Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

MIGENA ARLLATI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

MIGENA ARLLATI

            Hyrje

          Lindi në Elbasan /Shqipëri në 06.09.1974 në një familje me tradita qytetare dhe arsimdashëse. Jeton në qytetin e Gjakovës në Kosovë që prej 20 vjetësh me bashkëshortin dhe tre fëmijët.

            Studimet e larta i ndoqi në Fakultetin Filologjik, dega gjuhë-letërsi në Universitetin “Aleksandër Xhuvani”, studimet e Magjistraturës në Qendrën e Studimeve Albanologjike në Tiranë, ndërsa aktualisht është në vazhdim të studimeve të Doktoraturës.

            Aktiviteti i saj paraprihet nga dhjetë vjet angazhimi në gazetarinë radiofonike, të printuar dhe televizive ku ka marrë disa herë çmime.

            Punon në arsimin e mesëm si dhe është ligjëruese e gjuhësisë në Universitetin Publik “Fehmi Agani” në Gjakovë.

            Prej kohësh ka konfirmuar vullnetin ndaj hulumtimeve shkencore në gjuhësi dhe albanologji duke marrë pjesë në Konferenca të ndryshme shkencore të organizuara nga Universiteti i Tiranës, Prishtinës, Tetovës, Shkodrës, Elbasanit, Durrësit, Vlorës, me prezantime nga fusha e linguistikës.

          Botimet:                                                                                                                                                       

         Autorja deri tani ka botuar tre libra, ndërsa ka në proces pune të katërtin. Vëllimin me poezi “Mendime në kornizë” (2012), monografinë “Lindur për t’u bërë mjek” (2013), botimi studimor “Vështrim rreth shprehjeve frazeologjike në të folmen e Gjakovës” (2014).

            Krijimet poetike të saj janë prezantuar në disa përmbledhje Antologjike të botuara në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni e Rumani. Po ashtu, është redaktore dhe recensente e dhjetëra botimeve të shkrimtarëve të ndryshëm.

            Aktiviteti në shoqërinë civile: 

            Është Kryetare e degës së Fondacionit Kulturor Mbarëkombëtar “Nermin Vlora Falaschi” në Gjakovë;

            Anëtare e Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës;

            Anëtare e Institutit Alb-Shkenca me seli në Tiranë, Prishtinë e Shkup;

            Anëtare e Shoqatës së Intelektualëve “Jakova” në Gjakovë.

            Qytetare Nderi në vendlindjen e saj, në Elbasan, prill 2015

            Bashkia Elbasan e shpalli znj. M. Arllati “Qytetare Nderi” me Motivacionin: “Për kontributin e shquar të saj si gazetare, shkrimtare, hulumtuese ndaj gjuhësisë dhe albanologjisë, dhe një personalitet i shoqërisë civile në vend dhe diasporë”.

            Vendimi u miratua në dt. 20 mars 2015 me votim të hapur nga Këshilli Bashkiak.

VDEKJE INDIFERENCËS

Iku edhe një natë.

Dielli vrapon të lindë

ndoshta paksa me vonesë.

Që mbrëmë,

në protokollet e të Madhit

atij iu dha itinerari.

Me të njëjtin shikim indiferent,

me të njëjtët flokë përvëlues,

arriti në mes të Kupës,

as që vuri re mungesën e një luleje.

Mbase gjatë natës,

 era,

këmba e dikujt,

a kushedi kush,

e këputi për vdekje.

Vdekje, indiferencës!

Thërras der’atje lart

në kupë të qiellit:

Vdekje indiferencës,

se s’jam manekin

indiferencës t’i bëj strehë.

Kam mish e gjak e kockë,

dhe ndjej,

se si damarëve të mi

ka një rrjedhë

që jep e merr jetë,

pavarësisht se fustanet

i vesh e i zhvesh vetë.

Ndaj

manekin s’dua të jem!

JETA IME POEZI

Jeta ime

si cigare digjesh në këto duar,

prushi i lehtë sa ndizet fiket

iluzione më tymon papritur, pakujtuar

Dje isha unë

në të njëjtën histori

kur rrugët parakaloja

nji e nga nji

Sot jam po unë

historia ti,

jeta ime që më dhemb

veç tek dritë e syve tret

Nesër kush do të mbet

veç këtyre vargjeve mbushur fletë ?

Me degë dafine vijnë tek unë

kurorë flokësh rreth engjëjsh turmë

Poezia mësuar nga Mehmeti,

vargu huazuar nga Podrimja,

magji kreshtash ilustruar nga Shkreli,

skaliten poetët në ëndrrat e mia

Jeta ime poezi

tjetër ç’mund të pres nga ti?

Vdekjen shoh larg tek rri

shkarravis e shkruaj refren të ri

Jeta ime degë ulliri

mbushur ëndrra e dëshira,

përplasur vitesh po me këtë emër

hedhur humnerash, dergjur lëndinash

Një mal me brenga në shpinë do ta hedh

endacakut të parë eja me mua t’i them,

monedhën e fatit të dy ta luajmë

shortin e kësaj bote me shkelm ta gjuajmë

Një ciu atje tej s’më lë të vazhdoj

lauresha dëgjon dhe këngën ndalon,

e bukura e shenjta poezi

fjalë e pashkruar mos shko në harri!

UNË, PIANOJA JOTE

Merre me vete frymëzimin e qiellit

e mbi piano eja ulu sonte,

mos pusho së rëni melodisë sonë,

këngën e dashurisë mjellmat të vallëzojnë.

Përsërite refrenin

edhe njëherë tingujt të shpojnë qiellin,

mbushe nota pentagramin

solet mbi krahë të dyve t’na marrin.

Me timbrin e saj jetën rilinde,

kompozo dashuri, dhimbje, grindje,

një këngë të re fillo e shkruaj

unë muza jote deri në të aguar.

Këtu përballë dremis unë, pianoja jote

që gishtërinjtë e prekin sa butë, sa fort…

Zëri i saj mëngjesit lehtazi ledhaton

kur si fishkëllimë kanarine më zgjon,

si luan i stepës herë-herë vëngëron

kur hijet ngarkuar natës përjeton.

Mbi tastierën bardh e zi do flejmë sonte

të etur, zhuritur, untuar e shkrumbuar

muzikojnë për ne të gjithë Listët e Bet’hovenët

dashuria jonë, gjumin tutje harruar!

E PARA

E para ishte fjala.

Ne

e hëngrëm.

E për(punuam)typëm

në manifaktura rrenash!

NJË JETË KRENARI!

Flamuri Kuq e Zi mbi arkivol sot paloset.

I kuq gjaku, i zi dheu
nga agu në muzg në gjysmë qiell dielli.
Bataretë e plumbave rëndë shpojnë retë,
plisat e djemve mbesin kryepërpjetë.

Në Iliridë, Kosovë, Shqipëri
një minutë heshtje
një jetë krenari!

Kumanovë, 21. 05. 2015

ANTI

E pinte duhanin gjyshi im

tymoste mbi mustaqet trashë-trashë,

ulur këmbëkryq në vatrën e flaktë

me cigarishten shtatë pashë.

E pinte duhanin im atë

fjollat e hirta në shtëllunga i rriteshin,

nga cigarja deri tek metalurgjiku

mushkëritë me vello ngjyrë zi do t’i visheshin.

E pi duhanin edhe im shoq

me dy gishtat në buzë shtrëngon cigare e heshtje,

re qortimesh sa herë i dërgoj

fshihet në të nikotintës mjegull.

Po rritet si lis im bir,

me duart e mia shumë bekime ia dhashë,

por, në fytyrë do t’ia ndez flakë

nëse erën e duhanin në rroba ia pashë!