve

Me pahir i shtyn që mbeten,

Nën kataraktin e vrullshëm të moteve

Dhe trysnisë shpërfillëse të jetës.

Sigurisht të tjerë instrumenta

Do të ngrenë a ulin sipare;

Por pa të, ç’është e vërteta

S’ka lezet serenata korçare.

DHIMBJA

Ah, dhimbje, që bën njeri

E të zbret me këmbë në tokë,

Dhe ngjall aq fisnikëri

Sa të ngre vigan në kohë...

E skalitura në rrudha

E në shpirtin përdëllyes;

Të paça nga herë n’udhë,

Timonier,udhërrëfyes!

FJALA

Fjala është uji,

Fjala është benzina;

Fjala është plumbi,

Leva edhe thika.

Fjala është mjalti,

Helmi dhe sheqeri,

Fjala bën ringjalljen;

Parajsën dhe ferrin.

Fjala është gjithçka

Dhe asgjë nga vlera;

Pasojë dhe shkak

Për ndodhi të tjera.

Mars, 2016