Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

MIMOZA BICI DHIMA

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

MIMOZA BICI DHIMA

            Hyrje

           Datëlindja: 31.12.1965.

            Vendlindja: Tiranë.

            Vendbanimi: Tiranë.

            Ka kryer shkolla e mesme e përgjithshme Ekonomike, Tiranë.

            Ka kryer studim në kursin laboratorik për letërsi në Milano, Itali 1995-1996.

            Skenariste në spektakle televizive 2003-2006 ( “Miss Tirana”, ”Çelësi i artë“, Spektakle kulturore televizive për rininë.

            Autore  tekstesh kënge në Festivalet e Këngës në RTSH.

            Autore tekstesh kënge për fëmijë në Tiranë dhe Festivalin Kombëtar  të  këngës për Fëmijë, Shkodër.

            Vlerësimet:

            Vlerësuar më Çmim Ndërkombëtar të poezisë, Itali 1995, duke u vlerësuar me çmimin e kritikës duke përfituar bursën e studimit të kursit laboratorik për letërsinë.

            Vlerësuar me Çmimin Ndërkombëtar në poezi, vend të tretë, Milano, Itali 1996.

            Vlerësuar në vend të parë në poezi me poetë të Evropës Juglindore, Itali, 1996.

            Vlerësuar me çmime të para, të dyta, të treta, çmime kritike, në Festivale të këngës për fëmijë, në bashkëpunim me kompozitorët mjeshtra të muzikës shqiptare: A.Kaçinari, D, Ziu, Sh. Kushta dhe kompozitorë të tjerë të njohur.

            Vlerësuar me Çmim të parë në Festivalin Ndërkombëtar të këngës për fëmijë, Battibaglia, Itali, në bashkëpunim me kompozitorin Alfred Kaçinari, 2011.

Librat e botuar :

1. "M' I  MBYTE VARGJET" - poezi - Sh. B. "Koha" Tirane 1997.
2. "SHPIRT I TRAZUAR" - poezi - Sh. B. "Koha" Tirane 2001.
3. "SHTATE SHPIRTRAT E MACES" - Fabul - Tirane 2001.
4. "ETJE E MERGUAR" - poezi - Botimet "Dita 2000" Tirane 2011.
5. "LULE E PAFJETUR" - poezi - Botimet "EMAL" Tirane 2012.
6. "Syte e erresires" - roman - Botimet "SHPRESA print" Tirane 2014. Ribotim nga Botimet "NACIONAL" Tirane 2016.
7. "Beko çastin" - poezi. Botime "NACIONAL" Tirane 2016.
8. "Depresivitet epshesh" - roman - Botime "NACIONAL" Tirane 2016.

PAGJUMËSI

Ndonjëherë,
dita 
është më e bukur se ëndrra.
Ëndrra,
ka më shumë ngjyra se dita…

Ndonjëherë ,
dita dhe nata
më ngjeshin mes tyre,
tek ndjej drithërima frymëmarrjesh
duke më ngritur shpirtin peshë ,
më shumë …
se kur bëj dashuri 
me ty i dashur !

Kujt i përket trupi im ?!

Ndonjëherë
Nuk jam Njeri.
Bluaj mendjet,
i përtyp,
e si shkop i drunjtë
ngulem
thellësive të harresës,
për t’u përpirë
pas një rrënje
Përse ?!
Përse kur dua të harroj...
të vdes?!

Ndonjëherë 
Unë jam Ti
Dhe pse nuk të njoh
Ndaj lindin tradhtitë ,
ëndrrat , pagjumësitë…

Ndonjëherë malli më ndez,
përqafuar krahëve të drunjta
Ku je ?!

MARITA

Më duhet aq fuqi
Të shtyp dëshirat që s’mundem t’i kem.
“Mos i shtyp Marita!”
Ato ngihen si varka letre mbi ujë
Sa të brishta duken…
“ Mos i shtyp Marita!”
Ç’të bëj?!
Me dëshirat,
jetën mbaj peng
E dot 
nuk mundem t’i kem pranë.
Më mirë të mos i shihja…
Do ti shtyp…Po si?!
“ Mos i shtyp Marita!”

Jeta po ikën,
bashkë me emrin tim.
Botën nuk e ndryshova,
as do e ndryshoj ..e di…
Por pse trazohem , gricem 
me të pamundurën!
Ah , kjo tortutë
Më mirë ta shtyp.
“Mos e shtyp Marita!”

Mjaft, mjaft
Ti pazë i çuditshëm!
Po fundosem ,
Ti po më fundos
Shtypu bashkë me mua
Këtu çdo gjë errëson.
“ Nuk do shtypemi , Marita…
Derisa ti sheh , ecën , këndon
Rrugë pa kthim 
Shtëpia e jonë “

Kush shtëpi?!-Kështu m’u dëgjua!                                                                                   

Do ta shemb këtë shtëpi…
“ Mos e shemb Marita!
Ti asgjë nuk dëgjon
Ti vetëm sheh , Marita,
Fjalët janë figura
Figurat – mendimet
Mendimet krijuan jetën,
Mos i shtyp Marita !”

Ah kjo jetë , jetë , jetë
Mes zjarrit lodron
Me fuqi
sa një varkë letre,
gllabëruar thellësive oqeanesh…
Ky , është trupi im.
Oh ti jetë , mendimi im
Përse po më fundos?!
“Mos u lodh më kot Marita,
Nëse edhe sot 
Nuk ujit një rrënjë luleje
Asgjë më jo , 
s’do kuptosh !”

MENDOVE SE...

Mendove se...
do vuaja tradhtinë tënde!!!
Atë marrëzi
e flaka në tjetër shpirt.
Unë them se...U kënaqa.
Po , po ...u kënaqa !
Sa ishe i imi,
e jotja
ditë-natë hojesh të zjarrta.

Paduruar
gonxhe në shpërthim,
zemrën plasa.
Rrënjë e etur
tek thithin pikla shiu,
zhuritur nga vapa...

Ti se ke menduar
kështu
asnjëherë dashurinë!
Por tharje petalesh
nën duart e mpirë.
Ka miliona lule
krijuar për ty plot,
ti nuk sheh asnjë
lakmia të verbon,
gjemb mbi to qëndron.

Ahhhhhh!
Unë tash 
lutem,
vuaj për ty.
Se për fat,

për dreq...
me ty jam dashuruar keq...

DASHURIA ËSHTË SI TI

-Kam rënë në dashuri

Dashuria është si ti !

-i thashë diellit në agim.

“ Do xhelozohet një ditë,

si hëna tek më shuan,

buzëmbrëmje të ndrijë “

-Kam rënë në dashuri

Dashuria është si ti !

-fola  me zemrën

“ Do të ndalet një ditë

siç  ndalin

 rrahjet e mia , perënditë .”

-Kam rënë në dashuri

Dashuria është si ti !

-pëshpërita me lulen në ëndërr

“ Do të vyshket një ditë.

Lëngëzon dhimbje

bukuri e brishtë”

-Kam rënë në dashuri

Dashuria është si ti !

-i fola shpirtit

Kur trupi  ra në qetësi

“ …   …   …   …  …  “

Nuk mora përgjigje…

Akoma po pres.

Zërat përplasur ajrit,

aq dhimbje lëshojnë

Sa as gurët e ftohtë,

gjakosur lëkurës,

plagë më të rënda,

jo më nuk copëtojnë!

Akoma po pres…

Kam rënë

apo jo në dashuri?!

Si the , si the ,

Jam plakur,

të shihem në pasqyrë?!

Tek kush pasqyrë!

Nuk shoh asgjë,

verbuar jam pas shpirtit,

dritareza hojesh

ku mbytin çdo zë.

Edhe në u gjend

kjo copëz pasqyrë,

nuk dua të ma sillni.

Është copëz zhurme

plakjesh, urrejtjesh

Fytyrat e juaja,

djajve shtruar

Unë shoh vetëm shpirtin

Ku s’kapet  , nuk ndalet

Dashuria,

trupin me flatra mbuluar.

VUAJ KUR IKËN

Ke harruar 
duart e tua
mbi trupin tim,
ende përkëdhelin.

Ke harruar frymën
mbi lëkurën time,
mishin pushpuritin,
gjakun nxehin.

Ke harruar
të vishesh i dashur.
Endesh lakuriqsuar
askush nuk të sheh.
Veçse sytë e mi
harruar tek ti…
Ka shumë tym cigaresh,
smok makinash.
Hijen të kanë holluar
askush nuk të njeh.

Herë tjetër,
që t’ mos harrosh asgjë
Më vdis ëmbëlsisht
Vuaj kur ikën,
thahem si degët,
kërcas dhimbjet.
Kjo botë,
nuk paska vend për dy
Njëri dashuron në çmenduri
Tjetri vrapon tundimeve,
groposur vetminë.

MONOLOG ME VETEN … DIKU EDHE TI !

Dua te jem e pavdekshme !
Po si?!
Dua të jem qiellore!
Po si?!
Lule, erë, zog , gur
apo ujëvarë,
nuk bëhet fjalë.
Përkëdhelur nga njerëz
Njerëzit janë djaj.

Kjo jetë është ëndërr,
Ta zgjoj !
Po si?!
“viktima” trupash
me mua bëjnë dashuri…
Por unë, asnjëherë me ty.

Përse nuk më afron?
Si pse?!
Ka ende kohë 
të lindim një botë të re!
Siiiii ! Je femër?!
Hahaha…
Mbi , nën lëkurën tënde
Njeriu –mikrob
aktiv, pasiv,
i bukur, i pështirë,
ka të njëjtin fat.
Mallkoj veten 
tundimit tënd pluhurosur , 
gërvishtur memories…

 

Asgjë më nuk kuptoj.
Nga vet njeriu-mikrob,
përfshirë në këtë ”lojë”
Ç’kuptim ka sa rroj
Kur nuk di përse rroj !

Dua të dal nga ky rreth
Po si ?!
Mikrob infektuar,
fole dashuri,
shemb , thërrmon,
të tënden mbretëri!

Po strukem mes vargjesh
gjëja më e mirë.
Në këtë stinë vjeshte,
fole pshehërimash,
drithërimash , ulërimash,
ku jam e pavdekshme,
ku të ndjej Ty.

Dua të ecim mes njerëzish përdore 
Mes barit dhe qiellit 
Po si ?!

PREKA LËKURË MALI

Preka lëkurë mali

rrahur

erëra dashurish.

Dua nën të të strukem

gjak të rrjedh…të vloj

Erë xheloze,

me dhimbje dashurie ta mbuloj…

Derisa të regjet

mbi trupin tim.

Hi zjarri të dy.

Unë e lumtur…sa ti!

E shkatërruar…po sa ti !

Preka lëkurë mali

për t’u bërë rrënjë

 Ky mal më thërrmoi

unë mbeta një këngë!          

Një këngë që po këndohet

nën buzë rrotull tij

Këndon ky shpirti im

Kushedi përse !... Kushedi !